چوپان دروغگو

شعر، همیشه خدا، گوشه چشمی به اشارات و آیات و قصه‌ها و روایات و مثل‌ها و اصطلاحات داشته است و با اشاره چشم، از آنها نیرو می‌گرفته و ذهن مخاطب را نیز نیرو می‌بخشیده است. شاید از همین لحاظ، این صنعت بدیعی را «تلمیح» نامیده‌اند. در دوره‌های اولیه شعر فارسی، تلمیحات بیشتر از اساطیر و افسانه‌ها و مظاهر فرهنگ ایرانی مایه می‌گرفتند. در دوران‌های بعد، قصه‌های قرآنی و افسانه‌های عرب و آیات و روایات هم به این فهرست افزوده شد. در دوران معاصر، اسطوره‌های یونان و روم به یکباره مورد توجه شاعران و نویسندگان قرار گرفت. در دو سه دهه اخیر، شاعران، شخصیت‌های کتاب‌های درسی را نیز به منوی تلمیحات مورد علاقه خود اضافه کردند؛ دارا و سارا و تصمیم کبری و چوپان دروغگو و دهقان فداکار و از این قبیل. در اینجا، سه رباعی که بر زمینه داستان چوپان دروغگو شکل گرفته است، می‌آوریم تا چند و چون کار دست شما بیاید.
●
انگار که زیر و رو شدم بعد از تو
در چاه خودم فرو شدم بعد از تو
از بس به دلم دروغ گفتم، بانو!
چوپان دروغگو شدم بعد از تو.

جلیل صفربیگی
●
تقصیر کسی نیست که ما پژمردیم
ما خود تن خویش را به مسلخ بُردیم
از بس که صدا زدیم: مرگ آمده، مرگ
چوپان دروغگو شدیم و مُردیم.

علی امرونی
●
عاشق که شدی، دو رو نباید باشی
بد سیرت و کینه‌جو نباید باشی
در عشق که سمبل همه خوبی‌هاست
چوپان دروغگو نباید باشی!

شرف‌الدین امیرپور
●
منابع:
الیمایس، ص 112؛ شعری با پیراهن چهارخانه، ص 42؛ به این زودی‌ها، ص 12
●●

کانال "چهار خطی"
https://www.tgoop.com/Xatt4

وقتی که شکست خنجری برّان‌ است
با خند‌ه‌ی نور،چشمه‌ای تابان است
ما غرق تحیُّریم ،حیرت‌زده‌ایم
ما آینه‌ایم آینه حیران است



#شرف_الدین_امیرپور
#رباعی



@be_in_zodiha

من پاره شدم ندوختن داد مرا
با نسیه‌خری،فروختن داد مرا
من شعله‌ی شمع جمع بودم،اما...
ناپختگی‌ام به سوختن داد مرا



#شرف_الدین_امیرپور
#رباعی



@be_in_zodiha