Народ мае права самастойна вырашаць свой лёс, што ён зрабіў у 1994-м, і мае права выправіць памылку, што спрабаваў зрабіцьу 2020-м.
Народ мае права на паўстаньне. Гэтая права пацьверджана ўсёй гісторыяй цывілізацыі. Ва ўсякім разе, эўрапейскай цывілізацыі, пачынаючы яшчэ з антычнасьці. Прычым, аж да фізычнага зьнішчэньня тараніі. Хаця б з той прычыны, што тыранія, калі яе ня зьнішчыць, можа пагражаць і іншым народам.
У гэтым, між іншым, палягае адказ на дылему, якую ў свой час сфармуляваў Васіль Быкаў, сказаўшы, што дэмакратыя ня можа перамагчы дыктатуру адэкватнымі сродкамі. Гэтыя быкаўскія словы часта разумеюць як заклік зьмірыцца зь непазьбежнасьцю, тады як яны толькі канстатацыя: не перамагае, бо не дазваляе сабе змагацца з дыктатурай тымі спосабамі, якімі тыранія змагаецца з прыхільнікамі свабоды. Формула «народ мае права на паўстаньне» якраз і паказвае выйсьце.
Трэба думаць, у гэтым сэнсе беларусы зрабілі выснову з 2020-га. Кветкі — цудоўна, але — толькі пасьля перамогі.
Ацэньваючы падзеі нядаўнія, нам варта паспрабаваць паглядзець на сытуацыю з вышыні значна большай гістарычнай пэрспэктывы.
І калі мы гэта зробім, мы ўбачым, што за намі — два з паловай стагодзьдзя імпэрскай акупацыі. І ў ёй былі пэрыяды, калі само слова «Беларусь» было забаронена. Беларусаў як нацыю няспынна зьнішчалі — пры царах, з высылкамі ў Сібір, пры бальшавіках, з расстрэламі ў шматлікіх Курапатах.
Такі каласальны тэрмін, які закрануў мінімум дзесяць пакаленьняў, ня мог не дэфармаваць мэнталітэт народа.
У жніўні 1991-га шанцаў, што Беларусь застанецца пад кіраваньнем Крамля (так, адзінай зь іншых рэспублік), як я усё больш пераконваюся, было значна больш, чым што здабудзе Незалежнасьць. У тым, што здабыла — вялізная заслуга авангарда нацыі, дзясяткаў тысяч актывістаў Беларускага Народнага Фронту на чале з Пазьняком, як бы мяне не пераконвалі ў зваротным.
Як і ў 1918-м, у 1991-м беларусы даказалі, што маюць права на сваю дзяржаву.
Наступныя 30 гадоў жыцьця хай і ў дэ-юрэ незалежнай краіне, але пад лукашэнкаўскай дыктатурай, не маглі сфармаваць у грамадзтва ні палітычнай культуры, ні яснага разуменьня нацыянальных каштоўнасьцяў. І таму тое, што сотні тысяч беларусаў узьнялі ў жніўні 2020-га Бел-Чырвона-Белы Сьцяг, можна ўспрыняць як цуд, хаця асабіста мне ў гэтым бачыцца жыцьцятворнасьць беларускай нацыянальнай ідэі.
Цалкам магчыма, 2020 год і ня мог скончыцца перамогай (паўтараю, дамагаючыся вызваленьня з-за кратаў яго лідэраў, мы маем права і павінны аналізаваць іх тагачасныя дзеяньні).
Пры тым, што гэтыя дзьвесьце з паловай гадоў іпмпэрскай акупацыі і залежнасьці нас усё яшчэ не адпускаюць, — я перакананы, што пасьля 2020-га мы ўсё ж бліжэй да свабоды, чым раней.
І вось яшчэ адна дэталь, якая хоць і ня мае непасрэднага дачыненьня да пэўнай гістарычнай даты, але надае тое, што завецца гістарычным аптымізмам. Гэта значыць — аптымізмам, які вынікае з гісторыі.
У гэтыя дні Інтэрнэт абляцеў відэазварот да Пуціна жыхароў узятага ўкраінскімі войскамі раёна Курскай вобласьці РФ: «Помогите нам вернуть наши земли, Владимир Владимирович! Мы ведь поддерживаем специальную военную операцию, Владимир Владимирович!» (тое, што страта «ваших земель» вынік таго, што сунуліся ў «не ваши земли», для гэтых людзей — невырашальная лагічная задача, бо, як казаў «Владимир Владимирович», «Россия -= везде»).
Зварот не арганізаваны мясцовымі ўладамі — у ім гнеўныя тырады пра раённую адміністрацыю. Словы, як гаворыцца, ідуць ад сэрца, льюцца з самой душы.
Увогуле, заклікаў расейцаў «да цара» апошнім часам мы бачылі шмат — ці то каналізацыю прарве і дом затопіць, ці то прарве дамбу і затопіць увесь горад, ды ці мала чаго штодня не здараецца на абшарах бясконцай Расеі. І практычна заўсёды — словы пра «мы ведь поддерживаем специальную воекнную операцию!». Трэба разумець — мы ўхваляем агрэсію супраць Украіны, падтрымліваем забойствы старых, жанчын і дзяцей, радуемся бамбёжкам радзільных дамоў, нам да сэрца нялюдзкія катаваньні ваеннапалонных. (1/2)
Народ мае права самастойна вырашаць свой лёс, што ён зрабіў у 1994-м, і мае права выправіць памылку, што спрабаваў зрабіцьу 2020-м.
Народ мае права на паўстаньне. Гэтая права пацьверджана ўсёй гісторыяй цывілізацыі. Ва ўсякім разе, эўрапейскай цывілізацыі, пачынаючы яшчэ з антычнасьці. Прычым, аж да фізычнага зьнішчэньня тараніі. Хаця б з той прычыны, што тыранія, калі яе ня зьнішчыць, можа пагражаць і іншым народам.
У гэтым, між іншым, палягае адказ на дылему, якую ў свой час сфармуляваў Васіль Быкаў, сказаўшы, што дэмакратыя ня можа перамагчы дыктатуру адэкватнымі сродкамі. Гэтыя быкаўскія словы часта разумеюць як заклік зьмірыцца зь непазьбежнасьцю, тады як яны толькі канстатацыя: не перамагае, бо не дазваляе сабе змагацца з дыктатурай тымі спосабамі, якімі тыранія змагаецца з прыхільнікамі свабоды. Формула «народ мае права на паўстаньне» якраз і паказвае выйсьце.
Трэба думаць, у гэтым сэнсе беларусы зрабілі выснову з 2020-га. Кветкі — цудоўна, але — толькі пасьля перамогі.
Ацэньваючы падзеі нядаўнія, нам варта паспрабаваць паглядзець на сытуацыю з вышыні значна большай гістарычнай пэрспэктывы.
І калі мы гэта зробім, мы ўбачым, што за намі — два з паловай стагодзьдзя імпэрскай акупацыі. І ў ёй былі пэрыяды, калі само слова «Беларусь» было забаронена. Беларусаў як нацыю няспынна зьнішчалі — пры царах, з высылкамі ў Сібір, пры бальшавіках, з расстрэламі ў шматлікіх Курапатах.
Такі каласальны тэрмін, які закрануў мінімум дзесяць пакаленьняў, ня мог не дэфармаваць мэнталітэт народа.
У жніўні 1991-га шанцаў, што Беларусь застанецца пад кіраваньнем Крамля (так, адзінай зь іншых рэспублік), як я усё больш пераконваюся, было значна больш, чым што здабудзе Незалежнасьць. У тым, што здабыла — вялізная заслуга авангарда нацыі, дзясяткаў тысяч актывістаў Беларускага Народнага Фронту на чале з Пазьняком, як бы мяне не пераконвалі ў зваротным.
Як і ў 1918-м, у 1991-м беларусы даказалі, што маюць права на сваю дзяржаву.
Наступныя 30 гадоў жыцьця хай і ў дэ-юрэ незалежнай краіне, але пад лукашэнкаўскай дыктатурай, не маглі сфармаваць у грамадзтва ні палітычнай культуры, ні яснага разуменьня нацыянальных каштоўнасьцяў. І таму тое, што сотні тысяч беларусаў узьнялі ў жніўні 2020-га Бел-Чырвона-Белы Сьцяг, можна ўспрыняць як цуд, хаця асабіста мне ў гэтым бачыцца жыцьцятворнасьць беларускай нацыянальнай ідэі.
Цалкам магчыма, 2020 год і ня мог скончыцца перамогай (паўтараю, дамагаючыся вызваленьня з-за кратаў яго лідэраў, мы маем права і павінны аналізаваць іх тагачасныя дзеяньні).
Пры тым, што гэтыя дзьвесьце з паловай гадоў іпмпэрскай акупацыі і залежнасьці нас усё яшчэ не адпускаюць, — я перакананы, што пасьля 2020-га мы ўсё ж бліжэй да свабоды, чым раней.
І вось яшчэ адна дэталь, якая хоць і ня мае непасрэднага дачыненьня да пэўнай гістарычнай даты, але надае тое, што завецца гістарычным аптымізмам. Гэта значыць — аптымізмам, які вынікае з гісторыі.
У гэтыя дні Інтэрнэт абляцеў відэазварот да Пуціна жыхароў узятага ўкраінскімі войскамі раёна Курскай вобласьці РФ: «Помогите нам вернуть наши земли, Владимир Владимирович! Мы ведь поддерживаем специальную военную операцию, Владимир Владимирович!» (тое, што страта «ваших земель» вынік таго, што сунуліся ў «не ваши земли», для гэтых людзей — невырашальная лагічная задача, бо, як казаў «Владимир Владимирович», «Россия -= везде»).
Зварот не арганізаваны мясцовымі ўладамі — у ім гнеўныя тырады пра раённую адміністрацыю. Словы, як гаворыцца, ідуць ад сэрца, льюцца з самой душы.
Увогуле, заклікаў расейцаў «да цара» апошнім часам мы бачылі шмат — ці то каналізацыю прарве і дом затопіць, ці то прарве дамбу і затопіць увесь горад, ды ці мала чаго штодня не здараецца на абшарах бясконцай Расеі. І практычна заўсёды — словы пра «мы ведь поддерживаем специальную воекнную операцию!». Трэба разумець — мы ўхваляем агрэсію супраць Украіны, падтрымліваем забойствы старых, жанчын і дзяцей, радуемся бамбёжкам радзільных дамоў, нам да сэрца нялюдзкія катаваньні ваеннапалонных. (1/2)
Telegram channels enable users to broadcast messages to multiple users simultaneously. Like on social media, users need to subscribe to your channel to get access to your content published by one or more administrators. Ng was convicted in April for conspiracy to incite a riot, public nuisance, arson, criminal damage, manufacturing of explosives, administering poison and wounding with intent to do grievous bodily harm between October 2019 and June 2020. A Hong Kong protester with a petrol bomb. File photo: Dylan Hollingsworth/HKFP. Private channels are only accessible to subscribers and don’t appear in public searches. To join a private channel, you need to receive a link from the owner (administrator). A private channel is an excellent solution for companies and teams. You can also use this type of channel to write down personal notes, reflections, etc. By the way, you can make your private channel public at any moment. On June 7, Perekopsky met with Brazilian President Jair Bolsonaro, an avid user of the platform. According to the firm's VP, the main subject of the meeting was "freedom of expression."
from us
