من زخم‌های تو را دیدم که درمان کنم و تو جای زخم‌های مرا یاد گرفتی که نمک بزنی‌. تفاوت ما در این بود.

بعضی از خستگی‌ها هیچوقت از تن آدم بیرون نمیره‌ فقط از روزی به روز بعدی منتقل میشه.

به آن دختری تبدیل شدم که از تنهایی‌اش لذت میبرد، زندگی کم حاشیه و خصوصی‌ای دارد، با قاطعیت افراد را از زندگی‌اش حذف میکند و برایش مهم نیست چه کسی از زندگی‌اش میرود، هرگز انقدر آرامش را احساس نکرده‌ام.

دویدن برای رسیدن به کسی که بهت احساس ارزشمندی نمیده شاید تو رو به اون شخص نزدیک کنه، اما قطعا تو رو از خودت دور میکنه.

چطوری ببخشمت؟ تو قلب منی رو شکستی که اومده بودم زخمات رو خوب کنم.

شاید نباید میزاشتم بفهمی وابستت شدم و چقدر دوستت داشتم ، واسه دوست داشتنم خیلی ترسو و بی لیاقت بودی .

رابطه‌ای که باعث افت تحصیلی، بهم خوردن ساعت خواب، دور شدن از هدف‌هاتون، دور شدن از اجتماع و دوستاتون میشه رو فکر نکنید خیلی رابطه خوبیه و عاشق همدیگه‌اید، نه، شما فقط افراطی هستید و افراطی بودن همیشه دیر یا زود گند میزنه به همه چی، حتی رابطه.

اینقدر درگیر خودمم،
که دیگه پیگیر کسی نیستم :)

آدم میاد ببخشه، می‌بینه حتی پشیمونم نیستن از کارشون.

وقتی فهمیدی که همه چیز دو طرفه نیست،بیخیال شو.

هیچکس هیچوقت نمیتونه از ته قلب ببخشه
همیشه از پشت پرده مغزش باهاش کلنجار میره.

یهویی کنار نزاشتمت، با هر هق هق بالا آوردمت، تموم شدی.

از کسایی که صحبت کردن رو به قهر کردن ترجیح میدن تشکر میکنم.

‏یه جمله انگلیسی خوندم یجا، نوشته بود: «شما یا برا ازدواج وارد رابطه میشین یا شکسته شدن قلبتون» چقد دارک و درست بود…
‏رابطه بی سر و ته میشه همین؛ با کلی خاطره و عشق یهو تنها میشی، تو میمونی با کلی غم و غصه.

- اگه سرعت وایفای کم شده یکی دیگه داره ازش استفاده میکنه .
+ پس اگه تو بمن توجه نمیکنی برام وقت نداری پیاممو چند ساعت ی بار جواب میدی قطعا یه جا دیگه سرت گرمه؛)

دوست داشتن آدم‌ها یعنی خواستن اون‌ها به همون شکلی که واقعا هستن، تیره، زیبا، زخمی، ادامه دهنده، شکسته.

به آدمایی که وقتی قابل تحمل نبودی هم تحملت کردن،هیچوقت پشت‌نکن.

و سر انجام انسان به همان رنجی دچار میشود، که دچار کرده است.