از دیدگاه ویکتور هوگو، نزدیکی واقعی بین انسان‌ها نه از راه جسم، بلکه از راه دل و اندیشه شکل می‌گیرد. او معتقد است که پیوندهای روحی بسیار عمیق‌تر و ماندگارتر از تماس‌های سطحی هستند. در رمان‌هایش مانند بینوایان، می‌بینیم که کاراکترها با وجود فاصله‌ی فیزیکی، در قلب و ذهن یکدیگر زنده‌اند. مثلاً پیوند میان ژان والژان و کوزت، یا میان ماریوس و کوزت، از راه فکر، دلسوزی و یادآوری دائم، محکم‌تر می‌شود تا لمس فیزیکی.هوگو عشق را اتحاد دو روح می‌دانست. به باور او، وقتی کسی را در ذهن و قلبت جای می‌دهی، حتی اگر فرسنگ‌ها از او دور باشی، هنوز با او هستی. این نوع پیوند، نه از طریق حضور جسمانی، بلکه از طریق همدلی، خاطره، دعا و یادآوری‌های بی‌صدا ایجاد می‌شود.در نوشته‌هایش، تأکید دارد که عشق واقعی با حضور ذهنی و عاطفی زنده می‌ماند، نه با تملک و نزدیکی ظاهری. او باور داشت گاهی یک نگاه، یک خاطره یا حتی یک فکر پاک، می‌تواند انسان‌ها را به‌هم پیوند دهد، بیش از هزاران لمس و گفت‌وگوی بی‌روح.نتیجه‌گیری از دیدگاه ویکتور هوگو:از نگاه ویکتور هوگو، قلب انسان‌ها خانه‌ای‌ست که دیوار ندارد؛ فاصله‌ها نمی‌توانند مانع حضور کسی در آن شوند. او باور داشت که انسان‌ها وقتی به یاد یکدیگر هستند، در واقع در کنار هم‌اند—even اگر سال‌ها و فرسنگ‌ها از هم دور باشند.هوگو عشق را جریان آرامی میان دو روح می‌دید؛ جریانی که با یک نگاه، یک دعا، یا حتی یک فکر ساده زنده می‌ماند. لمس جسمانی ممکن است لحظه‌ای باشد، اما آن‌چه انسان‌ها را واقعاً به هم پیوند می‌دهد، یادآوری صمیمانه، وفاداری در دل، و زنده نگه داشتن تصویر یکدیگر در ذهن است.او می‌گفت: اگر قلبت برای کسی می‌تپد، حتی در سکوت، حتی از دور، این تپش‌ها صدای عشق‌اند. این نزدیکی واقعی‌ست؛ نزدیکی‌ای که با زمان و فاصله نمی‌میرد.در یک جمله از زبان هوگو:«نزدیکی دو انسان، نه در لمس دستان، که در تلاقی اندیشه‌ها و تپش دل‌های‌شان معنا می‌یابد.

☔️ @AlightRain

.بعضی چیزها را آدم ناگهان از دست نمی‌دهد، کم‌کم از دست می‌دهد، اما یک لحظه هست که می‌فهمد دیگر نداردشان..از کتاب «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم»اثر زویا پیرزاد

☔️ @AlightRain

‏عاشق با ادبه
عاشق صبوره
عاشق احترام میذاره
عاشق اولویت قائل میشه
عاشق خسیس نیست
عاشق هیز نیست
عاشق توی گذشته‌ش زندگی نمیکنه
عاشق غیب نمیشه
عاشق تنوع طلب نیست
عاشق امنه
عاشق جنگجوعه, برای شما میجنگه
عاشق تمامی این موارد رو باهم شامل میشه
به جز این بدون طرف عاشق نیست
اداست!

☔️ @AlightRain

🔹 "به دنبال یک راه حل مقرون به صرفه برای حضور حرفه‌ای آنلاین هستید؟
رابینیا به روانشناسان و مشاوران حرفه‌ای یک صفحه اختصاصی با امکانات کامل سایت می‌دهد، بدون نیاز به هزینه‌های میلیونی و دانش فنی!

با خدمات رابینیا:
⬅️ کارت ویزیت مجازی با قابلیت چت آنلاین و نوبت‌دهی
⬅️ معرفی تخصص‌ها، مقالات، و خدمات حرفه‌ای
⬅️ حفظ پرستیژ کاری و افزایش دیده شدن آنلاین
⬅️ تخفیف ویژه برای 90 تست آنلاین روانشناسی با تفسیر تخصصی

🚀 همین حالا به جمع 500+ روانشناس حرفه‌ای بپیوندید و از این فرصت استثنایی استفاده کنید!

ثبت‌نام از طریق آی‌دی زیر:
👉🏻 @Rabiniavip 👈🏻

#روانشناس #مشاور #دورکاری #مشاوره_آنلاین #رابینیا

گاهی بزرگ‌ترین زخم‌ها را از کسانی می‌خوریم که قرار بود پناه ما باشند.
اما دفاع از خود، شروع بازگشت به آرامش است.
هر قلعه‌ای که ساختی، می‌تواند دروازه‌ای باشد برای پذیرش و مهربانی با خود.
به یاد داشته باشیم که امن‌ترین پناه، درون خودمان است.

☔️ @AlightRain

دسترسی به این قسمت و ۳۰۰ قسمت دیگر👇
https://www.tgoop.com/psychopod/2532

دعوت به همکاری با درمانگران و مشاوران محترم جهت تکمیل کادر درمان – میدان ونک، تهران

دفتر مشاوره‌ای مجهز، واقع در محدوده میدان ونک ( با دسترسی عالی و امکان استفاده از پارکینگ عمومی) از روان‌درمانگران، مشاوران و روانپزشکان گرامی جهت همکاری دعوت به عمل می‌آورد.

✅ فضای حرفه‌ای و آرام
✅ اتاق مشاوره مستقل با طراحی استاندارد
✅ امکانات کامل شامل اینترنت، پذیرایی، فضای انتظار مجهز
✅ مناسب برای درمانگران با مراجع شخصی
✅ همکاری به‌صورت درصدی، بدون هزینه ثابت اولیه

📞 جهت هماهنگی مصاحبه و ارسال رزومه به ایدی تلگرام

@reyhane_tasviry

و یا شماره تماس و واتساپ ۰۹۱۲۳۳۴۷۵۸۴ در ارتباط باشید.

🕹 @psycho_estekhdam

انتظار
☔️ @AlightRain

دسترسی به این قسمت و ۳۰۰ قسمت دیگر👇
https://www.tgoop.com/psychopod/2476

 خیلی وقت‌ها درد رابطه از نبود عشق نیست؛ از تضاد میان آنچه می‌دانیم و آنچه انتخاب می‌کنیم می‌آید. در روان‌شناسی، این حالت را ناهماهنگی شناختی (Cognitive Dissonance) می‌نامند: جایی که فرد به‌وضوح می‌داند که شایسته‌ی احترام و آرامش است، اما باز هم در رابطه‌ای می‌ماند که او را می‌شکند. چرا؟ چون جدایی، اگرچه منطقی‌تر است، اما احساسی‌تر، پراضطراب‌تر و ترسناک‌تر هم هست.

در چنین شرایطی، ذهن انسان برای کاهش این ناهماهنگی یا واقعیت را انکار می‌کند، یا درد را توجیه. به خود می‌گوید: «شاید من زیادی‌ام… شاید عشق همین است…» اما حقیقت این است: عشقی که ریشه در ترس داشته باشد، عشق نیست، وابستگی‌ست.

لحظه‌ی رهایی زمانی‌ست که رنجِ ماندن از ترسِ رفتن سنگین‌تر می‌شود — و این، نقطه‌ی بازگشت به خویشتن است.

☔️ @AlightRain