صلی الله علیک یا بقیّة الله

سال‌روز میلاد مسعود امام عصر صلوات الله علیه مبارک باد

یادداشتی در مورد زیارت آل یاسین؛ بخشی از توقیع و مکاتبه صاحب الأمر علیه السلام در پاسخ به محمد بن عبدالله الحمیری

https://www.tgoop.com/HadithFehrestRejal/90

صلی الله علیک یا أمیرالمؤمنین
صلی الله علیک یا بقية الله

ليلة القدر و تقدير امور و عرضه بر امامان عليهم السلام

مطابق احادیث متعددی که از ائمه طاهرین (صلوات الله علیهم) وارد شده است در شب قدر، امور مربوط به سال پیش رو، تقدیر شده و از غروب شب قدر تا طلوع صبح فردا توسط ملائکه بر امام هر زمان عرضه می‌شود. این احادیث گاه در تفسیر آیات «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ * سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ» از سوره قدر و آیه «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» (دخان: ۴) وارد شده است.
در برخی احادیث، برخی از اموری که تقدیر می‌شود ذکر شده است ولی طبیعتا بیش از این موارد است: خیر، شر، طاعت، معصیت، مرگ، ولادت، رزق، باران و رفتن به حج.
همچنین مطابق با احادیث بسیار دیگر، خداوند در طول سال، در شب و روز هر چه خواهد را إحداث (تقدیر جدید) می‌کند که آن نیز به صورت مستمر بر امامان (علیهم السلام) عرضه می‌شود.
بسیاری از این احادیث در بصائر الدرجات مرحوم صفار قمی گرد آمده است. ایشان در این کتاب، بابی را با این عنوان به این احادیث اختصاص داده است: «باب ما يلقى إلى الأئمة في ليلة القدر مما يكون في تلك السنة و نزول الملائكة عليهم» (بصائر الدرجات، ج‏1، ص220-225، الباب3). برخی از این احادیث از این قرار است:

١- حدیث عبد الله بن بکیر:

عن ابن بكير عن أبي عبد اللَّه (ع) قَالَ:
إِنَّ لَيْلَةَ الْقَدْرِ يُكْتَبُ مَا يَكُونُ مِنْهَا فِي السَّنَةِ إِلَى مِثْلِهَا؛ مِنْ خَيْرٍ أَوْ شَرٍّ أَوْ مَوْتٍ أَوْ حَيَاةٍ أَوْ مَطَرٍ، وَ يُكْتَبُ فِيهَا وَفْدُ الْحَاجِّ، ثُمَّ يقضى [يُفْضَى‏] ذَلِكَ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ. فَقُلْتُ: إِلَى مَنْ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ؟ فَقَالَ: إِلَى مَنْ تَرَى. (حدیث١ باب)

از عبد الله بن بکیر از امام صادق (ع) روایت شده است:
در شب قدر آن‌چه از آن شب تا همان شب در سال بعد روی خواهد داد نگاشته می‌شود؛ از خیر و شر و مرگ و حیات و باران و حج حاجیان، آن‌گاه این امور به اهل زمین ابلاغ می‌شود. پرسیدم: به چه کسی از اهل زمین ابلاغ می‌شود؟ فرمود: به کسی که می‌بینی (یعنی امام علیه السلام).

٢- حدیث داود بن فرقد:

عن داود بن فرقد قال:
سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ»، قَالَ: نَزَلَ فِيهَا مَا يَكُونُ مِنَ السَّنَةِ إِلَى السَّنَةِ؛ مِنْ مَوْتٍ أَوْ مَوْلُودٍ. قُلْتُ لَهُ: إِلَى مَنْ؟ فَقَالَ: إِلَى مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونُ، إِنَّ النَّاسَ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ فِي صَلَاةٍ وَ دُعَاءٍ وَ مَسْأَلَةٍ، وَ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ فِي شُغُلٍ‏؛ تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ إِلَيْهِ بِأُمُورِ السَّنَةِ مِنْ غُرُوبِ الشَّمْسِ إِلَى طُلُوعِهَا مِنْ كُلِّ أَمْرٍ، سَلامٌ هِيَ‏ لَهُ إِلَى أَنْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ. (حدیث٢ باب)

از داود بن فرقد روایت شده است: از امام (ع) در مورد آیات سوره قدر پرسیدم، فرمود: در این شب آن‌چه از آن سال تا سال آینده خواهد بود نازل می‌شود؛ از مرگ و ولادت. عرض کردم: بر چه کسی [نازل می‌شود]؟ فرمود: به کسی که باید نازل شود، مردم در آن شب در نماز و دعا و درخواست [از خداوند] هستند و صاحب این امر (امام) در مشغولیت است؛ ملائکه امور آن سال را از غروب تا طللوع فردا بر او نازل می‌کنند، و آن شب برای او تا طلوع فجر، سلام خواهد بود.

٣- حدیث عبد الله بن سنان و محمد بن حمران:

عن عبدالله بن سنان قال:
سَأَلْتُهُ عَن النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ، فَقال: مَا عِنْدِي فِيهِ شَيْ‏ءٌ، وَ لَكِنْ إِذَا كَانَتْ لَيْلَةُ تِسْعَ عَشْرَةَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ، قُسِمَ فِيهَا الْأَرْزَاقُ، وَ كُتِبَ فِيهَا الْآجَالُ، وَ خَرَجَ فِيهَا صِكَاكُ الْحَاجِّ، وَ أَطْلَعَ اللَّهُ إِلَى عِبَادِهِ فَغَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ إِلَّا شَارِبَ الْخَمْرِ، فَإِذَا كَانَتْ لَيْلَةُ ثَلَاثَةٍ وَ عِشْرِينَ «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» (الدخان: ۴)، ثُمَّ يُنْهَى ذَلِكَ وَ يُمْضَى. قَالَ: قُلْتُ: إِلَى مَنْ؟ قَالَ: إِلَى صَاحِبِكُمْ، وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يَعْلَمْ. (حدیث٣ و ١١ باب)

از عبد الله بن سنان و محمد بن حمران روایت شده است که امام صادق (ع) فرمودند: در شب نوزدهم ماه رمضان، اجل‌های مرگ و تقسیم روزی‌ها و برات حاجیان نوشته می‌شود، و خداوند بر خلقش نظر می‌کند و هیچ مؤمنی باقی نخواهد ماند مگر این‌که او را خواهد بخشید مگر کسی که شراب (یا مست‌کننده) می‌نوشد، پس چون شب بیست و سوم شود در آن شب هر امر محکمی به امضای نهایی خواهد رسید و ابلاغ خواهد شد. راوی گوید: به امام (ع) عرض کردم: به چه کسی ابلاغ می‌شود فدایت شوم؟ فرمود: به صاحبتان (یعنی امام)، و اگر این‌گونه نبود [امور آن سال را] نمی‌دانست.

(ادامه در فرسته بعد)
@HadithFehrestRejal

۴- حدیث حرث بن المغیرة و هشام:

عَنِ الْحَرْثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ الْبَصْرِيِّ وَ... عَنْ هِشَامٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع): قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ‏: «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» (الدخان: 4)، قَالَ: تِلْكَ لَيْلَةُ الْقَدْرِ؛ يُكْتَبُ فِيهَا وَفْدُ الْحَاجِّ، وَ مَا يَكُونُ فِيهَا مِنْ طَاعَةٍ أَوْ مَعْصِيَةٍ أَوْ مَوْتٍ أَوْ حَيَاةٍ، وَ يُحْدِثُ اللَّهُ فِي اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ مَا يَشَاءُ، ثُمَّ يُلْقِيهِ إِلَى صَاحِبِ الْأَرْضِ. قَالَ الْحَرْثُ بْنُ الْمُغِيرَةِ الْبَصْرِيُّ: قُلْتُ: وَ مَنْ صَاحِبُ الْأَرْضِ؟ قَالَ: صَاحِبُكُمْ. (حدیث۶ باب)

هشام گوید: از امام صادق (ع) در مورد آیه «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» پرسیدم، فرمود: آن، شب قدر است؛ در آن شب حج حاجیان، و آن‌چه در آن سال از طاعت و معصیت و مرگ و زندگانی خواهد بود نگاشته خواهد شد، و البته خداوند در شب و روز [در طول سال] آنچه خواهد را تجدید خواهد کرد، آن‌گاه خداوند این امور به صاحب زمین ابلاغ خواهد کرد. حرث بن مغیره پرسید: صاحب زمین کیست؟ فرمود: صاحب شما (یعنی امام).

۵- حدیث معلی بن خنیس:

عَنْ سَعِيدِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ إِذْ جَاءَ رَسُولُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)، فَقُلْتُ لَهُ: سَلْهُ عَنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ، فَلَمَّا رَجَعَ قُلْتُ لَهُ: سَأَلْتَهُ؟ قَالَ: نَعَمْ، فَأَخْبَرَنِي بِمَا أَرَدْتُ وَ مَا لَمْ أُرِدْ؛ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ يَقْضِي فِيهَا مَقَادِيرَ تِلْكَ السَّنَةِ، ثُمَّ يَقْذِفُ بِهِ إِلَى الْأَرْضِ. فَقُلْتُ: إِلَى مَنْ؟ فَقَالَ: إِلَى مَنْ تَرَى يَا عَاجِزُ، أَوْ يَا ضَعِيفُ. (حدیث٧ باب، وهمچنین حدیث٨ و ١٠)

سعید بن یسار گوید؟ نزد معلی بن خنیس بودم که فرستاده امام صادق (ع) آمد، به معلی او گفتم: [چون نزد امام رفتی ] از ایشان در مورد شب قدر سؤال کن. پس زمانی که بازگشت گفتم: پرسیدی؟ گفت: بله، پس ایشان در مورد آن‌چه می‌خواستم و نمی‌خواستم به من پاسخ داد؛ فرمود: خداوند در شب قدر، مقادیر آن سال را معین خواهد کرد و سپس به زمین خواهد فرستاد. پرسیدم: به چه کسی؟ فرمود: به کسی که می‌بینی (یعنی امام)...



بسیار به جاست که در این شب مبارک، به امام زمان و قائم آل محمد (صلوات الله علیه) توسل شود، و شاید یکی از بهترین زیارات امام، زیارت آل یاسین باشد و یکی از بهترین ادعیه این شب‌ها دعای "اَللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّك" باشد که در شب بیست و سوم وارد شده است (الکافي، ج۴، ص١۶٢).

امید که دعای بقیة الله (علیه الصلاة و السلام) نیز شامل حال ما شود و به دعای ایشان، خیر و برکت سال آینده برای ما نگاشته شود.

@HadithFehrestRejal

آغاز ایام عزای سید الشهداء ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) را تسلیت عرض می‌کنم


عظم الله أجورنا و أجورکم بمصابنا بأبي عبدالله الحسين صلوات الله علیه

روضه‌خوانی در منزل امام صادق علیه السلام و وضعیت تقیه در مدینه

سفيان بن مصعب العبدی از شاعران کوفی در زمان امام صادق علیه السلام بوده است و در رثای امام حسین علیه السلام شعر می‌خوانده است. ابو داود المسترق نیز پس از او از کسانی بوده که شعر سید حمیری را برای مردم می‌خوانده است. داستان زیر را ابوداود المسترق از سفيان بن مصعب نقل کرده است.

سفیان گوید: بر امام صادق (ع) وارد شدم. پس امام دستور داد: به امّ فروه (دخترشان) بگویند که بیاید و بشنود که بر جدش (أبي عبدالله الحسین علیه السلام) چه گذشته است.
امّ فروه آمد و [در اتاق] در پشت پرده نشست. امام (ع) فرمود: برایمان [شعر] بخوان. پس خواندم:
ای امّ فروه، جود و بخشش کن اشک‌هایت را...
پس دختر امام، فریاد [ماتم] برآورد و زنان نیز فریاد زدند.
امام (ع) فرمودند: درب خانه را [در یابید]، درب خانه را [در یابید].
اهل مدینه [که صدای شیون زنان را شنیده بودند] بر درب خانه امام جمع شدند. امام (ع) نیز کسی را فرستاد تا بگوید: کودکی از ما غش کرده بود و [به این خاطر] زنان شيون کردند.

-------------------------
سَهْلُ بْنُ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِي دَاوُدَ اَلْمُسْتَرِقِّ عَنْ سُفْيَانَ بْنِ مُصْعَبٍ اَلْعَبْدِيِّ قَالَ:
دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقَالَ: قُولُوا لِأُمِّ فَرْوَةَ تَجِيءُ فَتَسْمَعُ مَا صُنِعَ بِجَدِّهَا.
قَالَ: فَجَاءَتْ فَقَعَدَتْ خَلْفَ اَلسِّتْرِ.
ثُمَّ قَالَ: أَنْشِدْنَا. قَالَ: فَقُلْتُ:
* فَرْوُ جُودِي بِدَمْعِكِ اَلْمَسْكُوبِ *
قَالَ: فَصَاحَتْ وَ صِحْنَ اَلنِّسَاءُ.
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: اَلْبَابَ، اَلْبَابَ.
فَاجْتَمَعَ أَهْلُ اَلْمَدِينَةِ عَلَى اَلْبَابِ. قَالَ: فَبَعَثَ إِلَيْهِمْ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: صَبِيٌّ لَنَا غُشِيَ عَلَيْهِ، فَصِحْنَ اَلنِّسَاءُ.
الکافي ج ۸، ص ۲۱۵

@HadithFehrestRejal

گریه بر ابی‌عبدالله الحسین (علیه السلام) در منازل در زمان امام صادق علیه السلام

عقبة بن خالد روايت کرده است: به امام صادق علیه السلام عرض کردم:
زن خادمی (= کنیزی) داریم که آنچه ما می‌شناسیم را نمی‌شناسد (= شیعه نیست)، پس زمانی که خطایی کرده و می‌خواهد قسم بخورد می‌گوید: نه به حق کسی که چون او را یاد می‌کنید می‌گریید.
امام (ع) فرمودند: خداوند شما خانواده را مورد رحمت خویش قرار دهد.

-------------------------
اختیار معرفة الرجال (رجال الکشی) ج ۱، ص ۳۴۴
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنِ اَلْوَشَّاءِ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ عُقْبَةَ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ): إِنَّ لَنَا خَادِماً لاَ تَعْرِفُ مَا نَحْنُ عَلَيْهِ، فَإِذَا أَذْنَبَتْ ذَنْباً وَ أَرَادَتْ أَنْ تَحْلِفَ بِيَمِينٍ قَالَتْ: لاَ وَ حَقِّ اَلَّذِي إِذَا ذَكَرْتُمُوهُ بَكَيْتُمْ.
قَالَ، فَقَالَ: رَحِمَكُمُ اَللَّهُ مِنْ أَهْلِ اَلْبَيْتِ.



ان شاء الله همگی مشمول دعای امامان (علیهم السلام) قرار بگیریم

@HadithFehrestRejal

یادکرد وقایع عاشورا در جمع شیعیان قرن سوم در مسجد کوفه

نجاشی با سند خود از احمد بن یحیی نقل کرده است:
در مسجد جامع [کوفه] وارد شدم تا نماز ظهر بخوانم. پس از نماز، حرب بن الحسن و جماعتی از اصحاب را دیدم که نشسته‌اند. پس به سوی ایشان رفته و سلام کرده و نشستم...
پس ایشان، امام حسین علیه السلام و آنچه بر او گذشته بود را یاد کردند، و پس از آن، زید بن علی و آنچه بر او گذشته بود را یاد کردند...

-------------------------
أخبرنا محمّد بن جعفر المؤدّب قال: حدّثنا أحمد بن محمّد قال: حدّثني أبو جعفر أحمد بن يحيى الأودي قال:
دخلتُ مسجد الجامع لأصلّيَ الظهر، فلمّا صلّيتُ رأيتُ حربَ بن الحسن الطحّان وجماعةً من أصحابنا جلوساً، فمِلتُ إليهم، فسلّمتُ عليهم وجلستُ... فذكروا أمرَ الحسين بن عليّ عليهما‌ السلام وما جرى عليه، ثم من بعدُ زيد بن عليّ وما جرى عليه...
(رجال النجاشيّ، ص۴١)

@HadithFehrestRejal

طفل صغير أبی عبدالله الحسين عليه السلام


ابومخنف از عقبة بن بشير أسدی چنین نقل می‌کند:
امام باقر (علیه السلام) به من فرمود: ای بنی اسد، برای ما در میان شما خونی است [یعنی خونی که ریخته شده و قصاص نشده است].
گفتم: خداوند تو را رحمت کند، گناه من چیست؟ سپس پرسیدم: آن [خون]، چیست؟
فرمود: کودکی از حسین را برای او آوردند، آن کودک در دامن ایشان بود که یکی از شما -بنی اسد- تیری به سوی او انداخت و او را ذبح کرد. پس حسین، دست خود را از خون او پر کرد و سپس آن را در زمین ریخت. آن‌گاه فرمود:
پروردگارا، اگر یاری از آسمان را از ما نگاه داشته‌ای پس آن را برای بهتر [از اینجا] قرار ده، و برای ما از این ظالمان انتقام گیر.


-----------------------------------
قال أبو مخنف: قال عقبة بن بشير الأسدي: قال لى أبو جعفر محمد بن على بن الحسين: إنّ لنا فيكم -يا بنى أسد- دماً. قال: قلت: فما ذنبي أنا في ذلك؟ رحمك الله يا أبا جعفر، و ما ذلك؟
قال: أُتيَ الحسينُ بصبىّ له، فهو في حجره إذ رماه أحدكم -يا بنى أسد- بسهم فذبحه، فتلّقى الحسين دمه، فلمّا ملأ كفّيه صبّه في الأرض، ثم قال: ربّ، إن تك حبستَ عنّا النصر من السماء فاجعل ذلك لما هو خير، وانتقم لنا من هؤلاء الظالمین.
تاریخ الطبري، ج۴، ص٣۴٢


عظم الله أجورنا و أجورکم بمصابنا بالحسین و أهل بیته علیهم السلام

@HadithFehrestRejal

حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله) در شهادت أبي عبدالله الحسین (علیه السلام)


سلمی البکریة نقل می‌کند:
بر امّ سلمة وارد شدم در حالی که گریان بود. گفتم: چه چیز تو را گریانده است؟ گفت: پیامبر را [در خواب] دیدم در حالی که بر سر و محاسنش، خاک بود. عرض کردم: شما را چه شده است ای رسول خدا؟ فرمود:
اندکی پیش شاهد کشته‌شدن حسین بودم.


عمار بن أبی عمار نقل کرده است:
ابن عباس، در نیمه‌ی روز در خواب، پیامبر (ص) را دید که ژولیده و غبارآلود است و در دست او ظرفی است که در آن خون است.
گفتم: ای رسول خدا، این خون چیست؟ فرمود:
خون حسین است، امروز آن را جمع کرده‌ام.
پس آن روز را حساب کردند [و چون خبر شهادت امام حسین (ع) رسید] دیدند که در همان روز به قتل رسیده است.

-------------------------
حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْعَبَّاسِ الْبَجَلِيُّ، ثنا أَبُو سَعِيدٍ الْأَشَجُّ، ثنا أَبُو خَالِدٍ الْأَحْمَرُ، حَدَّثَنِي رَزِينٌ، حَدَّثَتْنِي سَلْمَى، قَالَتْ:
دَخَلْتُ عَلَى أُمِّ سَلَمَةَ وَهِيَ تَبْكِي، فَقُلْتُ: مَا يُبْكِيكِ؟ فَقَالَتْ:
رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ -يَعْنِي فِي الْمَنَامِ- وَعَلَى رَأْسِهِ وَلِحْيَتِهِ التُّرَابُ، فَقُلْتُ: مَا لَكَ يَا رَسُولَ اللهِ؟ فَقَالَ:
«شَهِدْتُ قَتْلَ الْحُسَيْنِ آنِفًا».
المعجم الکبير، ج٢٣، ص٣٧٣، ح٨٨٢ (سنن الترمذي، ج۶، ص١١۶، ٣٧٧١)


حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ، نا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ، عَنْ حَمَّادٍ، عَنْ عَمَّارِ بْنِ أَبِي عَمَّارٍ
أنَّ ابْنَ عَبَّاسٍ رَأَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي مَنَامِهِ يَوْمًا بِنِصْفِ النَّهَارِ وَهُوَ أَشْعَثُ أَغْبَرُ فِي يَدِهِ قَارُورَةٌ فِيهَا دَمٌ، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا هَذَا الدَّمُ؟ فَقَالَ:
«دَمُ الْحُسَيْنِ لَمْ أَزَلْ أَلْتَقِطُهُ مُنْذُ الْيَوْمَ».
فَأُحْصِيَ ذَلِكَ الْيَوْمَ، فَوَجَدُوهُ قُتِلَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ.
فضائل الصحابة، ج ٢ ص٧٨٣، ح١٣٩٦

@HadithFehrestRejal

ریحانة رسول الله (صلی الله علیه و آله)

ابن أبي نُعم گوید: نزد عبدالله بن عمر بودم که کسی در مورد خون پشه [در لباس احرام] پرسید.
ابن عمر پرسید: اهل کجایی؟
گفت: اهل کوفه.
ابن عمر [به اطرافیانش] گفت: به این شخص [کوفی] بنگرید، درباره‌ی خون پشه می‌پرسد در حالی که [همین کوفیان] فرزند دختر رسول خدا را کشته‌اند، خودم از رسول خدا شنیدم که [درباره‌ی حسنین] فرمود: این دو، دو ریحانه‌ی من از دنیایند.



البته عبدالله بن عمر خود از کسانی است که ابی عبدالله علیه السلام را همراهی نکرد.

-------------------------
حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ: حَدَّثَنَا مَهْدِيٌّ: حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي يَعْقُوبَ، عَنِ ابْنِ أَبِي نُعْمٍ قَالَ:
كُنْتُ شَاهِدًا لِابْنِ عُمَرَ، وَسَأَلَهُ رَجُلٌ عَنْ دَمِ الْبَعُوضِ، فَقَالَ: مِمَّنْ أَنْتَ؟ فَقَالَ: مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ، قَالَ:
انْظُرُوا إِلَى هَذَا، يَسْأَلُنِي عَنْ دَمِ البَعوضِ وَقَدْ قَتَلُوا ابْنَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وَسَمِعْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: (هُمَا رَيْحَانَتَايَ من الدنيا).
صحيح البخاري، ج۵، ص٢٢٣٣، ح٥٦٤٨

@HadithFehrestRejal