+ ازم ناراحت شدی؟
- نه، نا امید شدم.

من رشته‌ی محبت تو پاره می‌کنم
شاید گره خورَد، به تو نزدیک‌تر شوم…

‏یکی از آقای سلیمی پرسیده بود کِی باید رها کرد؟ خیلی خوب گفته بود جایی که متوجه میشی داری تنهایی برای منافع دو نفر می‌جنگی. اونجا که میفهمی اونی که دچاره فقط تویی. جایی که می‌فهمی اشتراکات خیلی کمه و صرفا خاطره‌ها مونده!

تو یارِ روزهای سختی..

این دختر همیشه حامی بوده.هرموقع من خسته شدم اون امید داده، انگیزه داده؛بلندم کرده! خوبه که هستی 🤍✨

بی‌اعتنا شدم به جهان، بی‌تو آنچنان
کز ديدن تو نيز، نه غمگين شوم نه شاد
رسم اين مگر نبود که گر آتشم زنی
خاکسترِ مرا نسپاری به دستِ باد؟
گفتي ببند عهد و به من اعتماد کن
نفرين به عهد بستن و لعنت به اعتماد!
اين زخم خورده را به ترحم نياز نيست
خيرِ شما رسيده به ما، مرحمت زياد
- فاضل نظری

اون‌قدر که محبت تاوان داره؛ اشتباه،نداره..

من سهم خودم رو انجام دادم؛ امیدوارم نبودنم بهت آرامشی بده که عشق‌م نتونست..

انسان عوض نمی‌شه، متوجه می‌شه!

احتمالاََ یه روزی از دلتنگی‌ت میمیرم، اما حرفم هنوز همونه دیگه نمیخوامت..

سعدی یه بیت قشنگ داره که من هر بار زیر لب زمزمه‌ش می‌کنم بغضم می‌گیره و دوست دارم بدونم اون لحظه موقع نوشتن این بیت چه حالی داشته. می‌گه «سعدیا! روی دوست نادیدن / بِه که دیدن میانِ اغیارش». آخ!

چه‌طور می‌تونی من رو به یکی دیگه بسپری، وقتی تمام من، تمام تو رو نفس می‌کشه؟

خیلی وقته که درحالِ مراقبت از اون یک درصد امیدِ باقی مونده برای ادامه ی زندگی ام.

نگاهِ سرد، یک خداحافظی ابدی‌ست..

«گل می‌دهی نو می‌شوی، من در بهارت نیستم..»