✅ اردشیر باورمند بود که سیاست و دین لازم و ملزوم همند و وجود یکی بدون دیگری دوام نمی آورد و به باور او سلطنت هنگامی مستقر و بادوام می شود که با دین همراه باشد.
فردوسی در شاهنامه به زبان اردشیر می سراید :
نه بی پادشاهی بود دین به جای،
نه بی دین بود تخت شاهی به پای.
نه از پادشه بی نیاز است دین،
نه بی دین بود شاه را آفرین.
چنان پاسبانان یک دیگرند،
تو گویی که در زير يک چادرند.
نه آن زین نه این ز آن بود بی نیاز،
دو انباز دیدیمشان نيک ساز.
این پادشاه از روزی که پای خود را بر اریکه ی سلطنت ایران گذاشت باور درونی خود را به مورد عمل نهاده، در راه پیشرفت دین زرتشت گام های بلند برداشت، تا بدین وسیله بتواند فرمان روایی را در دودمان خود پایدار سازد.
پادشاهانی که پس از اردشیر به سلطنت ایران رسیدند اقدامات او را دنبال نمودند ولی کار اساسی در این خصوص در زمان پادشاهی شاهپور دوم (شاهپور ذوالاکتاف) به دست آدرباد مهر اسپندان انجام گرفت.
📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۵۹
@khashatra

ادامه دارد...

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز مانتره سپندایزد از آبان ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

چهار شنبه ۲۳ آبان ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱۳ نوامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)

✔️ مانتره = سخن اندیشه برانگیز.

@khashatra

#مانتره_سپند_ایزد

بیست و نهمین روز ماه، مانتره‌سپند دو بخش دارد؛ نخست مانتره یا مَنتره به چم سخن اندیشه برانگیز و دوم سپند یعنی مقدس.
در اوستا «مانترَسپِنتَ»، فارسی میانه «اَمَهرَسپنت» و فارسی امروز «ماراسپند» و «مانترسپند» آمده است. وی ایزد و نگاهبان آب است. ایزد ماراسپند نگهبان گاه و روز و خرد و گوش‌ها و چشم‌هاست.
مانتره‌سپند به چم گفتار نیک، پاک و سپندینه و سخن فزونی بخش است.

اشوزرتشت اسپنتمان در سرودهای خود گاتها را مانتره که همان سخن اندیشه‌ برانگیز است نامید. مانتره در سراسر اوستا ستوده شده است.
مانترسپند ایزد درمانگری ست و به چم آرام بخش روان‌ها هم آماده است و شفا می‌بخشد قلب‌های خسته انسان در رنج را.

«مانتره» یکی از واژه‌های بنیادین گاهان ست. این کلمه از ریشه من به چم اندیشیدن و در کل به چم وسیله اندیشه کردن و یا موجب اندیشه برانگیزی آمده است.
اما روان‌ترین ترجمه کلام اندیشه برانگیز است. اشوزرتشت در گات‌ها، سرودهای خود (گاهان) را مانتره می‌نامد.
هم چنین در اوستا، او ِستاهای «اَشِم وُهو» و «یَـتااَهو = اَهونَ‌وَر» به نام مانتره شناخته می‌شوند. سراینده مانتره نیز «مانترن» نامیده می‌شود.

# ویژگی‌های_مانتره


۱- درمان بخشی :
در گاهان در هات ۴۴ بند ۱۶،
از درمان بخشی و به عبارتی همان جنبه روان شناسی مانتره اشاره شده است.

۲- الهام گونه بودن
اشوزرتشت فردی است که با الهام از جهان ِ پیرامون خویش (چه درون و چه محیط) به بزرگی رسید، وی مانتره را هم نوعی الهام (چه درونی و چه از محیط) می‌داند.

۳- موسیقیایی بودن :
یکی از شروط مانتره بودن ِ یک سخن، موسیقایی بودن آن است.

۴- توانایی اهورایی مانتره :
در گاهان برای تاثیر کلام مانتره بر اقشار مردم و سعادت آن ها بسیار گفته شده است.

از آن چه که در متون اصلی دین ِ ما گاتها و قسمت‌های اصلی اوستا بر می‌آید، مانتره جزئی از نوای خداوندی است که به مانند «فرَوَهَر» در وجود هر انساتی قرار داده شده است و در اصل توانایی اندیشه برانگیزی است و از آن جایی که خداوند «مبدا خرد» است، پس مانتره هم توانایی اندیشمندی و اندیشه برانگیزی است، که یک انسان از آن بهره‌مند می‌شود و نیز مانتره کلامی است از همین نوع که از مانتره ِ وجودی انسان به صدا در می‌آید و به مانتره وجودی انسان دیگری می‌رسد و آن را بر می‌انگیزد.
چه نیکو و زیباست در این روز خواندن گاتها. پیدایی و روایی دین نیک اندر جهان به دست مانترسپند است و می‌توان نیکی دین را به وسیله مانترسپند از آن خویش کرد.
گویند هر کس در این روز زاده شود دلیر باشد.

سروده‌ ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌‌ی نسک (کتاب) بندهش :

ای دلارام روز مار‌اسپند،
دست بی‌جام لعل مِی، مپسند.
خرمی در جهانِ خرم بین،
شادمانی كن و به ناز بخند.

اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

جامه افزای و دوز و پوش و زن به زنی کن/که فرزند تیز ویر ( باهوش) و نیک زاید.

اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

زن تازه در (ماراسفند) گیر/که فرزند نیک آید و تیز ویر.

گل کرکم نماد مانتره سپند ایزد است.

@khashatra

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز انارم ایزد از آبان ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

پنج شنبه ۲۴ آبان ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱۴ نوامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)

✔️ انارم = فروغ و روشنایی بی پایان.

@khashatra

#انارم_ایزد

انارم به چم (معنی) «روشنایی بی پایان» است و در اوستا «اَنَغرِرَاوچَ» خوانده می‌شود.
کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی می‌کنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌کنند، سرانجام به سرای نور و سُرور می‌روند که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آن‌ها است.
این سرا، همان خانه‌ ی واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است.
مسعود سعد پیرامون این ایزد می‌سراید :
«انیران ز پیران شنیدم چنان
که مِی خورد باید به رطل گران».

زرتشتیان در این روز به سفر می روند و اهورامزدارا به شوند داده‌های نیکش برای زندگی ستایش می‌کنند،

گل «مروارید شيران» نماد انارام در دین زرتشتی است.

@khashatra

✅ به قول وست W.West. اوستادان شهیر انگلیسی و نویسنده ی کتاب Pahlavi Literature (ادبیات پهلوی) آدرباد مهر اسپندان در سال ۲۹۰ میلادی در گیلان پا به عرصه ی وجود نهاد و در سال های ۳۲۰ تا ۳۷۱ موبدان موبد و وزرگ فرمادار (۱) شاهپور دوم بود.
احتمال می رود که آدرباد سمت در اندرز بدی یعنی مستشاری دربار شاهپور را نیز به عهده داشته است.
آدرباد با كمک هئیتی از دستوران و موبدان دانا و دانشمند به فرمان شاهنشاه شاهپور دوم کتاب های موجود اوستا را مطالعه و نسک ها و جزوه های مختلف را از هم جدا و در مجلات جداگانه تنظیم و تدوین نمود و به علاوه چون زبان اوستا که کتاب های مذهبی و نماز روزانه ی زرتشتیان بدان نگاشته شده مدت ها بود متروک مانده و به جای آن خط و زبان پهلوی در دوره ی ساسانی معمول شده بود، آدرباد بسیاری از آن ها را به زبان پهلوی و پازند (۲) ترجمه نمود و کتاب خرده اوستا را نیز تقریباً به همان شکلی که امروز در بین زرتشتیان متداول است تدوین نموده و قطعاتی هم که خود به پازند نوشته بود به آن منضم ساخت پتت (۳) ، ستایش یکتا خداوند، آفرین گهنبار، ستایش امشاسپندان و یکی دو قطعه دیگر از او به یادگار است. هم چنین قطعاتی به نام اندرزنامه از او مانده است که اندرز آدرباد مهر اسپندان یکی از آن ها است. (۴)

------------------------------
۱ - در دوره ی ساسانیان نخست وزیر را وزرگ فرمادار Vozorg Farmadar می گفتند.
۲ - تفاوت میان پهلوی و پازند این است که در پازند به جز واژه های پارسی سره چیزی دیگر یافت نمی شود در حالی که پهلوی مخلوطی است از واژه های پارسی و کلمات غیر ایرانی نمازها ببازند نوشته شده و اندرز نامه ها به پهلوی تنظیم شده است. پنت Patet از واژه ی اوستایی Paitita آمدم و به معنی تو به و استغفار راز گناهان است.
۴- برای کسب اطلاع از اندرز نامه ی آدرباد به کتاب « اندرزنامه های پهلوی» اثر نویسنده مراجعه فرمایید.
۶۰
@khashatra

✅ در کتاب چهارم دینکرد فقره ی ۲۷ آمده است : « پس از آن که آدرباد مهر اسپندان به اوستا مراجعه کرده، نسک های آن را مرتب ساخت. شاهنشاه شاهپور گفت ؛ از این پس گمراهی در دین نشاید و کسی به بی دینی مجاز نیست.»

پشوتن دوسابا های ماركر مو سس دو دار الاتيام يكی برای پسران و ديگری برای دختران در یزد.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۶۱
@khashatra

ادامه دارد...

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز اورمزد و آذر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

آدینه ۲۵ آبان ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱۵ نوامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)

✔️ اورمزد = هرمزد ، خداوند.

✔️ روز آرامش و نیایش،همگانی زرتشتیان.

@khashatra

#اورمزد

امروز اورمزدست ای يار مِی گسار/
       برخيز و تازگی کن و آن جام باده آر
ای اورمزد روی بده روز اورمزد/
      آن مِی که شادمان کُندم اورمزدوار

🔻اورمزد
((یکتا پروردگار بزرگ ایرانیان باستان و مزدیسنان، و آفریدگار زمین و آسمان و آفریدگان.
امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویند.
او عین قدرت و دانش پر از خیر و راستی و سپندی و نیکی ست.
👈 اورمز، هورمزد، هرمزد = مخفف اهورامزدا، خدای یگانه، نام ستاره مشتری، نام فرشته‌ای، نام روز اول از هر ماه مزدیسنی.
👈 اهورامَزدا؛
(به اوستایی مزدا اهوره «مَزدا اَهورَه»)
نیز با نام‌های : اهورا ، اورمَزد ، هورمَزد، اورمُزد، هورمُز و هُرمُز)، نامِ آفریدگارِ نِکویی‌ها و دادار و پروردگارِ همه هستی در مَزدَیَسنا است. اهورامزدا آفریننده جهان است. مزدیسنان اهورامزدا را می‌پرستند.
اهورامزدا آفریدگار و داور همه چیزهای مادی و مینوی، و نیز آفریننده روشنی و تاریکی و برقرار کننده نظم هستی (اشا) است. او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده ‌است، پس در واقع او از عدم می‌آفریند و با خود تنهاست.
✔️ برای اهورا مزدا؛
در هرمزد یشت، در حدود شست صفتِ نیک آورده شده، و همه چیزهای خوب به وی منتسب شده‌است. همچنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است :
۱ - سپنتامینو به چم سپند ترین روان.
۲ - خشثره ویرنه به گویش امروزی شهریور، به چم شهریار و پادشاهی که باید برگزیده شود.
۳ - سپنته آرمیتی ست به چم پارسایی سپند و پاک.
۴ - هورتات بگویش امروزی خورداد به چم جامعیت و رسایی.
۵ - اَمرتات جاودانگی و بی مرگی ، او اَشَه. به چم راستی و درستی و دات ایزدی و پاکی ست.
۶ - وهومَنَه است به چم خوب منش، منش نیک، این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده می‌شوند. و پایه‌های کمال در دین مزدیسنی برای رسیدن به روشنایی بی پایان است.
از این هفت امشاسپندان است که هفت شهر عشق، و هفت آسمان و هفت خوان اسفندیار و هفت خوان رستم، و هفت سین و هفت کشور و … اقتباس شده است.

گیاه مورت نماد روز اورمزد (خداوند) می باشد

@khashatra

#نیایش

#اورمزد_یشت

با آوای دل نشین
موبد مهربان فیروزگری

@khashatra

#امروز

نَبُر

به روز، پیروز ‌و فرخ روز وهومن امشاسپند و آذر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

شنبه ۲۶ آبان ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱۶ نوامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)

✔️ وهومنه = منش،نیک.

✔️ نَبُر =پرهیز از خوراک های گوشتی،
و پرایز از کشتار حیوانات سودمند.

@khashatra

#وهومن_امشاسپند

وهومن امشاسپند دومین روز از هر ماه سی روزه‌ در گاهشمار زرتشتی است. واژه‌ی وهومن دو بخشی است یعنی «وهو» به چم نیک و خوب و «منه» از بن «من» به چمار اندیشیدن شناختن و فهمیدن است هر دو بخش یعنی اندیشه ی نیک است بهمن از فروزه‌های اهورا مزدا است در جهان مینوی نماینده‌ی اندیشه نیک. بهمن در اوستا وهومنه خوانده می‌شود. «من» در ادب پارسی به چم منش و روان و دل به کار مى رود.

استاد فرزانه فردوسی بزرگ می‌سراید :

سرش سبز بادا، منش ارجمند
منش بر گذشته ز چرخ بلند

نخستین آفریده‌ی اهورامزد هست و یکی از مهین ایزدان مزدیسنای هست.
در جهان مینویی نماد پاکى اندیشه و خرد و دانایی خداوندگار هست.

آدمی را به خرد و اندیشه کردن و دانایی بهره مى‌بخشد و آدمی را به پروردگار هستی نزدیک مى‌سازد. وهمن همان بزرگ امشاسپند و ایزد بزرگ هست که در خواب روان اشو زرتشت اسپنتمان را به پیشگاه اهورامزدا رهنمون کرد.
ایزد وهومنه به آدمی سخن نیک و گفتار برتر آموزش مى‌دهد و آدمی را از ژاژگویی و هرزه‌گویی باز مى‌دارد. اندیشه‌ی نیک و منش نیک اهورایی و نخستین امشاسپند و پرستار جانوران هست. نخستین روز نبر در ماه زرتشتی هست و در این روز خوردن گوشت پرهیز مى‌دارند. با ایزد ماه، گوش، و رام روز هم کار هستند.

اندیشه‌ی نیک، اندیشه‌ای است که مردمان سراسر جهان را به‌سوی اشا سو می‌دهد و اندیشه ی بد اندیشه‌ای است که مردمان را به فریب و کژ راهی انداخته و آن ها را از اشا دور می‌سازد. در گاتها سناریوی آزاد اندیشی و دموکراسی اجتماعی به‌ روشنی به‌چشم می‌خورد. وهومن به اندازه‌ای در آیین مزدیسنی مهم است که گفته می‌شود آن زندگی بهترین زندگی به‌ شمار می‌آید و تنها از راه اشا می‌توان به آن رسید. واژه‌ی وهومن در گات‌ها ۱۲۷ بار آمده است. اشوزرتشت با نیروی خرد و بکارگیری اندیشه‌ی نیک به شناخت خداوند دست یافت‌. اندیشه ی نیک یا خرد سپند یا بهمن نمادی از گوهر خرد اهورا مزدا است که خود سرچشمه خرد است.

گل یاسمن سپید نماد وهومن امشاسپند است.

@khashatra

وهمن روز فرخنده باد .
روز نبر

کاری از : بهدین فرخ بهمردی

@khashatra

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز اردی بهشت امشاسپند و آذر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی

یک شنبه ۲۷ آبان ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی

۱۷ نوامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)

✔️ اردی بهشت = بهترین راستی و پاکی.

@khashatra

#اردی_بهشت_امشاسپند

اَردی بهشت یا «اَشا‌وَهیشتا»، نام سومین روز ماه در سال در سالنمای زرتشتی است. اَردی بهشت به چم «بهترین پاکی و راستی» و یکی از اَمشاسپندان دین زرتشتی است که در جهان مینوی نماد پاکی، اَشویی و نشان اَشا (قانون دگرگون‌ناپذیر جهان) است.

اَردی بهشت یا اَرته‌وَهیشتَه یا اَشه‌وَهیشتَه در استوره‌های زرتشتی و ایرانی دومین اَمشاسپند است. او زیباترین نماد از نظام جهانی قانون ایزدی و نظم اخلاقی در هردو جهان است.
این امشاسپند نه تنها نظم را در جهان برقرار می‌سازد، بلکه نگاهبان نظم دنیای مینوی و دوزخ نیز هست. نماینده ی جهانی او آتش است.
اَمشاسپند اردی بهشت، از نظر اهمیت و ارج دومین اَمشاسپند پس از اَمشاسپند وُهومَن است. این موجود در اصل همان آرتا یا ریتای هندی است، که در زمان‌های بعد اَشاواهیشست نام گرفت که به چم اَشای برتر یا بهترین اَشَهَ یا برترین اَرتَه (راستی) است.
این اَمشاسپند پاسدار و نگهبان آتش و یا عناصری که در عین حال بازگو کننده‌ طبیعت آتش هستند، می‌باشد. او ضامنِ پایداری نظم جهان است، چه نظم اخلاقی و چه نظم فیزیکی (نظم مادی).

واژه اَشَهَ در اوستا و به ویژه در گاهان بسیار بکار رفته‌ است. «اَشا» یا هنجار هستی در زندگی انسان‌ها به گونه‌ توانمندی در نظم دادن به زندگی، خانواده، هازمان (:جامعه)، زیست‌بوم، طبیعت و … نمودار می‌شود.
از همین‌رو بر انسان شایسته است تا پیوسته این توانایی را در خود پرورش داده تا بتواند با «‌اَشا‌» هماهنگ شود و راستی را در خود بپروراند.

اَشو زرتشت در گاهان تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اَشَهَ می‌داند. در یسن ۴۴ بند ۱۱ می‌گوید : «تا توش و توان دارم می‌کوشم مردم را به سوی اَشَهَ رهنمون باشم.» یکی از سپندترین دعاهای زرتشتی دعای [اشم وهو] است که در آن اَشَهَ و راستی ستایش می‌شود که یک ذکر ۱۲ واژه‌ای است که سه بار در آن نام اَشَهَ برده شده است. دعایی که برای تمرکز ذهن بر روی اَشَهَ استوار است از این قرار است : اَشَهَ نیک، اَشَهَ نیک‌ترین است. مطابق آرزوست، مطابق آرزو خواهد بود، اَشَهَ از آن اَشَهَ‌وَهیشتَه است.

در آموزه‌های آیین اَشو زرتشت پاکی برون نیز به اندازه‌ی پاکی درون اهمیت دارد. پاکی برون به چم پاک نگه داشتن تن و محیط زندگی از همه‌ ناپاکی‌ها است و به همین شوند، سِدره و کُشتی، لباس آیینی و نشانه‌ زرتشتیان، به رنگ سپید است تا هرگونه ناپاکی را نمایان کند.

گل مرزنگوش نماد اردی بهشت امشاسپند است.

@khashatra

اردیبهشت روز فرخنده باد .

کاری از : بهدین فرخ بهمردی .

@khashatra

✅ پارسیان هندوستان

یادگار بسیار جالبی از زرتشتیان چین سنگ گوری است که چند سال پیش در شهر «سیان» مبدا جاده معروف ابریشم کشف شد، این سنگ گور که نوشته ی آن به خط و زبان پهلوی است و از نظر باستان شناسی اهمیت فوق العاده دارد، مربوط به يک شاهزاده خانم ایرانی است که پدرش دارای مقام مهمی در ارتش چین بوده است. مضمون این نوشته که توسط پروفسور جی گیواتیو استاد ژاپونی ترجمه شده (و نظر وی و مفهوم آن برداشت ها که در آن هنگام) مورد توجه قرار گرفت چنین است.
(این گور نوشین روان شاهزاده خانم ماسیش دختر نوشین روان سردار سوار سیزین از خاندان ایرانی سورن است که به سال ۲۵۰ هجری و سال ۲۶۰ خاندان تئانگ در ماه سپندارمذ و روز سپندارمذ در ۲۶ سالگی درگذشت. جایگاه او با اورمزد و امشاسپندان در گروسمان جهان برین باد)
۶۲
@khashatra

✅پارسیان هندوستان در سال ۱۶۴ هجری خو رشیدی در سنجان ساکن شده و آتشی را که از ایران با خود آورده بودند در آتشکده ای بنام آتش ایرانشاه تخت نشین کردند. تاریخچه ی مهاجرت پارسیان از ایران به هندوستان و استقرار آتش ایرانشاه در آن دیار به شرحی که گذشت بیشتر آن اقتباس از منظومه ای است به نام قصه ی سنجان که دارای ۸۶۴ بیت است و توسط شخصی به نام بهمن کی قباد از اهل نوساری در سال ۹۷۹ هجری خورشیدی به رشته ی نظم در آمده است.
این جا لازم می دانیم به شرح زیر بدهیم تا موضوع روشن تر گردد.
۱ - در قصه ی سنجان تاریخ مهاجرت زرتشتیان از ایران به هندوستان در حدود يک سده پس از بر چیده شدن فرمانروایی ساسانیان نوشته شده که ما نیز یادداشت نمودیم ولی باید بیفزائیم که پرفسور ویلیام جکسن خاورشناس امریکایی که در این باره تحقیقاتی نموده تاریخ نخستین مهاجرت زرتشتیان را سال ۷۱۶ میلادی (۹۵ هجری خورشیدی) می داند و باورمند است که در حدود ۶۰ سال بعد یعنی در سال ۷۷۵ میلادی (۱۵۴ خورشیدی) دسته ی دیگر از : زرتشتیان ایران به هندوستان مهاجرت و به دسته ی اولی پیوسته اند.
اما بلسارا نویسنده پارسی می گوید که دو لوح مسی از یکی از پادشاهان بادامی هند به نام Vijayadaitya فرزند Vinayadaitya (۶۹۶/۷۳۳ میلادی) به یادگار مانده است که یکی از آن ها در تاریخ ۷۰۰/۷۰۱ عیسوی و دیگری در تاریخ ۷۰۵/۷۰۶ حکاکی شده است.
در این دو لوح از قومی بنام پارسی یاد شده است که باج پاین پادشاه می داده اند. بنابراین به موجب این اسناد ما می توانیم بگوییم که پارسیان در سال ۸۰ هجری خورشیدی که با تاریخ لوح اولی مطابقت دارد به هندوستان مهاجرت و در آن جا سکنی گزیده بودند.
۶۳
@khashatra

✅ ۲ - موضوع مهاجرت زرتشتیان از خطه ی خراسان است که در قصه ی سنجان از آن ذکری به میان آمده و ما در صفحات پیش بازگو کردیم.
اينک برای اثبات این موضوع می گوییم که اولا پارسیان تا امروز در خطبه عقد خود که به نام پتمان پتوندی Patman Patvandi یعنی پیمان پیوندی معروف است هنگام عقد ازدواج می خوانند «به پیمان دو هزار درهم سیم سپید ویژه و دو دینار زر سرخ سره نیشاپور و این ثابت می کند که آن ها از خطه ی خراسان آمده اند زیرا پس از گذشت ۱۳۰۰ سال هنوز هم جمله ی زر سرخ نیشاپور را در مراسم عقد ازدواج به زبان می آورند. ثانیاً در کتاب معجم البلدان از چهارسنجان که همه ی آن ها در خراسان قدیم واقع بودند سخن رفته که یکی از آن ها جایی بوده است نزديک نيشاپور و مي توان حدس زد که پارسیان از این شهر برخاسته بودند و از این جهت هنگام ورود به هندوستان نخستین جای اقامت خود را نیز سنجان خواندند.
۳ - پارسیان که قلب شان مملو از مهر میهن بود نه تنها نخستین اقامتگاه خود را در هندوستان سنجان نامیدند بلکه آتش مقدسی را که با خود از ایران آورده بودند به یاد وطن عزیز و بنیادهای اعتقادی خود ایرانشاه خواندند تا با دیدن آن همیشه به یاد ایران و دین و آیین خود بوده و این نام سپند را از یاد نبرند و از این روست که این ملت نجیب پس از ۱۳۰۰ سال زندگی در ملک غربت هنوز خود را ایرانی می داند و به ایرانی بودن خود مباهات می ورزد و ایران و ایرانی را از جان و دل دوست دارد.

📚 بُن مایه :

برگرفته از نسک ؛ مراسم مذهبی و آداب زرتشتیان.

✍ نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذر گشسب.

✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۶۴
@khashatra

ادامه دارد...