محبین آیت الله العظمی حاج شیخ حسنعلی نجابت شیرازی

﷽
✨ایشان(آیت الله نجابت) سرشار از محبّت و علاقه نسبت به معصومین(علیهم السلام) بود. آنها که در سفرهای زیارتی، محضر ایشان بودند (خود ما توفیق داشتیم) هم در مشهد مقدّس هم در عتبات عالیات کربلا و نجف و کاظمین که وقتی ایشان مقابل قبور متبركه ائمه(علیهم السلام) می ایستادند، واقعاً انسان آن حالت خضوع و تواضع را به چشم ندیده بود که ایشان مثل عبد ذلیلی واقعاً در مقابل این قبور اولیای عظام می ایستادند و زیارت می خواندند.

💢نه تنها نسبت به آن بزرگان که معلوم است، حتی نسبت به سایر اولیای الهی، اهل معرفت و موحّدین، باز هم خضوع داشتند.

و باز به خاطر دارم که در یکی از سفرها در «مهنه» در سالهای خیلی قبل شاید بعضی از دوستان یادشان باشد که ایشان برای زیارت قبر شیخ ابوسعید ابوالخیر(رحمه الله) رفته بودند و چند روزی اقامت داشتند و شعری آنجا سرودند؛
من به خاطرم می آید مطلعش را خود ایشان گفتند:

هله عاشقان بنازید به کوی و صحن و قبرش
که ابوسعید ابوالخیر به عشق کرده جلوه

و دیگران دنباله شعر را می گفتند. چند روزی هم در مقبره ابوالحسن خرقانی آن عارف معروف دیگر اقامت داشتند.

💠در هر جایی که نامی، نشانی، اثری از مطلوب و محبوب و معشوق خودش می دید و هر جا کسی بود که مدتی از عمرش را در راه خدا صرف کرده بود ایشان تا می توانستند حضور پیدا می کردند.

🔸در قم یک وقتی ایشان فرمودند: برویم منزل یکی از بندگان خدا که پیر مرد نود ساله ای اهل بكاء است. با یکی دو نفر دیگر از رفقا بودیم، در خدمت ایشان رفتیم.
از اول که نشستیم ایشان سخن گفتند، او گریه کرد و چه تواضعی ایشان نسبت به این شخص داشتند.

شخصی که به دیدار او رفته بودیم، وقتی نام خدا برده میشد یا از توحید و معرفت خدا بحث به میان می آمد، اشک می ریخت.🔹

📚دعا و توسل📄صفحه: ۲۵۰
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

www.tgoop.com/Ayatollahnejabat/1375

701 viewsedited  Sep 16 at 21:10

﷽
✨ایشان(آیت الله نجابت) سرشار از محبّت و علاقه نسبت به معصومین(علیهم السلام) بود. آنها که در سفرهای زیارتی، محضر ایشان بودند (خود ما توفیق داشتیم) هم در مشهد مقدّس هم در عتبات عالیات کربلا و نجف و کاظمین که وقتی ایشان مقابل قبور متبركه ائمه(علیهم السلام) می ایستادند، واقعاً انسان آن حالت خضوع و تواضع را به چشم ندیده بود که ایشان مثل عبد ذلیلی واقعاً در مقابل این قبور اولیای عظام می ایستادند و زیارت می خواندند.

💢نه تنها نسبت به آن بزرگان که معلوم است، حتی نسبت به سایر اولیای الهی، اهل معرفت و موحّدین، باز هم خضوع داشتند.

و باز به خاطر دارم که در یکی از سفرها در «مهنه» در سالهای خیلی قبل شاید بعضی از دوستان یادشان باشد که ایشان برای زیارت قبر شیخ ابوسعید ابوالخیر(رحمه الله) رفته بودند و چند روزی اقامت داشتند و شعری آنجا سرودند؛
من به خاطرم می آید مطلعش را خود ایشان گفتند:

هله عاشقان بنازید به کوی و صحن و قبرش
که ابوسعید ابوالخیر به عشق کرده جلوه

و دیگران دنباله شعر را می گفتند. چند روزی هم در مقبره ابوالحسن خرقانی آن عارف معروف دیگر اقامت داشتند.

💠در هر جایی که نامی، نشانی، اثری از مطلوب و محبوب و معشوق خودش می دید و هر جا کسی بود که مدتی از عمرش را در راه خدا صرف کرده بود ایشان تا می توانستند حضور پیدا می کردند.

🔸در قم یک وقتی ایشان فرمودند: برویم منزل یکی از بندگان خدا که پیر مرد نود ساله ای اهل بكاء است. با یکی دو نفر دیگر از رفقا بودیم، در خدمت ایشان رفتیم.
از اول که نشستیم ایشان سخن گفتند، او گریه کرد و چه تواضعی ایشان نسبت به این شخص داشتند.

شخصی که به دیدار او رفته بودیم، وقتی نام خدا برده میشد یا از توحید و معرفت خدا بحث به میان می آمد، اشک می ریخت.🔹

📚دعا و توسل📄صفحه: ۲۵۰
┄┄┄┅┅❅✾❅┅┅┄┄┄
@Ayatollahnejabat

BY محبین آیت الله العظمی حاج شیخ حسنعلی نجابت شیرازی