⭕️ در زندگی لحظاتی پیش می‌آید که انسان در برابر شرایطی قرار می‌گیرد که هیچ راه گریزی از آن نیست. گاهی بیماری، بحران‌های اقتصادی، جدایی‌ها یا حوادث غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد که خارج از کنترل ماست. در این مواقع، مقاومت بیش از حد در برابر واقعیت تنها منجر به رنج مضاعف می‌شود و انرژی انسان را تحلیل می‌برد. پذیرش هوشمندانه و آرام این شرایط، به جای جنگیدن بی‌ثمر با آن، نخستین گام برای حفظ سلامت روان و ادامه مسیر است.

برای عبور بهتر از این موقعیت‌ها می‌توان چهار راهکار عملی را در نظر گرفت:

۱. پذیرش فعال (Active Acceptance): به جای انکار یا سرزنش خود و دیگران، با آگاهی بپذیریم که این اتفاق افتاده و جزئی از مسیر زندگی ما شده است.

۲. تمرکز بر آنچه در کنترل ماست: حتی در سخت‌ترین شرایط نیز همیشه بخش‌هایی هست که می‌توانیم بر آنها اثر بگذاریم؛ مانند نحوه واکنش، برنامه‌ریزی آینده و مراقبت از سلامت جسم و روح خود.

۳. تکیه بر حمایت اجتماعی: گفتگو با دوستان، خانواده یا مشاوران می‌تواند از فشار روانی بکاهد و راه‌حل‌هایی تازه پیش روی ما بگذارد.

۴. مدیریت ذهن و کاهش اضطراب لحظه‌ای: استفاده از تکنیک‌هایی مانند تنفس عمیق، مراقبه کوتاه‌مدت، پیاده‌روی آرام، قطع موقت اخبار، یا انجام کارهای کوچک و ساده می‌تواند به آرام نگه داشتن ذهن در اوج بحران کمک کند تا بتوان تصمیمات بهتری گرفت.

در نهایت، گاهی پذیرفتن آنچه نمی‌توان تغییر داد، بزرگترین نشانه از بلوغ و قدرت درونی انسان است. پذیرش به معنای تسلیم نیست، بلکه به معنای حرکت خردمندانه در دل واقعیت موجود است تا با کمترین آسیب و بیشترین امید، راهی به سوی آینده گشوده شود.

بخت یار، سلامت و پر امید باشید

✅ رنجبر وزیری

🔅 @business_news

⭕️ اوایل جنگ تحمیلی بود. توی خرمشهر، فقط یه تعداد کم از رزمنده‌ها مونده بودن؛ با اسلحه‌های سبک، جلوی چند لشکر تا دندون مسلح عراق ایستاده بودن. با همه توانشون دفاع می‌کردن.
درست همون موقع، رادیو BBC ـ که خیلی‌ها بهش اعتماد داشتن ـ یه خبر دروغ پخش کرد: گفت «خرمشهر کامل سقوط کرده، هر کی تو شهر بمونه، کشته میشه.»

این خبر، تیر خلاص بود. روحیه‌ی رزمنده‌ها شکست، امیدشون به رسیدن نیروهای تازه‌نفس از بین رفت. اونایی هم که می‌خواستن بیان کمک، منصرف شدن. خرمشهر نه با گلوله، با یه دروغ سقوط کرد.

حالا دوباره همون سناریو داره تکرار میشه. دوباره رسانه‌های اون‌ور خط، دارن القا می‌کنن که «تهران تمومه... سقوط کرده...»
ولی این بار، ما باید حواسمون جمع باشه. باید بدونیم جنگ امروز، قبل از هر چیز «جنگ روایته».
نذاریم ایران‌مون رو با دروغ بگیرن.

🔅 @business_news

🔅 @business_news

🔲⭕️ از چرچیل می پرسند:

چرا تا آنسوی اقیانوس هند میروید و دولت استعماری هند شرقی را درست می کنید! اما بیخ گوشتان، ایرلند شمالی را نمی توانید تحت سلطه درآورید؟

چرچیل می گوید: ما دو ابزار مهم نیاز داریم که در ایرلند نداریم!

می گویند آن دو چیست؟
چرچیل پاسخ می دهد ...

"اکثریت نادان و اقلیتی خائن"


🔜 @Business_News

🔲⭕️ جنگ اقتصادی یا اقتصاد جنگی ؟

✍️حامد پاک طینت

سرزمین عزیزمان ایران ۱۲ روز جهنمی را سپری کرد. از دست دادن جانهای عزیز و بی گناهی که دلیلی برای رفتنشان نبود و میلیاردها دلار خسارت که یا از پول نفت بعنوان ثروت عمومی این کشور و یا از مالیات و جیب مردم پرداخته شده بود، همه دود شد و به هوا رفت.

دفاع جانانه نیروهای مسلح با امکانات یک کشور تحریم زده و سرمایه های انسانی این مملکت نیز حقیقتی است که برای هیچ وطن دوستی قابل چشم پوشی نیست.

اما تمرکز این متن بر مسائل اقتصادی است

ایران مدت ۴۶ سال است که در تحریم اقتصادی به سر می برد و ۱۸ سال است که عملا در جنگ اقتصادی است. ۸۵۰ میلیارد دلار زیان مستقیم و ۲۰۰۰ میلیارد دلار خسارتهای غیرمستقیم این جنگ برای کشور و مردم ایران بوده است که حاصل آن رشد اقتصادی نزدیک به صفر، تورم های مزمن ۳۰ الی ۵۰ درصد مستمر، گسترش فقر به نیمی از مردم کشور، افزایش چند صد برابری نرخ ارز یا به نوعی سقوط ارزش پول ملی، مهاجرت گسترده نخبگان، فرسودگی در صنعت از جمله صنعت دفاعی، و اختلال گسترده در تجارت و گسترش واسطه گری نتایج ملموس جنگ اقتصادی در این سالها بوده است

نگاهی موشکافانه به بودجه سال ۱۴۰۴ نشان می دهد بودجه دفاعی ایران امسال با حدود ۲۰۰% افزایش که خود نشان از احتمال چنین زد و خوردی بوده به حدود ۱۲ میلیارد دلار و همچنین افزون بر این مجلس برای تقویت بنیه دفاعی اجازه داده است حدود ۱۱ میلیارد یورو از محل سهمیه نفت خام بهره مند شود بنابراین بهبود صادرات نفت ایران طی چند روز گذشته و یا صدور مجوز فروش نفت ایران به چین که توسط ترامپ اعلام شد و نیز سفر وزیر دفاع ایران به چین را همه باید در همین قالب تحلیل کرد که از امروز بخش بزرگی از صادرات نفت ایران که بطور معمول به مقصد چین است برای مصارف نظامی خواهد بود

با آنچه در این ۱۲ روز رخ داد نباید کوچکترین تردیدی کرد که کشور به سوی اقتصاد جنگی حرکت خواهد کرد. شاید هر کشور دیگری هم جز ایران تحت چنین تهاجمی و تجاوزی قرار می گرفت چنین تصمیمی می گرفت. رویکرد جدید که در صورت ثابت ماندن راهبردهای قبلی اتخاذ می شود موقعیت جدیدی برای اقتصاد ایران به ناگزیر رقم خواهد زد. اولویت اول کشور از شنبه صبح بنیه دفاعی خواهد بود

مطالعه عینی در تخصیص بودجه های ناگزیر دفاعی بر کشورها در جنگهای مختلف خبر از تحولی اساسی و ناگریز در اقتصاد این کشورها می هد.

جنگ جهانی دوم و برنامه چهارساله هیتلر برای خودکفایی اقتصادی و تامین منابع جنگ تا فروش اوراق قرضه جنگی و جیره بندی کالاهای اساسی حتی در آمریکا

جنگ کره و تمرکز کامل اقتصاد بر جنگ و اعمال مدل بسته سوسیالیستی با ساختار کاملا دولتی که حتی تا امروز آثار آن باقی است در کره شمالی

همه مثالهایی از اثر موقعیت جنگی یا نیمه جنگی در اقتصاد کشورهاست

لبنان عروس خاور میانه که یکی از بالاترین سرانه ها در کل این منطقه را داشت، اقتصادش بر اثر جنگ به خاک سیاه نشست تا جایی که حتی برای گرداندن کشور به خارجی ها وابسته شد، رشد اقتصادی اش از ۶% به منفی ۶% رسید، بیکاری اش از ۱۲% به ۲۰% رسید، تورمش از ۷% به بالای ۳۰۰% رسید و شاهد یک سونامی مهاجرتی از سرمایه ها و جوانان این کشور بود. اگر کمکهای عربستان، قطر و ایران نبود ۹۰% مردم این کشور امروز در حال گدایی بودند

و در نهایت همین جنگ اخیر روسیه و اوکراین و تمرکز کامل بودجه هر دو کشور حتی روسیه بزرگ بر جنگ و تبعات شدید آن بر تولید ناخالص ملی ، رکود ، توقف سرمایه گذاری و ... نشان از موقعیت جدیدی برای اقتصاد ایران است

مهم نیست ایران باشد یا اروپا و یا هر نقطه دیگری بر روی کره زمین ؛ اقتصاد جنگی همیشه ابزار بقاست نه توسعه و در میان مدت به کاهش رفاه عمومی، تورم، فرسایش زیرساختها و افول بازار آزاد منجر میشود. آنچه مورد تفاوت بین کشورها در این موقعیت ویژه است بنیه اقتصادی و نظامی آنها قبل از این رخداد است. ذخایر ارزی قابل اتکا، تورم کنترل شده، رشد اقتصادی مثبت، ارتباطات بین المللی حسنه با طیف وسیعی از کشورها، آزاد بودن منابع مالی، آزاد بودن رد و بدل پول و دهها متغیر دیگر همگی مواردی هستند که به کمک تاب آوری کشوری که دچار یک جنگ تحمیلی ناگهانی می شود می شتابد و این دقیقا پاشنه آشیل وضعیت کنونی ایران است.

مایل نیستم در خصوص پیش بینی های آماری چنین وضعیتی سخن بگویم؛ صرفا بسنده می کنم به موقعیت اقتصادی جدیدی که ترکیبی اعجاب انگیز از جنگ اقتصادی و اقتصاد جنگی از فرداست.


🔜 @Business_News

🔲⭕️ هشت تولیدکننده برتر نفت جهان: ایالات متحده در صدر

🔹العربی الجدید نوشت: در بحبوحه تشدید تنش‌های ژئوپلیتیکی، هشت کشور بیش از نیمی از تولید نفت جهان معادل ۱۰۲.۸ میلیون بشکه در روز را تحت کنترل خود دارند.


🔜 @Business_News

🧥 با Dopple گوگل، لباس دلخواه‌تان را مجازی پرو کنید!

گوگل با معرفی اپلیکیشن جدید Dopple، امکان امتحان کردن لباس‌ها به‌صورت مجازی را فراهم کرده. کافی‌ست یک عکس از خودتان و مدل لباس موردنظرتان آپلود کنید تا هوش‌مصنوعی پیشرفته این ابزار، تصویر متحرکی از شما با آن لباس بسازد!

این ابزار فعلاً به‌صورت آزمایشی برای کاربران اندروید و iOS در آمریکا در دسترسه.

📎 اطلاعات بیشتر و لینک رسمی:
https://blog.google/technology/google-labs/doppl/


🔅 @business_news

🔲⭕️ سهم عظیم آمریکا در بودجه نظامی جهان

🔴 بر اساس گزارش نشریه ویژوال کاپیتالیست، ارتش ایالات متحده با بودجه‌ای بیش از ۹۶۲ میلیارد دلار(چهار برابر بودجه ارتش چین) در سال ۲۰۲۵ در صدر جدول بودجه بندی های ارتش های جهان ایستاد.


🔜 @Business_News

دردنامه یک تولید کننده (مستاجر)

داستان از اینجا شروع شد که موعد تمدید اجاره سوله رسید. در شهرک صنعتی برآوند و سهند (چهاردانگه)، بیشتر واحدها زیر ۵۰۰ متر هستند و متأسفانه بیش از ۶۰ - ۷۰ در صد تولیدکننده‌های مستقر، مستأجرند. همین خودش به‌اندازه کافی دردناک هست.
این یعنی تولید کننده پول نداره محل کارش رو بخره!

اما این داستان چند طرف داره

طرف اول: مالک سوله

با تکیه بر افزایش ارزش ملکش، اجاره رو بیش از ۸۰٪ بالا برد! گفت: «کارشناس املاک این عدد رو تأیید کرده». و ما هم ناچار شدیم باهاش قرارداد ببندیم.
خوشحاله، خودش رو زرنگ و عقل کُل می دونه ... چون ارزش املاک در شهرک در این چند سال اخیر بیش از جاهای دیگه رشد کرده حتی از آپارتمان.

طرف دوم: مشاور املاک

عموماً یه مغازه ۲۰ تا ۳۰ متری، یه میز مدیریت، یه میز چای، چند تا صندلی، یه سماور، یه قندون و استکان و یه دسته قرارداد آماده.
بعد از تورم، باعث و بانی افزایش بی رویه قیمت اینها هستند.خیلی‌هاشون نه تخصص حقوقی دارن، نه اطلاعات فنی از صنعت. ولی برای صاحبین املاک شده اند کارشناس و برای تولید کننده شده اند بلای جان؛ اینها در شهرک بیکار ترین آدمها هستند،خدمات که ارائه نمیدن هیچ، ریشه صنعت رو با افزایش نرخ ها دارند می سوزانند.
سال‌هاست که سودهای هنگفت می‌برن، کمیسیون‌های چند ده تا چند صد میلیونی می‌گیرن، بدون پرداخت ریالی مالیات. سال قبل برای تمدید قرارداد ۱۸ میلیون تومان فقط بابت کمیسیون گرفت،(به کارت شاگرد مغازه گفت واریز بشه که ریالی مالیات نده) در حالی که کل قرارداد رو در سامانه خودنویس ثبت کرده بود با ۵۰۰ هزار تومان!

طرف سوم: تولیدکننده (مستأجر)

در شرایطی که اقتصاد بی‌ثباته، صادرات به بن‌بست خورده، برق هفته‌ای دو روز قطع میشه، آب شهرک که همیشه روزها قطعه و هزینه‌ گاز و حمل‌ونقل هر روز بالاتر میره، ما باید تو یک بازار رقابتی، دوام بیاریم.
علاوه بر همه اینا، مالیات عملکرد، مالیات ارزش افزوده، مالیات حقوق، مالیات اجاره و... هم هست. نیروی کار افغانی هم که کم توقع تر بود حذف شد و هزینه استهلاک دستگاه‌ها، خرید موتور برق، گازوئیل و هزار خرج دیگه رو هم نباید فراموش کرد.

سؤال ساده‌ست:

با این همه فشار، آیا اصلاً جایی برای سرمایه‌گذاری، یا حتی تحقیق و توسعه می‌مونه؟
در این دنیای امروز، اگر تحقیق و توسعه نداشته باشی، اگر دائم کار جدید تولید نکنی، دستگاهها و تجهیزات جدید نخری، شانسی برای موندن خواهی داشت؟ امکان نداره.

الان جنگ و تبعات نفس گیرش هم دیگه نگم، ولی اگر اوضاع اینطوری پیش بره خیلی چراغها خاموش میشن.
یکی از همکارا می‌گفت: زندگی ما تولیدکننده‌ها شده مثل بازی «زوو»؛ اون‌ور زمین، صاحب‌ملک، مشاور املاک، مالیات، شهرداری، اداره گاز و... وایسادن که ما رو بگیرند تا از نفس بیفتیم.

اما ما از روی ناچاری هر روز صبح باز بلند می‌شیم و دوباره وارد زمین می‌شیم.
ولی همین روزها از نفس میفتیم و خبر بد اینکه ما که بیفتیم خیلی ها می‌افتند.

و اما درد بزرگ‌تر ما از نفهمیدن هاست:
همین مدیر دولتی که صبح با راننده و ماشین اداره می‌ره و میاد، تا حالا فکر کرده که یه تولیدکننده چطور باید بنزین ماشینش رو تامین کنه؟
اکثر تولید کننده ها از مناطقی در حدود ۱۵ تا ۲۰ کیلومتری میان، شما که ماشین دولتی، راننده مجانی، بنزین مفت میزنی در خلال این همه سال فکر نکردی ماهی ۶۰ لیتر بنزین اضافی به این طفلک های تولید کننده بدی؟
یا چرا نباید برای شهرک‌ چند خط اتوبوس رفت‌ و برگشت سریع السیر بگذارن تا پرسنل از اسلامشهر و اطرافش راحت، ارزان و سریعتر به محل کار خود برسند؟

متاسفم، یا نمی فهمید حمایت از تولید یعنی چی یا می دونید و فقط این بعنوان یک ادعای شیک سالهاست به اندازه شعار روی سربرگ‌هاتون مونده و بس که خودتون بخونید و کیف کنید.


خطاب به مالکین محترم:

ما همه انسانیم، ایرانی هستیم. دوران بهره‌کشی تموم شده. ما هیچ حمایتی از دولت نمی‌گیریم، اما انتظار داریم از شما که انسان هستید، اندکی انصاف ببینیم.

اینکه بدونید جابه‌جایی یه کارگاه چقدر پرهزینه و سخت‌تر از جابه‌جایی خونه‌ست، اینکه ببینید ما نه تنها روزی خانواده خودمون بلکه چندین نفر رو به خودمون گره زدیم و متعهد موندیم نباید تبدیل بشه به ابزار فشار. باور کنید شما هر ماه اجاره می‌گیرید و ملک‌تون هم گرون‌تر می‌شه، ولی ما عمر و سلامتی‌مون رو خرج کار و کارگاهمون می‌کنیم.

ما فقط تاب میاریم، اما واقعاً شکننده شدیم.
لطفاً انصاف داشته باشید.

و در آخر:

اگر قصد تمدید قرارداد دارید، برای فرار از دست دلالان بی هنر املاک حتماً از سامانه‌ «خودنویس» یا «کاتب» استفاده کنید؛ ساده، قانونی، و با هزینه‌ی ناچیز. نیازی به پرداخت کمیسیون‌های سنگین و مراجعه به دفاتر املاک نیست.

حق یارتان

🔅 @business_news

🔲⭕️ افتتاح عجیب ترین فروشگاه بزرگ لویی ویتون در چین

چند روز قبل، یک فروشگاه بزرگ لویی ویتون به شکل یک کشتی کروز در شانگهای افتتاح شد. مساحت این فروشگاه ۱/۶ هزار متر مربع است.

این پروژه تنها در سه ماه تکمیل شد.


🔜 @Business_News

🔲⭕️ دقیقه ای حسرت و اندوه

🔹ایران قرارداد خرید 160 فروند هواپیمای اف-16 خریداری شده را لغو می‌کند، به موجب این قرارداد تاریخ تحویل این هواپیماها 1980 شروع و تا سال 1983 آخرین اف16 تحویل می‌شد.
ایران 660 میلیون دلار برای خرید نزد پنتاگون پول دارد که از این مبلغ 500 میلیون دلار بابت لغو قراردادها باید خسارت پرداخت نماید.»

دیگر قراردادهای لغو شده عبارتند از:

1) هفت فروند هواپیمای جمع آوری آواکس به ارزش 2/1 میلیارد دلار.

2) دو فروند از چهار رزم ناو Spruance و سلاح‌های مربوطه، ارزش کلی قرارداد 4/1 میلیارد دلار است.

3) 16 فروند هواپیمای شناسائی RF-4E به ارزش 216 میلیون دلار.

4) نفربرهای زرهی و سایر ماشین آلات حمل و نقل.

5) 400 فروند موشک فونیکس به ارزش 250 تا 300 میلیون دلار.

5) 300 فروند موشک ضد کشتی هارپون به مبلغ 100 میلیون دلار.

6) 360 فروند موشک هاک به مبلغ 30 میلیون دلار.

7) 400 فروند اژدر Gauld MK46 به مبلغ 47 میلیون دلار.

همینقدر جانکاه و دردناک
عاقلان میفهمند این خریدها اگر انجام میشد، تلفات جنگ تحمیلی به یک دهم و بلکه کمتر می رسید.

🔜 @Business_News

🔲⭕️ چرا پاکستان بمب اتم داره ولی جامعه جهانی خیلی بهش فشار نمیاره؟

سؤال مهمیه! دلایلش ترکیبیه از تاریخ، سیاست و بازی‌های ژئوپولیتیکی. بریم سراغش 👇

🔸 1. رقابت با هند 🇮🇳🇵🇰

پاکستان بمب اتم رو به‌عنوان ابزار بازدارندگی در برابر هند ساخت.
هند اولین آزمایش هسته‌ای رو سال ۱۹۷۴ انجام داد، و پاکستان هم در ۱۹۹۸ جواب داد.
📌 چون دو طرف اتمی شدن، قدرت‌های بزرگ (مثل آمریکا) نخواستن فقط یه طرف رو تحت فشار بذارن، مبادا تعادل منطقه‌ای به‌هم بخوره.

🔸 2. عضو NPT نیست ❌

پاکستان (مثل هند و اسرائیل) اصلاً پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) رو امضا نکرده.
یعنی از نظر حقوقی، الزاماتی که کشورهای عضو دارن، شامل حالش نمی‌شه.
این موضوع پیگیری بین‌المللی رو سخت‌تر کرده، گرچه باعث نگرانی زیادی هم هست.

🔸 3. ژئوپولیتیک و روابط خاص 🌍

پاکستان متحد استراتژیک قدرت‌هایی مثل 🇺🇸 و 🇨🇳 بوده.
🔹 توی جنگ سرد، نقش مهمی علیه شوروی بازی کرد.
🔹 بعد از 2001 هم توی جنگ با تروریسم با آمریکا همکاری داشت.
نتیجه؟ غرب ترجیح داده زیاد با پاکستان درگیر نشه.

🔸 4. سیاست بازدارندگی هسته‌ای 🧊

پاکستان تا الان سلاح هسته‌ای رو فقط به‌عنوان ابزار دفاعی نگه داشته.
🔐 سیاست رسمی‌ش: «بازدارندگی حداقلی»
یعنی فقط برای جلوگیری از حمله هند، نه استفاده تهاجمی.
واکنش دنیا هم در حد نظارت و ابراز نگرانی بوده، نه فشار جدی.

🔸 5. ترس از بی‌ثباتی داخلی 💣

قدرت‌های بزرگ نگرانن که فشار زیاد باعث بی‌ثباتی توی پاکستان بشه.

سناریویی که خطرناک‌تره:‌
🎯 فروپاشی داخلی و دسترسی گروه‌های افراطی به سلاح هسته‌ای!
واسه همین بیشتر دنبال کنترل پشت‌پرده بودن تا تهدید علنی.

🔜 @Business_News

🔲⭕️ مسئولانه خرید کنیم.

حسین سلاح‌ورزی

در اوج جنگ جهانی دوم، وقتی لندن زیر بمباران و کمبود کمر خم کرده‌بود، مردم با وجود جیره‌بندی‌های سخت، نه تنها مواد غذایی و دارویی مازاد بر مصرف راد در خانه‌ها انبار و احتکار نکردند، بلکه با همبستگی و روحیه "سهم عادلانه برای همه" از بحران گذشتند.

این رفتار متضاد، با آنچه در بحران‌های معاصر، مثل همه‌گیری کووید-۱۹ دیدیم، تفاوت فاحشی دارد؛ جایی که خرید هیجانی و بیش از نیاز، قفسه‌ها را خالی کرد و اضطراب را افزایش داد. چنین رفتاری، پیامدهای عمیقی دارد: از نظر اجتماعی، اعتماد عمومی را از بین می‌برد و نابرابری را تشدید می‌کند؛ از نظر اقتصادی، باعث کمیابی، تورم و فشار بر زنجیره تأمین می‌شود؛ و از نظر روانی، نگرانی و اضطراب جمعی را بالا می‌برد و حس کنترل را از بین می‌برد.

برای مقابله با این پدیده، باید مسئولانه خرید کنیم – فقط به اندازه نیاز – و به جای دنبال کردن شایعات، به سیستم توزیع اعتماد کنیم. همدلی و ایثار، یعنی فکر کردن به دیگران، به‌خصوص اقشار آسیب‌پذیر، و در صورت لزوم، به اشتراک گذاشتن مازاد با آن‌ها، ضروری است. همچنین، حمایت از قوانین و سیاست‌های حمایتی مانند جیره‌بندی هوشمند و گزارش تخلفات احتکار، به توزیع عادلانه کمک می‌کند.

درس لندنِ جنگ‌زده به مردم امروز ما این است: در بحران‌ها، روحیه جمعی، مسئولیت‌پذیری و اعتماد متقابل، قوی‌ترین ابزار ما برای عبور از سختی‌ها و جلوگیری از فروپاشی اجتماعی است. این تدبیر جمعی است که جامعه را نجات می‌دهد.
در کنار همه خوبی‌ها و مهربانی‌های هموطنان ایرانی، توجه به مفهوم  “سهم عادلانه برای همه” در این تنگناها لازم و ضروری است.


🔜 @Business_News

كاش یک مادر رهبر بود.


ای کاش یک قانونی وجود داشت که در همه ی دنیا مادرها رهبر باشند!

چون مادرها حواسشان به همه‌چیز هست.
به بچه‌ها،
بزرگ‌ترها،
كوچك ترها
مهمان‌ها،
همسایه‌ها،
رسم و رسوم، عیدها، عیدی‌ها،
ماهیانه‌ی رفتگر،
حتی دخل و خرج تا اخر ماه!

ای کاش یک قانونی وجود داشت
که در کل دنیا مادرها رهبر شوند...
مادرها که رهبر باشند،
آب در دل کسی تکان نمیخورد!
مادرها نمی‌گذارند
دلی بگیرد...
اگر بگیرد هم نازکِشی میکنند
که زود رفع و رجوع شود!
مادرها، از سهم خودشان می‌گذرند،
که کسی گرسنه نماند، گرسنه نخوابد.
مادرها مثل نخ تسبیحند.
همه را به هم وصل میکنند.
خوابشان از همه دیرتر است،
بیداریشان از همه زودتر.
مادرها از دعوا، خون و جنگ از مرگ بیزارند...

اگر یک قانونی بود
که مادرها در کل دنیا رهبر بودند،
نمیگذاشتند خون از دماغ کسی بیاید...
بالاخر مادر میفهمد داغ چیست؟
بچه ای یتیم شود یعنی چه؟
کشته شود یعنی چه؟

رهبرها که مادر باشند،
پولی کنار می‌گذارند،
برای جهیزیه‌ی دخترها
دامادی پسرها،
نو کردن اثاث و پرده‌ها.
نمی‌گذارند حیف شود
و برود پای هله‌هوله؟ تیر و ترقه؟

مادرها دنبال خوبی هستند...
دنبال پاکی...شادی...
مصاحبه های خبریشان برای امر خیر است
قراری اگر بگذارد برای امر خیر است.
بندی اگر ببندد برای رخت‌هاست.
آتشی به‌پا کند برای آش است.
نه جنگ!
آشی بپزد بهانه است
برای دورهمی.
چیزی ببافند از فکر بلندشان است.
برای روزهای سرد.

از رهبری مادرهاست که
گلدان‌ها شادابند،
شیشه‌ها براق،
خانه بوی زندگی می‌دهد.
نه بوي دعوا
همه چیز سر جای خودش است...

اگر قانون دنیا این بود که مادرها رهبر باشند،
کل دنیاگل دار میشد
قانونها عوض میشد
میشد از ایالت همسایه زردچوبه قرض گرفت
تعارفی برای کشور بغلی کوفته میبردند
به هم دلداری میدادند
پیراهن های رنگی تابستانه میبردند
تا فلان قاره از عزا دربیاید
زنگ میزدند به فلان خِطّه که ببینند چرا چند روز است صدای بچه هایشان نمی آید؟
دنیا پر از قابهای عکس بود
پر از عطر شمعدانی
قهرشان قهر نبود
آشتی شان همیشگی بود

اگه مادرها درهمه جا
همه کاره بودند
دنیا چقدر زيبا بود........
دنیا چقدر زیبا میشد!!.....

مادران_شجاع_وطن

🔅 @business_news

📌سرباز اکراینی بعد از ۷۳۰ روز اسارت!!!

جنگ همین است، حتی اگر کشته هم نشوی اسیر جاه طلبی و زیاده خواهی یک عده دیگر میشوی و عمرت به باد می رود....

@business_news

🔺 صلح طلبی به سبک ترامپ!


🔹کنایه کمال شرف و کاریکاتوریست روزنامه القدس العربی به ادعای صلح دوستی ترامپ

🔅 @business_news

پیری جمعیت در ایران شدت گرفته است!

حسینی، رئیس سازمان بهزیستی: سرعت روند سالمندی و پیری جمعیت در ایران بسیار بالا است و با ادامه این روند، کشورمان در سال ۱۴۳۰ در زمره کشورهای شدیدا سالخورده قرار خواهد گرفت.
اگر در سال ۱۳۹۵ حدود ۹.۵ درصد جمعیت کشور سالمند بودند، پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۱۴۳۰ به بیش از ۳۱ درصد برسد.
فرصت خوبی برای سرمایه‌گذاری بنظر میرسد.

🔅 @business_news

🔲⭕️ پرتره روانی یک آتش‌بس

✍️محمود مقدسی


♈️این آتش‌بس، نه فقط یک وضعیت نظامی و سیاسی که نوعی بلاتکلیفی روانشناختی و وجودی است. چیزهایی از دست رفته‌اند و چیزهایی بالقوه در خطر از دست رفتن‌اند. امید هم بلاتکلیف است. جایی هستیم که نمی‌توانیم همه امکانات روانمان را برای پذیرش از دست‌رفته‌ها به کار بگیریم و سوگواری کنیم چون‌‌ نمی‌دانیم آنچه هست، باقی می‌ماند یا نه و مجبوریم‌ همزمان حواس‌جمع و مراقب آن‌ها هم باشیم.‌ همینطور هم نمی‌توانیم از امید به بهبود آینده برای هضم آنچه رخ‌داده، کمک بگیریم.

♈️خلاصه اینکه نمی‌دانیم باید تسکین پیدا کنیم یا باید آماده فاجعه بعدی باشیم.
درگیرِ فقدانی مبهم، بلاتکلیفی‌ای کشدار و رنجی بی‌معنا هستیم. نتیجه‌اش برای خیلی از ما می‌شود فرسودگی روانی. به گونه‌ای که حتی ممکن است بخواهیم ویرانی اتفاق بیفتد امّا ما را از این بلاتکلیفی دردناک رها کند. آن‌وقت شاید سوگواریمان آغاز شد و حتی با درد آرام‌ گرفتیم.

♈️نتیجه این وضعیت برای بعضی از ما می‌شود نوعی کرختی هیجانی. انگار فتیله احساسات را پایین می‌کشیم تا حس نکنیم و بتوانیم این تعلیق را تاب بیاوریم.

♈️بعضی‌هایمان به قاطعیت‌های بی‌دلیل می‌چسبیم: "قطعاً دوباره جنگ میشه" یا "تموم شد. دیگه دلیلی برای جنگ نیست"، "همه چیز به طرز عجیبی خوب میشه".

♈️بعضی‌هایمان درگیر خشم‌های جابجاشده می‌شویم و خشمِ ناشی از این بلاتکلیفی و ناامنی را بر سر خودمان یا اطرافیانمان خالی می‌کنیم.
بعضی‌هایمان مدام تصمیمات کوچک و بزرگ می‌گیریم تا شاید خودمان را مصون کنیم امّا گاهی مضطرب‌تر می‌شویم.

♈️و بعضی‌هایمان هم بی‌اندازه کم‌طاقت می‌شویم؛ روانمان در پس‌زمینه با این وضعیت درگیر است و دیگر رمقی برایش نمی‌ماند و با هر چیزی لب‌ریز می‌شود.

♈️خلاصه اینکه جای پیچیده‌ای ایستاده‌ایم‌ و باید با هم راه‌های زندگی در این شرایط را یاد بگیریم. بالاخره که می‌گذرد.


🔜 @Business_News

🔲⭕️ اگر خواستید عقیده‌ای را بسنجید
ابتدا ببینید افرادی که پیرو آن عقیده هستند
به جامعه‌‌ بشری چه خدماتی کرده‌اند.


👤جورج اورول


🔜 @Business_News

🔳⭕️سریعترین جنگنده‌ های جهان

🔜 @Business_News