📚कोणीतरी म्हटलंय... 📚 मराठी सुविचार, कथा, कविता...

शब्दांकन-वर्षा बनकर. पुणे.
पेन नेम- शब्दांचा प्रवास✍

चंद्र चांदण्यांच्या उत्कट प्रकाशात तू सुरुवात केलीस अगदी पाहिजे त्या शब्दावर पाहीजे तितका जोर देत उलगडत गेलास आणि तितक्याच वेगाने मीही तुझ्यात गुंतत गेले. हळदी-कुंकूवाने भरलेल्या माझ्या पावलांचे ठसे फक्त तुझ्याच घराचा उंबरठा ओलांडावेत असा तुझा हट्ट. त्याला मी मोडता कशी घालणार होते. तुझा आभास निर्माण करणारे ते पाणीदार बोलके डोळे. त्यांच्यावर माझं किती किती प्रेम आहे हे फक्त तुलाच माहिती असलेलं गुपित. परसातला पारिजातक दाखवण्यासाठी तु मला मागच्या अंगणात घेऊन गेलास आणि त्याच्याच कट्टयावर आपण कितीतरी वेळ बोलत बसलो. स्वतःचं वेगळं अस्तित्व, आत्मसन्मान, डोळसपणे जगण्याचं भान अशा गोष्टी शिवल्याही नव्हत्या रे कधी तुझ्या मनाला. एक छोटासा वळसा घालून आपण त्या खोलीपाशी आलो. जी खास माझ्यासाठीच तु राखुन ठेवलेली. त्या हवेशीर खोलीत चांदण्यांनीही आपला मंद प्रकाश पसरवला होता. त्याच्या दुधट प्रकाशात मी मांडी घालून बसले. माझ्या हातांच्या विळख्यात असणाऱ्या तुझ्या चेहऱ्यावर एका बाजूने चांदणं डोकावत होतं. मधून-मधून सावल्याही डोलत होत्या च. खास तुझ्या आवाजात माझ्या आवडीच्या गाण्याच्या अगदी घरभर महिरपी सजायला लागल्या होत्या. गप्पांच्या ओघात पहाट होत आली होती. मी हट्टाने तुला हाताला धरुन उठवलं. लटक्या रागात अन् किंचित ओल्या डोळ्यांनी हसून निरोप देत तू म्हणालास, "थोड्याच वेळात पहाट होईल बघ. कदाचित प्राजक्त डोकावेल तुझ्या या खोलीत. त्याला सांभाळून घे हो..!" पारिजातकाचं असं समरस होणं याची आजपर्यंत फक्त कल्पना केली होती. आज ते प्रत्यक्षात उतरत होतं. "तुला रात्रच जागवायची होती ना, जागून घे! पुढच्या साऱ्या आयुष्याला या एका रात्रीचं ठिगळ जरी लावलंस ना.. तरिही एखाद्या शोभिवंत झालरीप्रमाणे नेहमीच शोभून दिसेल ते.."
तुझ्या सोबत अनुभवलेल्या या सुंदर क्षणांच्या आठवणी आता कायम साथ करणार आहेत मला. आणि या जगता जगता नकळंत मी जूने गाणे गुणगुणू लागले.. 'स्वप्ऩी आले काही एक मी गाव पाहीला बाई..'

_शब्दांचा प्रवास✍

www.tgoop.com/KonitariMhatalay/1670

3.1K viewsOct 16, 2020 at 12:10

शब्दांकन-वर्षा बनकर. पुणे.
पेन नेम- शब्दांचा प्रवास✍

चंद्र चांदण्यांच्या उत्कट प्रकाशात तू सुरुवात केलीस अगदी पाहिजे त्या शब्दावर पाहीजे तितका जोर देत उलगडत गेलास आणि तितक्याच वेगाने मीही तुझ्यात गुंतत गेले. हळदी-कुंकूवाने भरलेल्या माझ्या पावलांचे ठसे फक्त तुझ्याच घराचा उंबरठा ओलांडावेत असा तुझा हट्ट. त्याला मी मोडता कशी घालणार होते. तुझा आभास निर्माण करणारे ते पाणीदार बोलके डोळे. त्यांच्यावर माझं किती किती प्रेम आहे हे फक्त तुलाच माहिती असलेलं गुपित. परसातला पारिजातक दाखवण्यासाठी तु मला मागच्या अंगणात घेऊन गेलास आणि त्याच्याच कट्टयावर आपण कितीतरी वेळ बोलत बसलो. स्वतःचं वेगळं अस्तित्व, आत्मसन्मान, डोळसपणे जगण्याचं भान अशा गोष्टी शिवल्याही नव्हत्या रे कधी तुझ्या मनाला. एक छोटासा वळसा घालून आपण त्या खोलीपाशी आलो. जी खास माझ्यासाठीच तु राखुन ठेवलेली. त्या हवेशीर खोलीत चांदण्यांनीही आपला मंद प्रकाश पसरवला होता. त्याच्या दुधट प्रकाशात मी मांडी घालून बसले. माझ्या हातांच्या विळख्यात असणाऱ्या तुझ्या चेहऱ्यावर एका बाजूने चांदणं डोकावत होतं. मधून-मधून सावल्याही डोलत होत्या च. खास तुझ्या आवाजात माझ्या आवडीच्या गाण्याच्या अगदी घरभर महिरपी सजायला लागल्या होत्या. गप्पांच्या ओघात पहाट होत आली होती. मी हट्टाने तुला हाताला धरुन उठवलं. लटक्या रागात अन् किंचित ओल्या डोळ्यांनी हसून निरोप देत तू म्हणालास, "थोड्याच वेळात पहाट होईल बघ. कदाचित प्राजक्त डोकावेल तुझ्या या खोलीत. त्याला सांभाळून घे हो..!" पारिजातकाचं असं समरस होणं याची आजपर्यंत फक्त कल्पना केली होती. आज ते प्रत्यक्षात उतरत होतं. "तुला रात्रच जागवायची होती ना, जागून घे! पुढच्या साऱ्या आयुष्याला या एका रात्रीचं ठिगळ जरी लावलंस ना.. तरिही एखाद्या शोभिवंत झालरीप्रमाणे नेहमीच शोभून दिसेल ते.."
तुझ्या सोबत अनुभवलेल्या या सुंदर क्षणांच्या आठवणी आता कायम साथ करणार आहेत मला. आणि या जगता जगता नकळंत मी जूने गाणे गुणगुणू लागले.. 'स्वप्ऩी आले काही एक मी गाव पाहीला बाई..'

_शब्दांचा प्रवास✍

BY 📚कोणीतरी म्हटलंय... 📚 मराठी सुविचार, कथा, कविता...