کتاب فوق‌العاده مهم و جدید داریان لیدر
Is it ever just Sex?
رو آقای سعید سهیلی به فارسی ترجمه و به صورت پادکست به اشتراک گذاشتن. می تونید با مراجعه به لینک از این پادکست بهرمند بشین.
با تشکر از ایشان

https://castbox.fm/va/6410905

من پیامبر نیستم. کار من ساخت پنجره در جایی ست که زمانی دیوار بوده است.
#میشل_فوکو

Félix Guattari in an interview on his work with Gilles Deleuze, 'Anti-Oedipus', April 1987

از #chatgpt خواستم کتاب بالا رو معرفی کنه و بیست نکته مهم و تخصصی ازش رو بگه

False Self: The Life of Masud Khan


این کتاب زندگینامه مسعود خان، روانکاو پاکستانی-بریتانیایی، نوشته لیندا هاپکینز است. مسعود خان از شاگردان و همکاران دونالد وینیکات بود و در حوزه روانکاوی تأثیرگذار شد، اما به دلیل شخصیت پیچیده و رفتارهای بحث‌برانگیز، زندگی حرفه‌ای و شخصی پرتلاطمی داشت.

هاپکینز در این کتاب به بررسی دوران کودکی مسعود خان در پاکستان، مهاجرتش به انگلستان، تحصیلات و تأثیرپذیری‌اش از وینیکات، و همچنین مشکلات شخصی و شغلی او می‌پردازد. کتاب علاوه بر زندگی‌نامه، تصویری از جامعه روانکاوی قرن بیستم و چالش‌های آن ارائه می‌دهد. نویسنده با رویکردی دقیق و بی‌طرف، جنبه‌های مثبت و منفی شخصیت خان را بررسی کرده و تلاش کرده است رابطه او با نظریه "خود کاذب" (False Self) را تحلیل کند.

1. مفهوم "خود کاذب" در زندگی شخصی خان: مسعود خان نه‌تنها در آثارش به مفهوم "خود کاذب" (False Self) اشاره می‌کرد، بلکه خودش نیز نمونه‌ای از فردی بود که به دلیل فشارهای فرهنگی و خانوادگی، شخصیتی نمایشی و خودشیفته توسعه داده بود.


2. تأثیر عمیق دونالد وینیکات بر خان: او شاگرد وینیکات بود و بسیاری از ایده‌های او را بسط داد، اما در عین حال با تفاسیر خاص خود از نظریات وینیکات، از مسیر اصلی روانکاوی سنتی فاصله گرفت.


3. نقش انتقال و ضدانتقال در سبک روانکاوی او: خان به شدت به مفهوم انتقال (Transference) و انتقال متقابل(Countertransference) توجه داشت و در برخی موارد، روابطش با بیمارانش از مرزهای حرفه‌ای فراتر می‌رفت.


4. نگرش بحث‌برانگیز او نسبت به بیماران: او معتقد بود که برخی بیماران، به ویژه آن‌هایی که مشکلات عمیق شخصیتی دارند، نیاز به مواجهه مستقیم و حتی رفتارهای غیرمتعارف از سوی درمانگر دارند، که این دیدگاه او را در محافل روانکاوی به‌شدت مورد انتقاد قرار داد.


5. تأثیر پیشینه فرهنگی او بر دیدگاه‌هایش: خان از یک خانواده اشرافی پاکستانی بود و این پیشینه بر روابطش با همکاران غربی‌اش و همچنین برداشت‌هایش از آسیب‌شناسی روانی تأثیر داشت.


6. تمایز او از سایر شاگردان وینیکات: برخلاف بسیاری از روانکاوان هم‌دوره‌اش، او بیشتر به نقش درمانگر به‌عنوان یک شخصیت قدرتمند و مداخله‌گر اعتقاد داشت، نه صرفاً به‌عنوان یک شاهد همدل.


7. نوآوری‌های او در روانکاوی: برخی از ایده‌های او، مانند تأکید بر "نقش زبانی و بیانی درمانگر در فرایند درمان"، هنوز در محافل روانکاوی مدرن مورد بحث‌اند.


8. مشکلات شخصیتی و تأثیر آن بر درمانگری‌اش: او شخصیت خودشیفته، پارانوئید و گاهی سادیستی داشت که این ویژگی‌ها در درمان بیمارانش نیز بازتاب پیدا می‌کرد.


9. خروج او از انجمن روانکاوی بریتانیا: رفتارهای غیرحرفه‌ای، از جمله فاش کردن جزئیات جلسات بیماران و حملات کلامی به همکاران، باعث اخراج او شد.


10. تحلیل او از مفهوم "خود اصیل" و "خود کاذب": او بر این باور بود که "خود کاذب" گاهی می‌تواند سازگاری بالایی ایجاد کند، اما اگر بیش از حد غالب شود، به انحراف شخصیت منجر خواهد شد.


11. نقش او در ادبیات روانکاوی: مقالاتش، به‌ویژه درباره ساختار شخصیت، هنوز در برخی محافل مورد مطالعه قرار می‌گیرند، اما به دلیل شخصیت بحث‌برانگیزش کمتر به آن‌ها ارجاع داده می‌شود.


12. رویکرد او به آسیب‌شناسی روانی: برخلاف روانکاوان کلاسیک، او معتقد بود که برخی بیماران نیاز دارند تا "بازی روانی" را با درمانگر تجربه کنند تا به شناخت واقعی خود برسند.


13. استفاده از ادبیات و فلسفه در تحلیل‌هایش: خان از فلسفه، ادبیات و هنر در نوشته‌هایش استفاده می‌کرد و روانکاوی را با این حوزه‌ها پیوند می‌داد.


14. رابطه او با روانکاوی پسافرویدی: هرچند که از نظریات فروید الهام می‌گرفت، اما تأکید بیشتری بر روابط ابژه‌ای (Object Relations) داشت و از سنت کلاسیک روانکاوی فاصله گرفت.


15. نقدهای او به سیستم آموزشی روانکاوی: او معتقد بود که آموزش روانکاوی بیش از حد آکادمیک و محافظه‌کارانه شده و روانکاوان جوان باید جسورانه‌تر با مفاهیم کار کنند.


16. نقش او در گسترش روانکاوی در خارج از انگلستان: او تلاش کرد روانکاوی را به جوامع غیرغربی معرفی کند، اما دیدگاه‌های استعماری و نژادپرستانه برخی همکارانش، این مسیر را برای او دشوار کرد.


17. نقدهایش به وینیکات: هرچند که وینیکات مربی او بود، اما خان در سال‌های بعد به برخی جنبه‌های نظریه وینیکات، به‌ویژه درباره نقش مادر در شکل‌گیری خود واقعی، انتقادهایی وارد کرد.


18. سقوط شخصی و حرفه‌ای او: خان به دلیل اعتیاد به الکل، رفتارهای مخرب و قطع ارتباط با جامعه علمی، دچار افول شد.

19. رابطه پیچیده‌اش با شاگردان و بیماران: برخی از بیماران و شاگردانش او را نابغه‌ای بزرگ می‌دانستند، در حالی که برخی دیگر از سوءاستفاده‌های او در محیط درمانی سخن می‌گفتند.


20. پیامدهای زندگی او برای روانکاوی مدرن: داستان زندگی او هشداری است درباره اینکه چگونه شخصیت درمانگر می‌تواند بر درمان تأثیر بگذارد و حتی یک ذهن درخشان، در صورت نداشتن خودشناسی، می‌تواند باعث تخریب خود و دیگران شود.



این نکات نشان می‌دهند که False Self نه‌تنها یک زندگینامه، بلکه تحلیلی عمیق از رابطه بین شخصیت، نظریه و عمل روانکاوی است.

Deleuze's sense of humour is for some reason still underestimated, and - as this video shows - he had a very sophisticated one https://t.co/HepeHgt8vL

Sigmund Freud

@Freud2Lacan

On Being Normal and Other Disorders by
Paul Verhaeghe

#معرفی_کتاب
#rtfbookrecommendation

A letter from Jung to Freud, on September 11, 1907:" Once again I discovered to my satisfaction that with- out your ideas, psychiatry will inevitably go to the dogs, as has already happened with Kraepelin. Anatomy and attempts at classification are still the rule sidelines that lead nowhere" ( cited in McGuire 1994, p. 86).

نامه‌ای از یونگ به فروید، در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۱۹۰۷:

«بار دیگر با رضایت خاطر دریافتم که بدون ایده‌های شما، روان‌پزشکی ناگزیر به نابودی کشیده خواهد شد، همان‌طور که این اتفاق برای کراپلین افتاده است. آناتومی و تلاش برای طبقه‌بندی همچنان قواعد فرعی‌ای هستند که به جایی نمی‌رسند.»

(نقل‌شده در مک‌گوایر، ۱۹۹۴، ص. ۸۶)

کتاب فوق‌العاده ای برای کار بالینی حتما بخونید، تقریبا از بهترین هاست.

Contents

LaConference 2013 - Keynote by Dr. Paul Verhaeghe

#فایل_صوتی
#پائول_ورهایگه

زبان: انگلیسی

حتی مادر هم به اندازه کافی خوب نیست که بتونه فقدان بنیادی کودک رو پاسخ بده...

Lacan developed such a view of causality and determinism in his paper," The Purloined Letter" ( In his Ecrits: A selection, 1977) and in Seminar 11 ( 1994 [ 1964]). Briefly, he considers causality as belonging to the order of contingency, whereas its ensuing elaboration belongs to determinism. Both cause and determinism, moreover, stand in a clear underlying relation understood by way of the difference between repetition compulsion ( cause) and repetition ( determinism). The clinical application is found in the study of traumatic neurosis ( cf below, Chapter 12). For a more exten- sive discussion of Lacan's theory of causality and determinism, see Verhaeghe ( 2002b, pp. 119-145).

—Paul Verhaeghe