جامعه باز و دشمنان آن ( فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی )

جامعه باز و دشمنان آن ( فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی )

🔰 نقد ها به هانا آرنت (۱) ✅ آیزایا برلین نقدهای آیزایا برلین (Isaiah Berlin)، فیلسوف برجستهٔ بریتانیایی-روسی به اندیشه های هانا ارنت را می‌توان در چند محور اصلی خلاصه کرد: ۱. اختلاف در تعریف آزادی برلین در اثر مشهورش «دو مفهوم آزادی» میان آزادی منفی…

♻️منتقدان هانا آرنت (۲)

🔰دیگر منتقدان لیبرال

۲ـ ریمون آرون (Raymond Aron)
- فیلسوف و جامعه شناس لیبرال فرانسوی، آرنت را به دلیل همسان انگاری نازیسم و استالینیسم در کتاب «خاستگاه های توتالیتاریسم» نقد کرد.
- از نظر آرون، آرنت با تمرکز بر «شباهت های ساختاری» دو رژیم، تفاوتهای ایدئولوژیک و تاریخی آنها را نادیده گرفت. او استدلال میکرد که استالینیسم ریشه های در ایدئولوژی چپ داشت، در حالی که نازیسم ذاتاً راستگرا و نژادپرست بود. ( آزادی مفهوم مبهمه ، دموکراسی بدون نهاد و ساختار می شه پوپولیسم)
- آرون همچنین رویکرد آرنت به آزادی را بیش از حد انتزاعی و دور از واقعیت های سیاسی عملی می دانست.


۳- جودیت شِکْلار (Judith Shklar)
نظریه پرداز لیبرال آمریکایی-لاتویایی، اگرچه تحت تأثیر آرنت بود، اما او را به دلیل غفلت از نقش مؤسسات لیبرال در مهار قدرت و تضمین آزادیهای فردی نقد میکرد.
- شِکْلار در کتاب «لیبرالیسم پس از شر» استدلال کرد که آرنت با تأکید افراطی بر «کنش سیاسی» به عنوان جوهر آزادی، اهمیت قوانین، حقوق شهروندی، و سیستمهای بازدارندهٔ قدرت (مثل تفکیک قوا) را نادیده گرفته است.
- او همچنین معتقد بود آرنت به مسئله بی عدالتی اجتماعی و فقر—به عنوان موانع آزادی—بی توجه است.


۴. ریچارد رورتی (Richard Rorty)
- فیلسوف پراگماتیست و لیبرال آمریکایی، آرنت را به دلیل متافیزیکینگ دربارهٔ سیاست و غفلت از زبان به عنوان ابزار تغییر اجتماعی نقد کرد.
- رورتی در کتاب «اولویت دموکراسی بر فلسفه» استدلال می کرد که آرنت به جای تمرکز بر گفتمان های عملی و اصلاحات تدریجی، به دنبال تعریف «حقیقت سیاسی» انتزاعی است که با واقعیتهای دموکراسی‌های مدرن سازگار نیست.
- او همچنین مفهوم «شر پیش پاافتاده» آرنت را به دلیل نادیده گرفتن بسترهای فرهنگی-تاریخیِ اخلاق، ناکافی می‌دانست.

۵- مایکل والزر (Michael Walzer)
فیلسوف سیاسی منتقد «عدالت جهانی»، آرنت را به دلیل رمانتیک کردن کنش انقلابی نقد کرده است.
- والزر در کتاب « نقد و تفسیر اجتماعی » معتقد است آرنت با ستایش از «معجزهٔ عمل» در عرصهٔ عمومی (مثل انقلابها)، اهمیت نهادهای پایدار، مصالحه، و فرآیندهای دموکراتیک روزمره را کمرنگ می‌کند.
- به گفته او، آرنت نمی‌تواند توضیح دهد چگونه کنشهای قهرمانانهٔ فردی به ساختارهای عادلانه و پایدار تبدیل می‌شوند.

کارل پوپر (Karl Popper)
۶- اگرچه پوپر مستقیم به نقد آرنت نپرداخت، اما تفاوتهای فلسفی آشکاری با او دارد. پوپر در کتاب «جامعهٔ باز و دشمنانش» تاریخی‌ گرایی (اعتقاد به قوانین جبری تاریخ) را محکوم می.کند، در حالی که آرنت—از نظر پوپر—با تحلیلهایش دربارهٔ توتالیتاریسم، ناخواسته به روایتی «شبه تاریخی گرایانه» از شر دامن می‌زند.
- پوپر همچنین بر اصلاحات تدریجی به جای انقلابها تأکید داشت، که در تضاد با ستایش آرنت از «کنش رادیکال» است.

🔰منتقدان تاریخی و روش شناختی

۷- رائول هیلبرگ (Raul Hilberg):
- مورخ هولوکاست، تحلیل آرنت از سازماندهی نسلکشی توسط نازیها را ناقص دانست و معتقد بود او نقش بوروکراسی آلمان را در نابودی یهودیان دستکم گرفته است.

۸- اریک هابس‌باوم (Eric Hobsbawm):
- مورخ مارکسیست، آرنت را به دلیل بی اعتنایی به نقش اقتصاد و طبقه در تحلیل توتالیتاریسم نقد کرد و نظریه های او را بیش از حد انتزاعی خواند.

🔰 منتقدان معاصر

۹- ریچارد ولین (Richard Wolin):
ولین در کتاب *«هانا آرنت و میراث یهودی»* استدلال می‌کند که آرنت در تحلیل توتالیتاریسم، ریشه های #یهودی_ستیزی اروپایی را نادیده گرفته است.

۱۰- استیون اشتراوس (Steven E. Aschheim):
- او معتقدست آرنت در تحلیل هولوکاست، پیچیدگی های اخلاقی قربانیان و عاملان را ساده انگارانه مطرح کرده است.

۱۱- یورگن هابرماس
هرچند هابرماس تحت تأثیر آرنت بود، اما کمبود توجه او به دموکراسی مشارکتی و نادیده گرفتن نقش نهادهای مدرن در سیاست را مورد انتقاد قرار داد.

۱۲ -جودیت باتلر (Judith Butler):
- باتلر استدلال می‌کند که آرنت سوژهٔ سیاسی را به شکلی انتزاعی و غیرجسمانی تعریف می‌کند و از تحلیل قدرت در بافتارهای جنسیتی و نژادی غافل است.

#فلسفه_آلمان
#فلسفه_سیاسی

@JAAMEbaaz | فلسفه‌ی علوم اجتماعی
@ZIRsigari_kohn | فلسفه‌های روانگردان

▪️مطالب مربوط به هانا آرنت متکلم آلمانی:
www.tgoop.com/JAAMEbaaz/7185
www.tgoop.com/lEECHbrain/750

www.tgoop.com/JAAMEbaaz/7188

258 viewsedited  Mar 3 at 06:38

♻️منتقدان هانا آرنت (۲)

🔰دیگر منتقدان لیبرال

۲ـ ریمون آرون (Raymond Aron)
- فیلسوف و جامعه شناس لیبرال فرانسوی، آرنت را به دلیل همسان انگاری نازیسم و استالینیسم در کتاب «خاستگاه های توتالیتاریسم» نقد کرد.
- از نظر آرون، آرنت با تمرکز بر «شباهت های ساختاری» دو رژیم، تفاوتهای ایدئولوژیک و تاریخی آنها را نادیده گرفت. او استدلال میکرد که استالینیسم ریشه های در ایدئولوژی چپ داشت، در حالی که نازیسم ذاتاً راستگرا و نژادپرست بود. ( آزادی مفهوم مبهمه ، دموکراسی بدون نهاد و ساختار می شه پوپولیسم)
- آرون همچنین رویکرد آرنت به آزادی را بیش از حد انتزاعی و دور از واقعیت های سیاسی عملی می دانست.


۳- جودیت شِکْلار (Judith Shklar)
نظریه پرداز لیبرال آمریکایی-لاتویایی، اگرچه تحت تأثیر آرنت بود، اما او را به دلیل غفلت از نقش مؤسسات لیبرال در مهار قدرت و تضمین آزادیهای فردی نقد میکرد.
- شِکْلار در کتاب «لیبرالیسم پس از شر» استدلال کرد که آرنت با تأکید افراطی بر «کنش سیاسی» به عنوان جوهر آزادی، اهمیت قوانین، حقوق شهروندی، و سیستمهای بازدارندهٔ قدرت (مثل تفکیک قوا) را نادیده گرفته است.
- او همچنین معتقد بود آرنت به مسئله بی عدالتی اجتماعی و فقر—به عنوان موانع آزادی—بی توجه است.


۴. ریچارد رورتی (Richard Rorty)
- فیلسوف پراگماتیست و لیبرال آمریکایی، آرنت را به دلیل متافیزیکینگ دربارهٔ سیاست و غفلت از زبان به عنوان ابزار تغییر اجتماعی نقد کرد.
- رورتی در کتاب «اولویت دموکراسی بر فلسفه» استدلال می کرد که آرنت به جای تمرکز بر گفتمان های عملی و اصلاحات تدریجی، به دنبال تعریف «حقیقت سیاسی» انتزاعی است که با واقعیتهای دموکراسی‌های مدرن سازگار نیست.
- او همچنین مفهوم «شر پیش پاافتاده» آرنت را به دلیل نادیده گرفتن بسترهای فرهنگی-تاریخیِ اخلاق، ناکافی می‌دانست.

۵- مایکل والزر (Michael Walzer)
فیلسوف سیاسی منتقد «عدالت جهانی»، آرنت را به دلیل رمانتیک کردن کنش انقلابی نقد کرده است.
- والزر در کتاب « نقد و تفسیر اجتماعی » معتقد است آرنت با ستایش از «معجزهٔ عمل» در عرصهٔ عمومی (مثل انقلابها)، اهمیت نهادهای پایدار، مصالحه، و فرآیندهای دموکراتیک روزمره را کمرنگ می‌کند.
- به گفته او، آرنت نمی‌تواند توضیح دهد چگونه کنشهای قهرمانانهٔ فردی به ساختارهای عادلانه و پایدار تبدیل می‌شوند.

کارل پوپر (Karl Popper)
۶- اگرچه پوپر مستقیم به نقد آرنت نپرداخت، اما تفاوتهای فلسفی آشکاری با او دارد. پوپر در کتاب «جامعهٔ باز و دشمنانش» تاریخی‌ گرایی (اعتقاد به قوانین جبری تاریخ) را محکوم می.کند، در حالی که آرنت—از نظر پوپر—با تحلیلهایش دربارهٔ توتالیتاریسم، ناخواسته به روایتی «شبه تاریخی گرایانه» از شر دامن می‌زند.
- پوپر همچنین بر اصلاحات تدریجی به جای انقلابها تأکید داشت، که در تضاد با ستایش آرنت از «کنش رادیکال» است.

🔰منتقدان تاریخی و روش شناختی

۷- رائول هیلبرگ (Raul Hilberg):
- مورخ هولوکاست، تحلیل آرنت از سازماندهی نسلکشی توسط نازیها را ناقص دانست و معتقد بود او نقش بوروکراسی آلمان را در نابودی یهودیان دستکم گرفته است.

۸- اریک هابس‌باوم (Eric Hobsbawm):
- مورخ مارکسیست، آرنت را به دلیل بی اعتنایی به نقش اقتصاد و طبقه در تحلیل توتالیتاریسم نقد کرد و نظریه های او را بیش از حد انتزاعی خواند.

🔰 منتقدان معاصر

۹- ریچارد ولین (Richard Wolin):
ولین در کتاب *«هانا آرنت و میراث یهودی»* استدلال می‌کند که آرنت در تحلیل توتالیتاریسم، ریشه های #یهودی_ستیزی اروپایی را نادیده گرفته است.

۱۰- استیون اشتراوس (Steven E. Aschheim):
- او معتقدست آرنت در تحلیل هولوکاست، پیچیدگی های اخلاقی قربانیان و عاملان را ساده انگارانه مطرح کرده است.

۱۱- یورگن هابرماس
هرچند هابرماس تحت تأثیر آرنت بود، اما کمبود توجه او به دموکراسی مشارکتی و نادیده گرفتن نقش نهادهای مدرن در سیاست را مورد انتقاد قرار داد.

۱۲ -جودیت باتلر (Judith Butler):
- باتلر استدلال می‌کند که آرنت سوژهٔ سیاسی را به شکلی انتزاعی و غیرجسمانی تعریف می‌کند و از تحلیل قدرت در بافتارهای جنسیتی و نژادی غافل است.

#فلسفه_آلمان
#فلسفه_سیاسی

@JAAMEbaaz | فلسفه‌ی علوم اجتماعی
@ZIRsigari_kohn | فلسفه‌های روانگردان

▪️مطالب مربوط به هانا آرنت متکلم آلمانی:
www.tgoop.com/JAAMEbaaz/7185
www.tgoop.com/lEECHbrain/750

BY جامعه باز و دشمنان آن ( فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی )