سینما نازی و تبلیغات ایدئولوژیک

در دوران نازی‌ها عقیده رهبرانشون این بود که ساخت فیلم به اندازه تهیه‌کردن ادوات جنگی اهمیت داره

همین هم باعث میشد افرادی که توی سینما مشغول تبلیغات با فیلمای آب دوغ خیاری بودن کلی امتیاز ویژه بگیرن
از حقوق نجومی تا معافیت خدمت و اینا...

شاید ندونین ولی اونموقع از ۱۵ سالگی خدمت نظامی شروع میشد پس معافیت خیلی چیز با ارزشی بود

نازی های احمق هم که IQ زیر ۶۰ داشتنو بلد نبودن معافیت خدمت و پولی کنن و کلی درامد کسب کنن :)))
@ConspiracyTheories

چرا سینما برای نازی‌ها مهم بود؟ چون دقیقا وقتی که میلیونها نفر از افراد عادی در معرض نابودی قرار داشتن؛ پرده سینما اخرین سنگر المان‌ها در برابر فشار همه جانبه مردم و متفقین بود.
@ConspiracyTheories

در اون زمان برای المان ها مهم‌ترین دلیل روحیه نابود و متزلزل سربازان در جبهه‌ ها بود که چه‌بسا با یک لبخند دوستانه و پرمحبت و صورتهای مطمئن سلبریتیهای پاک و مهربون و محبوب سینمای اون زمان مثل ویلی فریچ،یوهانس هسترز،ماگدا اشنایدر و ... تقویت و مصمم‌تر میشدن

مثلا توفیلم هاشون نشون داده میشد که جنگ اونقدرها هم که بنظر میرسه برضد آلمان‌ها در جریان نیست
یا از حماسه سازی نیروهای آلمانی گفته میشد که تقریبن شاهنامه وار بود و داستانو با کلی اغراق تعریف میکردن

واسه اینکه دقیقن بفهمین چی میگم میتونین Inglourious Basterds و ببینین که هم از یه شاهکار تارانتینو لذت ببرین هم تصور تقریبن خوبی از سینمای نازی پیدا کنین

عامه مردم المان از طریق مضامین میهن‌پرستی افراطی در فیلم‌های حماسی تحت تاثیر قرار میگرفتن و در ۱۹۳۰ وقتی هیتلر گفت:
" باید بوسیله زور و قدرت، شرایط عهدنامه ورسای رو نقض کرد"
ملت همیشه در صحنه المان به اوج جنگ طلبی خودشون رسیدن و به فتوای هیتلر لبیک گفتن
@ConspiracyTheories

مردم آلمان از لحاظ روحی و فکری بوسیله سه فیلم کاملا اماده پذیرش نابودی دسته جمعی یهودی‌ها شدن . این فیلمها در ۱۹۴۰ درست قبل از اینکه این کشتار اجرا بشه به نمایش درومدن که یکیشون درمورد خانواده راثشیلد (Rothschild) بود که قبلن هم اسمشونو اوردیم (تو چنل سرچ کنید)

فیلم درباره خانواده رباخوار یهودی بود که برای کسب سود بیشتر در بازارهای بورس شروع به توطئه چینی علیه ناپلئون میکرد و سرانجام باعث شکستش در واترلو شد.
اونجایی که راثشیلدها از ۱۸۰۰ بانکدار بودن و پول پارو میکردن خیلی باورپذیر بود که انقدر کثافت و شغال و حرومخور باشن
@ConspiracyTheories

با خوندن تاریخ سینماهای ایدئولوژیک میشه فهمید که بعضی فیلمهای تحسین شده ای که یهو بولد میشن چجوری ساخته میشن و هدفشون چیه :)))

منبع بعضی قسمتهای این پست رشته توییت اکانت توییتر #مسخ عه

سوالا و انتقادا و نظرا و پیشنهادا:
https://www.tgoop.com/BiChatBot?start=sc-356076145
جوابهاتون:
@conspiracyanswers

انقلاب شین های چین

انقلاب شین های چین تاریخ ۱۰ اکتبر ۱۹۱۱ به هدف از بین بردن حکومت سلطنتی چینگ و تغییر رژیم به جمهوری انجام شد. شروع این انقلاب مهم با قیام مردمی ووچانگ به خاطر نارضایتی مردم از وضعیت ریل آهن و اهمیت ندادن امپراطور به خواسته های مردم کلید خورد و به نتیجه رسیدنش یک سال (از ۱۹۱۱ یا ۱۲ فوریه ۱۹۱۲) طول کشید.

وقتی این قیام شدت گرفت جدای مردم بعضی از سیاستمدارها و نظامی های رژیم امپراطوری چینگ هم به مردم پیوستن که قصد همشون کمک نبود و بیشتر به فکر منافع خودشون بودن، مثل یوآن شیکای.
بعد از پیروز شدن انقلاب شین های اول سون یات سن به ریاست جمهوری رسید و پارلمان ملی چین رو بوجود اورد اما ژنرال های سابق که راه خودشون رو به دولت جدید باز کردن قدرت رو ازش گرفتن و اخر شیکای به ریاست جمهوری رسید که هدف اصلیش برگردوندن رژیم سلطنتی بود(همون قضیه مار حتی پوستم بندازه بازم ماره) و شد اولین رئیس جمهور چین.

سون یات سن
نویسنده، سیاستمدار، پزشک و یکی از اصلی ترین رهبران انقلاب ۱۹۱۱
معروف به پدر چین مدرن و رهبر حزب کومینتانگ

شیکای با ایجاد نظام اداری و ارتش قوی یکه سالاری رئیس جمهور در چین رو پدید اورد و حتی قبل از قیام مردمی سعی داشت با اصلاحات و مدرنیزه کردن چین از امپراطوری چینگ حفاظت کنه و مانع سقوطش بشه و بعد اینکه به قدرت رسید سال ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۶(قبل مرگش) پادشاهی چین رو تاسیس کرد.
یوآن برای تضمین حکومتی که میخواست برپا کنه حتی با اروپا و ژاپن هم مذاکره کرد و برای رسیدن به هدفش خیلی از رهبران مخالفش رو حذف کرد. سال ۱۹۱۵ شخصی به اسم یانگ دو که سیاستمدار زمان امپراطوری چینگ بود رو پیش مجلس وقت فرستاد تا جو رو برای برگردوندن شیوه رژیم قبلی آماده کنه. وقتی مجلس از شیکای خواست که پادشاهی رو قبول کنه به ظاهر مخالفت کرد اما دراخر همون روز قبول کرد و بلافاصله بعد از به قدرت رسیدن به اطرافیان و اقوامش مقام های دولتی داد.

سال ۱۹۱۶ انقلابیون دوباره قیام کردن و نظامی ها هم دیگه پشت یوآن نبودن و استان هایی که به اسقلال رسیدن ارتش نگهبان ملی رو تشکیل دادن. نظامی های باقی مونده ارتش یوآن هم چون از حکومت حقوقی دریافت نکرده بودن زیاد در مقابل ارتش ملی مقاومت نکردن. دولتهای خارجی هم پشت یوآن رو خالی کردن و ژاپن تصمیم گرفت به جای حمله به چین به مردمش اجازه بده تا از انقلابیون چین حمایت کنن. یوآن هم در کمال بیخیالی فقط مراسم تاج گذاریش رو عقب مینداخت به امید اینکه معترضان بیخیال بشن و دراخر پادشاهی رو به لیانگ شیئی واگذار کرد. پادشاهی تازه فقط ۸۳ روز عمر کرد.
در اخر یوآن شیکای به علت نارسایی کلیه در سن ۵۶ سالگی درگذشت.
رسیدن به انقلاب فرهنگی و جمهوری حتی بیشتر طول کشید و چین برای مدت نسبتا طولانی دچار جنگ داخلی و تهدیدهای خارجی شده بود اما در عوض اگه مردم قیام نمیکردن چین هیچوقت مدرنیزه نمیشد و الان یکی از ابرقدرتهای جهان نبود.