‌
❇️ اردوغان دربارۀ آیندۀ سوریه:
داعش، پ‌.ک.ک و گروه‌های مرتبط باید نابود شوند

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه گفته است که برای ایجاد یک سوریه جدید، امن و باثبات، لازم است «گروه‌های داعش، حزب کارگران کُردستان (پ‌.ک‌.ک) و دیگر گروه‌های مرتبط با آن‌ها حذف شوند.»

اردوغان که در پرواز بازگشت از اجلاسِ سرانِ هشت کشور اسلامی (D8) از مصر صحبت می‌کرد به خبرنگاران گفت ترکیه از رهبری جدید سوریه در مبارزه با سازمان‌های «تروریستی» حمایت خواهد کرد.

او افزود که «باور ندارد هیچ قدرتی همچنان به همکاری با چنین گروه‌هایی در سوریه ادامه دهد»، که به نظر می‌رسد اشاره‌ای به همکاری بین شبه‌نظامیان کُرد یگان‌های مدافع خلق (ی‌.پ‌.گ) و ایالات متحده آمریکا در شمال شرقی سوریه باشد.

رئیس جمهور ترکیه گفت: «داعش، پ‌.ک‌.ک و نسخه‌های مختلف آن که بقای سوریه را تهدید می‌کنند، باید ریشه‌کن شوند.»


#خبر | #اطلاع_رسانی

🆔️ @Ir_Azariha

❇️ شبِ یلدا


شبِ اورمزد آمد از ماه دی
زِ گفتن بیاسای و بردار می

حکیم فردوسی


شبِ چلّۀ ایرانیان فرخنده و گرامی باد



🆔️ @Ir_Azariha

🎥 شاهنامه‌خوانیِ بانوی تبریزی در شبِ یلدا

داستانِ زال و روداوه،
گفتار اندر رفتن زال به نزد روداوه
براساسِ شاهنامه فردوسی با تصحیح استاد جلال خالقی مطلق

شاهنامه‌خوان: فاطمه تمجیدی


@IranDel_Channel

💢

❇️ اردوغان: ترکیه محدود به ۷۸۲ هزار کیلومتر مربع نیست، بزرگ‌تر است

تجاوز و اشغالگری، ابزار تحقق رویای نوعثمانی‌گری اردوغان

رجب طیب اردوغان: ما باید ماموریتی را که تاریخ بر دوش ما گذاشته است ببینیم، بپذیریم و بر اساس آن عمل کنیم. ترکیه خیلی بزرگ‌تر از وسعت ۷۸۲ هزار کیلومتر مربعی فعلی است. کسانی که از حضور ما در سوریه و لیبی و سومالی گِله می کنند، ماموریت تاریخی ملت ما را درک نکرده‌اند.



🆔️ @Ir_Azariha

🎥 حال و هوای آرامگاه حافظ شیرازی در شبِ چلّه ۱۴۰۳ خورشیدی


🆔️ @Ir_Azariha

‍ ‌‌
❇️ یلدا و نشانه‌شناسی

✍️ مقصود فراستخواه، استاد دانشگاه

ما نیز مردمی هستیم. وقتی از تاریخ‌مان کم می‌آوردیم به اسطوره‌ها پناه می‌بردیم. تاریخ، اگر بسامان نیز بود باز اساطیرِ کهن در ژرف‌ترین اعماقِ ذهنِ اجتماعی ما نفَس می‌کشیدند، می‌زیستند و بالا و پایین می‌شدند. این ماییم؛ ملّتی با خاطراتِ ازلی و دیرین. رؤیاهای‌مان را در داستان‌های‌مان پناه می‌دادیم و نسل به نسل، با قصه‌ها منتقل می‌کردیم. از سینه‌ها تا سینه‌ها؛ بار نارضایتی‌های تاریخی خود را در شعر و استعاره برمی‌کشیدیم؛ در سیمرغ و زال، در کمان آرش و در خونِ سیاوش و در دیر مغان. آرزوها و آمال فروخوردۀ خویش در روشنی مهر و ماه و میترا باز می‌جستیم و در گرمای نفَس‌های‌مان مراقبت می‌کردیم. زندگی اینجا جاری بود؛ همیشه همی همچنان.

ما یلدا داشتیم تا در دراز‌ترین شبِ یک فصلِ سرد، باز به یاد نفَسی متنفّس در سحرگاهان دورهم بنشینیم، نیمه‌های گمشدۀ خویش در یکدیگر بجوییم و با داستان‌های بلندمان، از آیندۀ فرزندان خود محافظت کنیم. بزم‌های شبانۀ یلدایی تا شور پایکوبی در جشنِ سده؛ به شمار چهل می‌شود و ما در ناخودآگاه جمعی خویش چلّه داشتیم؛ چلّۀ کوچک و چلّۀ بزرگ! و این یعنی خندیدن به مشکلات، زیستن با دشواری‌ها و صبور بودن و مقاومت کردن، و افتادن، و باز برخاستن و رفتن و برشمردن ایام؛ شمارشی در کامل‌ترین شمار که چهل بود. این یعنی تصمیم به امیدواری در مواجهه با اسبابِ نومیدی بسیار، یعنی دوست داشتن زندگی با همه دشواری‌ها و نشیب و فراز‌ها، یعنی شجاعت بودن در این سرزمین، یعنی رقص در میانۀ میدان. و چنین بود یلدا و چنین بود سده. یلدا هر سال یک بار و برای همیشه در گوش‌های‌مان نجوا می‌کند که پشت هر وضعِ سترونی، امکان باروری و نوزایی هست و در نومیدی بسی امید است، و پایان شب سیه، سپید است.

چرا یک جامعه با همه صعوبتِ ایام خویش، اصرار به ماندن دارد؛ برای اینکه در سطح هستی‌شناختی و انسان‌شناختی این فرهنگ، چیزی هست که تا حدِّ زیاد در برابر تغییرات در طول زمان بزرگ، طی دوران‌های مختلف مقاومت می‌کند. از عهد قدیم تا دوران جدید این لایه‌های عمیق معنایی با ما ایرانیان هستند در "رنگین‌کمانِ خوش‌نقش تنوعاتِ قومی و زبانی و آیینی‌مان". در عمیق‌ترین ساختارهای معرفتی ما، نشانه‌شناسی هست. سنت‌های دیرینِ ایرانی حاوی نوعی پدیدارشناسی کائنات بود. تجربۀ زیست در این سرزمین، به تفسیر و تأویل طبیعت و تاریخ خود چنگ می‌زد: از خورشید و ماه، معنای نور و روشنی می‌گرفت. از شب، تاریکی گذران می‌فهمید. از دشت و دمن، رویش و زندگی می‌آموخت و ایهام غزلی را به فال نیک می‌گرفت! ما از باغ و راغ و مرغزار، داد و دهش و بخشایش و ثمربخشی می‌فهمیدیم، آن سوی شب تار، به صبحدمی باور داشتیم، از نظمِ کائنات با همه بی‌نظمی‌هایش، به اصالتِ درستی و نیکی و به ترازو و به عدل و داد ایمان می‌آوردیم، نوروز، یادوارۀ مکرر رویش‌های نابهنگام در این سرزمین بود و تبسم‌های ملیح‌مان به فصل سرد را با خود حمل می‌کرد و حاوی روحِ جمعی بود، و صلای آشنایی داشت و یادوارۀ «مبادلۀ لطف» بود برای محافظت از سرمایۀ اجتماعی پیوند و همدلی خویش در برابر گزند روزگار.

ما به اهتزازِ خاکِ سرد باور داشتیم و شکوفایی نابهنگام را می‌فهمیدیم. اهریمن، معنایی بود که ما از شرارت نهفته در عالم گرفته بودیم تا همواره نگران تاراج فضیلت‌های‌مان باشیم. چنین بود سنت‌های ایرانی ما از حُکمای خسروانی تا اشراق و عرفان؛ که مثنوی‌اش با وجود مرور ایام دراز، هنوز همنشین حلقه‌های جوانان ماست و حافظش از آن سوی سده‌های دور با عمیق‌ترین نیات و احساسات‌مان آشناست.


■ منبع:
روزنامۀ ایران، شمارۀ ۲۹ آذر ماه ۱۴۰۳ خورشیدی

🆔️ @Ir_Azariha

❇️ شبکه «تی‌آرتی» فارسی مجوز ندارد

معاونت امور رسانه و تبلیغات وزارت فرهنگ اعلام کرد که برخلاف برخی مطالب منتشر شده، به اصطلاح شبکه ترکیه‌ای «تی‌آر‎تی» (TRT) فارسی مجوز فعالیت این معاونت را ندارد.

🆔 @IR_Azariha