🌸🌺🦋دَاسْتَانْهَای‌ِزِیْبَا وَبَاحَالَ🦋🌺🌸

داستان من
💔عشق زخمی#💔
من دختری بودم تنها سرگرمی ام مطالعه کردن بود
بیشترین کتاب هایمه از تلگرام میگرفتم و میخواندم
دختر شاد خندان پر از انرژی مثبت هرکسی با من لحظه ی می نشست چایش سرد و دلش گرم میشد
روزی در فیسبوک با مردی مقابل شدم دیدم خیلی افسرده وقتی بامن صحبت میکرد خیلی حلاوت میبرد از گفتار و رفتارم از نگاهم من برایش فرشته ی نجات بودم که بدون بال پر ،نگاهم طرز حرف زدنم برخوردم همرایش همه اش در قالب کلمات زیبا نمیگنجید روزی از روز ها ابراز علاقه کرد ولی من به احساسات هیچ مردی ارزش قایل نبودم چون احساسات مردها زودگذر و پوچ بود برای من ، بی کسی دیار غربت واقعا خسته اش کرده بود
این مرد از حالت افسردگی روزبروز برامد و بهتر شد با شوق سر کار میرفت انگیزه برای زندگی اش شدم
او مرد آشنا بود و با تمام معنی مرا میشناخت چگونه و در چه فامیلی بزرگ شدم از بودنم افتخار میکرد از کارکردها و شخصیتم نهایت خوشحال بود چون دختر موفق با اصولی بودم
ایشان در یکی از کشور های اروپایی بود و من در افغانستان ولی از نزدیک ندیدیم درین مدت یک دیگر را ،
بلاخره سالی گذشت و من بیشتر شناختمش و به احساساتش ارج قایل شدم و احترام احساساتش داشتم
تا اینکه بعد یک سال منم احساسم را برایش گفتم
ما دو نفر چنان عاشق و معشوق هم شدیم که هر روز و شب مسج و گپ زدن از تمام برنامه هایش اطلاع میداد هرجای میرفتم حتتی لباس هایش ازمن مشوره میگرفت چی بپوشد و چه نی اینکه چی میخورد و مینویشد مشوره میگرفت و هیچ کار بدون مشوره من انجام نمیداد نه اینکه مجبور باشد چون خودش مشتاقانه میخواست و خیلی خوشحال بود در زندگی اش و من حس شادی داشتم وجودم برای یکی موجب آرامش است ومن برای اولین بار عشق در وجودم حس کردم یک زن چقدر زیبا میشود وقتی بفهمد یکی دوستش دارد ومن خوشحالترین دخترین این شهر بودم برایش مینویشتم از چشمایش از لبخند قشنگش
از تن بیمارش که سالها بود کسی نوازشش نکرده بود
ومن با دستان کوچک دخترانه ام از راه خیلی دور حس باهم بودن طعم خوش زندگی را برایش چشاندم
این دوستی و رفاقت ما پنج سال دوام کرد
روزی برایم گفت نباشی میمیرم
منم گفتم میمیرم بیتو اورا نمیدانم ولی من واقعا نمیتونستم برایش گفتم چه تصمیمی داری
گفت نمیتوانم برایت کاری کنم
اول اینکه تمویل کردنت برایم خیلی مشکل است
دوم اینکه مشکلات فامیلی خیلی زیاد دارم و فامیل نمیخواهم این پیودند را و هزار بن بست دیگر
اینجاست که جای کار میلنگید و من ناچار باید تصمیم میگرفتم
چقدر سخت است کسی برای پر کردن تنهایی اش با قلب و روحت بازی کند وقتی از طرف خود مطمین نباشید خواهشا هیچ کسی را بخودت وابسته نکن قاتل نباشید احساس هر آدمی حرمت دارد
بعد پنج سال در فکر فرورفتم و همانجا بود که شکستم
نه واقعا مرده ام ولی نفس میکشیدم
خودرا استوار گرفتم بعد چند هفته یی تصمیم گرفتم
حرف دلم را بگویم برایش کفتم تا پای جان کنارت خواهم ماند بخاطرش خیلی از خود گذری ها کردم خواستگار هایمه جواب دادم تا او تنها نماند هر ریسک را میپذیرفتم بخاطرش از جانم گذشتم درین راه ولی افسوس که ارزش نداشت
وقتی دیدم این همه بن بست و چالش ها سر راه ما بود خودم راه رو برایش واز گذاشتم گفتم اگر تمویل کرده نمیتوانی قاچاق میایم پیشت گفت نه
پس گفتم با من بوده نمیتوانی اجازه میدهم برای خودت و حق میدهم به فامیلت با هرکسی که دلت میخواهد ازدواج کن ازین بیشتر دیگه نباید وقت تلف کنی
من نخواستم وقتش تلف شود برای خوشبختی اش هر کاری از دستم آمد دریغ نکردم هرچند سخت بود برایم
گفتم برو زندگیت بساز و در لابلای لبخند هایت برای لبخند های من که ازم گرفتی دعا کن اشک تلخی از چشمان هردو جاری شد اورا نمیدانم ولی من واقعا مرده بودم گذاشتم برود کوله بار سفرش را خودم بستم
او برای ماندنم کاری نکرد برایم تب نکرد ولی برایش مرده بودم دلم میخواست نرود بماند کنارم ولی رفت
دلم میخواستم برای داشتنم بجنگد ولی نجنگید
منم مصلحت بر این دیدم که بودن مان ازین بیشتر دردی را دوا نمیکند بهتره جدا باشیم
همین بود که من دست از پیام دادن برداشتم ولی افسوس فراموش شدم اینگار در دنیا کسی اصلا نبودم
دوسال شد ازین جدایی ازین درد ازین اشک و آه پنهانی ولی من درین مدت یک بار نه بلکه هر هزار بار در یک ثانیه مرده ام ولی اینگار لبخند روی لبام هنوز است
هنوزم باورم نمیشود عشق او دروغین بود
احساسش زود گذر بود شاید دوستم داشتم ولی عاشقم نبود شاید اون همه بن بست ها بهانه بود
ولی برای منی دختر ناتوان اصلا بن بست وجود نداشت

1.1K views15:01