کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران
Photo
روایت محمد حسن پوره معلم زندانی از جنگ و انتقال به زندان تهران بزرگ
در جهنم هم؛ انسان ماندیم
#محمد_حسن_پوره همراه با دیگر زندانیان سیاسی بعد از حمله به زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد.
در روز دوشنبه، ۲ تیرماه، بخشی از دیوار زندان فرو ریخت و شکافی مانند یک راه فرار ایجاد شد. گروهی از زندانیان به سمت آن حرکت کردند. با صحنه‌ای دلخراش روبه‌رو شدیم:
زمین زیر پایمان پر از پیکرهای زخمی و کشته‌شده بود. بند مربوط به بچه‌های ترنس و مالی بیشترین کشته و زخمی را داشت. به حدی تعداد زیاد بود که همه وحشت کردیم و همین موضوع باعث شد که از فرار منصرف شویم و تصمیم بگیریم به مجروحان کمک کنیم.
بعد از حمله به اوین، بی‌درنگ به سراغ بهداری و کادر درمان رفتیم که زیر آوار مانده بودند.
مگر می‌شد خانم دکتر مکارم را با دست آبی‌بند پوش رها کرد و فرار نمود؟
مگر می‌شد دکتر احمد واحدی را با چهره‌ای زخمی و پای لنگان رها کرد و فرار نمود؟
مگر می‌شد جسد زندانبان (امید) را با پای قطع‌شده و بی‌جان و صورت نیمه‌سوخته رها کرد و فرار نمود؟
بعد از دقایقی از کمک به تعدادی از زخمی‌ها و نجات مصدومان و بیرون آوردن اجساد، نیروهای امنیتی که سراسیمه خود را به محوطه‌ی بین بهداری اوین و بند ۴ رسانده بودند تا مثلاً مانع از فرار زندانیان شوند، اسلحه را روی زندانیان گرفتند و ما را به سمت بند بی‌در و پیکر بند ۴ هدایت کردند.
تنها چند دقیقه بعد، نیروهای مسلح بالای سرمان حاضر شدند. ما را با تهدید اسلحه به صف کردند و به‌صورت فشرده و با پابند و دستبند در وسایل نقلیه مختلف سوار کردند. هر گروه از زندانیان به نقطه‌ای جداگانه منتقل شد.
من به همراه دیگر زندانیان به زندان تهران بزرگ منتقل شدیم؛جایی که شرایط آن به «بسیار وخیم» است:
ازدحام شدید جمعیت، آلودگی محیط، بی‌نظمی مطلق و برخوردهای تحقیرآمیز و خشن از سوی مسئولان زندان.
برخی از دوستان هنوز به داروهای خود دسترسی ندارند و در زمان انتقال هم اصلاً فرصتی نبود تا بخواهند داروهای خود را جمع کنند.
#زندانی_ما_کجاست
@cfppi3
در جهنم هم؛ انسان ماندیم
#محمد_حسن_پوره همراه با دیگر زندانیان سیاسی بعد از حمله به زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد.
در روز دوشنبه، ۲ تیرماه، بخشی از دیوار زندان فرو ریخت و شکافی مانند یک راه فرار ایجاد شد. گروهی از زندانیان به سمت آن حرکت کردند. با صحنه‌ای دلخراش روبه‌رو شدیم:
زمین زیر پایمان پر از پیکرهای زخمی و کشته‌شده بود. بند مربوط به بچه‌های ترنس و مالی بیشترین کشته و زخمی را داشت. به حدی تعداد زیاد بود که همه وحشت کردیم و همین موضوع باعث شد که از فرار منصرف شویم و تصمیم بگیریم به مجروحان کمک کنیم.
بعد از حمله به اوین، بی‌درنگ به سراغ بهداری و کادر درمان رفتیم که زیر آوار مانده بودند.
مگر می‌شد خانم دکتر مکارم را با دست آبی‌بند پوش رها کرد و فرار نمود؟
مگر می‌شد دکتر احمد واحدی را با چهره‌ای زخمی و پای لنگان رها کرد و فرار نمود؟
مگر می‌شد جسد زندانبان (امید) را با پای قطع‌شده و بی‌جان و صورت نیمه‌سوخته رها کرد و فرار نمود؟
بعد از دقایقی از کمک به تعدادی از زخمی‌ها و نجات مصدومان و بیرون آوردن اجساد، نیروهای امنیتی که سراسیمه خود را به محوطه‌ی بین بهداری اوین و بند ۴ رسانده بودند تا مثلاً مانع از فرار زندانیان شوند، اسلحه را روی زندانیان گرفتند و ما را به سمت بند بی‌در و پیکر بند ۴ هدایت کردند.
تنها چند دقیقه بعد، نیروهای مسلح بالای سرمان حاضر شدند. ما را با تهدید اسلحه به صف کردند و به‌صورت فشرده و با پابند و دستبند در وسایل نقلیه مختلف سوار کردند. هر گروه از زندانیان به نقطه‌ای جداگانه منتقل شد.
من به همراه دیگر زندانیان به زندان تهران بزرگ منتقل شدیم؛جایی که شرایط آن به «بسیار وخیم» است:
ازدحام شدید جمعیت، آلودگی محیط، بی‌نظمی مطلق و برخوردهای تحقیرآمیز و خشن از سوی مسئولان زندان.
برخی از دوستان هنوز به داروهای خود دسترسی ندارند و در زمان انتقال هم اصلاً فرصتی نبود تا بخواهند داروهای خود را جمع کنند.
#زندانی_ما_کجاست
@cfppi3
کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران
Photo
پیام #رضا_محمدحسینی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزل‌حصار
رضا محمدحسینی در پیامی خطاب به مردم ایران، نکاتی را درباره جنگ ۱۲ روزه اخیر جمهوری اسلامی و اسرائیل نوشت و از حکومت به دلیل قراردادن ایران در معرض چنین جنگی که حتی گروهی از مردم عادی هم قربانی آن شده‌اند و نیز شرایط سختی بر زندانیان سیاسی تحمیل شده است، به شدت انتقاد کرد.
متن این پیام به شرح زیر است:
«ملت شجاع ایران!
در ارتباط با حمله اخیر اسراییل و جنگ دوازده روزه‌ای که اتفاق افتاد، چند نکته مهم و اساسی را نباید فراموش کرد:
عامل اصلی این اتفاقات جمهوری اسلامی و بلندپروازی‌های او و نیز تلاش حکومت در چند دهه برای گسترش تروریسم در منطقه و تولید سلاح هسته‌ای است. حکومتی که از ابتدای پیدایش به دنبال نابودی یکی از کشورهای عضو جامعه بین‌الملل بوده، حتی برای درگیری احتمالی با آن کشور نیز پناهگاهی برای مردم خود نساخته و تمهیداتی نیاندیشیده است. به همین خاطر خون هم‌میهنان بیگناه و غیرنظامی ما بر گردن این حکومت است.
حکومتی که با وجود ادعاهای گزاف و بی‌شمار در مدتی کوتاه شکست خورد و آسمان کشورش در اختیار اسراییل قرارگرفت، باز هم مردم بی‌دفاع را سپر انسانی کرد و در تبلیغات خود بر طبل ملی‌گرایی کوبید! این کار را همان حکومتی کرد که راه پاسارگاد را بر مردم ایران می‌بندد.
از طرفی، با وجود عریان بودن این حقیقت که نفوذ اسراییل در بالاترین رده‌های حکومت جریان دارد، باز هم دستگاه امنیتی به تخصص خود یعنی دستگیری مردم بیگناه و شهروندان از همه جا بی‌خبر مشغول شده و با اعدام و ارعاب می‌خواهد ژست مقابله با فعالیت‌های جاسوسی دشمن بگیرد!
در این شرایط جنگی و خطرناک که حتی زندان اوین هم مورد حمله واقع شده‌است، حکومت به جای مراقبت از جان زندانیان و آزادی آنها، مانند اسرای جنگی با آنها رفتار کرده، به رویشان اسلحه کشیده و آنها را با غل و زنجیر به زندان‌های تهران بزرگ و قرچک برده و در بندهایی بدون امکانات اولیه و در شرایط غیرانسانی نگه‌داشته‌است. بدون شک این نوع برخورد با زندانیان، آن هم در چنین شرایطی، بطلان ادعای مردمی‌بودن و مسئولیت‌پذیری از سوی سران جمهوری اسلامی را نشان می‌دهد و بر ایرانیان روشن می‌سازد که این حکومت نامشروع هیچگاه به جان و زندگی شهروندانش اهمیتی نداده و نمی‌دهد!
رضا محمدحسینی
زندان قزل‌حصار
۲۰ تیر ماه ۱۴۰۴»
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#زندانی_ما_کجاست
@cfppi3
رضا محمدحسینی در پیامی خطاب به مردم ایران، نکاتی را درباره جنگ ۱۲ روزه اخیر جمهوری اسلامی و اسرائیل نوشت و از حکومت به دلیل قراردادن ایران در معرض چنین جنگی که حتی گروهی از مردم عادی هم قربانی آن شده‌اند و نیز شرایط سختی بر زندانیان سیاسی تحمیل شده است، به شدت انتقاد کرد.
متن این پیام به شرح زیر است:
«ملت شجاع ایران!
در ارتباط با حمله اخیر اسراییل و جنگ دوازده روزه‌ای که اتفاق افتاد، چند نکته مهم و اساسی را نباید فراموش کرد:
عامل اصلی این اتفاقات جمهوری اسلامی و بلندپروازی‌های او و نیز تلاش حکومت در چند دهه برای گسترش تروریسم در منطقه و تولید سلاح هسته‌ای است. حکومتی که از ابتدای پیدایش به دنبال نابودی یکی از کشورهای عضو جامعه بین‌الملل بوده، حتی برای درگیری احتمالی با آن کشور نیز پناهگاهی برای مردم خود نساخته و تمهیداتی نیاندیشیده است. به همین خاطر خون هم‌میهنان بیگناه و غیرنظامی ما بر گردن این حکومت است.
حکومتی که با وجود ادعاهای گزاف و بی‌شمار در مدتی کوتاه شکست خورد و آسمان کشورش در اختیار اسراییل قرارگرفت، باز هم مردم بی‌دفاع را سپر انسانی کرد و در تبلیغات خود بر طبل ملی‌گرایی کوبید! این کار را همان حکومتی کرد که راه پاسارگاد را بر مردم ایران می‌بندد.
از طرفی، با وجود عریان بودن این حقیقت که نفوذ اسراییل در بالاترین رده‌های حکومت جریان دارد، باز هم دستگاه امنیتی به تخصص خود یعنی دستگیری مردم بیگناه و شهروندان از همه جا بی‌خبر مشغول شده و با اعدام و ارعاب می‌خواهد ژست مقابله با فعالیت‌های جاسوسی دشمن بگیرد!
در این شرایط جنگی و خطرناک که حتی زندان اوین هم مورد حمله واقع شده‌است، حکومت به جای مراقبت از جان زندانیان و آزادی آنها، مانند اسرای جنگی با آنها رفتار کرده، به رویشان اسلحه کشیده و آنها را با غل و زنجیر به زندان‌های تهران بزرگ و قرچک برده و در بندهایی بدون امکانات اولیه و در شرایط غیرانسانی نگه‌داشته‌است. بدون شک این نوع برخورد با زندانیان، آن هم در چنین شرایطی، بطلان ادعای مردمی‌بودن و مسئولیت‌پذیری از سوی سران جمهوری اسلامی را نشان می‌دهد و بر ایرانیان روشن می‌سازد که این حکومت نامشروع هیچگاه به جان و زندگی شهروندانش اهمیتی نداده و نمی‌دهد!
رضا محمدحسینی
زندان قزل‌حصار
۲۰ تیر ماه ۱۴۰۴»
#نه_به_جمهورى_اسلامى
#زندانی_ما_کجاست
@cfppi3