تاریخ تعداد مردگانش را رند می‌کند
هزار و یک نفر
تبدیل می‌شود به هزار نفر
گویی آن یک نفر
هرگز وجود نداشته است

#ویسواوا_شیمبورسکا
@AcefNevis

همواره در جانم بودی، در لبانم، در چشمانم،
در ذهنم، رنج و اشتیاقم بودی،
و آن چیز شگفتی که انسان به یاد می‌آورد
تا زندگی کند و بازگردد.
قدرت عجیبی در رویا پردازی و تصورت دارم
که تاکنون همانندش را نیافته‌ام،
هنگامی که منظره‌ای ببینم یا واژه‌ای را بشنوم
و با خودم از آن حرف بزنم
جواب تو را در گوشم می‌شنوم،
گویی کنار من ایستاده‌ای
و دستت در دست من است...!

از سری نامه‌های
#غسان_کنفانی به غادة السمان

@AcefNevis

مرغ شب با سایه‌ی مهتاب اگر سرخوش بود
من خوشم با سایه‌ی زلف خیال‌انگیز او

#رهی_معیری
@AcefNevis

چه آغاز باشکوهی است شفاعت آفتاب، وقتی که صبح از چشمان تو
طلوع می‌کند.
تا کجای تمنا، پرتابم می‌کنی که جان شیفته‌ام تشنه آغوش خورشید است...

#مهناز_بشارتی
@AcefNevis

دوست داشتنت را دوست دارم!
چون تو دلیل دوست داشته شدن منی...
#آصف_گنجی
۱۲ آبان ۱۴۰۳
@AcefNevis

برای هر کسی، یه اسم توی زندگیش هست که تا ابد هر جایی اونو بشنوه ناخودآگاه برمی‌گرده به همون سمت!
یا از روی ذوق،
یا از روی حسرت،
یا از روی نفرت...

#هاروکی_موراکامی
@AcefNevis

زخم‌هایم را دوست دارم.
آن‌ها شاهدان اصلی‌ام هستند
که چطور شجاعانه زندگی کردم.

#پونه_مقیمی
@AcefNevis

صبح بخیر گفتنت مثل خاک نم خورده شوق نفس کشیدن می‌دهد...

#علی_سلطانی
@AcefNevis

دنیا کمتر ترسناک به نظر می‌رسد
وقتی کسی کنارتان باشد
و لازم نباشد به تنهایی با دنیا روبه‌رو شوید؛
ولی با‌این‌حال زندگی یک بازیِ سراسر انتخاب است.

📚: سنگ، کاغذ، قیچی
✍🏻: #آلیس_فینی
@AcefNevis

گره زده‌ست دلم را به بند گيسويش
خدا كند كه بداند اسير يعنی چه...!

#سيدعلی_شانه‌ساز
@AcefNevis

اکنون منم
که در دل این خلوت و سکوت،
ای شهر پر خروش
تو را یاد می‌کنم...!

#فروغ_فرخزاد
@AcefNevis

تو با تمام حادثه‌ها فرق می‌کنی...

@AcefNevis

سلام ما بر آنانی که لایِ هر شکنِ موی‌شان غمی‌ست ولی صبور و نجیب به روشنیِ صبح به تلألو امید لبخند می‌زنند…

#ناشناس
@AcefNevis

چشم‌هایم را به هم بسته‌ام تا اشک راه بیرون آمدنش را به آسانی پیدا نکند.
کلافه و دلگیر و خسته یک گوشه نشسته‌ام و با خود حرف می‌زنم...
تا کی واژه‌ها را بیخ ریش هم ببافم و هیچ نتیجه‌ای حاصل نشود!
تا کی زانوی تنهایی بغل بگیرم و تنهاتر شوم...
تا کی ابر و مه و خورشید و فلک را کنار بزنم و بنشینم به تماشا!
این انتظار کشیدن‌ها چه نتیجه‌ای در بر خواهند داشت؟
وقتی که من زمانی را برای زندگی سپری نکرده باشم...
حرف یکی دو روز که نیست!
عمری که در قالب انتظار سپری شود، برف می‌شود!
می‌نشیند روی موها...
کنج قلب‌ها...
سرد می‌شویم! بی‌مهر، بی‌محبت، بدون دوست داشتن...
بی‌جوانی، پیر پیر می‌شویم...
و زندگانی بی‌نتیجه به پایان می‌رسد.
این که چه باید کرد و چگونه پیش رفت، هر چه که جلوتر می‌روم، بیشتر نمی‌دانم...
تنها این را می‌دانم که یک چیزی که دقیقاً نمی‌دانم چیست، از زندگی‌مان گم شده است.
کاش زودتر پیدایش شود، همین...
#آصف_گنجی
۱۳ آبان ۱۴۰۳
@AcefNevis

خواستم زنده بمانم
و فکر کردن به تو، تنها سلاحم بود
تنها کمانم،
تنها سنگم!

#پابلو_نرودا
@AcefNevis

توی اسم بردن‌ها بعضی‌ها جا می‌مونن!
اینا همون ساده‌های بی‌توقعن...
#دلی‌های_شبانه
@AcefNevis

به تو سلام می‌كنم، كنارِ خیالِ تو می‌نشينم
و در خلوتِ تو عاشقی آغاز می‌شود...

#ناشناس
@AcefNevis