♦️هادی خانیکی در خصوصِ مواجهه با بیماری سرطان سخن می‌گوید🔺

مشاهده در یوتیوب

@joreah_journal

www.instagram.com/joreah_journal

🎙️فایل صوتی سخنرانی دکتر هادی خانیکی در سی‌ونهمین همایش سالانه انجمن علمی روانپزشکان ایران با عنوان
«شبکه‌های اجتماعی و مسئله امید»

@hadikhaniki

روشنفکران معمولی

#یادداشت| مجید یونسیان، روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی

دکتر مقصود فراستخواه با طرح واژه «روشنفکران معمولی» گسترش آن را به‌عنوان یک «امر اجتماعی» مهم دانسته‌اند اما پرسش‌هایی از این دست که «روشنفکر معمولی» کیست، چه ویژگی‌هایی دارد، دلایل و ریشه‌های اجتماعی رشد آن در ایران چیست، چرا امر اجتماعی مهمی است، چه جایگاهی را اشغال می‌کند، چه پیامدهای مثبت و منفی‌ای دارد و در طبقه‌بندی و طیف‌بندی روشنفکران کجا قرار می‌گیرد، آیا امر مثبتی است یا منفی؟ بی‌پاسخ مانده است. شاید نیاز باشد ابتدا این سخن دکتر فراستخواه را جدی بگیریم و سپس منتظر باشیم تا ایشان به‌طور روشن‌تری مقصود خود را از این واژه نسبتاً نوظهور بیان کنند.

متن کامل:

B2n.ir/d09004

@hammihanonline

دکتر فردین علیخواه، استاد جامعه شناسی دانشگاه گیلان در گفتگو با گیل خبر؛

صادق بوقی شایسته تقدیر است / در خصوص شادی در فضاهای عمومی موانع و چالش های جدی به چشم می خورد/ مداخله سیاست رسمی در زندگی روزمره شایسته نیست / استراتژی ندیدن و نشنیدن تغییرات و تحولات اجتماعی چاره‌ساز نیست
گیل خبر/ سرویس اجتماعی- چند روزی است که ماجرای آوازخوانی صادق بوقی، پیرمرد رشتی حاشیه‌ساز شده و واکنش‌های مختلفی در پی داشته است.
به همین بهانه با دکتر فردین علیخواه، استاد دانشگاه و عضو هیات علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه گیلان به گفتگو نشستیم تا با نگاهی کارشناسی به بررسی ابعاد این موضوع از منظر جامعه‌شناسی بپردازیم.
دکتر علیخواه که از کتاب‌های ایشان می‌توان به: تا طلاق نگرفتند کتاب ننوشتند، از لذت آنی تا ملال فوری و ترجمه کتاب دگرگونی شهرها: نظریه شهری و حیات شهری از دیوید سی. تورنز اشاره کرد، در این گفتگو، به نکات قابل تامل و مهمی پرداخته است.
مشروح گفتگو به شرح زیر است:

▪️به نظر شما در جامعه امروز ایران، اقشار و سنین مختلف جامعه راهی برای ابراز شادی دارند؟ مردم گیلان چطور؟

ببینید. باید به نکته ای توجه داشت و آن، ابراز شادی در فضاهای خصوصی و ابراز شادی در فضاهای عمومی است. مسئله ای که هم اکنون وجود دارد آن است که کم و بیش ابراز شادی در فضاهای خصوصی دارد به رسمیت شناخته می شود ولی در خصوص شادی در فضاهای عمومی نه و در این خصوص موانع و چالش های جدی به چشم می خورد. البته متأسفانه گاهی در اخبار رسانه ها می بینیم یا می خوانیم که نهادهای رسمی در مهمانی های خصوصی نیز با این توجیه که «مختلط» بوده است مداخله می کنند و نسبت به آنها نگاه جُرم‌انگارانه دارند. با این وجود، کم و بیش به رسمیت شناخته شدن شادی ها در فضاهای خصوصی روندی است که آهسته آهسته دارد قوت می گیرد. نکته دوم نوع و شکل ابراز شادی است. گویا حاکمیت درباره این مقوله نیز نسخه سفت و سختی دارد، به این شکل که هر نوع و هر شکلی از ابراز شادی را به رسمیت نمی شناسد یعنی برخی را «بهنجار و قابل پذیرش» و برخی را «نابهنجار» می داند. نکته سوم موضوع سن است. شما در سؤالتان کلمه درستی را آورده اید. منظورم سن است. به گمان من هم حاکمیت، و با شدت کمتری، هم جامعه، درباره شادی نوجوانان و جوانان نگاه سخت گیرانه، جُرم‌انگارانه و توأم با گناه‌اندیشی دارد. من گاهی در کلاس هایم برای بیان این نگاه اعلامیه ای را به دانشجویان نشان می دهم که در یک شهر کوچک پشت شیشه یک رستوران محلی نصب شده است و در آن نوشته شده است«ورود سگ و مجرد ممنوع». در اینجا منظور از مجرد اغلب همان جوانانی هستند که در قالب گروه دوستان به این مکان ها مراجعه می کنند. من حتی برخی هتل ها و اقامتگاهها را هم دیده ام که به مردان جوان اتاق نمی دهند. در بطن این نگاه، مجرمِ بالقوه دیدن جوانان نهفته است. نکته بعدی جنسیت است و این هم بسیار اهمیت دارد. متأسفانه نگاههای به شدت گناه اندیشانه نسبت به زنان، هم در نهادهای رسمی و با شدت کمتری، هم در جامعه دیده می شود. در واقع بگذارید خلاصه کنم. پرسش آن است که شادی در کجا، به چه شکلی، توسط چه کسی، همراه چه کسی، و با چه نتایجی ابراز شود؟ در همه این موارد، در زمینه شادی، سخت گیری نسبت به زنان به مراتب بیش از مردان است.
ببخشید مقدمه طولانی شد. به سؤال شما برگردم. بحث آن است که شادی در کجا، به چه شکلی، توسط چه کسی، با چه کسی، و با چه نتایجی؟ بر اساس مقدمه ای که عرض کردم در تک تک اجزاء این پرسش بین نهادهای رسمی و کلیت جامعه شکاف و اختلاف ملموسی به چشم می خورد. بله راه ابراز شادی در ایران و در گیلان وجود دارد ولی نکته آن است که این راه با تقلا توسط جامعه کسب شده است یا نه به شکلی توافقی بین حاکمیت و جامعه ایجاد شده است؟ من فکر می کنم اولی درست تر باشد. برای مثال رقص و پایکوبی در فضاهای عمومی از جمله آنهاست. نمی دانم شما اجازه دارید کلمه رقص را در خبرگزاری تان بکار ببرید یا نه؟ همین که من این سؤال را از شما می پرسم مشخص است که بین جامعه و نهادهای رسمی در خصوص شادی شکافی جدی وجود دارد.

▪️تعریف هنجارشکنی چیست و چه کسی هنجارهای جامعه را تعریف می‌کند؟ آیا ماجرای آواز و پایکوبی در رشت در دسته هنجارشکنی قرار می گیرد؟
ادامه در صفحه بعد👇🏼

مفهوم هنجار یکی از مفاهیم بنیادی علوم اجتماعی است. هر چند مانند سایر مفاهیم علوم اجتماعی، در اینجا تنوع تعاریف زیاد است ولی در کل منظور از هنجار به تعبیری؛ الگوهای غالب و پذیرفته شدۀ رفتار در یک گروه اجتماعی است. معمولا در تعریف هنجار نگاه آماری هم وجود دارد یعنی به قواعد رفتاری اشاره دارد که تعداد بیشتری از اعضای یک گروه اجتماعی از آن پیروی می کنند. در این وضعیت هر کس از آن هنجارهای غالب تخطی کند هنجارشکن تعریف می شود. البته بگویم که بحث پیچیدگی هایی هم دارد.
مثلا توجه کنیم که همه مصلحان اجتماعی در زمانۀ خودشان هنجارشکن بودند یا هنجارشکنی کردند. منظور آنکه تغییرات و تحولات اجتماعی مثبت زیادی ناشی از هنجارشکنی برخی ها در زمانۀ خودشان بوده است. برای مثال زمانی در برخی از کشورهای خاورمیانه والدین از تحصیل دخترانشان ممانعت می کردند و الگوی غالب این چنین بود. طبیعتا اولین والدین، یا اولین دخترانی که از این هنجار تخطی کردند هنجارشکن تعریف شدند و با انگ‌زنی جامعه مواجه شدند. یا زمانی جوانان بی‌هیچ مقاومتی باید با هر کسی ازدواج می کردند که والدین آنها را معرفی می کردند. این هنجار بود. روشن است که اولین جوانانی که از این هنجار تخطی کردند هنجارشکن تلقی شدند و شاید هم ابتدا طرد اجتماعی را تجربه کردند. گاهی هنجارهای اجتماعی ابتدا توسط اقلیتی از جامعه عرضه می شود و بعد از مدتی در جامعه فراگیر می شود. آنها از همان ابتدا هنجار نیستند و به اقلیت تعلق دارند ولی به تدریج وقتی فراگیر می شوند تبدیل به هنجار می شوند. هنجار در کل یعنی امری فراگیر. به جز این، گاهی اوقات دولت ها هم می توانند قانونی را تصویب کنند و آن قانون به تدریج تبدیل به هنجار شود. برای مثال بستن کمربند ایمنی در هنگام رانندگی از آن جمله است. توجه کنیم که وقتی در بسترهای اجتماعی و فضاهای عمومی هنجارشکنی صورت می گیرد این باعث مکث اجتماعی یا برانگیختن حساسیت اجتماعی می شود. در واقع جامعه به اشکال مختلف به تقبیح و تحقیر فرد هنجارشکن می پردازد. در این وضعیت جامعه به اشکال مختلف به مراقبت از هنجارهای خودش برمی خیزد. حال با این مقدمه مفهومی، می توان به قضاوت درباره همان رفتار آقای صادق بوقی پرداخت. آیا ایشان باعث برانگیختن حساسیت عمومی شد؟ آیا جامعه در مقام دفاع از هنجارهای خودش به دفاع پرداخت و ایشان را سرزنش کرد؟ شما این نمونه را با موضوع فساد مالی در چای دبش مقایسه کنید. واقعا جامعه نسبت به کدام یک حساسیت و واکنش نشان داد؟

▪️نوع نگاه و واکنش حاکمیت به ماجرای آوازخوانی صادق بوقی در بازار رشت را چگونه ارزیابی می کنید؟

من در این خصوص به حاکمیت کارت قرمز می دهم. البته من نگاه جامعه شناختی به موضوع دارم. فکر می کنم که حاکمیت بهتر است در مواجهه با به قول «کارل مالون»، «دیگریِ ناهمنوا» در جامعه تجدید نظر کند. در مصاحبه ها و نوشته های دیگرم همواره این را گفته ام. زندگی روزمره حیات خودش را دارد. زندگی روزمره منطق و سازوکار خودش را دارد. مداخله دولت ها در حیات زندگی روزمره و تلاش آشکار برای جهت دادن به آن؛ پیامدهای اجتماعی منفی دربردارد که شکل گیری رگه های مقاومت در بخش هایی از جامعه از آن جمله است. این باعث می شود زندگی روزمره سیاسی و سیاسی تر شود. در خصوص موضوع صادق بوقی هم شاهد چنین آثاری هستیم. حاکمیت و جامعه باید تلاش کنند تا درک مشترکی از آنچه در زندگی روزمره می گذرد داشته باشند. عمیق تر شدن شکاف اجتماعی به نفع هیچ کدام از طرفین نیست. ما نیازمند جامعه ای هستیم که در آن تنوعات و تفاوت های اجتماعی درک و به رسمیت شناخته شود. نیازمند جامعه ای هستیم که دگرپذیری؛ یعنی پذیرش دیگریِ متفاوت درک شود. نیازمند نگاهی هستیم که در آن نسبت به برخی رفتارهای اجتماعی در فضاهای عمومی شهری انگ‌زدایی شود. استراتژی ندیدن و نشنیدن تغییرات و تحولات اجتماعی چاره‌ساز نیست.

▪️عده ای اعتقاد دارند که برخورد با عوامل آوازخوانی در بازار رشت باعث شد تا صادق بوقی از نماد شور و نشاط و شادی به نماد اعتراض تبدیل شود. نظر شما در این خصوص چیست؟

بله. این اتفاقی است که حداقل رصد شبکه های اجتماعی و توجه به گفتگوهای عمومی اقشار مختلف مردم آن را تأیید می کند. آوازخوانی صادق بوقی را می شد موضوعی در حیات زندگی روزمره یا عنصری فولکلوریک در بازار ماهی فروشان شهر رشت دید و حتی رفت و از آن گزارش تهیه کرد، ولی متأسفانه تلاقی سیاست و امر روزمره در ایران باعث شد تا موضوع از قالب و محتوای خودش خارج شود و رنگ و بوی مقاومتی به خودش بگیرد. خود ایشان نه چنین انگیزه و هدفی داشت و نه اساسا تصور می کرد که رفتاری روزمره و معمولی که دیدن آن در بازار اصلی شهر رشت دور از انتظار نیست چنین توجهات عمومی را جلب کند و در جای جای کشور فراگیر شود.

▪️ از نظر شما صادق بوقی شایسته تقدیر است یا برخورد؟
ادامه در صفحه بعد👇🏼

در پاسخ به سؤالات قبل به شکلی نگاه خودم را مطرح کردم. از این لحاظ فکر می کنم که چنین افرادی شایسته تقدیر هستند که به شهر رشت هویت می بخشند و حداقل باعث برندسازی شهری می شوند. از این لحاظ شایسته تقدیر هستند که در این وضع کشور که مشقت های اقتصادی بسیار جدی است و مردم حال خوبی ندارند باعث می شوند عابران پیاده حتی برای مدتی کوتاه مکث کنند و با شادمانی به خانه بروند. به این دلیل شایسته تقدیرند که باعث می شود فضاهای عمومی تبدیل به فضاهایی گرم شوند. به این دلیل شایسته تقدیر هستند که برای شهر خاطره جمعی می سازند و به شهر سرزندگی می بخشند.
جالب آنکه قبل از مداخله سیاست رسمی در موضوع صادق بوقی، در برخی از کامنت های شبکه های اجتماعی ایشان را نقد می کردند که چرا در این وضعیت کشور و پس از التهابات سال گذشته، او سعی می کند شادمانی ایجاد کند، آیا ایشان نمی داند که در کشور چه خبر است؟ مداخله سیاست رسمی تفاسیر را در کل تغییر داد. به هر حال خلاصه کنم. بگذارید زندگی روزمره به ویژه در شهرهایی که مردمان آن فرهنگی شادی‌محور دارند حیات خودش را داشته باشد. تجربه جوامع نشان داده است که مداخله سیاست رسمی در زندگی روزمره تبعات ناگواری دربردارد.
https://gilkhabar.ir/news/i/491897

فایل صوتی رویداد 🔊

فلسفۀ آکادمی

با حضور:

00:00 مقدمه‌ای از محسن آزموده
05:01 سخنرانی رضا ماحوزی
42:19 پرسش و پاسخ اول
55:11 سخنرانی میثم سفیدخوش
1:35:36 پرسش و پاسخ دوم

@tardidschool

📢 تشکیل گروه «‌کتاب‌خوان علوم اجتماعی» انجمن جامعه‌شناسی ایران

مرکز آموزش تخصصی انجمن جامعه‌شناسی ایران قصد دارد نشست‌هایی حضوری در نقد و بررسی کتاب‌های مهم علوم اجتماعی برگزار کند. بدین منظور گروهی جهت هم‌اندیشی در مورد انتخاب کتاب‌ها برای مطالعه و بررسی، برنامه‌ریزی و هماهنگی نشست‌ها و همچنین نقد و نظر دربارهٔ کتاب‌های منتخب تشکیل شده است، که می‌توانید از طریق لینک زیر به آن بپیوندید:

به‌زودی در مورد نشست‌ها و جزئیات بیشتر آن‌ها اطلاع‌رسانی خواهد شد.

لینک گروه:
https://www.tgoop.com/iraniansociologicalassociation

*فرهنگ چیست و کار فرهنگی کدام است؟*
محمدعلی محمدی قره‌قانی، جامعه‌شناس در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
طی دهه‌های اخیر، تعریفی اشتباه از کار یا فعالیت فرهنگی در ایران متداول شده که به نظر می‌رسد بخش اعظم ناکامی‌ها در رساندن پیام حکومت اسلامی به مخاطبان خود در همین خطای مفهومی نهفته است. آنچه طی این سالها انجام گرفته در واقع نوعی تبلیغات بوده که آن هم مبتنی بر اصول و اسلوب علمی نبوده است. شاید اهم کارهایی که با عنوان فعالیت فرهنگی انجام شده، خواسته یا ناخواسته برگرفته از روش تبلیغات گوبلز، وزیر اطلاع رسانی آلمان نازی بوده که برآمده از مقتضیات زمان جنگ بود که البته همان هم در ایران ناقص اجرا شد....
.....در تمام تحقیقات سرمایه اجتماعی ایران، نشان داده شده که اعتماد افراد، بخصوص جوانان و کودکان، در مقایسه با سایر نهادهای اجتماعی، با فاصله زیاد به خانواده است. یعنی اگر والدین و خانواده‌ها موافق محتوای تبلیغات فرهنگی در مهد و مدارس و دانشگاه‌ها نباشند و با همدلی و همنوایی و مشارکت، اقدامات تبلیغاتی در چنین مراکزی را تأیید و تقویت نکنند، تمام عملیات فرهنگی توسط نظام اداری، به وسیله خانواده‌ها خنثی شده و همه هزینه‌ها و عمر و زمان و تلاش، آنچنان که طی دهه‌های اخیر بوده، به هدر خواهد رفت.
ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید...
http://www.ensafnews.com/434004/

📹 منشا تکرار فسادهای دبش

نسخه صوتی

▫️تخلف در صنعت چای را برخی یکی از بزرگترین تخلفات در ایران می‌دانند. به عقیده محمد فاضلی، جامعه‌شناس، نقشه راه فساد در ایران موضوع هنوز روشنی نیست.

▫️این جامعه‌شناس در فضای مجازی کارزاری تشکیل داده و در حال حاضر بیش از ۱۷ هزار امضا پای آن جمع شده است.

▫️کارزاری که او در بخشی از متن معرفی آن خطاب به روسای قوه قضاییه و قوه مجریه نوشته است: «درخواست ارائه گزارشی دقیق و روشن از همه ابعاد این پرونده و تخلفات صورت‌گرفته در آن، هم حق مردم ایران است و هم فرصتی برای اصلاح‌جویی و اصلاحات فراهم می‌کند. از آن‌جا که چنین تخلفی برای چندمین بار رخ می‌دهد و به دلیل روشن نشدن ابعاد چنین تخلفاتی، زمینه ممانعت از تکرار آن‌ها نیز ایجاد نشده است، ارائه گزارش دقیقی که زمینه پیگیری اصلاحات توسط جامعه و اصلاح‌جویان را فراهم کند، ضرورت دارد.»

▫️او در گفت‌وگو با اکوایران به این پرسش پاسخ می‌دهد که آیا حساسیت جامعه نسبت به پرونده‌های تخلف از بین رفته است؟

📺 @ecoiran_webtv

دومین نشست مجازی از سلسله نشست های چیستی و چرایی جامعه شناسی مردم مدار در ایران امروز
با حضور:
دکتر سیامک زند رضوی جامعه شناس و مدیر انجمن جامعه شناسی دفتر استان کرمان
دکتر مجتبی ترکارانی جامعه شناس و کنشگر اجتماعی از دفتر انجمن جامعه شناسی استان لرستان
دکتر روح الله گلمرادی جامعه شناس و یکی از مترجمین کتاب جامعه شناسی مردم مدار در کارزار عمل
دکتر بیدا میرحسینی مدیر گروه جامعه شناسی مردم مدار
سه شنبه ۲۸ آذر ماه ۱۴۰۲
ساعت ۲۰ الی ۲۲
پخش زنده در گوگل میت گروه جامعه شناسی مردم مدار
لینک جلسه:
https://meet.google.com/dzt-ujjs-kwc
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران

ترور یعنی پایان


هر فرد یا گروهی که به نقطه ترور و «خشونتِ کور» برسد دارد به پایان خویش اعتراف می‌کند. فرقی نمی‌کند که برحق باشی یا باطل،‌ مظلوم باشی یا ظالم و چه کسی را می‌کشی مقصر یا بی‌گناه؛ همین که تصمیم به خشونت کور گرفتی یعنی ذهن تو و روان تو به بن‌بست رسیده است: بن‌بست در اندیشیدن و راهی عقلانی یافتن، بن‌بست در اخلاقی زیستن و انسان ماندن، و بن‌بست در تاب‌آوری روانشناختی و از هم نگسیختن. درواقع جهان و زندگی و جامعه به بن‌بست نرسیده است تو به بن‌بست رسیده‌ای و آن هم دو بن‌بست: بن‌بستی در خویش و بن‌بستی با بیرون خویش.

کسی که با خویش در آشتی است و هنوز در درونش جوانه امید و عطر معنا برای زندگی هست، در بدترین فشارهای بیرون نیز از خویشتنِ خویش انرژی می‌گیرد و زیستِ درونی عقلانی و شادمانه‌ای دارد. و کسی که با بیرون خویش در آشتی است، در سخت‌ترین فرسودگی‌ها و تلاطمات درونی نیز این فرصت را دارد که از بیرون (جامعه و هستی) انرژی بگیرد و تنها نماند و به نقطه استیصال نرسد. تنها کسانی که هم در درون خویش و هم با بیرون خویش به بن‌بست رسیده‌اند، دست به خشونت کور می‌برند؛ فرقی نمی‌کند فرد باشد یا گروه یا فرقه یا حزب یا حتی یک حکومت. حتی وقتی یک ایدئولوژی فرمان به خشونت کور می‌دهد، درواقع دارد به غیرانسانی بودن خود و به بن‌بست رسیدن خود و به پایان یافتن خود اعتراف می‌کند.

پس آن‌که در خشونتِ کور می‌کُشد، خواه خود را خواه دیگری را، او در دو بن‌بست گیرافتاده است و با این کار پیام می‌دهد که به نقطه پایان خویش رسیده است، گرچه هنوز ظاهراً زنده باشد و در دستش بمب یا اسلحه باشد و ظاهراً هنوز قدرت کشتن داشته باشد.

خشونت کور البته پیام دیگری هم دارد: چیزهایی سرجای خودش نیست و احتمالا خیلی وقت است که سرجایش نبوده است و باید گشت و یافت و اصلاح کرد آن‌چه را که سرجای خودش نیست و باعث شده است که برخی به بن‌بست کشیده شوند و تصمیم بگیرند با خیال پایان دیگران، پایان خویش را رقم بزنند.

و اما این غصه‌هایی که این روزها از درون و بیرون، غزه یا کرمان یا هرجایی که بی‌گناهی کشته می‌شود، بر دلمان می‌بارد، و این مصیبت‌هایی که پی‌در‌پی برسرمان آوار می‌شود، اگر نکشدمان، قوی‌ترمان می‌کند.

به مردم کرمان، به مردم ایران و به همه انسان‌های صلح‌جوی جهان تسلیت می‌گویم که کشته شدن ظالمانه حتی یک انسان بی‌گناه خبر بدی است برای همه آنانی که امید دارند در جهانی انسانی‌تر زیست کنند.

محسن رنانی / ۱۴ دی‌ماه ۱۴۰۲

❗️«تمدن هفت‌هزار ساله ایران بدون آب در آستانه نابودی است.»

وضعیت وخیم ذخیره آبی ایران نگران‌کننده‌تر از همیشه است اما شاید شهامت و سماجت افرادی مانند عیسی کلانتری در تبیین #وضعیت بحرانی #آب در این سرزمین بتواند راه به جایی برد.

🔗 منبع و مصاحبه کامل
«ورشکستگی آبی؛ عامل نابودی ایران»
⬅️ بخش نخست ⬅️ بخش دوم
@Jaryaann

📜 فصلنامه «مردم‌نامه» از مجلات کم‌شمار مستقلی‌ست که در عمومی‌سازی دانش #تاریخ در ایران می‌کوشد.

«مردم‌نامه» به سردبیری #داریوش_رحمانیان تاریخ مردم برای مردم و حرکتی نو در تاریخ‌نگاری ایران است که دو آماج را دنبال می‌کند. یکی نوشتن درباره مردم و دیگری نوشتن برای مردم. چرا که باور دارد نواندیشی، نوگرایی، نوسازی و مردم‌سالاری در جامعه در غیاب مردم شدنی نیست و راه به جایی نمی‌برد. غیبت مردم در اکنون، ریشه و پایه در غیبت آنان در روایت تاریخ گذشته دارد.

❗از آن‌جا که ایمان داریم پشتیبانی از چنین فعالیت‌ها و نهادهای فرهنگی و نشریات مستقلی، در زمانه دشوار کنونی به استمرار کار آنان، افزایش آگاهی جامعه درباره این سرزمین و مردم ایران و گذار به آینده‌ای بهتر می‌انجامد، وظیفه خود می‌دانیم که داوطلبانه و در حد توان خود، در اطلاع‌رسانی و معرفی این نشریات و نهادها بکوشیم و از شما همراهان گرامی‌مان نیز بخواهیم که با معرفی آ‌نان به دیگران و با خرید این مجلات یا کمک‌های داوطلبانه، چراغ دانایی را در این سرزمین روشن بدارید.

مردم‌نامه را می‌توانید در نشانی‌های زیر دنبال کنید:
⬅ وب‌گاه ⬅ تلگرام
⬅ پیوند سایر رسانه‌های مردم‌نامه

👈 یادداشتی درباره مردم‌نامه
@Jaryaann

❎❎دوست گرامی محمد فاضلی صفحه نشر پادکستی ایجاد کرده است که قرار است به زبانی ساده و غیرفنی، جامعه شناسی را با جامعه به اشتراک بگذارید. اگر علاقه مند هستید این پادکست را دنبال کنید. اطمینان دارم که او همچنان اثرگذار خواهد بود.❎❎

https://castbox.fm/app/castbox/player/id5630870/id663209592?v=8.22.11&autoplay=0

بدون شرح!

🔸دکتر محمدفاضلی(جامعه‌شناس) و تبیین نسبت حکمرانی و کارآمدی
@sahandiranmehr

🔶 برگزاری همایش «مسئولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی»

🔸نظر به اهمیت نظری و کاربردی موضوع مسئولیت اجتماعی علم، اتّحادیه انجمن‌های علوم اجتماعی ایران، نخستین همایش سالانه خود را با موضوع «مسئولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی» با همکاری شماری از انجمن‌های عضو اتحادیه برگزار می‌کند.

🔸برنامه نشست‌ها و سخنرانی‌ها به زودی اعلام خواهد شد.

🔹زمان: دو‌شنبه و سه‌شنبه ۹ و ۱۰ بهمن‌ ۱۴۰۲
🔹 ساعت: ۱۳:۳۰ تا ۲۰
🔹 مکان: خانه اندیشمندان علوم انسانی ایران

www.tgoop.com/uissa1400