در باب خبر پایین 👇
.
.
آن خوش‌خوشان که تو را در سَر است
/آتش به دامان فرد دیگر است
.
عقلت که زایل و مغزت که خالی است
/دستت بِکَش ز هر کار که مغز لازم است
.
جان خودت هم از آنِ خودت نبود و نیست
/جان دِگر که مسئله‌ای بدجور بدتر است.
#سمر_اعتصامی
.
.
.
مسئله روز یا شب نیست...
.
.
.
پدرها و مادرها در برابر فرزندان مسئولند. چطور بدون گواهینامه پشت خودرو نشسته؟
راهنمایی و رانندگی در برابر تخلفات مسئول است. چطور با سرعت غیرمجاز رانده؟
شهرداری در قبال جان نیروهایش مسئول است. چطور با فاصله استاندارد علائم هشدار نگذاشته؟
شهرداری در قبال به‌روز بودن مسئول است. چطور هنوز نیروی انسانی برای این کار استفاده می‌شود؟
شورای شهر در قبال نظارت بر شهرداری مسئول است. چطور سوالات بالا را از شهرداری نپرسیده و چرا اکنون با جواب اشتباه به میدان آمده؟
.
و هزاران مسئولیت رها شده دیگر ...
.
.
.
تن آدمی شریف است به نشان آدمیت
.
@Architecture_Facilitator

💠 شیفت شب با فاجعه

✍ نورا حسینی:

🔹 چهار پاکبان جان خود را از دست دادند تا مجوز نظافت بزرگراه‌های تهران در روز صادر شود.

🔹از این پس، دیگر پاکبان‌ها می‌توانند از ساعت هفت صبح تا ۴ بعدازظهر هم در بزرگراه‌های پایتخت کار کنند. اما این تصمیم خیلی دیر گرفته شد؛ درست پس از فاجعه‌ای که نیمه‌شب جمعه ۹ آبان در بزرگراه شهید فهمیده رقم خورد.

🔹ساعت حدود ۱:۴۰ بامداد بود. در مسیر شرق به غرب، چند متر بعد از کوهک، وانت حامل پاکبان‌های شهرداری کنار گاردریل متوقف شده بود. ابزار کارشان جاروها، بیل‌ها و سطل‌ها ده‌ها متر جلوتر روی زمین چیده شده بود. قرار بود مثل هر شب، مسیر را از زباله و برگ پاک کنند و بعد از چند ساعت به کارگاه برگردند.

🔹 اما این ‌بار، شبِ کار برای همیشه تمام شد. خودروی پرشیا با سرعتی حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت در مسیر حرکت بود که به وانت حامل پاکبان‌ها برخورد کرد. خودرو چپ کرد، صدا در سکوت بزرگراه پیچید و ظرف چند ثانیه، همه چیز به‌هم ریخت.

🔹 در خودرو ۱۳ نفر بودند؛ سه نفر همان لحظه جان باختند، یک نفر سرپایی مداوا شد و بقیه به بیمارستان منتقل شدند. دو نفر از آنان وضعیت وخیمی داشتند. یکی با سطح هوشیاری پایین در کما ماند و ظهر شنبه خبر رسید که او نیز جان باخت.

🔹 دیگری هم‌اکنون با سطح هوشیاری ۹ در بیمارستان فیاض‌بخش بستری است. چهارمین قربانی، پاکبان جوانی بود که تازه از اهواز به تهران آمده و فقط چند هفته بود مشغول کار شده بود.

🔹 سه نفر دیگر از اطراف ورامین بودند؛ بعضی متأهل، بعضی مجرد، اما همه نان‌آور خانه‌هایشان. راننده پرشیا، جوانی بدون گواهینامه و در حالت مستی بود. پلیس همان شب او را بازداشت کرد.

🔹 ادامه مطلب...

🆔 @shahremaa

💠پرسشی به بهانه انتخاب زهران ممدانی به‌عنوان شهردار نیویورک!

محمد رهبری در کانال تلگرامی خود نوشت:

🔷تصور کنید یک جوان ۳۴ ساله در ایران، نه برای شهرداری تهران، بلکه صرفاً برای عضویت در شورای شهر تهران بخواهد نامزد انتخابات شود. آیا می‌تواند؟

🔹احتمالاً نه. چرا که اولاً تا دو هفته مانده به انتخابات، نمی‌داند صلاحیتش تأیید می‌شود یا نه؛ به‌ویژه اگر شخصیتی متفاوت از فضای غالب داشته باشد.

🔷و اگر هم تأیید صلاحیت شود، به‌دلیل نداشتن فرصت کافی برای تبلیغات، به‌تنهایی امکان رأی‌آوری نخواهد داشت و ناگزیر باید وارد لیست‌های انتخاباتی شود؛ لیست‌هایی که معمولاً گروه‌هایی آن‌ها را می‌بندند که کمتر به جوانان اعتماد دارند.

🔹امیدوارم کسانی که از انتخاب زهران ممدانی، به‌حق، خوشحال‌اند، به ابعاد مختلف چنین انتخاباتی توجه کنند و به این پرسش بیاندیشند که چگونه چنین فردی در این سن با این همه تفاوت با جریان اصلی در آمریکا، می‌تواند انتخاب شود.

🔷وگرنه انعکاس اخبار آن انتخابات در ایران، برای نسلی از جوانان که متفاوت از نسل‌های پیشین می‌اندیشد و خواهان تأثیرگذاری در فضای اجتماعی و سیاسی است، بیشتر حسرت‌آفرین خواهد بود تا شادی‌آفرین.

🆔 @shahremaa

.
بحران‌هایی که یک‌شبه زاییده نمی‌شوند، به چشم برهم زدنی حل نخواهند شد...
.
معدود عواملی در کره زمین وجود دارند که بتوان به واقع نام بحران طبیعی را بر آن‌ها نهاد. خشکسالی قطعا یک عامل طبیعی‌ست. همانطور که باران سیل‌آسا یا طوفان یا زلزله و ... اما تبدیل یه عامل طبیعی به بحران، ارتباط مستقیم با دانش و عزم بشری بر شناخت و توانایی همزیستی با این عوامل دارد.
توسعه سکونت در مجاورت یا روی نقاط لرزه‌خیز، دخل و تصرف در حریم آب‌ها، تغییرات در ساختار رطوبت خاک و محیط، عدم توجه به ظرفیت‌های طبیعی زیست‌بوم و ... عواملی هستند که یک عامل طبیعی که در واقع بخشی از فرآیند طبیعت برای حفظ تعادل عمومی خود است را به "بحران" برای انسان بدل می‌کند.
اینکه انسان فراموش کند خداوند نعمت‌ها را برای "بهره‌برداری" در اختیارش قرار داده و نه "بهره‌کشی" آغاز سرکشی طبیعت برای احقاق حق خود است. این که در خیال خام خود فکر کنیم تکنولوژی یا توانمندی‌های روز‌به‌روز گسترده شده‌ی انسان می‌تواند او را برای غلبه بر طبیعت توانمند کند، خیال کودکانه‌ایست که عواقب وحشتناکی دارد.
کره زمین یک سیستم بسته با داشته‌های مشخص است که در چرخه‌های طبیعی، منابعش مداوم در گردشند. انسان اما با ایجاد ساختارهای مصرف اشتباه، نظم این چرخه را برهم زده و سرعت مصرف منابع از توان بازیابی طبیعی پیشی گرفته. اینجاست که به ظاهر توان غلبه بر طبیعت به شمشیر دولبه‌ای برای قتل زیست بشر تبدیل شده است.
.
ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست و مانند دیگر کشورهای در حال توسعه دچار بحران‌های جدی‌ست که سوء مدیریت و عدم اقدام به موقع نسبت به هشدارها باعث شده تا چالش‌ها برایش به بحران و بحران‌ها به اَبَر بحران تبدیل شوند.
در چنین شرایطی، توجه به حتی کوچکترین اقدامات به عنوان عامل به تاخیر افتادن " نقطه بی‌بازگشت" موثر است.
.
بنابراین بر همگان است که:
اولا: اقدامات در سطح خُرد و فردی را در دستور کار قرار دهند و تغییرات "سبک زندگی" را با دقت پیش ببرند.
دوما: هر شخص با توجه به جایگاه اجتماعی خود، توجه به اقدامات موثر در "حوزه تحت نفوذ" خود را در دستور کار قرار دهد‌. این حوزه نفوذ ممکن است در حد یک تعمیرکار و شاگردش در تعمیرگاه خودرو باشد یا یک مدیرعامل و کارخانه‌ای با هزاران نیرو یا یک وزیر و سازمان‌های تابعه و ...
سوما: در فاز مطالبه، هر فرد و گروهی مطالبه عمومی برای تغییر در "شیوه زیست اجتماعی-سازمانی" در رابطه با چگونگی استفاده از منابع آبی را به طور جدی و موثر مورد توجه قرار دهد.
چهارم: کارشناسان و مطلعانی که تا کنون بارها هشدارهایی داده‌اند، از ناامیدی و استیصال فاصله گرفته، چراغ راه "چگونگی عبور از بیراهه بحران" را روشن کنند. شاید نادانان زیادی باشند که توجه نکنند اما بسیارند در جستجوی روشنایی‌ها که منتظر روسن شدن این چراغ‌ها هستند.
.
.
.
در انتها، هیچ‌کس حق ندارد به بهانه "مشکل جای دیگر است"، از مسئولیت خود حتی با کمترین میزان اثر شانه خالی کند. هرکسی به سهم خود باید اقدام فردی، جمعی و مطالبه را پیشه کند. ولو به ظاهر کم و بی‌اهمیت...
.
.
.
زنگ خطر بحران آب جدی‌ست و اینکه که صدای این زنگ هنوز به گوش خیلی‌ها نرسیده، علاوه بر به کَریَت زدن و جاهلانه گوش‌ها را گرفتن، ناشی از بلند نبودن صدای این زنگ نیز هست. پس در کنار اقدام خود، آگاهی‌رسانی عمومی را به عنوان عامل بلندتر شدن صدای این زنگ هشدار بی‌توجه نگذارید.
.
هر یک قطره مصرف کمتر در هر بخشی، یک لحظه تعویق بیشتر و ایجاد زمان برای اقدامات بنیادی‌تر است...
.
.
.
به امید عبور از این بحران دهشتناک
.
س.محمدرضا اعتصامی
۱۷ آبان ۰۴
.
@Architecture_Facilitator

💠طرح ۵۰۰ کیوسک؛ تجربه‌ای که نباید دوباره تکرار شود!

🔷شهرداری تهران در حال بررسی طرحی برای احداث ۵۰۰ کیوسک غذا و نوشیدنی و ۲۵۰ سرویس بهداشتی در سطح شهر است.

🔹در ظاهر، هدف «بهبود خدمات شهری» است، اما واقعیت این است که تهران هنوز از میراث کیوسک‌های مطبوعاتی و اغذیه‌فروشی‌های قدیمی رها نشده؛ سازه‌هایی که روزی موقت بودند و امروز تبدیل به حق‌های دائمی و غیرقابل جمع‌آوری شده‌اند. بسیاری از آن‌ها چهره شهر را نازیبا کرده و فضاهای عمومی را اشغال کرده‌اند.

🔷همان سازه‌هایی که قرار بود موقت باشند، حالا به حق مکتسبه دائمی تبدیل شده‌اند.

🔹نه نظارتی رویشان هست، نه امکان جمع‌آوری‌شان.

🔷و نتیجه؟ پیاده‌روهای اشغال‌شده، چهره‌های زشت شهری و رانت‌هایی که هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند.

🔹حالا قرار است صدها کیوسک جدید هم با روشی دیگر به شهر اضافه شود!

🔷پرسش ساده است:
آیا قبل از اجرای این طرح، کسی تجربه شکست‌خورده‌ی گذشته را مرور کرده؟

🔹یا دوباره قرار است تصمیمی گرفته شود که سال‌ها بعد خود شهرداری را گرفتار کند؟

🔷بله، تهران به سرویس بهداشتی نیاز دارد — اما نه به بهای تحمیل سازه‌های تجاری جدید به فضای عمومی.

🔹زیرساخت شهری یعنی خدمت به مردم، نه خلق فرصت‌های دائمی برای افراد خاص.

🔷اگر هدف بهبود شهر است، اول باید نظم و شفافیت را به شهر برگردانیم، نه کیوسک‌های تازه‌ای که قرار است «موقت» باشند و همیشه بمانند!


🆔 @shahremaa

💠هر ۲۰ دقیقه یک نفر در تصادفات در کشور فوت می‌کند

معاون عملیات پلیس راهور فراجا:

🔷به طور میانگین هر ۲۰ دقیقه یک نفر از هموطنان جان خود را از دست می‌دهد. تصادفات در حالی نهمین عامل مرگ‌ومیر در جهان است که در ایران به سومین عامل تبدیل شده و جوانان بیشترین قربانیان آن هستند.

🆔 @shahremaa

💠نامه اساتید موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور به زاکانی: خفه‌کردن تهران با سیمان را متوقف کنید

🔷موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور در نامه‌ای به «علیرضا زاکانی»، شهردار تهران، خواستار توقف نفوذناپذیرکردن بستر فضاهای سبز شهر تهران با سیمان و سنگ‌فرش شد.

🔹در این نامه آمده است: «متأسفانه اخیراً در قسمت‌های مختلفی از شهر تهران شاهد تخریب بستر نفوذپذیر فضاهای سبز شهری شامل باغچه‌های کنار خیابان‌ها، بلوارها، رفیوژها، نهرهای آب (مانند خیابان‌های ولیعصر و شریعتی) و میادین (مانند میدان تجریش) و تبدیل آنها به بسترهای سخت و سیمانی هستیم. این فرایند به دلایل متعدد برای شهر زیانبار است و لازم است متوقف گردد.”

متن کامل نامه را می‌توانند اینجا در سایت «پیام ما» بخوانید.


🆔 @shahremaa

گذری بر گذار ...
مسیری برگزار ...

شرح نخست

.
از سال ۸۵ وارد رشته معماری شدم
سال ۸۷ بود که وارد دفتر مهندس حائری شدم و اولین گام‌های شهرشناسی را برداشتم.
سال ۹۰ پایان تحصیلات معماریم همراه بود با تجربه ۳ ساله در کنار استاد حائری و میانه پژوهش‌های مرتبط با ساخت‌وساز در مازندران.
از سال ۹۱ گروه بیشه رو راه‌اندازی کردم و در کنار شفق متولی عزیز به عنوان همراه ثابت و چندین و چند عزیز دیگر وارد حوزه کنشگری شهری شدیم.
سال ۹۲ دفتر بیشه راه‌اندازی شد و دوران طلایی تحصیل و تجربه در محضر استاد حائری از تجربه هر روزه به دورادور و گاهی دیداری بدل شد. در همین اثنا پویش #سه‌شنبه‌های_بدون_خودرو به عنوان اولین اقدام تسهیلگری معماری و شهرسازی گروه بیشه و بر روی ایده و گام‌های عالی کوروش بختیاری عزیز با تمرکز بر تغییر الگوی حمل‌ونقل در شهرهای خودرومحور آغاز شد. جایی که محمد درویش عزیز را شناختم. گام بعدی با همراهی پریسا پیمان و در تهیه برنامه "آمدوشد " با محوریت اصلاح حلقه‌های زنجیر چرخه مدیریت پسماند طی شد. فعالیت‌هایی مثل "نجات کارخانه حریربافی" چالوس در کنار انجمن دوستداران چالوس و بویژه علی اصغرزاده عزیز، تلاش برای حفظ بنای شمالی "ساختمان پلاسکو" در کنار دکتر ترانه یلدا، ارائه طرح‌های "پسماند صفر" در دانشکده کشاورزی و پتروشیمی ماهشهر همراه با پریسا پیمان (که البته هر دو در مرحله طرح باقی ماندند)، تلاش برای ایجاد "موزه مدرسه" خیام همراه عزیزانم در تهران پلاک به پلاک، همکاری و همراهی با دفتر SGP سازمان ملل متحد در کنار مرحوم فقید، خانم لاله دارایی عزیز، شرکت در نمایشگاه‌های حمل‌ونقل، کودک و محیط‌زیست، کودک و میراث فرهنگی و بسیاری نوشتارها و مطالب مرتبط با مدیریت شهری و نقش متقابل شهروندان و مدیران و متخصصان، تمام آنچه بود و هست که در تلاشیم تا در بیشه سرسبز و وسیع‌مان دانه‌هایش را بکاریم به امید آنکه جوانه‌هایش را به نظاره بنشینیم.
گو اینکه میوه‌ها و سایه‌ی این درختان نورَس نصیبمان نخواهد شد اما در روزگار پس از این، از تماشای دورانزدیک ثمره‌ها حتما شاد خواهیم شد.
.
.
با ما همراه باشید...
س.محمدرضا اعتصامی
تسهیلگر معماری و سرزمین
👇
@Architecture_Facilitator

گذری بر گذار...
مسیری برگزار...

شرح دوم

.
در تمام دورانی که در بالا گفته شد، تعادل و تعامل سه ضلع مثلث دست‌‌اندرکاران توسعه پایدار که درس‌آموخته‌ی اصلی‌ام از مهندس حائری عزیز بود، همواره برایم مطرح بود.
مثلث:
مسئولین
مردم
متخصصین
مثلثی در گردش که هرگز نمی‌توان گفت اولویت کدام‌ راس در ایجاد تعادل بالاتر یا پایین‌تر است.
مسئولینی که موظف به اندیشیدن به فردا و ساخت مسیر آن از درون گذشته و حال هستند، مردمانی که موظف به آگاهی از نقش فردی و جمعی و اثرات هر یک از رفتارهای زیستی خود هستند.
متخصصینی که موظف به ترجمان دانش تخصصی خود برای مردم و مسئولین در جهت ارتقاء دانشی از یک سو و بالا گرفتن چراغ راهنمای راهگشایی مسائل از سوی دیگرند.
در تمام این ۱۷ سال، تمام تلاش ما در بیشه‌ی سرسبز و وسیعمان این بود که رو به هر راس که ایستادیم، از مواجهه‌ی درونی با کارکرد فردی و جمعی متناسب با همان جایگاه صحبت کنیم و اضلاع مرتبط با دو راس دیگر را به عنوان مسیر تعامل، کنش‌وواکنش و بده‌بستان میان رئوس مثلث بخوانیم. تاکیدمان بر آن بود که آنچه وظیفه راس دیگر است، نفی کننده آنچه تو در جایگاه خودت وظیفه‌اش را برعهده داری نیست.
گو اینکه تعاملت با دو راس دیگر و نقد و مشورتت بر آنا‌ن و با آن‌ها، لازمه حفظ تعادل در این مثلث است.
.
پس در بیشه‌ی سرسبز و وسیع ما، دانه و بستر و آب و آفتاب و باغبان، همه باید درست عمل کنند تا جوانه بروید و سایه و میوه‌ی خیال به حقیقت بنشیند.
.
.
س.محمدرضا اعتصامی
تسهیلگر معماری و شهرسازی
.
با ما همراه باشید ...
@Architecture_Facilitator

گذری بر گذار ...
مسیری برگزار...

شرح سوم

در این مسیر پر فراز و نشیب خوشی‌ها و دردها بسیار دیدم. خستگی‌ها، بیم‌ها و امیدها.
اما آنچه همواره ادامه داشت، آموختن و تلاش بر گام‌های رو به جلو بوده و هست.
عزیزان بسیاری برای این بیشه، سبزی و طراوت به بار آوردند که قدردان تک‌تکشان هستم به این امید که جوانه‌ها دل آنان را نیز شاد کنند.
.
.
چه عزیزانی که داغشان بر دل نشست؛
سرکار خانم لاله دارایی عزیز و بزرگوار که بر گردن تسهیلگری این کشور حق و دین بسیار دارند. راهشان پایدار و پر رهرو.
.
شبنم اسمعیلی بزرگوار که روحش سراسر عشق بود و مدرسه طبیعت باغ شبنم، یادگار سبز و درستی از اوست.
.
.
و چه همراهانی که سایه‌شان مستدام باد و حضورشان فرخنده است؛
مهندس محمدرضا حائری عزیز که درب این جهان معنا را بر رویم گشود و در گام‌های نخست دستانم را به گرمی فشرد و حالا حضورش دلگرمی‌ست.
.
مهندس محمد درویش بزرگوار که امروز نامش به درستی با نام محیط‌زیست ایران گره خورده و کنشگری مدنی را درس می‌کنند.
.
شفق متولی و علیرضا مهیاری عزیز و تیم تهران پلاک به پلاک و تمام آنچه از خود به میان آوردند تا محله سیروس به نحوی و تهران و وطن به نحوی دیگر منتفع شوند.
.
مهندس بزرگوار بیژن شافعی که دوران تحول را می‌کاود تا شاید شانه‌های گذشته را برای بالا رفتن امروز بتکاند و مهیا کند.
.
منیژه غزنویان سختکوش و همسر بی‌نظیرش حامد که معلمی را به درستی برگزیدند تا سنگ بنای توسعه را در مدرسه بگذارند.
.
سرکار خانم ترانه یلدای بزرگوار و گروه ترانه تهران که از زمان فهم من از شهر و معماری، دانسته‌هایشان بر من جاری و انرژیشان برایم قدرت آفرین بود.
.
علی اصغرزاده عزیز که دلبستگی‌اش به چالوس درس بزرگی بود و همه آنچه برای این شهر انجام می‌دهد کلاس درس یک شهروند متخصص است.
.
سرکار خانم مانلی افشنگ عزیز که در تجربه کپر و کولمان همراهی دل‌نشینی داشتیم و بعدها در معماری و نگاهشان آموختنی بسیار بود.
.
کوروش بختیاری عزیز که ایده‌ی سه‌شنبه‌های بدون خودرویش همچنان از راه‌های مهم بهبود کیفیت زیست شهریست و البته مبارزات امروزش برای هوای اراک هم ستودنی‌ست.
.
عزیزان گروه کالک، سروش مهاجری، علی میرشفیع و امیرحسین راد که در تلاش برای ثبت تاریخ معماری تهرانند و از تلاش‌هایشان می‌آموزم. کاش بیشتر بر بیاید به پیش بودن.
.
میرزاحمید و نقش‌هایش که نمادی از پذیرش مسئولیت اجتماعی هنرمند در اشاعه عمومی‌ هستند.
.
فرشاد اسکندری و تیم شیردال که فرصت حضور به عنوان محیط‌بان داوطلب را فراهم کردند و آموختم از همنشینی مسالمت‌آمیز انسان و طبیعت.
.
خانم پریسا پیمان و امکانی که فراهم کرد تا پسماند را بشناسیم و برنامه‌ای در حد توانمان از تلویزیون منتشر کنیم‌.
.
آیدین مهدیزاده و شادی عظیمی عزیز که چهارباغشان همسایه بیشه ما بود و از همان روز تا امروز تسهیلگری را در کنارشان آموخته‌ام.
.
سرکار خانم آزاده بیات بزرگوار که ثبات قدم، تلاش و علاقه‌اش او را به جایگاه درستی رسانده و موزه عروسک‌ها امروز ثمره‌ی درخوری از او و همراهانش است.
.
و بسیار بسیار عزیزان دیگر که گام یا گام‌هایی در این ۱۷ سال در کنارم بودند و به حضور و وجودشان می‌بالم و هر روز بیشتر از ایشان می‌آموزم و در تلاش برای رویاندن جوانه‌ای دیگر می‌خوانم، می‌نویسم، هم‌نشین می‌شوم و ادامه می‌دهم.
.
.
س.محمدرضا اعتصامی
تسهیلگر معماری و شهرسازی
.
با ما همراه باشید...
@Architecture_facilitator

گذری بر گذار ...
مسیری برگزار...
.

بسم‌الله ...

.
آنچه در سه شرح فوق رفت، گذری بر گذار ۱۷ ساله‌ام در برهه‌ای از زندگی بود که نقش "متخصص" علاوه بر نقش "مردم" بر من افزوده شده و ادامه دارد.
امروز ایران ما حال خوشی ندارد. در سایه بیش از یک قرن توسعه نامتوازن و در پس چند دهه شتاب بالای توسعه به ویژه در حوزه صنعت، رشد متعادل وطن مخدوش گشته و امروز تا حد بسیاری "جرم راه رفتن نیست/ره هموار نیست".
باید برای اصلاح این رویه‌ی دیرینه کاری کرد. بخش بسیار بزرگی از روش‌های اصلاحی و پاسخ‌های مبتنی بر زیست متعادل در سرزمین، در تاریخ کهن همین سرزمین نهفته و چون شتاب توسعه بیش از توان و سرعت توسعه چندلایه و آهسته‌ی بومی بوده، بخش زیادی از آن در تاریخ جا مانده و به عصر حاضرمان راه نیافته. هرچند که راه یافتنشان نیازمند به‌روزرسانی‌ست اما مدفون کردنشان زیر خاک دوران به بهانه عناوینی مثل کهنگی و قدمت، خطای بنیادین و عظیمی‌ست. از سوی دیگر جهان معاصر در کشورهای توسعه یافته بسیار آزمون و خطاها را پشت سرنهاده که از نو به آن راه رفتن به دیوانگی می‌ماند.
پس باید همه با هم در ابتدا به درک صحیح از نقش یا نقش‌های خود در هر یک یا چندتا از راس‌های مثلث ذکر شده برسیم و سپس با فهم نسبت خود و نقشمان با سرزمین و داشته‌ها و آورده‌هایش به ایفای نقش صحیح و اصلاحی بپردازیم.
آنچه امروز حاصل شده، نتیجه بیش از یک قرن به بیراهه رفتن، گاهی کند و گاهی تند و گاه سراسیمه بوده است پس اصلاح آن هرگز در امروز و فردا میسر نخواهد بود که فرداهای بیشتری حتی شاید بیش از دوره‌ی زیست ما را بطلبد اما هر اقدام امروز ما به معنی کاشت همان بذری‌ست که بیشه آماده جوانه ساختن از آن است. هر روز تاخیر و تعلل به منزله دیرتر آغاز شدن چرخه اصلاح و بازسازی‌ست که خود به معنی همراهی با مخرب‌های امروز‌یست.
بیماری هرگز درمان نخواهد شد اگر بیمار به درک بیماری‌اش نرسد و عزمش را برای درمان جزم نسازد.
توانمندترین پزشکان از درمان بیماری که انکار می‌کند و امید ندارد عاجزند.
.
ناترازی آب و برق و گاز و حتی هوای تنفسمان همه بیماری هستند و هر سه راس مسئولین، مردم و متخصصین باید در اندیشه باشند تا بیشه را برای تولد جوانه‌ها مهیا کنیم.
.
با ما همراه باشید ...
@Architecture_Facilitator