از امروز بازی شماتت (Blame game) در رسانه‌های غربی - و رسانه‌های فارسی‌زبان - برای توجیه تجاوز آمریکا، آغاز می‌شود:  

۱- ایران نیازی به انرژی هسته‌ای نداشت. برنامه هسته‌ای فقط برای مردم ایران هزینه‌ساز بود.

۲- ایران در آستانه ساخت بمب اتمی بود.
    
۳- دیپلماسی به دلیل مواضع ایران شکست خورد، حمله ضروری بود.  

۴- اقدام پیش‌گیرانه قبل از دیر شدن بود.

۵- حمله دقیق و مشروع بود.  

 ۶- ایران تهدیدی برای منطقه و جهان بود.

۷- جهان اکنون امن‌تر شده.

@AliNasriTelegram

«فرانسه "نگران" است؟ بهتر است ابتدا تجاوز غیرقانونی آمریکا را محکوم کند. ایران، به عنوان کشوری مستقل، خود تعیین‌کننده ماهیت، زمان و مکان پاسخش خواهد بود. دوران تعیین تکلیف‌های غرب به پایان رسیده.


https://x.com/AliNasri90/status/1936732340484804728?t=XpcV7uoIvQxONlYU6mZSVg&s=19

@AliNasriTelegram

ایرانی‌ها هر بار که چشمشان به قله دماوند میافتد، به آن اشاره می‌کنند و بهم یادآوری می‌کنند که «ببین، دماوند است!» و همین یک نشانه برای هر دشمنی کافیست که بداند این سرزمین پیوندهای درونی دارد که قابل شکستن نیست.

@AliNasriTelegram

حمله به پایگاه‌های آمریکا در قطر در پاسخ به اقدامات نظامی آمریکا در خاک ایران بود. قطر هدف نبود. رسانه‌های اسرائیلی و غربی سعی خواهند کرد این موضوع را به عنوان درگیری ایران و اعراب جلوه دهند. باید هوشیار باشیم و به هر قیمتی از این روایت اجتناب کنیم.

@AliNasriTelegram

مهم‌ترین اتفاق این روزها، ترمیم معجزه‌وار  شکاف‌های عمیقی بود که داشت کشور را به سمت ویرانی میبرد. اگر‌ قدر ایران را بدانیم، اجازه نمی‌دهیم که این انسجام ملی بدست‌آمده با خون هموطنانمان، دوباره از دست برود و پای ویرانی‌طلبان بار دیگر به میهنمان باز شود. در کنار هم قوی هستیم.

@AliNasriTelegram

‏احساس پیروزی باید متعلق به مردم باشد که به نیروهای مسلح‌شان افتخار کنند و انسجام و مقاومتی که خود در جنگ نشان دادند را جشن بگیرند. اما مسئولین باید از احساس پیروزی پرهیز کنند، چرا که غرور پیروزی تحلیل‌ها را مخدوش میکند، تهدیدها را کوچک جلوه میدهد و موجب خطاهای راهبردی می‌شود.

@AliNasriTelegram

‏اگر اسرائیل توانسته به داخل ایران نفوذ کند تا پایگاه پهپادی بسازد و در لبنان مواد منفجره در پیجرها جاسازی کند، چه تضمینی هست که همین کار را در کشورهای «هم‌پیمان» غربی‌اش نکرده باشد؟ شهروندان آمریکا و اروپا مطمئن‌اند که رهبران‌شان تحت تهدیدهای پنهان علیه امنیت ملی قرار نگرفته‌اند؟

@AliNasriTelegram

‏در ۱۲ روزی که اسرائیل به ایران شبیخون زده، شبکه‌های ترور و جاسوسی‌اش را فعال کرده، مقامات را ترور کرده، دو قدرت اتمی کشور را بمباران کردند و وزیر دفاعش به طرح ترور رهبری اعتراف میکند، رهبر هر ۴ روز یک پیام تصویری داده. اجازه ندهیم با تحریک افکار عمومی طرح‌هایشان را پیش ببرند.

@AliNasriTelegram

What “Death to America” really means?

By Ali Nasri

For decades, a single phrase—“Death to America”—has echoed through the halls of Congress, presidential debates, and cable news studios, cited as definitive proof that Iran is an implacable enemy...👇

https://www.avash.news/2025/07/01/what-death-to-america-really-means/

‏یکی از ترفندهای مأموران اسرائیل در رسانه‌های فارسی‌زبان این است که تجاوز نظامی به خاک ایران را موضوعی «پیچیده» جلوه بدهند که «موافقان» و «مخالفان» معقولی در دو طرف دارد. حال اینکه هیچ چیزی ساده‌تر از موضع‌گیری در زمان جنگ نیست؛ یا با شرافت در سنگر وطنی، یا به خیانت در صف دشمن.

@AliNasriTelegram

‏در پاسخ به وزیر امور خارجه فرانسه:

آیا شما حملات مرگبار اسرائیل به ایران را هم که تنها هدفشان کشتار غیرنظامیان است محکوم می‌کنید؟ آیا حاضرید همین «وحشی‌گری بی‌حد و حصر» را با همان شدت محکوم کنید؟

@AliNasriTelegram

https://x.com/AliNasri90/status/1941095153558798563?t=apmSajv1bk7h2kDXU1IAuA&s=19

‏نتانیاهو مدام به مقامات آمریکایی یادآوری می‌کند که ایرانی‌ها به آمریکا می‌گویند «شیطان بزرگ» و به اسرائیل «شیطان کوچک». هدفش این است که چنین القا کند که اسرائیل تابع سیاست‌های آمریکاست، نه برعکس. وقتش است‌ که لقب «شیطان بزرگ» را به خود اسرائیل بدهیم.

@AliNasriTelegram

https://x.com/AliNasri90/status/1941201827963502636?t=U557ohUwqdpy3aWt4qlAzw&s=19

‏زبان خشونت‌آمیز و رکیک سلطنت‌طلبان در سال‌های اخیر، زمینه‌ساز همین خیانتی بود که امروز در هم‌سویی آنها با اسرائیل در جنگ علیه ایران مشاهده می‌کنیم. «زبان» فراتر از یک ابزار ارتباطی است، جهان‌بینی را شکل می‌دهد و واقعیت آینده را می‌سازد.

@AliNasriTelegram

‏در ۷۵ سال گذشته، راهبرد همیشگی اسرائیل بزرگ‌نمایی آسیب‌های خود و بازی در نقش قربانی برای توجیه تجاوزگری‌اش بود. اما در حمله موشکی ایران، برای اولین بار این استراتژی فروپاشید و به پنهانکاری و کوچک‌نمایی روی آورد، چرا که هر تصویر ویرانی تل‌آویو موج شادی و استقبال جهانی برمی‌انگیخت.

@AliNasriTelegram

‏مصاحبه دکتر پزشکیان با تاکر کارلسون از این جهت بسیار هوشمندانه بود که مستقیماً پایگاه اجتماعی ترامپ را هدف گرفت که ضدجنگ، ضداسرائیل و عمیقاً ملی‌گراست. او فاصله میان وعده‌ها و عملکرد ترامپ را آشکار کرد و تصورات نادرست جامعه آمریکا درباره دشمنی ایرانیان با ملت آمریکا را خنثی نمود.

@AliNasriTelegram

https://x.com/AliNasri90/status/1942300623216553984?t=H1T82J9F-3lFuasgNFqDJw&s=19

‏شکاف‌ انداختن بین ترامپ و نتانیاهو «ساده‌لوحی» نیست. اگر بود، نتانیاهو با این‌ همه سفر به واشنگتن، تملق‌گویی و انواع شگردهای روانی، اینچنین حریصانه برای همراهی ترامپ نمی‌دوید. او خوب میداند پایگاه ضدجنگ ترامپ، پاشنه‌آشیل پروژه‌های جنگ‌طلبانه اسرائیل است.

@AliNasriTelegram

https://x.com/AliNasri90/status/1942613075695395240?t=Ji5XXIX184Nb9Ph_YpNgTg&s=19

‏در واکنش به تحریم شرم‌آور فرانچسکا آلبانیزه - گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در سرزمین‌های اشغالی فلسطین- توسط آمریکا، دولت ایران می‌تواند در یک اقدام نمادین با ارسال نامه‌ای به کمیته نوبل، او را به‌ عنوان نامزد جایزه صلح معرفی کند.

@AliNasriTelegram

https://x.com/AliNasri90/status/1943015435420541069?t=i0Thy7t5Gfhtwb1Q-uEQdA&s=19

‏ایلان ماسک با حذف محدودیتهای سیاسی Grok هفته گذشته، باعث شد این هوش مصنوعی جملات تندی علیه اسرائیل، لابی صهیونیستی در آمریکا و حتی یهودیان منتشر کند. این اقدام ماسک بازتاب شکافی‌ست که در ساختار سیاسی آمریکا نسبت به اسرائیل وجود دارد و دکتر پزشکیان در مصاحبه اخیرش بر آن تأکید کرد.

@AliNasriTelegram

https://x.com/AliNasri90/status/1943241204969193815?t=ntQrZDskqzzAIp9H-Gf3WQ&s=19

نظریه «هسته سخت» یا ملت یکپارچه؟

نویسنده: علی نصری

در سال‌های گذشته، یکی از مبانی نانوشته‌ سیاستگذاری در جمهوری اسلامی، نظریه‌ای بود موسوم به «هسته سخت قدرت». بر اساس این نظریه، تمام ساختار سیاسی کشور صرفاً بر شانه‌های اقلیتی وفادار و فداکار استوار است. گروهی که آمادگی دارند در مقابل هر دشمنی بایستند، زیر هر فشاری دوام بیاورند و برای نظام، از جان و مال و آسایش‌شان بگذرند. تکیه بر این گروه، در نگاه برخی تصمیم‌گیران، هم مشروعیت می‌آورد و هم ضمانت بقا.

مصداق‌های این رویکرد طی دهه‌ها، در خیابان‌های شهر، اخبار شب، پوسترهای دیواری، سریال‌های تلویزیونی و فضای عمومی کشور نمایان بود. از تظاهرات‌های پرشمار در ۲۲ بهمن و راهپیمایی روز قدس، تا صفوف مرتب نماز جمعه و اعزام داوطلبانه به جبهه‌های دفاع از حرم در سوریه. مردمانی نجیب، وفادار و مقاوم که ستون‌های پنهان این نظام بوده‌اند و همچنان هستند.

اما مسئله آنجاست که در کنار این جمع وفادار، میلیون‌ها ایرانی دیگر سال‌هاست که نادیده گرفته شده‌اند. میلیون‌ها شهروندی که گرچه شاید در صفوف این مراسم رسمی حضور ندارند، اما دل در گرو این خاک دارند، مالیات می‌دهند، فرزند تربیت می‌کنند، کار می‌آفرینند، کتاب می‌خوانند، فیلم می‌سازند، موسیقی می‌نوازند و هر روز، ایران را - به‌نوعی دیگر - زندگی می‌کنند.

همین نادیده‌ انگاشتن، طی سال‌ها طبقه‌ متوسط و بخصوص نسل جوانش را به حاشیه راند. نسل جوانی که اگرچه در ظاهر اهل جهاد نبود، اما اهل ساختن بود. اگر اهل تظاهرات رسمی نبود، اما در اتاقش عکس قله دماوند بود. و اگر در هیئت‌های عزاداری سینه نمیزد، اما با سرود «ای ایران» دست بر سینه می‌گذاشت. 

در طول سال‌ها، این قشر جامعه در ساختار رسمی قدرت، نماینده‌ای برای سبک زندگی و سلیقه‌اش نیافت. دیده نشد، شنیده نشد، جدی گرفته نشد. و همین، حس تلخی از «بی‌وطنی در وطن» را در وجودش ریشه‌دار کرد.

دشمنان ایران - از رژیم صهیونیستی گرفته تا محافل ضدایرانی در غرب - به‌ خوبی این خلأ و احساس طردشدگی در بخشی از جامعه را درک کردند و به‌ تدریج وارد عمل شدند. آن‌ها در طول سال‌ها، با بهره‌گیری از یک جنگ روانی سیستماتیک از طریق رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور و حتی گاه با ارسال پیام‌های مستقیم خطاب به این قشر، کوشیدند نارضایتی این افراد از نظام را به نقطه اتصال‌شان با بیگانه بدل کنند و بخشی از مردم را به مهره‌های خود در میدان جنگ ترکیبی علیه ایران تبدیل سازند.

اما از همان اولین صدای انفجاری که ساعت ۳ بامداد ۲۳ خرداد در پایتخت پیچید، اتفاقی افتاد که همه‌ محاسباتشان را به هم زد. ملت ایران، از تمام اقشار جامعه، با هر دیدگاه و سلیقه و سبک زندگی، کنار یکدیگر آمدند و زیر یک پرچم ایستادند و کشور را از یک تهدید بی‌سابقه وجودی نجات دادند. 

در یک لحظه‌، همه چیز سر جایش قرار گرفت. همه احساس کردند که به وطن تعلق دارند. همه حس کردند که دیده می‌شوند، که صدایشان ارزش دارد، که ایران فقط مال یک گروه خاص نیست، متعلق به همه ایرانیان است.

خطر اصلی امروز این است که این «لحظه» به‌جای آن‌ که نقطه‌ آغاز تحولی ماندگار باشد، به خاطره‌ای زودگذر تبدیل گردد و دوباره همان نگاه محدود و انحصاری «هسته سخت» بر تصمیمات کشور سایه بیفکند. اگر چنین شود، ضربه‌ای که به اعتماد عمومی و امنیت ملی وارد می‌شود، بسیار سخت‌تر و جبران‌ناپذیرتر از جنگ چند روزه اخیر خواهد بود.

آیا مسئولین کشور حاضرند این لحظه را به عنوان یک «فرصت» تاریخی و طبقه‌ متوسط جامعه را به عنوان یک «ظرفیت» عظیم، برای تامین امنیت و اقتدار و پیشرفت دریابند یا ترجیح می‌دهد همچنان صرفاً فقط به همان «هسته سخت» اکتفا کنند؟

@AliNasriTelegram