فوتبال حبابی!
قبل از اینکه بازی کنیم فکر می‌کردیم خیلی راحته
ولی فرض کن یه چیز گرد ۱۰ کیلویی بد بار همش باهاتۀ و هرچقدر هم شفاف باشه باز توش خوب نمی‌بینی!
قبل از راه افتادن به سمت زمین توی دفتر حتی تیم‌کشی هم کرده بودیم که فوتبال عملاً بازی کنیم ولی اصلاً نمیشد بازی کرد!
نمیشه هم تیمی‌ت رو پیدا کنی، خوب شوت بزنی یا حتی پاس بدی! اصلاً!
یه وقتایی برای اینکه همو پیدا کنیم و پاس بدیم حباب رو می‌دادیم بالا و از زیرش میدیدیم....
یکم که گذشت دیدیم دیگه نمیشه کار تیمی کرد، هدف شد فقط تخریب و فان! هر کی به هر کی می‌رسید هلش میداد مینداختش زمین و واقعاً هم کیف میداد!
انقدر وزن این حبابا و خستگی غالب شده بود که ۱۰ دقیقه آخر تصمیم گرفتیم بدون حباب بازی کنیم. توی اون چند دقیقه خوب همدیگرو پیدا کردیم و رسماً فوتبال بازی کردیم.
دقیقه‌های آخر خیلی برای من تامل‌برانگیز گذشت... انگار شبیه آرشمیدس دوست داشتم بگم "Eureka! Eureka!" با این تفاوت که نمیشد لخت شد 😅😂
وقتی این پازل اتفاقات و داشتم کنار هم میذاشتم یه تشبیه جذابی برام تداعی شد. اینکه اگر حباب‌ها رو در جامعه، سازمان، تیم، گروه و... حجابی ببینیم که مانع از ارتباط گرفتن آدمها، اعضا، هم تیمی‌ها، هم گروهی‌ها، همشهری‌ها، هم وطنی‌ها و.... (نمادی از خودخواهی، تک‌خوری‌ها، قیود خودخواهانه، خود مشابه انگاری‌ها، انگاره‌های غلط، پیش‌فرضهای نادرست و ...)
نمیزاره ارتباطها خوب شکل بگیره، تمرکز روی هدف کم میشه، هدف به جای رشد میشه تخریب همدیگه و اتفاقا بازی گردان توی زمین هم تشویق‌تون می‌کنه که برای اینکه بیشتر خوش بگذره بزنین همدیگه رو (کنایه رو فهم کن 😁) و وقتی کنار گذاشتیم این حبابا(حجابا) رو که نماد همه اون مشکلات ارتباط گرفتن و کار تیمی بود تونستیم همو پیدا کنیم و برای هدف مشترک تلاش کنیم.
برای من درس بزرگی بود!
من روی خاکریز باورم ایستادم!
بماند به یادگار
تیرماه ۱۴۰۴

حمیدرضا سمیع پور
مدیریت گروه آموزشی پارس پژوهان

https://www.tgoop.com/hsamipour
https://www.linkedin.com/in/hamidsamipour/