مایکل امپریولی کنار یکی از طرفداراش



@cinematweets

تصمیم گرفتم اینجا رو تا از این خراب تر نشده تمومش کنم ممنون از همه کسایی که تا اینجا باهامون بودن و همچنین از ادمین ها بدرود

@They_call_me_sami

توئین پیکس: بازگشت – دیوید لینچ

– در میان آینده تاریک گذشته – جادوگر به انتظار آوایی است – بین دو جهان که بر او بانگ زند – آتش؛ با من گام بردار…

– نقاشی از دیوید لینچ

@Cinematweets | CinemaParadisooo

نیازی نیست هر اثر هنری‌ای را تعبیر و تفسیر کنیم و بکر بودنش را از بین ببریم. فیلم تکان‌دهنده‌ی ژووافسکیِ لهستانی، تسخیر (Possession، ۱۹۸۱) چنین خاصیتی دارد؛ پر از رمز و راز و به شکل بی‌رحمانه‌ای خشن و زننده. فیلمی که حتی یک لحظه هم متوقف نمی‌شود و چنان ذهن را تسخیر می‌کند که بعد از پایانش باید کمی بنشینید، مکث کنید و دنیای غریب‌ش را درون‌تان هضم کنید. طبعاً نوشتن درباره‌ی چنین فیلم عجیبی، ساده نیست و چنان که گفتم، نیازی هم به این کار نداریم. بلکه حس و حال توصیف‌ناشدنیِ فیلم، تمام آن چیزی‌ست که باید دریافت کنیم. این اثر آنقدر بزرگ است که پای خود را به دیگر جنبه‌های هنر هم باز می‌کند. به‌گونه‌ای که گروه تریپ‌هاپ شناخته‌شده‌ی Massive Attack در ساخت یکی از موزیک‌ویدیوهای خود یعنی Voodo In My Blood از آن الهام میگیرد.
داستان این ترک حول یک تفکر توهم‌آور و ترسناک برای شخصیت اصلی می‌چرخد که از رابطه‌ای جدید، هرچند خوب یا بد می‌ترسد. اتفاقی که در موزیک‌ویدیو به رباتی تشبیه می‌شود که او را کنترل می‌کند.
در یوتیوب ببینید.

@Cinematweets

جالبه بدونین که کریستوفر نولان برای فیلم اینتراستلار،که بعد ها دانشمندان ازش به عنوان منبع برای کشف سیاه چاله استفاده کردن، یه مزرعه ذرت واقعی کامل کاشت و بعد از فیلم با فروش ذرت ها سود کرد!!!!

#Fact

@Cinematweets | Arash

هنوز میبینم که تو گروه های سینمایی هی به همه میگن تاپ تن بده،باو به چه زبونی بگیم:

۱۰.دوستان عزیز
۹.واقعا
۸.ده
۷.سریال
۶.برتر
۵.وجود نداره
۴.و نمیشه
۳.تاپ تن
۲.داد
۱.سوپرانوز

@Cinematweets | Arash

هی همه جا میگن pilot لاست بهترین بود و این حرفا.
خب اگه خوب بود پس چرا هواپیما سقوط کرد؟

@Cinematweets | Arash

مدتی بود که دنبال یه سریال خوب بودم که ناگهان با این سریال “میلیاردها” آشنا شدم سریالی که با توجه به ژانر آن که درام هست اصلا خشک و خسته کننده نیست و این قدر پتانسیل بالایی داره که در اولین اپیزود آن شما رو شکار خودش میکنه و دو کارکتر اصلی این ماجرا میبینم ویژگی مشترکشون باهوش بودن هست و دست به هر کاری میزنن حتی شرافتشون لکه‌دار می‌کنن که صدر قدرت بمونن و سمت دیگری رو شکست بدن، جنگی که خیلی لذت داره به شدت توصیه می کنم.

#پیشنهاد_سریال

@Cinematweets | Hossein

🎥 Marvelous Mrs. Maisel

@Cinematweets | Arash

اوه اوه پول اینا رو بدین تا بگامون ندادن

#Succession

@Cinematweets | Arash

🎥 Twin Peaks

@Cinematweets | Arash

ژان-لوک گدار: «ژاک روزیه در کایه دو نبود ولی به تنهایی یک موج‌ نوی تمام و کمال بود.»


Jacques Rozier (1926-2023)

@Cinematweets

‍ ‍ فروش فیلم و سریال‌هایِ مبتذل، با کمکِ افرادی تضمین می‌شود که هنرشان رذالت است. به‌جایِ توانایی هنری، آموزش، خلاقیت و... به رذالت نیاز دارند: هرچه رذل‌تر، محبوب‌تر و موفق‌تر.

به این برشِ کوتاه از به‌اصطلاح طنزشان نگاه کنید. این جملات اگر از حلقوم یک آخوندِ منبری یا بسیجی خارج شده بود، شبکه‌های اجتماعی مملو شده بود از ابراز خشم به کسانی‌‌که بازداشت می‌کنند، شکنجه و تجاوز می‌کنند و به زخمِ بازداشتی و قربانی تجاوزِ حکومتی می‌خندند.
اما وقتی نمک ریختن روی زخم، به سلبریتی و بخش خصوصیِ فرهنگی برون‌سپاری می‌شود، آب از آب تکان نمی‌خورد.
اگر انگشت‌شمار نقدی هم شکل بگیرد یا کاملا در حاشیه می‌مانند یا حتی جمعیتی از مسخ‌شدگانِ سلبریتیسم، با هزار و یک استدلال روی تعفنِ سلبریتی محبوب‌شان ماله می‌‌کشند یا از آن بالاتر به منتقد می‌گویند: این کار خودش انتقاد به سیستم است!

جمهوری اسلامی گونه‌ای از سوپرستار را تولید کرده که می‌توان نامِ وزینِ سلبریتی بسیجی را به آن اطلاق کرد.
سلبریتی‌بسیجی، بخشِ خصوصیِ رذالتِ حکومتی است. پژمان جمشیدی، نقشی را به عهده می‌گیرد، اگر به عهده‌‌ی "مجید بنی‌فاطمه" گذاشته می‌شد، نفرت از جمهوری اسلامی را تشدید می‌کرد. اما معجزه‌ی سلبریتی‌‌بسیجی این است که نه تنها نفرت تولید نمی‌کند، بلکه کاری می‌کند تا مخاطب به تجاوز جنسی در زندان‌های جمهوری اسلامی بخندد. (اگر هم نخدد لااقل بداند با تجاوز هم می‌شود شوخی کرد.) او تجاوز جنسی توسط حکومت را سخیف و عادی‌سازی می‌کند.
سلبریتی بسیجی‌ها دقیقا عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی هستند که تسمه‌های‌شان در دست حکومت است تا بی‌توجه به شرایط حاکم بر جامعه، استفراغِ ماشین پروپاگاندای جمهوری اسلامی را از طریق صنعت سرگرمی در خانه‌های مخاطبان توزیع کنند.

سلبریتی‌بسیجی، از لحاظ پوشش با آخرین مدهای هالیوود همراه است، ظاهرش هیچ شباهتی به بسیجی ندارد، گاهی با تقسیم کار رسانه‌ای، طوری لباس می‌‌پوشد که بسیجیِ اورجینال به او چند فحش نثار کند (این فحش‌ها سلبریتی قصه‌ی ما را به قهرمان اعتراض هم تبدیل می‌کند)، به یورو دستمزد می‌گیرد و به ریال خرج می‌کند، در پنت‌هاوس چندصد میلیاردی در شمال تهران می‌نشیند و قبل از خواب در اینستاگرام‌اش می‌نویسد: «منفی‌نگر نباش.»

@Cinematweets | Blackfishvoice

یکی نولان رو از برق بکشه تا همه‌ی فیلم رو تعریف نکرده؛ روزی سه‌تا مصاحبه می‌کنه تو هر کدومم یه اسپویل ریز: این‌جاش سوبژکتیوه، وسطش گریه می‌کنید، آخرش مثل اینسپشنه، ترانه‌ی انتهاییش رو شادمهر خونده.
‏یه کم عزت نفس داشته باش مرد، تو نولانی باباجان باربی انقدر ترس نداره :))

@Cinematweets | احسان آهنی

فردا قسمت آخر انیمه Attack on Titan پخش میشه.

این متنی که سه سال پیش نوشتیم رو داشتم میخوندم. متن ایرادات زیادی داره اگه از لحاظ یه نقد آکادمیک و با ساختار بهش نگاه کنیم و شایدم جاهاییش غیرمنصفانه باشه. ولی به عنوان یه متن که ایراداتِ پایان بندی‌ای که فردا قراره بیاد و به طور کلی فصل آخر رو بیان میکنه، همچنان چیزایی که توش گفتیم رو سرش هستم و معتقدم ضعف‌های فصل آخر اینقدر تو چشم هستن که نمیشه ازشون گذشت.

اتک برای من به دو بخش تقسیم میشه.
سه فصل اولِ میخکوب‌کننده که کاری میکردن روزی ۲۰ اپیزود ببینم، و از اون طرف فصل آخری که سقوطِ آزادی بود برای یکی از پر پتانسیل ترین جهان‌های داستانی‌ای که مواجه شدم باهاشون.

@Cinematweets | Arash

بدون شرح…

@CinemaTweets | Arash

مقایسه‌ی سایز اژدهایان دنیای گیم آف ترونز


@CinemaTweets | Arash