ما الدهرُ إلا ساعتان: تعجُّبٌ
‏ممّا مضى، وتفكُّر فيما بَقِي

دونیا تەنها دوو کاتژمێرە: سەرسامبوون بەوەی کە تێپەریوە، و بیرکردنەوە لەوەی کە ماوەتەوە.

أكتم جراحَكَ لا تُخبر بها أحداً
ما كان بالبوح تطبيبُ الجراحات
لا شيءَ يُبرِئُ هذي الروحَ إن تعِبتْ
إلا تـراتيـلُ أذكـارٍ وآياتِ

برینەکانت بشارەوە بۆ کەسی باس مەکە
بە باس کردن ئازار و برینەکان چاک نابێتەوە
هیچ شتێک ناتوانێت ئەم رۆحە ساڕێژ بکات ئەگەر ماندوو بێت
ئیلا خوێندنەوەی زیکر و ئایەتەکان نەبێت

ئەی پەوەردگارم چەند دادپەروەریت🤍

عَظُمَ المُصابُ بعيننا
وجميلُ لُطفِكَ أعظَمُ

ئازار و ناخۆشیەکە لەچاوماندا سەخەت بوو
بەڵام جوانی میهرەبانیت گەورەتربوو

كلُّ القُلوبِ إلىَ الحبيبِ تَمِيْلُ
وَمعَيِ بِهذَا شَاهدٌ وَدَلِيلُ

هەموو دڵەکان بەرەو خۆشەویست مەیلیان هەیە وە بۆ ئەمەش شایەت و بەڵگەم هەیە.

أَيوحِشُني الزَمانُ وَأَنتَ أُنسي
وَيُظلِمُ لي النَهارُ وَأَنتَ شَمسي

ئایە ڕۆژگار ئازارم پێ ئەگەینیت وە تۆش دڵخۆشکەرمی
وەڕۆژم تاریک ئەبێت وە تۆش خۆرمیت

قد كنتُ أرجو في حياتي زهرةً
واليومُ قلبي بالحقولِ مليءُ

لەژیانمدا ئاواتی گوڵێکم ئەخواست
کەچی ئەمرۆ دڵم بەگێلگەی گوڵەوە پرە

"إذا كنتَ في نعمةٍ فَارْعَهَا
‏فإنَّ المعاصي تُزِيلُ النِّعَمْ.."

ئەگەر لەناو نیعمەتێک دابوی ئەوە ئاگداری بە ،چونکە تاوانەکان نیعمەتەکان لەناو ئەبات

رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَـــا وإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَـا وَانْصُرْنَـــا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ

هەر جارێک 'إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ' بخوێنمەوە هەست بە ئاسوودەیی ئەکەم ،ئێمە بەدوای یارمەتی تۆدا ئەگەڕێین ئەی پەروەردگارا، ، داوای یارمەتی و سەرکەوتن و ئاسانکاری هەر لەتۆ ئەکەین ،ئیلاهی لە نیعمەتی خۆت بێبەشمان مەکە.”

دڵەکان بەزیکری خوا ئارامی ئەبێتەوە
وە دونیایـ ئێمـە بە یادی ئەو جوان ئەبێت