Telegram Web
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
هفتمین ویدئو از مجموعه مصاحبه‌های تاملی بر پساجنگ؛

دکتر هادی خانیکی، استاد دانشگاه علامه طباطبائی (قسمت اول)

با ما همراه باشید

روابط عمومی دانشگاه علامه طباطبائی

🔵نشانی وب‌سایت:
Https://atu.ac.ir
⚪️ نشانی ما در تلگرام:
https://www.tgoop.com/atuniversity_ir
🟠نشانی ما در ایتا:
https://eitaa.com/atuniversity
🟡نشانی ما در بله:
https://ble.ir/atuniversity
👍21
💢💢امنیت، بدون مشارکت رسانه‌ای و ارتباطی تأمین‌شدنی نیست

دکتر خانیکی در گفت و گو با نوآوران

در گفت‌وگویی تفصیلی با دکتر هادی خانیکی، استاد برجسته علوم ارتباطات و چهره‌ شناخته شده این حوزه به واکاوی نقش رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و سیاست‌های ارتباطی در مواجهه با بحران‌ها پرداخته‌ایم. خانیکی با تأکید بر ضرورت نهادمندسازی گفت‌وگو، نسبت به تضعیف نظام اطلاع‌رسانی و انسداد ارتباطی هشدار می‌دهد و نقش "انسان‌رسانه‌ها" را در شفاف‌سازی و تقویت سرمایه اجتماعی برجسته می‌سازد. او معتقد است امنیت، بدون مشارکت رسانه‌ای و ارتباطی، نه پایدار می‌ماند و نه مؤثر خواهد بود. این گفت‌وگو نگاهی مسئولانه و درعین حال انتقادی به وضعیت سیاست‌ورزی رسانه‌ای در ایران پساجنگ دارد.


ادامه مطلب در سایت نوآوران آنلاین

✳️@NoavaranOnline
👍13
💢💢استاد برجسته علوم ارتباطات و چهره‌ حوزه گفت‌وگو و جامعه مدنی: اختلال در اینترنت، اولین قربانی‌اش گفت‌وگو و اطلاع‌رسانی است / رسانه‌ها را نمی‌توان فقط روی سکوهای اتهام نشاند

خانیکی:
▫️امنیت بدون ارتباطات و مشارکت رسانه‌ها ممکن نیست.

▫️اختلال در اینترنت، اولین قربانی‌اش گفت‌وگو و اطلاع‌رسانی است.

▫️رسانه‌ها را نمی‌توان فقط روی سکوهای اتهام نشاند.

▫️برخی سازوکارهای گفت‌وگو در دولت دچار اختلال‌اند، و نه نیت گفت‌وگو.

▫️گفت‌وگو، مسأله دیروز، امروز و فردای ایران است.

▫️نظام رسانه‌ای کشور دچار شکاف و قطبی‌سازی است.

▫️صداوسیما فقط صدای یک‌سویه را پوشش می‌دهد؛ مردم به شبکه‌های دیگر کوچ می‌کنند.

▫️ رسانه‌های مستقل همچون پزشک و آتش‌نشان باید در خط مقدم دیده شوند.

▫️تا نگاه سیاسی و امنیتی بر رسانه غالب باشد، حضور جهانی رسانه‌ای نخواهیم داشت.


▪️متن کامل گفتگو را می‌توانید در
وب‌سایت روزنامه نوآوران بخوانید

✳️@NoavaranOnline
👍2
پایان تبعید ذهنی

یادداشت دکتر هادی خانیکی در روزنامه ایران | شماره ۸۷۸۱

ما سال‌هاست با «تبعید ذهنی» دست و پنجه نرم می‌کنیم. هر کس با زبان، تابلو و لوگوی خاص خود، به درون خود پناه برده بود. این تبعید فقط شامل مردم یا حاکمیت نبود؛ نهادهای مدنی، رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و حتی روشنفکران را نیز در بر می‌گرفت. در این فضا، «گفت‌وگو» جای خود را به بی‌اعتمادی و «همدلی» جای خود را به انزوا داده بود.
این وضعیت، نتیجه‌ سال‌ها دوقطبی‌سازی در جامعه ما است که با گزاره «یا با مایید یا علیه ما» مرزهای پررنگی در جامعه ما شکل گرفت. در چنین فضایی، جامعه‌ مدنی به حاشیه رفت و نهادهای رسمی نیز از تعامل پرهیز کردند. در نتیجه، هرکس به دنیای درونی خود عقب‌‌نشینی کرد و به‌جای گفت‌وگو، صرفاً در پی اثبات حقانیت خود بود.
اما آنچه این پوسته‌ ذهنی را شکست، جنگ تحمیلی بود که «همه» ما را هدف قرار داد. در برابر این تهدید، مرزهای خودساخته از میان رفت، دوقطبی‌ها شکسته شد، حاکم و منتقد، نهاد رسمی و نهاد مردمی، گروه‌های سیاسی مختلف، جناح‌های فکری متفاوت؛ همه با یک درد مشترک روبه‌رو شدند. اینجا بود که برای اولین‌بار «تبعید ذهنی» ایرانیان به چالش کشیده شد.
نگران فهم نسل جدید نباشید؛ آنان فهمیده‌اند و خود را از این دوقطبی‌ها و کلیشه‌ها خارج کرده‌اند. نگران آن کلیشه‌ها و پیش‌فرض‌های کهنه‌ای باشید که هنوز در ذهن ما مانده و با همان ذهنیت می‌خواهیم امروزمان را روایت و تحلیل ‌کنیم. اگر فهمیده‌ایم که جنگ، وطن، حکومت و شهروندی مفاهیمی مشترک‌اند، باید همین حالا «تبعید ذهنی» را پایان دهیم، روایت تازه‌ای بسازیم و از دل همدلی، به آینده فکر کنیم.

🆔 @HadiKhaniki
👍2
2025/07/13 19:14:43
Back to Top
HTML Embed Code: