ايران در جدال میانِ ژئوپلیتیک ایدئولوژیک (امت-خلق‌محور) و ژئوپلیتیک واقع‌گرا (ایران‌محور)

«در جهانی که قدرت‌های بزرگی مانند ایالات متحده و شوروی در دو سوی بازی بزرگ در جنگ سرد قرار داشتند، حکومت پهلوی رویکردی واقع‌گرایانه را در پیش گرفته بود و سعی می‌کرد با توجه به فاصله زیاد ایران با این قدرت‌ها، که ناشی از قرن‌ها عقب‌افتادگی در سایه عدم بیداری، خمودگی و سنت ایدئولوژیک ویرانگر بود، با توازن، مراوده، مذاکره، ایجاد پیوندهای اقتصادی و تقویت بنیه نظامی، موقعیت و جایگاه ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی ایران را ارتقا دهد.

طبیعتا در ادامه و در قرن ۲۱ شاهد ظهور دو قدرت ژئوپلیتیکی در آسیا، یعنی ایران و چین، می‌بودیم؛ وضعیتی که به‌روشنی می‌توانست بیانگر میزان توسعه و رفاه ملت ایران در جای‌جای سرزمین ایران باشد. این رویای واقعی، با یورش اسلام سیاسی امت‌گرا و چپ ایران‌ستیز و روسوفیل و استقبال قدرت‌های بزرگ از این خودکشی تاریخی-سیاسی و ژئوپلیتیکی، دیری نپایید و به کابوسی برای مردم ایران بدل شد».

این بخشی از مقاله دکتر مصطفی رشیدی است با عنوان: «ایران در جدال میانِ ژئوپلیتیک ایدئولوژیک (امت-خلق‌محور) و ژئوپلیتیک واقع‌گرا (ایران‌محور)»

در این مقاله در شماره هشتم «فریدون»، او از ضرورت بازگشت به ژئوپلتیک واقع‌گرا می‌گوید. در این راه او پادشاهی پهلوی را الگو دانسته و جمهوری اسلامی را نابودگر دستاوردهای آن پادشاهی در حوزه مدیریت سرزمین و روابط خارجی می‌داند.

«مصطفی رشیدی» فارغ‌التحصیل جغرافیای سیاسی و ژئوپلتیک از دانشگاه تهران در مقطع دکتری است. او که پیشینه‌ی تدریس در دانشگاه را نیز دارد تاکنون دو کتاب در این حوزه با نام‌های «قرن بیست و یکم؛ قرن آسیا-پاسیفیک» و «مقدمه‌ای بر نظریه جغرافیایی سیاست بین‌الملل» تالیف کرده است.

لینک مقاله در وبسایت «فریدون»:
https://www.fereydoun.org/articles/geopolitics

✅ @azadi_iran2577

#رضاشاه_روحت_شاد
#بازگشت_به_مشروطه
#ايران_را_پس_ميگيريم
#جاويدشاه_پاينده_وطن
#جاويد_رضاشاه_دوم
#نور_بر_تاريكي_پيروز_است
#ايران_معبد_ماست

پدر و مادر شهبانو فرح دیبا، در روز عروسیشون در تبریز

سهراب دیبا پسر مهدی خان طباطبائی دیبا و ماه تاج منور السلطنه بود؛ او در دانشکده نظامی سن پترزبورگ و مدرسه
نظامی سن سیر فرانسه به تحصیل میپرداخت و در سال ۱۳۱۶ خورشیدی با فریده قطبی نوه قطب الدین لاهیجی ازدواج کرد.
حاصل این ازدواج یک دختر بنام فرح بود.
این‌تصویر در روز عروسی سهراب و فریده در تبریز به ثبت رسیده.
داماد لباس نظامی بر تن کرده بود.
سالی که این عکس به ثبت رسیده، دوسال بعداز کشف حجاب بوده.

✅ @azadi_iran2577

#رضاشاه_روحت_شاد
#بازگشت_به_مشروطه
#ايران_را_پس_ميگيريم
#جاويدشاه_پاينده_وطن
#جاويد_رضاشاه_دوم
#نور_بر_تاريكي_پيروز_است
#ايران_معبد_ماست

رضاشاه دوم، «ققنوسِ ایران»
برگ نخست

با وجود همه‌ استدلال‌های عقلی که بر ضرورت موروثی بودن پادشاهی تاکید می‌کنند، یک استعارهٔ قدیمی وجود دارد که از قرون وسطی تا به امروز به خوبی توانسته که «نهاد حقوقی‌ مبتنی بر جانشینی» را توضیح دهد، و آن پرندهٔ افسانه‌ای ققنوس است. آن‌چه بر اهمیّت این استعاره نزد ما ایرانیان می‌افزاید، تاکیدی است که ولیعهد ایران، شاهزاده رضا پهلوی بر نام ققنوس به‌عنوان اسم رمز احیاء ایران دارند، که ما را بر آن داشت تا به بحثی حقوقی در شباهت «ققنوس» با «نهاد شاهی» بپردازیم.

ققنوس پرنده‌ای خاص در میان پرندگان است. چه همیشه فقط یک ققنوس زنده در هر زمان وجود دارد.
قرب صد سوراخ در منقاراوست
نیست جفتش، طاق بودن کار اوست

او پس از گذراندن چرخه‌ای طولانی از زندگی، آشیانه‌اش را به آتش می‌کشید، با بال‌هایش شعله‌ها را برمی‌افروخت و در میان شعله‌ها می‌سوخت، در حالی که از خاکسترهای درخشان، ققنوس جدیدی برمی‌خاست.
چون نمانَد ذره‌ای اخگر پدید
قُقنُسی آید ز خاکستر پدید

منبع: مجله ايران بزرگ فرهنگي
✅ @azadi_iran2577

#بازگشت_به_مشروطه
#جاويد_رضاشاه_دوم

برگ دوم
رضا شاه دوم؛ ققنوس ايران

از دیدگاه حقوقی، یگانگی و منحصر‌به‌فرد بودن ققنوس بسیار مهم بوده است. بالدوس هنگام تلخیص مباحث مرتبط با حکمِ دینیِ «Quoniam Abbas»، از این جنبهٔ نماد ققنوس بهره برد و نتیجه‌گیری فلسفی دقیقی ارائه داد:
«ققنوس پرنده‌ای بی‌همتا و کاملاً یکتا است که تمام گونه‌های آن در یک گونهٔ منحصربه‌فرد حفظ می‌شود.»

از دید او، ققنوس یکی از نادر مواردی است که در آن یک گونهٔ مجزّا و کلّ گونه هم‌زمان وجود داشت، به‌طوری که گونه و فرد عملاً یکی بودند. گونه، البته، جاودانه بود؛ امّا فرد، فناپذیر. بنابراین، این پرندهٔ خیالی دوگانگی‌ای را آشکار می‌کرد: هم‌زمان ققنوس (به‌منزلهٔ فرد) و گونهٔ ققنوس (به‌منزلهٔ کلّ گونه) وجود داشت؛ فناپذیر به‌منزلهٔ یک فرد، امّا جاودانه به‌منزلهٔ گونه، زیرا نمایندهٔ کلّ گونه بود. این پرنده، هم‌زمان فرد و جمع بود، چراکه کلّ گونه تنها یک نمونه از آن را در هر زمان تولید می‌کرد:
«او خود را با مرگ خود بازمی‌آفرید. او فرزند خویش است، پدر خویش، و وارث خویشتن. او پرستار خویش است و همواره پرورندهٔ خویش باقی می‌ماند. او خودش است، امّا خودش نیست؛ همان است، امّا نه همان.»

کلودیان این پرنده را به همین شکل توصیف کرده است: «ظهورِ ققنوسِ باززایش‌یافته از دل خاکستر، نه با آمیزش بوده است و نه با نطفه؛ او خود پدر و خود فرزند خویش است و کسی او را نیافریده: او که پدر بود، اینک همان خود او چونان فرزند ظهور می‌کند و با شمایلی تازه تداوم می‌یابد...»

کلودیان بر «دوگانگی حیات» ققنوس تأکید می‌کند که تنها با آتش جدا شده است، امّا ادّعا می‌کند که مرز بین این دو زندگی تقریباً نامحسوس است: «ای خوشبخت و وارث خویشتن» - «O felix heresque tui.»

این نکته را که ققنوس همواره یکی و «وارث پیکر خویش» است، آمبروز نیز مؤکّد می‌سازد. از سوی دیگر، ترتولیان اشاره کرد که روز مرگ ققنوس، همان روز زایش او نیز هست، «آن دیگری، امّا همان خود او.» این هم‌زمانی روز مرگ و تولّد را در نهایت زنو ورونا نیز مورد تأکید قرار داد، امّا او اضافه کرد که ققنوس «خود، گونهٔ خویش است، پایان خویش و آغاز خویش.»

اگر مطابق با گفته‌های لاکتانتوس، کلودیان و آمبروز، ققنوس «وارث خویش است»، شایسته است به اهمیّتی که قانون توارث در اصول نهادهای حقوقی‌ به‌طور کلّی داشت، اشاره کنیم.

قانون توارثی که می‌گوید: «پدر و پسر به‌لحاظ مفروضات حقوقی یکسان اند.»

منبع: مجله ايران بزرگ فرهنگي

✅ @azadi_iran2577

#رضاشاه_روحت_شاد
#بازگشت_به_مشروطه
#ايران_را_پس_ميگيريم
#جاويدشاه_پاينده_وطن
#جاويد_رضاشاه_دوم
#نور_بر_تاريكي_پيروز_است
#ايران_معبد_ماست

رضاشاه دوم، «ققنوسِ ایران»
برگ سوم

زمانی که فردریک دوّم، در فرمانی برای پسرش کنراد، اظهار داشت که «به لطف عنایتی ذاتی، [پسر] به‌منزلهٔ یک شخص [با پدر] تلقّی می‌شود»،
شاید او به قانون حقوقی ژوستینین نظر داشته، جایی که بیان شده است: «پدر و پسر ذاتاً کمابیش یک شخص محسوب می‌شوند.» اظهاری مشابه نیز در کتاب «مجموعه احکام گراتیان» آمده است. در این موارد، این مفروض حقوقی با دیدگاه فیلسوفانی همچون ارسطو و در ادامهٔ او، آکویناس، نیز تأیید شد. بر اساس نظریات زیست‌زایشی آن‌ها، «صورت» (εἰδος) مولّد و مولود یکی است، زیرا نیروی فعّال نطفه از روح پدر نشئت می‌گیرد و بر پسر تأثیر می‌گذارد.

اصول حقوقی و فلسفی سپس با استدلال‌های دیگری ترکیب شدند که بر مبنای آن‌ها ثابت می‌شد: پسرِ نخستینِ یک پادشاه حتّی بیش از سایر فرزندان، با پدر فرمانروای خود برابر است. زیرا او، در حالی که پدر هنوز زنده است، از نظر شأن و منزلت سلطنتی، با پدر یکی محسوب می‌شود. بار دیگر، حقوق‌دانان می‌توانستند به «مجموعه احکام گراتیان» ارجاع دهند، جایی که پسر پادشاه با عنوان «rex iuvenis» [پادشاه جوان] خوانده می‌شد و در آن، امتیازات فرزند ارشد فهرست شده بود، از جمله حقّ نشستن در سمت راست پدر.

فردی مانند ژان دو تر روژ، که مدافع حقّ نخست‌زادگی بود، می‌توانست نشان دهد که گاهی میان پسر نخست‌زاده (primogenitus) و پسر یگانه (unigenitus) تفاوت چندانی وجود ندارد و کسی که در سمت راست پدر می‌نشست، «از نظر گونه و ماهیّت، یکی و همان» بود. به بیان دیگر، او با استفاده از استدلال‌های ارسطو و آکویناس، قانون مدنی (The Code)، نهادها (The Institutes)، مجموعه احکام گراتیان، و همچنین ارجاع به فرمان پاپ الکساندر سوّم با عنوان «Quoniam abbas»، که به یکی از ارکان اصلی نظریهٔ وحدت میان سلف و جانشین در ارتباط با شأن سلطنتی تبدیل شده بود،‌ کمابیش می‌توانست برای حق نخست‌زادگی، یک نظام الهیّاتی بنا کند.

با تمام این‌ها، افسانهٔ ققنوس به‌خوبی در این زمینه جا ‌افتاد، زیرا تقریباً بدون استثناء بر هویّت شخصی ققنوس مرده و جانشین زندهٔ او تأکید داشت؛ همچنین حقوق‌دانی فرانسوی در این‌باره، قاعدهٔ معروف حقوق ارثی فرانسه را «Le mort saisit le vif»، یعنی «مرده زندگی را [با توجّه به توارث]‌ تصاحب می‌کند» ذکر کرده است. بنابراین، چندان بی‌مناسبت نبود که جانشین تخت سلطنت فرانسه گاهی اوقات «ققنوس کوچک» خوانده می‌شد.

در هر صورت، استعارهٔ ققنوس به‌نیکویی توانست ماهیّت «Dignitas quae non moritur» (شأن سلطنتی که نمی‌میرد) را تبیین کند:

شأن مقام پادشاه به‌صورت گونه‌ٔ مشابه ققنوس ظاهر می‌شد که با فرد همراه بود، زیرا تنها یک تجسّد از آن در هر زمان موجود بود، یعنی همان فرد متصدّی. علاوه بر این، ققنوس به‌نوعی یک «نهاد حقوقی‌ حقیقی» از یک فرد بود؛ و بدین ترتیب از خاکسترهای استعارهٔ ققنوس، نمونهٔ نخستین آن، شبحی به نام «نهاد حقوقی‌‌ فردی» پدیدار شد که هم‌زمان گونه‌ای جاودانه و تجسّدی فانی بود: «پیکرهٔ سیاسی جمعی» و «پیکرهٔ حقیقی فردی». آنچه میتلند در مورد ریشه‌های این ابداع در حقوق انگلستان گفته است، همچنان معتبر است. با این حال، ما متوجّه می‌شویم که عوامل دیگری نیز وجود دارند – عواملی که بیشتر فلسفی هستند تا عملی – که باید مورد توجّه قرار گیرند. استعارهٔ ققنوس از سوی حقوق‌دانان ایتالیایی به ما کمک می‌کند تا شاید به‌طور کامل‌تری ماهیّت آن «پیکرهٔ نهاد حقوقی» شگرف را دریابیم که هرگز به زوال دچار نمی‌آید، ابداً در وضعیّت صغارت نیست، هرگز مقهور کهولت نمی‌شود، هرگز گرفتار بیماری نمی‌گردد و هیچ‌گونه جنسیّتی ندارد
مفهوم شأن مقام سلطنتی که در آن «گونه» و «فرد» با یکدیگر همخوانی داشتند، طبیعتاً دو جنبهٔ متفاوت از خود شخص صاحب‌مقام را مرکوز توجّه قرار می‌داد: «شأنی که هرگز به زوال دچار نمی‌آید» (Dignitas quae non moritur).

بر این اساس حتّی هنگامی که پادشاهان منفصل می‌شوند، نهاد پادشاهی پایدار باقی می‌ماند: زیرا «نظام سیاسی» نمی‌تواند بمیرد؛ و مبتنی بر همین اساس است که می‌گویند «نظام سیاسی» وارث ندارد، زیرا تا ابد در ذات خود زنده است.»

به بیان ساده‌تر شاه اگر در جسم خود می‌میرد، پادشاهی در فرزند او تداوم می‌یابد و این فرزند همان شَٲن سلطنتی را دارد که پدر او داشت، ولو به‌دلیل ایّام فترتی که به وجود آمده، تا اطّلاع ثانوی صاحب «منصب سلطنتی» نباشد. از این نظر فوت آریامهر به‌لحاظ مشروعیّت حقوقی، هیچ‌گونه اخلالی در شَٲن سلطنتی ولیعهد ایجاد نمی‌کند. امّا نکتهٔ ظریف اینجاست که ققنوس در جایی بیرون از رضا شاه دوم وجود ندارد. بلکه این خود ایشان هستند که ققنوس‌اند و از خاکستر پدر خود می‌بایست سلطنت را احیاء کنند. ققنوس دو تا نیست؛ یکی است! و جز ایشان و بیرون از ایشان ققنوسی وجود ندارد.

منبع: مجله ايران بزرگ فرهنگي

✅ @azadi_iran2577

‎علیرضای عزیزم، جای تو همیشه خالی‌ست؛ و زندگی کوتاه اما پرمعنایت در یاد و دل ما جاودانه.

@OfficialRezaPahlavi

بهزاد مهراني: چرا رژیم و ماله‌کش‌هایش می‌خواهند ملت ایران را بی‌فرهنگ نشان بدهند؟

✅ @azadi_iran2577

#رضاشاه_روحت_شاد
#بازگشت_به_مشروطه
#ايران_را_پس_ميگيريم
#جاويدشاه_پاينده_وطن
#جاويد_رضاشاه_دوم
#نور_بر_تاريكي_پيروز_است
#ايران_معبد_ماست

ادامه رضا شاه دوم (ققنوس ايران)‏

۱‌ کمترین پاداش برای سرزمینی که صاحب ملّتی است، توسعه و رفاه می‌باشد. این گوهری است که هر کشوری ندارد. امّا کشوری که آن را از روزگار قدیم به خوبی حفظ کرده، فاقد توسعه و رفاه است. ج‌ا تا بدین حد برای ایران غیرطبیعی است.

۲. ایجابی‌ترین تعریف جمهوری اسلامی «دولت فترت در وضعیّت عدم وجود شاه» است. شاهی آفیس خود را ترک کرده، و شاهی به آفیس خود بازنگشته است. شخصیّت‌های حقیقی متفاوت این دو شاه یا همان تمایز در پیکرهای طبیعی این دو، سرچشمه‌ی تمام اشتباهاتی است که در فهم موضوع ج‌ا صورت گرفته است. آن‌جا که تغافل می‌شود، که شخصیّت حقوقی این دو شاه یکی است. به‌همین سبب، بیرون رفتن شاه از آفیس خود، که منجر به بروز عارضه‌ی ۵۷ شده، جز با بازگشت شاه به آفیس خود درمان نمی‌شود. مهم نیست که پیکر طبیعی شاهی که آفیس خود را ترک کرده، به مرگ طبیعی دچار شده؛ چیزی که اهمیّت دارد این است که شخصیّت حقوقی شاه همچنان زنده است و باید به آفیس خود بازگردد. نتیجتا هرگونه برنخاستن ققنوس از خاکستر شاه قبلی، منجر به تداوم عارضه‌ی انقلابی‌گری در اشکال گوناگون خواهد شد.

۳. فراهم آوردن چفت و بست مفاهیم نظری پادشاهی، محتمل‌تر از فراهم آوردن مواد مورد نیاز برای جمهوری مشابهی است که تنها در یک صورت می‌تواند موفّق باشد و آن گرته‌برداری از نمونه‌ی سلطنت مستقر موفّقی در ایران است. منظور این‌که دوره‌ی طلایی برپایی یک جمهوری موفق، همان سال ۵۷ و در امتداد سلطنت پهلوی بود. اگر ممکن نشد، در هیچ زمان دیگری هم نخواهد بود.

۴. آن دم مسیحایی که کشور ایران را زنده نگاه داشته، ایده‌ی شاهی آرمانی آن است. شاه حلقه‌ی اتّصال میان خدای ایران با تن ایران است. بدون شاه، ایران به یک Failed State تبدیل می‌شود.

✅ @azadi_iran2577
#بازگشت_به_مشروطه

‏شلیک به هواپیمای اوکراینی نمود تمام‌عیار «وحشت بزرگ»ی بود که پیش از فاجعه۵۷ به مردم ایران هشدارش داده شده بود. همه آمران و عاملان این جنایت هولناک و قاتلان ده‌ها مسافر بی‌گناه، از شخص علی خامنه‌ای گرفته تا سرکردگان تبهکار سپاه تروریستی، بدانند که پرونده این جنایت همچنان باز خواهد ماند تا در دادگاهی ملی به آن رسیدگی شود. یاد جان‌باختگان بی‌پناه آن پرواز را گرامی می‌دارم و برای خانواده‌های داغدارشان آرزوی شکیبایی و آرامش دارم.

@OfficialRezaPahlavi

مستند کوتاه شهستان پهلوی - تهرانی که هیچوقت ساخته نشد

مستند شهستان #پهلوی، روایتی از یکی از بزرگترین پروژه‌های شهرسازی قرن بیستم در زمین های عباس آباد تهران. پروژه ای که قرار بود در پی برنامه جامع مدرن‌ سازی تهران، مرکز شهری جدید در دل پایتخت ایران بنا کند.

شهر از سمت شمال در حال رشد بود و زمین های وسیع و خالی عباس آباد محلی ایده آل برای ساخت و ساز بودند. تپه هایی که از زمان قاجار در اختیار ارتش بودند و تنها استفاده غیر نظامی که از آنها میشد، حضور مدرسه ی فرانسوی سن لویی بود. در این مستند جذاب که به همراه صدها عکس و فیلم قدیمی و دیده نشده از تهران دهه پنجاه تقدیم حضورتان می‌شود، از مراحل مخلف تصمیم گیری و عملیات مقدماتی برای اجرای پروژه می‌گوییم. مراحلی که حتی حفر اولین تونل متروی تهران قسمتی از آن بود.

✅ @azadi_iran2577

#رضاشاه_روحت_شاد
#بازگشت_به_مشروطه
#ايران_را_پس_ميگيريم
#جاويدشاه_پاينده_وطن
#جاويد_رضاشاه_دوم
#نور_بر_تاريكي_پيروز_است
#ايران_معبد_ماست

#فریدون_نشریه_فکری_تحلیلي: رضاشاه و سیاست کشف حجاب؛ آزادی پوشش یا نقض آزادی پوشش؟

✅ @azadi_iran2577

#رضاشاه_روحت_شاد
#بازگشت_به_مشروطه
#ايران_را_پس_ميگيريم
#جاويدشاه_پاينده_وطن
#جاويد_رضاشاه_دوم
#نور_بر_تاريكي_پيروز_است
#ايران_معبد_ماست

‏وحيد بهمن: بازگشت و اعتماد به پهلوی، درست‌ترین و بهترین تصمیم جمعی اکثریت ملت ایران در ۵۰ سال اخیر
بازگشت و اعتماد اکثریت ملت ایران به نام و میراث پهلوی، نتیجه بیداری و هوشیاری باشکوه ملی است.

✅ @azadi_iran2577

#رضاشاه_روحت_شاد
#بازگشت_به_مشروطه
#ايران_را_پس_ميگيريم
#جاويدشاه_پاينده_وطن
#جاويد_رضاشاه_دوم
#نور_بر_تاريكي_پيروز_است
#ايران_معبد_ماست