‼️ در سالی که ما رکورد پایین‌ترین مشارکت انتخابات ریاست‌جمهوری را با کمتر از ۴۰ درصد ثبت کردیم، آلمان رکورد بالاترین میزان مشارکت از زمان اتحاد دوباره آلمان (۱۹۹۰) را با مشارکت بیش از ۸۳ درصد به ثبت رساند!

🔎 اما نکته‌ای که برای من در مورد آلمان جالب توجه است، صرفاً میزان مشارکت نیست! بلکه ⛓گزارش‌دهی جامع و شفافیتی است که این انتخابات با خود به همراه داشته است. به‌طوری‌که مدتی کوتاه پس از شمارش آرا، آمار رای‌دهندگان و گرایش‌های رأی آن‌ها با تفکیک سنی، سطح تحصیلات و جنسیت منتشر شده است. چنین داده‌هایی می‌توانند برای احزاب سیاسی کشور و همچنین جامعه‌شناسان بسیار ارزشمند باشند.

📁 در ایران، با وجود ثبت الکترونیکی آراء و امکان جمع‌آوری چنین آمار دقیقی، این اطلاعات به‌طور محرمانه نگه داشته می‌شوند. احتمالاً دلیل عدم انتشار چنین آماری یک نوع «شرم پنهان» نسبت به ترکیب آرای جوان‌تر و جمعیت مولد کشور است! اما مخفی‌نگه‌داشتن این داده‌ها، به بهانه‌ی حفظ همان شرمندگی، حماقتی آشکار است؛ چراکه این کار نه‌تنها تأثیری منفی بر مشارکت‌های آینده خواهد گذاشت، بلکه باعث می‌شود افراد، احزاب و جامعه‌شناسان به داده‌هایی که بتوانند برای برنامه‌ریزی آینده کشور و خروج از وضعیت دموکراسی در کما کنونی بر آن تکیه کنند، دسترسی نداشته باشند.