و چه تلخ
که بی عشق زندگی میکنیم و خود را از عاشق شدن دریغ میکنیم
و عشق را در سیزدهمین روزِ بهار ، از طبیعت طلب میکنیم
کاش به جای سبزه ها ، دست هایمان را به هم گره بزنیم
تا "سیزدهِ رسیدنمان هیچوقت "در نشود... 🍃
#امیرحسین_سرمنگانی
#سیزده_بدر

☔️ @AlightRain

تو بخند تا من کمی بهار بچینم 🌸🍃

☔️ @AlightRain

از باد مرا بوی تو آمد امروز
شکرانه ی آن به باد دادم دل را
#مولانا

☔️ @AlightRain

و عشق .. ♥️🥲

#عشق
#زندگی

☔️ @AlightRain

☔️ @AlightRain

به قول #مریم‌قهرمانلو:

که جهان رنج بزرگیست،
نگارا تو بخند...

☔️ @AlightRain

مسئله غریبی است! انسان همیشه با خویشتن در جدال است. آرزوهایش را بر اثر آلام کنونی از دست میدهد، و آلام خود را به امید آینده‌ای که به او تعلق ندارد فریب میدهد. از این‌جاست که همه‌ی کار‌های انسان رنگ نابخردی و ناتوانی دارد. آری، در این دنیا هیچ چیزی کامل نیست، مگر بدبختی.

"اونوره دو بالزاک"

☔️ @AlightRain

آدمی باید در کنارِ کسی پیر شود
نه به سببِ کسی...

👤محمود درویش

☔️ @AlightRain

امروز از نزار قبانی خوندم که:
"هرکس به اندازه‌ای که دوستت داره می‌بینتت؛ تلاش الکی نکن."

☔️ @AlightRain

امروز 14 May، روز عشقهای اینترنتی یا آنلاین.‌.♥️


☔️ @AlightRain

آیا کسی دیده
بهار به چند باغ
به چند درخت سر زد؟

کسی دیده
بهار چه آورد
جز شکوفه‌ها
که در دهان خود رویید
جز رودها
که از سینه‌ی خود جوشید
و جز دشت‌ها
که بر پیشانی خود سبز شد؟

آیا کسی دیده
بهار که بود
چه با خود برد
کجا رفت؟

"احسان موحد"

☔️ @AlightRain

او هزاران زن در یک بدن بود؛
همزمان شکننده و قوی،
شیرین و سرکش، طوفانی و آرام
اما آن لبخند، همیشه همان بود و همان تنها چیزیست که می‌توانست در عین حال که تو را ویران می‌کند، نجات بخشت باشد! ...

«گابریل مائورو»

☔️ @AlightRain

در ميانِ همه اين آدم هايكى از آن ها عميق مينشيند بر دلت...!
مثل چاىِ خوش رنگِ بعد خستگى...!
مثل نم نم هاىِ بارون توىِ هواىِ بهارى...!
يا نميدانم شايد
مثل يك بوسه كوچك بعدِ يك قهر طولانى...!
مى آيد و مثل يك خواب آرام
تورا با خودش ميبرد..!
و تو تا به خودت مى آيى،
ميبينى،گذر لحظه هايت به هــواى شنيدن صداييست
كه چه غريبانه آشنـــا شد...!!

#آلا_نادرى

☔️ @AlightRain

☔️ @AlightRain

من ظرفیتم یهو پر میشه. بدون این‌که اطرافیانم چیزی بفهمن. یه روز صبح بلند می‌شم از خواب و میبینم دیگه نمی‌تونم تحمل کنم. به اندازه کافی بخشیدم/فداکاری کردم/کوتاه اومدم. یهو اون فرد سقوط می‌کنه و جلوی چشمم می‌شکنه و خرد می‌شه. دقیقا مثل اون جملات معروف، به خودم میام می‌بینم از دستش عصبانی نیستم، ناامید نیستم، ناراحت نیستم، هیچی نیستم.
فکر کنم خیلی‌هامون اینطوری هستیم که اگه رسیدیم اینجا دیگه راه برگشتی نیست. آدم ِ سنگی این ته خط خیلی بیشتر از اون یکی که حالا سقوط کرده و دیگه کوپن‌ش جا برای فرصت دوباره نداره قربانیه. کریم عبداللطیف میگه: ما قربانی‌های بخشیدن‌های مکرریم..

"مائده زمان"

☔️ @AlightRain

عضو شدید بردارم؟