من از خودم شروع می‌کنم

🏴
کلامی از امام حسین (ع) به گمان من متضمن نکته‌ حکیمانه‌ فوق‌العاده مغتنمی است که برای همه‌ ما باید آموزنده باشد و گوشواره‌ گوش خرد ما، این است که:

امام (ع) در روز عاشورا وقتی که دشمنان به حرم و خانواده‌ ایشان حمله کردند گفتند:

«إِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِين؛فَكُونُوا أَحْرَاراً فِي دُنْيَاكُم:
اگر دین ندارید، آزاده باشید»

روضه‌خوان‌ها معمولا این جمله را این چنین ترجمه می‌کنند: اگر دین ندارید «لااقل» آزاده باشید. ولی در کلام امام حسین «لااقل» نیامده است و آوردن این کلمه لطف و حسن و عمق این جمله را کاملاً می‌گیرد.

در واقع در کلام امام، یک معادله‌ بسیار مهمی برقرار شده است؛ گویا آزاده بودن، عِدل دینی بودن است. اگر کسی «آزاده» بود درست شبیه این است که کسی دیندار است.

از یک «دیندار» انتظار می‌رود که آزاده باشد و اگر آزاده نباشد دیندار نیست. از یک «انسان» ولو اینکه در حوزه‌‌ای از حوزه‌های دینی قرار ندارد، انتظار می‌رود که آزاده باشد و اگر آزاده بود ولو دینی هم نداشته باشد و به گوش او نخورده باشد، همچنان یک انسانِ شریف و مقبول درگاه خداوند است.

این اصل، اساس و گوهر اندیشه‌ اخلاقی‌ست که آدمی باید آزاده باشد. این آزادگی، هم تفسیر بیرونی دارد هم تفسیر درونی دارد. هم از درون باید از رذایل پیراسته بود و هم از بیرون باید برده‌ کسی نبود، غلامی پیشه نکرد، خوی نوکری نداشت و استقلال و منش مستقل داشت و از این طریق، هم دین خود را تصحیح کرد و هم دنیای خود را.

«إِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِين؛فَكُونُوا أَحْرَاراً فِي دُنْيَاكُم»

این را به خاطر داشته باشید و مطمئن باشید که اگر در طریق «آزادگی» سیر کنید، بدون تردید مسیری است که شما را به سعادت و به حقیقت می‌رساند.

دکتر عبدالکریم #سروش

@FirstStartFromMyself
🟠 instagram : @maerefat_

www.tgoop.com/FirstStartFromMyself/15650

489 viewsedited  Jul 17 at 19:44

🏴
کلامی از امام حسین (ع) به گمان من متضمن نکته‌ حکیمانه‌ فوق‌العاده مغتنمی است که برای همه‌ ما باید آموزنده باشد و گوشواره‌ گوش خرد ما، این است که:

امام (ع) در روز عاشورا وقتی که دشمنان به حرم و خانواده‌ ایشان حمله کردند گفتند:

«إِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِين؛فَكُونُوا أَحْرَاراً فِي دُنْيَاكُم:
اگر دین ندارید، آزاده باشید»

روضه‌خوان‌ها معمولا این جمله را این چنین ترجمه می‌کنند: اگر دین ندارید «لااقل» آزاده باشید. ولی در کلام امام حسین «لااقل» نیامده است و آوردن این کلمه لطف و حسن و عمق این جمله را کاملاً می‌گیرد.

در واقع در کلام امام، یک معادله‌ بسیار مهمی برقرار شده است؛ گویا آزاده بودن، عِدل دینی بودن است. اگر کسی «آزاده» بود درست شبیه این است که کسی دیندار است.

از یک «دیندار» انتظار می‌رود که آزاده باشد و اگر آزاده نباشد دیندار نیست. از یک «انسان» ولو اینکه در حوزه‌‌ای از حوزه‌های دینی قرار ندارد، انتظار می‌رود که آزاده باشد و اگر آزاده بود ولو دینی هم نداشته باشد و به گوش او نخورده باشد، همچنان یک انسانِ شریف و مقبول درگاه خداوند است.

این اصل، اساس و گوهر اندیشه‌ اخلاقی‌ست که آدمی باید آزاده باشد. این آزادگی، هم تفسیر بیرونی دارد هم تفسیر درونی دارد. هم از درون باید از رذایل پیراسته بود و هم از بیرون باید برده‌ کسی نبود، غلامی پیشه نکرد، خوی نوکری نداشت و استقلال و منش مستقل داشت و از این طریق، هم دین خود را تصحیح کرد و هم دنیای خود را.

«إِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِين؛فَكُونُوا أَحْرَاراً فِي دُنْيَاكُم»

این را به خاطر داشته باشید و مطمئن باشید که اگر در طریق «آزادگی» سیر کنید، بدون تردید مسیری است که شما را به سعادت و به حقیقت می‌رساند.

دکتر عبدالکریم #سروش

@FirstStartFromMyself
🟠 instagram : @maerefat_

BY من از خودم شروع می‌کنم