کاش یه پارسا پیروزفر جیبی داشتم هر وقت ناامید می‌شدم بهم می‌گفت: «آقاجون نترس، هیچکی حریف کسی که هدف داره نمی‌شه..»

قانون اول :
قبل از اینکه بفهمم بهم بگو.

باور کنید من از دور خیلی مغرور میزنم، شما کافیه دو ثانیه با من صمیمی شی

چیزهایی که اتفاق میوفتن، هرگز فراموش نمیشن حتی اگر نتونی به یاد بیاریشون.

آدما فراموش نمی‌كنن، فقط ياد ميگيرن چطور ميشه بی صدا غصه خورد.

یه نسخه پرشور از خودم داشتم که نمیدونم چطور؟ ولی از دستش دادم.

متاسفانه یکی از ویژگی‌های من اینه که کمک نمیخوام و ناپدید میشم، وقتی همه چی رو درست کردم، سر و کله‌ام پیدا میشه.

این جمله رو عمیقا حسش میکنم:

خیلیامون توی گودال از حس کلافگی و افکار‌ منفی گیر کردیم و این مشکلو تقصیر دیگران میدونیمش. در صورتی که خودمون مسئول زندگی خودمونیم.

آنقدر تجربیات مهم زندگی‌اش را در تنهایی گذرانده بود که هنگام مرور خاطراتش به جای آنکه با آدم‌های مختلف مواجه شود، با تنهایی‌های گوناگون خود روبه‌رو میشد.

این دختری که الان هستی رو دوست داشته باش تو خیلی کار کردی، خیلی تلاش کردی، خیلی دویدی، خیلی حرص خوردی و رنجونده شدی، مجبور بودی با خیلی چیزها کنار بیای تا بتونی مسیرت بری و موفق باشی، خودت رو عاشقانه دوست داشته باش دختر.

هرکاری میکنی فقط تو چتای تلگرام پایین نرو.

‏شما سزاوار دسته‌گل‌های گنده هستید.سزاوار این که یاد تعریفی که ازتون شده بیفتید و ذوق کنید. سزوار این که تصویرتون تو آینه رو دوست داشته باشید چون یکی باعث شده چشماتون از خوشحالی برق بزنه.نه که منتظر جواب پی‌ام بمونید. این لیاقت شما نیست.

توی سنی هستم که
هم می‌دونم حیفه این روزا بگذره
هم دوس دارم زودتر بگذره …

بدترین ناراحتی، ناراحتی آدم از خودشه، همونجایی که مجبور میشی به خاطر کارهای خوبی که کردی ناراحت باشی، خیلی سخته که بخاطر خوب بودن خودت احساس بدی داشته باشی.

یجوری میگید پاییز غم و افسردگی داره انگار تابستون خوشحال بودیم.

من همیشه به اون‌ آدم‌هایی که حساس نیستن حسادت میکنم، هیچی رو جدی نمیگیرن، وحشت نمیکنن، وقتشون رو با فکر کردن بیش از حد تلف نمیکنن، دلبستگی ندارن، من به این آدم‌ها حسودیم میشه، آخه من به همه چی خیلی اهمیت میدم، خیلی زیاد.

آدم از غصه‌هایی پیر میشه که کسی ازشون خبر نداره.