👆👆👆
ترويج و تثبيت اين نگاه كه حاكميت سياسى در يك كشور «شر مطلق» است سبب مى‌شود هر اقدامى در مخالفت با آن، ولو آن اقدام جنگ پیش‌دستانه و کشتن غيرنظاميان باشد، موجه ومنطقى و طبيعى تلقى شود، چرا كه شر مطلق را بايد مطلقاً با هر وسيله‌اى كه ممکن است از بین برد. بی‌دلیل نیست كه بسیاری از مروجان نگاه شر مطلق نتوانستند (يا نخواستند) در ماجراهاى اخير، حمله نظامى به كشورشان را تمام قد محكوم كنند يا اسمى از متجاوز بياورند.
آيا نقطه مقابل ذهنيت شر مطلق، اين است كه بگوییم نظام سياسى حاكم خير مطلق است وهيچ ايرادى به آن وارد نیست؟ آشكار است كه چنين پاسخى مهمل است. نقطه مقابل ذهنيت شر مطلق، وزن‌دادن به ميزان شر امور (از جمله نظام سياسى حاكم) است. وزن‌دادن به شر يك چيز يعنى داشتن تخمينى از اينكه تا چه حد براى برانداختن و نابودكردن آن مى‌توان به خشونت و سایر اقدامات غیراخلاقی دست زد. اگر ميزان شرارت چيزى الف باشد، مى‌توان با انجام كارهايى غيراخلاقى، نهايتاً در حدى كمتر از الف، به مقابله با آن پرداخت. اما اگر ميزان شرارتش مطلق و بينهايت باشد، هيچ عملى در برانداختن آن ناموجه نيست.
از نظر من، ميزان شرارت نظام سياسى حاكم بر كشور ما تا آن حد نيست كه حمله نظامى كشوری ديگر به ايران موجه باشد يا جنايتكار جنگى‌اى مانند نتانياهو بتواند براى برانداختن اين نظام وارد عمل شود. اين نظام سياسى شرور و كاستى‌هاى جدى و درونى فراوان دارد و البته حق شهروندانش است كه براى اصلاح يا برانداختن‌اش، با احتساب ميزان شرورش، اقدامات اخلاقاً موجه كنند.
احتمالاً یک قلم از شرور این نظام آن است که خود را خير مطلق مى‌داند و از قضا اگر از چنين ذهنيتى دست بكشد به شهروندانش نيز كمك می‌كند آن را شر مطلق ندانند. اما درهر حال، شر مطلق دانستن نظام سياسى تله‌ای است كه ذهن را ناخودآگاه به سمت موجه جلوه دادن «هر» اقدامى عليه آن مى‌برد، حتى اگر آن اقدام جنك و كشتار غيرنظاميان و نقض حقوق فردى و جمعی انسانها باشد. اتفاقات اخير در كشور نشان داد که باید در مقابل افتادن در اين تله هشيار بود.
پی‌نوشت: بدیهی است برخورد امنيتى ودستگیرى كسانى كه در مقام تحليلگر، ذهنيت شر مطلق را ترويج می‌كنند صحيح نيست و بايد از نظام سياسى حاكم خواست سریعاً این کار را متوقف کند. بازنگری در ذهنيت‌ها تنها از خلال تضارب آزادانه آراء و نظرها در جامعه صورت می‌گیرد، نه با تحميل یک ذهنیت از بالا.


#فرهیختگان راهی به رهایی

حمله اسرائیل و مغالطهٔ «انگولک»

بخشی از متن:
حملهٔ اسرائیل (در اینجا فعلاً «تجاوز» به کار نمی‌برم) دست‌کم دو کلان‌روایت دارد. روایت اول این است که ما از آغاز انقلاب اسرائیل را «انگولک» کردیم. اسرائیل به ما کاری نداشت، اسرائیل با ما مرز مشترک نداشت. ما با ویژگیِ «اسرائیل‌ستیزی» که از ذاتیات انقلاب سال ۵۷ بود، اسرائیل را دربارهٔ خود بدگمان و دشمن کردیم. ما با روزشمار میدان فلسطین، سخنرانی‌های مقامات سیاسی، طرح ایدهٔ مجعول‌بودن هولوکاست، اولویت آرمان فلسطین بر منافع ملی و امثالهم، خود را به رویارویی کشاندیم. دست ‌بالاترِ این روایت، توجیه یا سکوت در برابر حملهٔ اسرائیل است: اسرائیل حق داشت که پیش‌دستانه حمله کند و از موجودیتش دفاع. هر کشوری چنین می‌کند.  


کلان‌روایت دوم این است که اسرائیل به دلیل ماهیت توسعه‌طلبانه و نمایندگی‌اش از استعمار کلاسیک و نو، به دلیل طرح‌های تدوین‌شده‌ای نظیر «اسرائیل بزرگ»، به دلیل اقتضائات منطقه‌ای و ژئوپولوتیک در ضرورت داشتنِ دست بالا، به دلیل اتحادش با کشورهای غربی و ضرورت دفاع از منافع آنان در منطقه و تحقق طرح‌های آنان در خاورمیانه، به دلیل شکنندگی جغرافیای و تاریخی و مردمی و خطر‌ناکیِ حضور هر نوع قدرت بزرگ و مستقل و ریشه‌دار در نزدیکی‌اش، لازم می‌بیند که پیش‌دستی کند و کشورهای سرکش را تجزیه و تضعیف.

حمله اسرائیل به ایران نیز بر همان منطقی استوار است که جنگ با کشورهای عرب در قرن گذشته، تضعیف لبنان، تضعیف سوریه، تضعیف محتمل ترکیه، و حتی در این روزها برخی جنگ‌های لفظی با عربستان و امارات، پس از برخی اعتراض‌های خفیف آنان به نسل‌کشی در غزه و طرح کوچ‌ اجباری. دقت شود، در این کلان‌روایت «استقلال» از اسرائیل شرط مهمی است. اسرائیل برای توجیه این تقابل پیشین و ژئوپولوتیک، یک‌روز سلاح کشتار جمعی عراق را پیش می‌کشد و آمریکا را به جنگ با آن می‌کشاند و بیش از حتی سه دهه، مکرراً نزدیکی‌ِ ایران را به سلاح هسته‌ای در ماه‌ها و روزهای نزدیک تصویر می‌کند.


وقتی از درون کشور به بیرون نگاه کنیم، وقتی نقطهٔ آغاز تحلیل واکنش‌های اعتراضی به و تسویه‌حساب با ساختار سیاسی باشد، وقتی هویت افراد نه‌گفتن به روایت رسمی باشد، وقتی ناکامی‌های اجتماعی و فشارهای طاقت‌فرسای تحریم اقتصادی کهنه شوند و مزید بر علت، وقتی مخاطب مواجه با برخی زیاده‌گویی‌های غلوآمیز و ایدئولوژیک باشد و عملکرد نامتناسب با آن را ببیند، وقتی افراد کمتر مجال آزادی انتقاد داشته باشند، روایت اول رو می‌آید. یعنی این روایت صرفاً هویت تحلیلی نخواهد داشت، بلکه خاصیت کنشگری و اپوزیسیون‌گری هم می‌یابد و روایت غالب ایرانیانِ معترض و خسته می‌شود.


در مقام فردی نامتخصص در این حوزه و دلبستهٔ وطن، که البته تلاش کرده در این موضوع منابع مختلف تحلیل و خبری و علمی، به‌ویژه به دور از پروپاگاندای طرفین را ببیند، بر این نظرم که هیچ‌کدام از روایت‌های فوق به‌تنهایی واقعیت را تبیین نمی‌‌کند. به‌ویژه روایت ناکافیِ اول که دچار خطایی است که من آن را «مغالطهٔ انگولک» می‌دانم. و به جد معتقدم که این روایت شبه‌تحلیلی «واکنشی» و اعتراضی به پروپاگانداهای صداوسیمایی است و بیشتر ناشی از نگاه تنگ داخلی به بیرون، که مطابق واقعیت‌های جهانی نیست. پس معتقدم که این دو روایت در کنار هم، البته با فاعلیت و سهم اصلیِ روایت دوم و نقش کاتالیزوریِ روایت اول، تجاوز اسرائیل را رقم ‌زده‌اند.

متن کاملِ حملهٔ اسرائیل و مغالطهٔ «انگولک» نوشته علی سلطانی را در مشاهده فوری بخوانید


#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

ابراهیم یزدی، وارث مهندس بازرگان، نگران تجزیه ایران توسط آمریکا
اکبر گنجی

ابراهیم یزدی بازداشت شد و من این مقاله را در ۲۹ اسفند ۱۳۸۹ در «روزآنلاین» منتشر کردم.

خوشبختانه یزدی سریع آزاد شد. اما متأسفانه در ۵ شهریور ۱۳۹۶ درگذشت.

پس از آزادی مقاله را خوانده بود و در تماسی از دو جهت تشکر کرد. اول- دفاع از یزدی و همفکرانش. دوم- بیان نظرات او در مورد تجزیه ایران توسط آمریکا.

در دورانی که شاهد خیانت به ایران بودیم، اطلاع از نظر ابراهیم یزدی بسیار مهم است. خدا رحمت کند محمد برقعی عزیز را، همیشه به من می گفت این مقاله را برای دوباره بفرست تا من دوباره برای برخی ارسال کنم و ببینید که او نظرش چه بود و با انتساب به او مبلغ شیفتگی به آمریکا و اسرائیل نشوند. وقتی یزدی به آمریکا آمد و در حضور او و دکتر عبدالکریم سروش به یکی از افتادگان در دامن جنگ طلبان به شدت تاخت، برقعی بسیار شاد بود و می گفت یزدی جانانه حساب آن مهمان ناخوانده را رسید. یزدی و برقعی به دیدار حق شتافته اند، اما عبدالکریم سروش خوشبختانه زنده است و می توان روایت او از آن جلسه را هم گرفت. برقعی بخصوص از چند نفری بسیار عصبانی بود و در یک مورد می گفت اشتباه من این بود که حسابی مبلغ او بودم.

متن کامل مقاله اینجا



#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

نشریه نیوزویک چهار نشانه را به عنوان دلایل احتمالی ازسرگیری درگیری نظامی اسرائیل و ایران تشریح کرده است.

این نشریه آمریکایی روز پنج‌شنبه، ۱۹ تیر، نوشت هم ایران و هم اسرائیل به سرعت در حال تجدید قوای نظامی خود هستند؛ ایران به بازسازی پدافند آسیب‌دیده خود و اسرائیل نیز در کنار تجهیز بیشتر به مهمات پیشرفته و سیستم‌های دفاع موشکی دقیق روی آورده است.

ابهام در مورد میزان آسیب وارده به برنامه هسته‌ای ایران در شرایطی که ایران هنوز بر ادامه غنی‌سازی اورانیوم و توسعه سانتریفیوژها اصرار دارد و همزمان بازرسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از تأسیساتش را تعلیق کرده، دومین دلیل برای احتمال تکرار درگیری نظامی از نگاه نیوزویک است.

این نشریه هم‌سویی و هم‌افزایی دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو را که به‌ویژه در نشست‌های اخیر این دو رهبر دیده شده، سومین نشانه این دانسته است.

نیوزویک تحرکات تهاجمی حوثی‌های متحد تهران در حمله به اسرائیل را که این هفته، هم به صورت شلیک موشک بالستیک به اسرائیل و هم حمله به دو کشتی در دریای سرخ بوده را نشانه دیگر اعلام کرده است.


#فرهیختگان علیه تجاوز و استبداد

جاسوسی و دسترسی آزاد به اطلاعات؟
عباس عبدی

یکی از گزاره‌های نادرست و ضدمنافع کشور که برای سال‌ها ازسوی تندروها مطرح می‌شود، عدم تمایز میان جاسوسی ودسترسی آزاد به اطلاعات است.اخیراً هم دوباره و ده باره این مسأله را در خصوص شبکه‌های مجازی مطرح کرده‌اند. در واقع مسأله اصلی آنان جاسوسی نیست، بلکه مخالفت با دسترسی آزاد به اطلاعات و آزادی بیان است.

به طور کلی دنیای امروز و پیشرفت و برنامه‌ریزی آن متکی به اطلاعات است. اقتصاد اطلاعات که زمانی جزء کوچکی از اقتصاد هر جامعه‌ای بود امروز بسیار بزرگ شده است. به صورت سنتی اقتصاد را به سه بخش صنعت، خدمات و کشاورزی تقسیم می‌کنند، ولی اقتصاد اطلاعات و دانش‌محور چنان گسترش و اهمیت یافته که نهادهای اقتصادی مهم جهان این بخش را به عنوان بخش چهارم به اقتصاد اضافه کرده‌اند.
این بخش شامل فناوری اطلاعات، تحلیل داده و هوش مصنوعی، خدمات حرفه‌ای پیچیده، آموزش عالی و تحقیقات، و تولید نرم‌افزار و خدمات دیجیتال و رسانه‌های نوین است.

سهم این بخش از کل اقتصاد در ایالات متحده، ۳۵ تا ۴۰ درصد در آلمان حدود ۳۰ درصد، در چین ۲۰ تا ۲۵ درصد که با رشد شتابان همراه است، در شمال اروپا بالای ۴۰ درصد، در کره حدود ۳۵ درصد است. در ایران علی‌رغم وجود نیروهای متخصص خوب، ۶ تا ۱۰ درصد و ترکیه نیز ۱۸ تا ۲۲ درصد است.

قصد پرداختن به این اقتصاد راندارم که کارشناسان ذی‌ربط بهتر می‌دانند. آنچه که می‌خواهم بگویم، نقد رویکرد فاجعه‌باری است که تحت پوشش مخالفت با جاسوسی مانع تولید اطلاعات و دسترسی آزاد به آن است. رویکردی که دولت گذشته سعی کرد تا آنجا که در توان دارد مجاری تولید و انتشار داده‌ها را ببندد، و برای اولین بار در ایران جدید، حتی از تولید و ارایه اطلاعات بهداشتی ودرمانی به سازمان بهداشت جهانی نیز استنکاف کردند.

این یاداشت بصورت مختصر به ریشه این ماجرا و این که چه عوارض وحشتناکی برای ایران و مردم دارد، پرداخته می‌شود.

یکی از ریشه‌های مخالفت با دسترسی آزاد به اطلاعات آشکار کردن نقاط ضعف مدیران و سیاست‌گذاران است. هنگامی که شاخص‌های آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و... بدتر می‌شود تنها راهی که به ذهن آنان می‌رسد، منع تولید و منع دسترسی به اطلاعات و یا دستکاری در داده‌ها است. گویی پاک کردن صورت مسأله، موجب حل آن می‌شود. آشغال‌ها را زیر فرش پنهان می‌کنند.

جالب است که همزمان به جای دسترسی به اطلاعات واقعی، اقدام به دادن اطلاعات نادرست و غلط و مخدوش می‌کنند.
در دوره اول اصولگرایان از ۸۵ تا ۹۳ وضعیت ایجاد اشتغال بسیار فاجعه‌آمیز بود و مطابق آمار رسمی در مقطعی از آن دوره به طور متوسط ایجاد سالانه شغل به حدود ۱۴۰۰۰ رسیده بود، در اخرین سال دوره اصلاحات ۵۴۰هزار بود، ولی احمدی‌نژاد آمار می‌داد که سالی ۱٫۶ میلیون شغل ایجاد کرده‌ایم!! صد برابر بیش‌تر از واقعیت. 

این نوع آمار دادن دقیقاً مصداق همان رفتار ملانصرالدین است که برای فریب مردم گفت در کوچه بالایی آش نذری می‌دهند تا مردم بروند آنجا ولی کسی باور نکرد و نرفت، او هم پیش خود گفت نکند آش می‌دهند لذا خودش رفت! این آمارسازی‌ها و ممنوعیت تولید و انتشار آمار رسمی و واقعی در درجه اول خود مسئولین را فریب می‌دهد و نه مردم یا کارشناسان را. 

دیجیتالی و اطلاعاتی و داده‌محور شدن اقتصاد و جامعه یک روند قطعی است، مثل روند صنعتی شدن؛ صنعتی شدن نیز یک روند فراتر از اراده این و آن بود و باید با آن همراهی کرد، حداکثر کاری که می‌توان کرد رعایت برخی موارد برای کاهش عوارض آن است. در حالی که جلوی این روند ایستادن خودکشی محض و ابلهانه است، مثل خودکشی کردن از ترس سرماخوردگی است. این هم ربطی به جاسوسی ندارد. 

در یک کلام باید بدانیم هنگامی که از ابزار الکترونیک استفاده می‌کنیم، دیگر هیچ چیز پنهان وجود ندارد ربطی هم به اینترنت ملی یا بین‌المللی ندارد. این یک اصل است. همه این داده‌ها یا به صورت موردی یا به صورت تحلیلی و جمع‌بندی از موارد جزیی می‌توانند مورد بهره‌برداری قرار گیرند.
یک اقتصاد پویا برای زنده ماندن و رشد کردن سعی در تولید حداکثر اطلاعات دارد و این به سود جامعه و مردم و پیشرفت و از همه مهم‌تر به سود مدیریت امور و بهبود رابطه مردم و حکومت است، حتی اگر دیگران هم از آن استفاده کنند که اغلب استفاده دیگران هم مفید است.

در اینجا می‌کوشم که چند مورد را بررسی کنم. اولین مورد جنگ اخیر است. تقریباً نوعی اتفاق نظر است که ارزیابی اولیه اسراییل از نحوه واکنش مردم نسبت به تجاوز آن اشتباه بوده و طبعاً اگر این ارزیابی را نداشت دست به این اقدام نمی‌زد. یا چنین اهداف بزرگی را برای خود در نظر نمی‌گرفت که امروز بگویند شکست خورده است.
این اشتباه ناشی از فقدان یا عدم انتشار نظرسنجی از نگاه مردم ایران نسبت به وقوع چنین اتفاقی بود...

متن کامل
https://telegra.ph/جاسوسی-و-دسترسی-آزاد-به-اطلاعات-07-11

#فرهیختگان

این نیز بگذرد

علیرضا کفایی

در عکس جدیدی که از مهندس میرحسین موسوی از زندان اختر منتشر شد؛ قاب نگاشته ای روی دیوار که نوشته "این نیز بگذرد" و نیز حدیثی از پیامبر (ص) "اِنَّ لِرَبِّکُم فی اَیّامِ دهرِکُم نَفَحات، الّا فَتَعَرّضُوا لَها" در پایان بیانیه وی آمده که جلب توچه می کند.

بی هیچ تردید این شب تاریک وطن و این عصر غمناک مردمان ایران زمین سپری خواهد شد، ۱۶ سال حصر میر مظلوم هم به پایان خواهد رسید، آنچه گذشت استقامت ملتی در رنج و سختی های بسیار و گوش های کر یا خود را به کری زدن حکومت بود که انسان هایی بزرگ را در جبس و حصر قرار دادند، همانها که بر این روزهای دشوار و سیاه ملت هشدارها دادند.

میرحسین بازهم تأکید کرد که "ساختار کنونی نظام نماینده همه ایرانیان نیست و .... وصعیت تلخی که برای کشور پیش آمد نتیجه یک رشته خطاهای بزرگ بود" او  در بیانیه خود که حکم بیدارباش و آگاهی دارد به حاکمان و عاقبت کار هشدار می دهد که روزگار شما نیز دو روزی بیش نیست.

از زندان اختر پیام می دهد که اختر سعد! شما نیز زمانی فرو خواهد مرد و کاروان شوکت و کبریایی دروغینی که برای خود پنداشته اید به ناچار این کاروانسرای دنیا را ترک خواهد کرد.
میرحسین عیار مردم ایران و کارنامه ای تاریخی ملت در همبستگی در عین رنجیدگی را خاطر نشان می کند که نقشه های شوم متجاوزان را ناکام گذاشتند، او مرز این همبستگی را با رویاپردازی حکومتگران مشخص می کند و موکد می گوید که "واکنش جامعه را تأییدی بر شیوه حکمرانی ناکارآمدشان نپندارند یا جلوه ندهند".

میرحسین از انتظارات مردم از حکومت می گوید که در کوتاه مدت به آزادی زندانیان سیاسی و تغییر واضح در رویکردهای رسانه ملی بعنوان کمترین توقعات ملت پرداخته و بدانند که ضامن نجات کشور احترام به حق تعیین سرنوشت همه شهروندان است که با رفراندوم برای تأسیس مجلس موسسان قانون اساسی میسر است.

و آن قاب پر معنی "این نیز بگذرد"
هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد/
هم رونق زمان شما نیز بگذرد/
وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب/
بر دولت‌آشیان شما نیز بگذرد/
باد خزان نکبت ایام ناگهان/
بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد/
ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز/
این تیزی سنان شما نیز بگذرد/
چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد/بیداد ظالمان شما نیز بگذرد/
در مملکت چو غرش شیران گذشت و رفت/
این عوعو سگان شما نیز بگذرد/
این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید/
نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد/
بیش از دو روز بود از آن دگر کسان/بعد از دو روز، از آن شما نیز بگذرد

و برای میر مظلوم در بند ....
ای دل به صبر کوش که هر چیز بگذرد
زین حبس هم مرنج که این نیز بگذرد
فرهاد گو به تلخی غم صبر کن که زود
شیرینی تعیُّشِ پرویز بگذرد
صبح نشاط خندد و آید «‌بهار» عیش
وین شام شوم و عصر غم‌انگیز بگذرد
این نسیم های که فرصتی از سوی پروردگار است را در یابید و روی از آنها بر نتابید، به مردم باز گردید..... "اِنَّ لِرَبِّکُم فی اَیّامِ دهرِکُم نَفَحات، الّا فَتَعَرّضُوا لَها"

۱۶ سال حصر غیرقانونی را پایان دهید
این نیز بگذرد

۹۱ میلیون ایرانی به رغم تمام گلایه‌ها و کدورت‌هایی که داشتند، در مقابل تجاوز خارجی همبستگی نشان دادند و آنرا محکوم کردند

مقصود فراستخواه، جامعه شناس: همبستگی اخیر مردم در برابر تجاوز کشور متنوع و متکثر بود/ ۹۱ میلیون نفر در ایران داریم که ۲۰ میلیون نفرشان تحصیلات عالی دارند؛ معلوم است که این مردم تجاوز را محکوم می‌کنند


#فرهیختگان با ایران یکدل و همبسته

ابلاغ «پنج سال» حبس جدید تاجزاده!
هوشنگ پوربابایی
وکیل مصطفی تاجزاده:

در دیدار امروز که بنده در زندان تهران بزرگ با آقای مصطفی تاج‌زاده داشتم، ایشان اعلام کرد حکم پنج سال حبس تجمیعی جدید به وی ابلاغ شده و بنابراین، تاج زاده مجموعاً تا الان به ۱۷ سال زندان محکوم شده و تا بیست و ششم اردیبهشت ۱۴۱۱ باید تحمل حبس کند.

با توجه به شرایط زندان اوین، ایشان اعلام کرد که در یک اتاق ۳۶ متری حدود ۳۴ نفر حضور دارند که از داشتن کتاب و دسترسی به کتابخانه و سالن مطالعه محروم هستند.

ملاقات‌های حضوری در هر هفته نیز عملاً به ده نفر بیشتر نخواهد رسید و ملاقات کابینی هر دو هفته یک بار به صورت ۱۰ دقیقه خواهد بود.

ناصر دانشفر

آقای حاکمیت به خدا هیچ حکومتی با هر مرامی که داشته باشد، در برابر لطفی که منتقدان دلسوخته‌ای چون مصطفی که در اثنای جنگ همین کمتر از یک ماه پیش انجام گردید، اینگونه پاسخ نمی‌دهد. خود دانید اما شک نداشته باشید که با این دست فرمان سر از ناکجاآباد در خواهید آورد و راه نجاتی برای خود باقی نمی‌گذارید.
بی‌معرفتی در حد المپیک را تنها و تنها از شمایان باید آموخت.

هی‌هی‌هی


#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

اکبر گنجی نمی دانستم حتی نام بُردن از من در ایران جرم است.

آقای رسول جعفریان را از نزدیک می‌شناسم. سپاس از ایشان.

اما این هم جالب است که نفوذی ها و جاسوس های رژیم آپارتاید و نسل کش و تروریستِ بچه کش آزاد هستند، و مصطفی تاجزاده عزیز و مهندس موسوی و زهرا رهنورد و قدیانی و مدنی و…اسیر سال ها زندان. بُردن نام من هم پس از دو بار زندان که بار دوم شش سال کامل بود و مرا سال هاست بیمار و خانه نشین تمام مدت کرده، جرم است.



#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

تجاوز اسرائیل نشان داد که هدف رژیم جنایتکار علیه بشریت تجزیه ایران بوده، هست و خواهد بود و به همین دلیل این جنگ، یک جنگ ملی- میهنی بود و تجاوز هنوز پایان نیافته: رضا پهلوی و برخی مدعیان مبارزه ملی شکست خوردند.

محسن آرمین
از کانال اکبر گنجی


#فرهیختگان با ایران یکدل و همبسته

یک فاجعه دیگر

اگر این خبر راست باشد، واقعاً فاجعه است. مصطفی تاجزاده عزیز بدون هیچ گناهی ۱۰ سال زندان کشیده و باید همچنان ملی کِشی کند. او پاک دست و اهل فکر و ده ها چیز دیگر است. حتی اگر در برخی موارد با او تفاوت فکری داشته باشیم که داریم- چون تولید اتومبیل نیستیم، حتی محسن آرمین و فیض الله عربسرخی به عنوان نزدیکترین دوستان تاجزاده با او در مواردی اختلاف نظر دارند- اما بی گناهی بزرگترین دلیل صفای تاجزاده است. فضلیت های «آقا مصطفی» فراموش ناکردنی است.

من به دلیل شرایط جنگی و احتمال حمله مجدد رژیم جنایتکار جنگی و نسل کش و تروریستی و - «اول ایران» - مدتی است چیزی نگفته ام. همین لحظه موسوی و رهنورد و تاجزاده و قدیانی و مدنی و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را آزاد کنید، اگر به «اول ایران» اعتقاد دارید. ساعتی پیش یکی از خانم های شجاعی که یکتنه در برابر کل جنگ طلبان مزدور اسرائیل ایستاده با من تماس گرفت که برایت فیلم پر کردم، اما با آمدن خبر زندان تاجزاده فیلمم را پاک کردم. بسیار عصبانی بود.

اکبر گنجی


#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

نهنگ اقیانوس سیاست ایران
یادداشتی از داریوش محمدپور
https://telegra.ph/The-giant-of-contemporary-Iranian-politics-07-12


#فرهیختگان راهی به رهایی

من مشکلی ندارم که برخی از مردم خواستار استیضاح، محاکمه هیئت حاکمه باشند.این حق طبیعی همه آنان با هر نگاهی است.همانطور که مخالفان پزشکیان چنین حقی دارند برای مخالفان نظام هم این حقوق را قائلم.
آنچه من درک نمیکنم این است که کشور در یک وضعیت جنگی است.نیروهای مسلح پس از یک آتش بس شکننده که هر لحظه ممکن از نقض شود در آماده باش کامل است.حالا در این شرایط فکر کنید این فشارها بر دولت توسط برخی کم عقل در مجلس هم کلید بخورد و مملکت وارد یک درگیری و اختلاف داخلی شود. فرض کنید دولت هم ساقط شود و آرزوی برخی برای برگزاری انتخابات برآورده شود و آنوقت شعله جنگ سربلند کند. فقط تصور کنید که کشور در شرایط بی دولتی چگونه می تواند در برابر بیگانه مقاومت کند.
من البته از این جریان مذهبی اصولگرا چندان توقع تفکر را ندارم، ذهنیت متصلب آنها هنوز در ایام انتخابات گرفتار است و هنوز در سودای برکشیدن آقای جلیلی هستند، اما توقع دارم که عاقلان فکری به حال باز شدن یک جبهه جنگ داخلی سیاسی، که ممکن است زمینه جنگ مسلح داخلی شود، بکنند.
متاسفانه این ملت میان دشمنی بی رحم و دوستانی جاهل گرفتارند.

سلمان کدیور


#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

آن راه دیگری چیست
یادداشتی از داریوش محمدپور
https://telegra.ph/what-is-the-alternative-07-12



#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

صحتِ ضد
سیدعلی هاشمی
جامعه نو

یکی از تکراری‌ترین اقداماتِ حکومت، کنترل روایت است. ترفندی که هر روزه و تقریباً در مواجهه با هر موضوع سراغ آن می‌رود و (به اقتضای بی‌کفایتی و ناکارآمدی‌اش) آن‌قدر بد و بی‌رویه از آن استفاده کرده و می‌کند که دیگر نخ‌نما شده و کار به «صحتِ ضد» رسیده است؛ یعنی معمولاً عکسِ هر چه بگوید، درست است!

رسیدن به این نقطه، هم معلولِ استفادۀ بد و بی‌رویه و هم نتیجۀ آگاهیِ روزافزونِ جامعه است. زمانی روایت‌ها ماه را هم مسخر کرده بودند و به‌عنوان حقیقت و واقعیت پذیرفته می‌شدند اما امروز و به مدد همین اینترنتِ لاجون و شبکه‌های اجتماعی، آنچه دیده می‌شود سازندۀ جهان مشترکِ افکار عمومی است که خب لزوماً در راستای اهداف و منافع حکومت و مؤیدِ روایتش نیست.
جهان مشترکی که در تضاد کامل با ادعاهای رسمی است؛ تضادی که باعث افزایش شکاف بین حاکمیت و مردم و نیز بی‌اعتمادیِ روزافزونِ جامعه به حکومت شده است.

ازجمله مواردی که حکومت میل همیشگی به کنترل روایتِ آن دارد، انتخابات است که همیشه دربارۀ مشارکت در آن و نیز آزادی و سلامتِ انتخابات گوش فلک را کر می‌کند؛ اما در فاحش‌ترین و رسواترین نمونه، سال 88 روایت و ادعای حکومت دربارۀ انتخابات از سوی جامعه با چالش جدی مواجه شد چراکه با واقعیت‌های عینی ناهمخوان بود. یا همین انتخاباتِ اخیر که با وجود مشارکتِ بسیار پایین، همچون همیشه پرشور و حماسی توصیف شد اما این بار اساساً مشارکت آن‌قدر پایین بود که نشود روایت را مثل همیشه کنترل کرد.
وضع اقتصاد و معیشت نمونۀ دیگری از ادعاهاست و روایت‌های حکومت اذعان دارند که همیشه رو به بهبود است و تحریم‌ها بر آن اثر ندارد. اخبار و گزارش‌های گاه‌وبیگاه دربارۀ خودکفایی در تولیدِ فلان محصول یا کاهش وابستگی به وارداتِ بهمان کالای اساسی در راستای تأیید همان ادعای بهبود و بی‌اثری تولید و منتشر می‌شوند که خب در این زمینه لازم نیست کسی جای دوری برود و وضع زندگیِ هر کس (اعم از مرد و زن و پیر و جوان) مؤیدِ صحتِ ضد است!
در کنار این موارد می‌توان به آزادی مطبوعات و آزادی بیان نیز اشاره کرد که با وجود ادعاها، تکلیفِ بررسیِ این مورد با ذکر یک جمله روشن است. آزادیِ پس از بیان نیست!

شلیک به هواپیمای اوکراینی و اعتراضات مردمی نیز شاهد مثال‌های دیگری هستند. در ماجرای شلیک به هواپیمای اوکراینی جامعه از همان اول می‌دانست که روایتِ حکومت مخدوش است اما حکومت پس از سه روز تقلا برای کنترل روایت بود که بالاخره دست از تلاشِ مذبوحانه برداشت و شلیک را گردن گرفت و بار دیگر اثبات شد که اصل بر صحتِ ضد است. این شلیک نه‌فقط به هواپیمای اوکراینی بلکه شلیک به قلب و اعتماد مردم نیز بود.

اعتراضات هم که قصه‌ای تکراری و همیشگی است. حکومت با نسبت دادنِ اعتراضات (از دَم! کدام اعتراض را وارد دانسته؟) و ربط دادنِ معترضان به دشمنان خارجی، سعی در کنترل روایت دارد اما خب کیست که نداند این، دمِ‌دستی‌ترین و نخ‌نماترین برچسب به معترضان و اعتراضات آن‌هاست و کلیدی‌ترین عبارت برای رهنمون شدنِ ذهنِ جامعه به صحت ضد؛ لذا معمولاً روایت رسمی از اعتراضات، ضمن اینکه با واقعیت در تضاد است در صدد انکارِ اعتراض و معترضان و موضوعِ اعتراض است.

مرور موارد فوق حاکی از آن است که تلاش‌ها برای کنترل روایت نه‌تنها شکست خورده است بلکه موجب تقویتِ بیش‌ازپیشِ فرضیۀ صحت ضد شده است؛ البته فقط ساده‌دلان فکر می‌کنند که این ارادۀ شکست‌خورده، دست از تلاش برای کنترل روایت برخواهد داشت.
در تازه‌ترین نمونه می‌توان دید که تجربۀ اخیرِ کشور، بسترِ تلاشِ دوباره شده است و تلاشگران، بی‌اعتنا به حجمِ عظیم و انکارنشدنیِ واقعیت، راه خود را می‌روند؛ لکن بر عبث می‌پایند.

هر چقدر روایتِ انتخابات کنترل شد و اذهان جامعه را به سمتی سوق داد که مطلوبِ حکومت بود، هر چقدر وضع اقتصاد و معیشت خوب است و مردمان و حاکمان درباره‌اش هم‌نظرند، هر چقدر آزادیِ بیان قوتِ غالبِ ماست، هر چقدر که «سقوط» هواپیمای اوکراینی کفرِ ابلیس نیست، هر چقدر که دهه‌ها اعتراض و اقشارِ مختلفِ معترضان نمادی از وابستگیِ مردم به دشمنانِ خارجی‌اند و نه حق‌خواهی و پایمردی، کنترلِ روایتِ تجربۀ اخیر نیز در مُشت است.

این بار اما یک تفاوت بزرگ در کار است. حکومت توانسته با وجود شکست در کنترل روایتِ مسائل داخلی، همچنان و با تکیه به سرکوب پیش بیاید اما تجربۀ اخیر نشان داد که حکومت فاقد ابزارِ مناسب برای مواجهه با این حریف است و لذا باید شکست در کنترلِ روایتِ تجربۀ اخیر را جدی بگیرد چراکه تلاش برای کنترل این روایت و بی‌توجهی به واقعیت، پاییدن بر عبث است و مخاطرۀ عدم در پیش.


#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

راهی جز همه‌پرسی قانون اساسی و تغییر آن بر اساس خواست اکثریت ملت وجود ندارد

سیدمصطفی تاج‌زاده٭

علی‌رغم تلنبار شدن مشکلات، تاکنون چشم‌انداز و راه‌کار روشنی از سوی حاکمیت برای بهبود وضعیت کنونی و جبران خطاهای گذشته ارائه نشده، کشور همچنان در وضعیت تعلیق به سر می‌برد. وضعیتی که بدترین شرایط برای یک جامعه تلقی می‌شود. شرایطی که طبعا نمی‌تواند ادامه پیدا کند.

هیچ راهی جز بازگشت به مردم نیست و حاکمیت باید به رأی، خواست و نظر مردم بازگردد و همچنین حقوق آن‌ها را تأمین کند تا به این ترتیب بتوان از این همه بحران‌های انباشته شده و وضعیت اسفباری که رقم زده، خارج شود.

من، همچنان که پیش‌تر نیز در حمایت از پیام پیشین مهندس موسوی گفته و اخیرا نیز در ایام تجاوز ارتش اسرائیل به کشور تأکید کردم، معتقدم واقعا راهی جز همه‌پرسی قانون اساسی و تغییر آن بر اساس خواست اکثریت ملت وجود ندارد.

البته، این به معنای آن نیست که در کوتاه‌مدت اصلاحات فوری صورت نگیرد ولی اگر بخواهیم به صورت ساختاری یک چشم‌انداز روشنی داشته باشیم، تنها راه این است که به سمت تشکیل مجلس موسسان حرکت کنیم.

امیدوارم حاکمیت، این درایت را داشته باشد  و بفهمد که این وضعیت قابل تداوم نیست و این مشکلات قابل حل نیست، مگر آنکه بتواند رضایت و مشارکت اکثریت جامعه را جلب کرده و بر اساس آن، این امید ایجاد شود که قرار است ما از این وضعیت اسفبار خارج شویم.

٭ پیام به مراسم دهمین سالگرد بازداشت ظالمانه که روز جمعه ۲۰ تیرماه در دفتر حزب اتحاد ملت ایران با حضور جمعی دوستان و هم‌فکران او برگزار شد.


#فرهیختگان با ایران یکدل و همبسته

رسانه‌ی عصر پسا-حقیقت، خیانت به انسان است.
یادداشتی از داریوش محمدپور
https://telegra.ph/post-fact-media-07-12

#فرهیختگان دربرابر خیانت و تجاوز

🌎 خراش های جنگ !

🌑 جعفر بخشی بی نیاز
نویسنده و روزنامه نگار

🌐 هر کجای دنیا که جنگ آغاز شود ؛ با خودش خرابی های بسیار دارد. از فقدان نان و آب و هوا و امنیت گرفته تا مرگ.‌ که جنگ بالا و پایینش تماما روایتگر مرگ است. مرگ هم الزاما مردن زیر آوارِ گلوله و موشک نیست. وقتی اضطراب ؛ نگرانی ؛ ترس و واههمه از سر و کولت بالا می رود و ساعتها و دقیقه های این زیستِ دشوار را به ناامنی فکری و جسمی متصل می کند ؛ عملا ما را یک پله به مرگ نزدیک کرده است. هر چقدر هم قواره های ناموزون امید را بر این تن مچاله شده اندازه بگیریم و بخواهیم افکارمان را از هجوم اخبار سرد و یخ زده دور کنیم ؛ می بینیم که یا زیادی امید به تن مان گشاد است و یا به غایت تنگ.

🌐 ما پیش از جنگ ؛ جنگی بزرگتر را دیدیم که مغلوبش شدیم. هر اندازه ادعا کردیم در مقابلش می ایستیم و مجال قلدری از او سلب می کنیم اما نتوانستیم. و آن هم جنگ اقتصادی بود‌. نبرد معیشت با تن. تا شکم ها همواره گرسنه باشند و سفره را بی نان ببینند‌. حالا هم که جنگ شده و آتش بس جنگ را فعلا به گوشه ای دور برده ؛ باز هم آوار جنگ اقتصادی ما را رها نمی کند و مدام در پیِ خرابی فکر و حال و روح و جسم ماست. گرانی و تورم خاصه در اقلام خوراکی از جمله برنج معضلی ست که هیچ گاه درمان نشد و کسی هم نبود که برایش چاره ای تدبیر کند. گویا جنگ ؛ گلوله ها و موشک ها را دقیقا فرستاده بود توی شالیزارها.

🌐 همان چند روزِ جنگ ؛ اقلام خوراکی توسط نانجیب های وطنی دپو شد و در گوشه های برخی انبارها خاک خورد تا مردم برای خرید به هول و ولا بیفتند و فروشگاه ها را با خریدهای وانت باری غارت کنند. جالب آن جا بود که برای خرید روغن که در قفسه ی اکثر فروشگاه ها خالی بود الزاما هر عدد روغن را باید با کالای دیگری می خریدیم. این روایت تلخ به خرید برنج هم رسید. به یک باره قیمت ها سر به فلک زد و نشان داد که آقایان سرشان به موضوعات مهم تری گرم است و از نان و سفره ی مردم غافل اند. حالا هم برنج آن قدر گران است که توان خرید نیست. مگر همان لاشه های برنجی که در روزگاری دور کبوترها و گنجشگ ها به آن نوک می زدند.


#فرهیختگان راهی به رهایی

hey - you should join us Tonight, 6:30 pm for تقابل یا تعامل ملت/امت؛ ملی‌گرایی/امت‌گرایی؛ واقعی یا ساختگی. https://www.clubhouse.com/invite/6d7uWRJAoyddoR8AlLeEpLa6KreWhADg0z7:eQmE3C5n0_QoLXehwTJYhpGcI8z-G-4v2_202zOfNGs