‌دسـت بـہ عقربـہ ها مےگیرم و آنـہا را برمےگردانم.
چرا ڪه یڪبار با تو زنـدگـے ڪردن ڪم است!
   میخواهم بےڪران همراه تو روز را تاریڪ ڪنم..

⋮ پنجره را با روزنامـهـا سـاکت نکن
و خانـہ را به چنگ تاریکی نده‌!
فنجانت را بار دیگر در چاے غرق کن
و تن خسـته‌ات را به صندلی چوبی تکیه بده؛
اجازه بده بار دیگر پرتوے کم رمَق خورشید،
از لابه لای حریر پرده،بر پاهای برهنه ات بوســہ بزند.
شاید این زمسـتان پیشت نباشم؛
پس هیزم‌ها را تنها آتش بزن و به یاد من
سـآعت ها زیر جنگ آسمان برقص!
غمگین نشو که زمسـتان امسـال بوســہ‌اے از من نداری؛
مطمئن باش زمانے که برگشتم
تنت را میان بوســہایم گم میکنی!

خب پس

تم خودم