با سلام و احترام

تشکل‌های دانشجویی همواره یکی از ارکان مهم در گفتمان‌سازی، پیشبرد امور فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور بوده‌اند و نقش بی‌بدیلی در ایجاد فضای آزاد و پویا در دانشگاه‌ها و تقویت روحیه مطالبه‌گری در میان جوانان و دانشجویان ایفا کرده‌اند. فعالیت‌های این تشکل‌ها بستری فراهم می‌سازد که افکار و ایده‌های نو در جامعه دانشگاهی مطرح و مورد بحث و بررسی قرار گیرند و بدین ترتیب به ارتقای سطح فکری و آگاهی جامعه منجر شوند. لذا توجه و حمایت از این تشکل‌ها، نه تنها برای تقویت نهاد دانشگاه، بلکه برای تعالی جامعه و رشد آگاهانه نسل آینده کشور ضرورتی انکارناپذیر است.

با این وجود، در جلسه اخیر شما با نمایندگان تشکل‌های دانشجویی، شاهد آن بودیم که برخلاف این موضوع، ظرفیت بیشتری به تشکلی اختصاص داده شده که حتی در برخی دانشگاه‌ها به صورت غیر قانونی فعالیت می‌کند و در فرایند فعالیت‌شان اشکالاتی وارد است و حتی در جریان اغتشاشات سال ۱۴۰۱ به وضوح علیه نظام و امنیت کشور عمل کرده‌اند. این در حالی است که به تشکل های اسلامی و انقلابی از جمله جامعه اسلامی دانشجویان که عنوان بزرگترین تشکل دانشجویی را به همراه دارد و همواره در جهت تحقق آرمان های نظام و فرمایشات ولی فقیه قدم برداشته سهمیه ای محدود اختصاص داده شده و عملا این تشکل ها در جلسه اخیر به حاشیه رانده شده اند.

جناب آقای دکتر سیمایی صراف، دولت محترم همواره بر شعار وفاق ملی تاکید داشته است؛ اما این نوع تبعیض‌ها و سیاست‌های گزینشی، به جای تقویت وحدت و تعامل میان دانشجویان، تبدیل به ابزاری برای به حاشیه راندن تشکل‌های انقلابی و حذف صدای آن‌ها شده است. ما معتقدیم که چنین رفتارهایی نه تنها در شان دولت و وزارت علوم نیست، بلکه به کاهش انگیزه و اعتماد میان دانشجویان و مسئولین می‌انجامد.
و بازهم تکرار این سؤال همیشگی که آیا وفاق ملی ابزاری برای به حاشیه راندن نیروها و گروه‌های انقلابی است؟

جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران این روند را عادلانه نمی‌داند و خواستار بازنگری در سیاست‌های وزارت علوم در قبال تشکل‌هاست. انتظار می‌رود که وزارت علوم در برخورد با تشکل‌ها و گروه‌های دانشجویی، بی‌طرفانه و منصفانه عمل کرده و از این پس در اتخاذ تصمیمات، منافع و مصالح کلان کشور و آینده جامعه دانشگاهی را مدنظر قرار دهد.

با احترام