НАВУМЧЫК

Адгадайце, хто ў 1990-м гэта сказаў — Гарбачоў, Буш-старэйшы ці Гансалес (тагачасны прэм'ер Гішпаніі)?

«Распад СССР стаў бы велізарнай катастрофай і для грамадзян, якія жывуць у СССР, таму што нанёс бы велізарную псыхалягічную траўму... Па-другое, гэта паставіць пад пагрозу ўсю сыстэму міжнароднай бясьпекі. Бо распад СССР прывёў бы да велізарнай колькасьці лакальных кровапралітных канфліктаў. А вось дзе павінна праходзіць мяжа паміж адным рэгіёнам і іншым, паміж адной рэспублікай і іншай? «А вось гэты вось кавалачак зямлі — гэта гістарычна наша, а ня ваша. І мы будзем ваяваць і праліваць кроў за гэты кавалачак зямлі». А ядзерная зброя незразумела куды сышла... Я думаю, што дабром і для савецкага народа, і для сьвету быў бы не распад СССР, а нармальная, цывілізаваная федэралізацыя...».

Не, ня Гарбачоў і не Гансалес у 1990-м, а расейскі палітык Яшын у 2024. Я толькі памяняў «Расею» на «СССР» і «расейскі народ» - на «савецкі». Але клянуся, што ў 1990-91 з вуснаў вышэйназваных лідэраў гучалі менавіта такія аргумэнты: ядзерную зброю расьцягнуць па «нацыянальных кватэрах» і надыдзе ўсяленскі хаос.

Напрыклад, 1 жніўня 1991 у сумнавядомым сьпічы ў Вярхоўнай Радзе Ўкраіны, які журналісты назвалі «катлетай па-кіеўскі», прэзыдэнт ЗША Буш фактычна атаясаміў Незалежнасьць з «лакальным дэспатызмам», «суіцыдальным нацыяналізмам» і катэгарычна заявіў, што ЗША ня будзе гэтага падтрымліваць. Праз тры тыдні Ўкраіна абвясьціла незалежнасьць. Ужо іншы прэзыдэнт, Клінтан, настаяў, каб ядзерная зброя з Украіны (і з Беларусі і Казахстану) была перададзеная Расеі – маўляў, у Крамля больш адказнасьці і Крэмль больш прагназуемы. Кіеў, Менск і Алма-Ата свае абацаньні адказна выканалі – Крэмль жа пагражае атамнымі боегалоўкамі ўсяму сьвету.

Распад РФ і адначасна поўная, «пад нуль», дэнуклерызацыя былой тэрыторыі РФ – наўрад ці хутка будуць прыярытэтам нават антыпуцінскіх расейскіх палітыкаў. Але гэта павінна быць адным з прыярытэтам палітыкаў беларускіх – ва ўсялякім разе, у вызначэньні свайго стаўленьня да палітыкаў расейскіх.

www.tgoop.com/Navumcyk/943

2.2K viewsedited  Sep 22 at 19:40

Адгадайце, хто ў 1990-м гэта сказаў — Гарбачоў, Буш-старэйшы ці Гансалес (тагачасны прэм'ер Гішпаніі)?

«Распад СССР стаў бы велізарнай катастрофай і для грамадзян, якія жывуць у СССР, таму што нанёс бы велізарную псыхалягічную траўму... Па-другое, гэта паставіць пад пагрозу ўсю сыстэму міжнароднай бясьпекі. Бо распад СССР прывёў бы да велізарнай колькасьці лакальных кровапралітных канфліктаў. А вось дзе павінна праходзіць мяжа паміж адным рэгіёнам і іншым, паміж адной рэспублікай і іншай? «А вось гэты вось кавалачак зямлі — гэта гістарычна наша, а ня ваша. І мы будзем ваяваць і праліваць кроў за гэты кавалачак зямлі». А ядзерная зброя незразумела куды сышла... Я думаю, што дабром і для савецкага народа, і для сьвету быў бы не распад СССР, а нармальная, цывілізаваная федэралізацыя...».

Не, ня Гарбачоў і не Гансалес у 1990-м, а расейскі палітык Яшын у 2024. Я толькі памяняў «Расею» на «СССР» і «расейскі народ» - на «савецкі». Але клянуся, што ў 1990-91 з вуснаў вышэйназваных лідэраў гучалі менавіта такія аргумэнты: ядзерную зброю расьцягнуць па «нацыянальных кватэрах» і надыдзе ўсяленскі хаос.

Напрыклад, 1 жніўня 1991 у сумнавядомым сьпічы ў Вярхоўнай Радзе Ўкраіны, які журналісты назвалі «катлетай па-кіеўскі», прэзыдэнт ЗША Буш фактычна атаясаміў Незалежнасьць з «лакальным дэспатызмам», «суіцыдальным нацыяналізмам» і катэгарычна заявіў, што ЗША ня будзе гэтага падтрымліваць. Праз тры тыдні Ўкраіна абвясьціла незалежнасьць. Ужо іншы прэзыдэнт, Клінтан, настаяў, каб ядзерная зброя з Украіны (і з Беларусі і Казахстану) была перададзеная Расеі – маўляў, у Крамля больш адказнасьці і Крэмль больш прагназуемы. Кіеў, Менск і Алма-Ата свае абацаньні адказна выканалі – Крэмль жа пагражае атамнымі боегалоўкамі ўсяму сьвету.

Распад РФ і адначасна поўная, «пад нуль», дэнуклерызацыя былой тэрыторыі РФ – наўрад ці хутка будуць прыярытэтам нават антыпуцінскіх расейскіх палітыкаў. Але гэта павінна быць адным з прыярытэтам палітыкаў беларускіх – ва ўсялякім разе, у вызначэньні свайго стаўленьня да палітыкаў расейскіх.

BY НАВУМЧЫК