یکی از شعارهای گورباچف بازگشت به سوسیالیسم واقعی و آرمان‌های لنین بود و در نتیجهٔ آن لطیفهٔ زیر ساخته شده بود:

–فرق بین سوسیالیسم انتزاعی با سوسیالیسم واقعی در چیست؟

–در سوسیالیسم انتزاعی مردم زندگی نمی‌کردند و در سوسیالیسم واقعی نمی‌توانند زندگی کنند!

«به آن می‌خندم، ص ۵۲»

-میخائیل میلنیچینکو

به زعم ما هنرِ نخواندن اهمیت زیادی دارد!
یعنی نباید صرفاً به این دلیل که در حال حاضر فلان کتاب توجه اکثریتِ عامه را به خود جلب کرده به مطالعه‌ی آن پرداخت- تألیفاتی چون جزوه‌های سیاسی و مذهبی و رُمان‌ها و شعر و امثال آن که به یکباره سر و صدایی به راه می‌اندازند و شاید در اولین سال انتشار به چاپ چندم هم برسند. به خاطر داشته باشید: «آن که برای ابلهان می‌نویسد همواره مخاطبِ بسیار می‌یابد.» تنها مدتی محدود و معین را به مطالعه اختصاص بدهید، آن هم مطالعه‌ی اذهانِ بزرگ... عوام فقط دوست دارند آنچه را که چاپِ زیبایی دارد بخوانند و دَری وَری هایِ لوس و احمقانه‌ی کلّه‌پوک‌هایِ بابِ روز را مطبوع‌تر و خوش‌تر از افکارِ اذهانِ بزرگ می‌یابند.

«جهان و تأملات فیلسوف»

-آرتور شوپنهاور

کتاب موسیقی فیلم‌های جان ویلیامز
نویسنده: امیلیو اودیسینو
مترجم: مهدی قویدل

جان ویلیامز را می‌توان برجسته‌ترین آهنگساز تاریخ سینما، و چهره‌ای نمادین در موسیقی آمریکا دانست. او در آغاز حرفه‌اش، یکی از بااستعدادترین و چندمنظورترین آهنگسازان نسل خود بود. بسیاری وی را آهنگسازی هم‌سنگ جرج فردریک هندل در دوران مدرن می‌دانند.
پژوهشگران، مورخان موسیقی فیلم، و کارشناسان نیز کم‌وبیش متفق‌القول‌اند که موسیقی ویلیامز را باید به‌عنوان آغازگر نوعی «رنسانس موسیقی فیلم» دانست. ویلیامز به‌عنوان احیاگر سبک کلاسیک و بنیان‌گذار جریان نوکلاسیک موسیقی فیلم شناخته می شود.
نئوکلاسیسیسم در موسیقی هنری، احیای فرم‌ها و سبک‌های گذشته است که که از طریق هیبریداسیون با هارمونی‌ها و دیسونانس‌های قرن بیستم به‌روز شده و از طریق اغراق مانریستی و طنزآمیز بازآفرینی شده است. به‌طور مشابه، در موسیقی فیلم، جان ویلیامز سبک کلاسیک هالیوود را احیا و به‌روز کرد و گرایش نئوکلاسیکی را در چارچوب سبک التقاطی هالیوود جدید آغاز نمود.
این کتاب نه از منظر موسیقی‌شناسی، بلکه از دیدگاه مطالعات سینمایی نوشته شده است.

@NazariyehAdabi

اگر جنگی نتیجه‌اش خوشبختی تمام دنیا هم باشد، باز هم به جاری شدن یک قطره اشک بر روی گونه‌های یک کودک بی‌گناه نمی‌ارزد.

-فیودور داستایفسکی

حوصله هیچ کس را نداشتم فقط می‌خواستم در سکوت و تنهایی صبحانه‌ام را تمام کنم و یک مدت با کسی حرف نزنم دلم می‌خواست فقط سرم به کار خودم گرم باشد. با یک وضع مخصوص و با اندک مهارتی با دنیا به مبارزه برخاسته بودم، این بود اعتراض من به دنیا. می‌دانستم که با چنین روشی وجودم را از بین می‌برم و گاهی قضایا را چنین می‌سنجیدم. اگر دنیا قادر نیست که از اشخاصی همچون من استفاده کند و اگر قادر نیست که به آنها بهترین مقام‌ها و بزرگترین وظیفه‌ها را بدهد، پس کار اشخاصی همچون من جز نابودشدن چیز دیگری نیست. به جهنم چشم دنیا کور شود!

«دمیان، ترجمه: رضا نجفی، ص ۳۴»

-هرمان هسه

اتهام‌هایی که در گذشته از سوی فاشیست‌ها و کمونیست‌ها وارد می‌شد، اکنون از سوی محافظه‌کاران وارد می‌شود. آن‌ها می‌گویند لیبرالیسم نوعی ضعف است. اگر این‌ اتهام‌ها حقیقت داشت_اگر نهادهای لیبرال و رهبران سیاسی نسبت به نیازهای دفاع ملی و امنیت شخصی ناتوان بودند_ این امر در طی بحران‌های  بزرگ قرن بیستم برای لیبرال‌دموکراسی فاجعه‌آمیز می‌بود و امروز جهان به کلی شکل دیگری داشت. اما تجربه‌ی تاریخی چنین نبود: حکومت لیبرال پیوسته ثابت کرده است که از آنچه رقیبانش انتظار داشتند قوی‌تر و پا برجاتر بوده است؛ و در اینجا درباره‌ی لیبرالیسم درس مهمی نهفته است.
اصول بنیادین لیبرالیسم، نه تنها نظریه‌ای درباره‌ی آزادی، برابری و مصالح عمومی بلکه نظریه‌ای درباره‌ی نظام قدرت_یعنی ابزارهایی برای ایجاد قدرت و همچنین مهار آن_ارائه می‌دهد. این نظریه دستاورد فوق‌العاده‌ی لیبرالیسم قانون‌سالار بوده است و سابقه‌ی آن به اواخر قرن هفدهم و قرن هجدهم و لیبرالیسم دموکراتیک جدیدی برمی‌گردد که تقریبا از اواخر قرن نوزدهم سر برآورده است.

«قدرت آزادی، نیروی راستین لیبرالیسم، ص۳۷»

-پل استار

انسان مراسم دینی را به خصایل اخلاقی ترجیح می‌دهد زیرا خصایل اخلاقی دشوار و پر زحمت‌اند و انسان پیوسته و هر لحظه باید مراقب آنها باشد، به این جهت انسان در زندگی خود نظامی از مراسم به وجود می‌آورد. تاثیر این مراسم این است که انسان از دین به عنوان تسکین‌دهنده‌ی احساسات خود استفاده می‌کند یعنی این مراسم را جبران گناهانی تلقی می‌کند که در مقابل خداوند مرتکب شده است. پس مراسم دینی از ابداعات انسان است. انسان هر قدر از لحاظ اخلاق فاقد دقت است در عوض در اجرای مراسم دینی دقیق است زیرا می‌خواهد از طریق این مراسم، اخلاق خود را تثبیت کند.

«مابعدالطبیعه اخلاق»

-ایمانوئل کانت

نگاه کن که غم درون دیده‌ام
چگونه قطره قطره آب می‌شود
چگونه سایهٔ سیاه سرکشم
اسیر دست آفتاب می‌شود

نگاه کن
تمام هستیم خراب می‌شود
تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطرها و نورها
نشانده‌ای مرا کنون به زورقی
ز عاج‌ها، ز ابرها، بلورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعرها و شورها
به راه پر ستاره می‌کشانیَم
فراتر از ستاره می‌نشانیَم
نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ‌رنگ ساده‌دل
ستاره چین برکه‌های شب شدم.

-فروغ فرخزاد

‌وقایع خوشِ زندگی، مثل درختان سبز و خرمی است که وقتی از دور نظاره‌شان می‌کنیم خیلی زیبا به نظر می‌رسند؛ ولی به مجرد آنکه نزدیکشان شده و در داخلشان می‌رویم زیبائیشان هم از بین می‌رود. شما در این موقع نمی‌توانید بفهمید زیبائیش به کجا رفته، آنچه می‌بینید چند درخت خواهد بود و بس.

«در باب حکمت زندگی»

-آرتور شوپنهاور

زندگی به امواج دریا مانند است
چیزی به ساحل می‌برد و
چیزی دیگر را می‌شویَد.

چون به سرکشی افتد
انبوه ماسه ها را با خود می‌برد
اما تواند بود
که تخته پاره‌یی نیز با خود به ساحل آرد
تا کسی بام کلبه‌اش را
بدان بپوشاند.

-مارگوت بیکل
ترجمه: احمد شاملو

جنگ استخوان‌ها! داستانی از دشمنی دو دانشمند

▪️در اواخر قرن ۱۹ میلادی، دو دیرین‌شناس بزرگ آمریکایی به نام‌های ادوارد کوپ و چارلز مارش، درگیر رقابتی علمی شدند که سالها ادامه داشت. رقابت آنها بر سر یافتن بقایای جانوران باستانی به خصوص دایناسورها بود.
طی این سالها، این دو دانشمند از هیچ چیز برای تحقیر و بی آبرو کردن رقیبشان فروگذار نکردند از جمله دزدی، رشوه، تهمت، دروغ، و تخریب فسیلها.

▫️با وجود این جنگ غیر قابل قبول، میراث این دو دانشمند بسیار باارزش بود. بیش از ۱۳۶ گونه جدید دایناسور توسط آنها توصیف شد! تلاش این دو دانشمند منجر به توجه عموم به دیرین شناسی و به خصوص علاقه به دایناسورها در عموم مردم شد که‌ تاکنون ادامه دارد ترایسراتوپس، استگازوروس، آلوساروس و برانتوسوروس از جمله اکتشافات آنها است.

▫️جنگ استخوان‌ها نشان داد که دانشمندان بزرگ هم انسان هستند و می‌توانند وارد حواشی بیهوده غیراخلاقی شوند.

➖فیلم در مورد جنگ استخوان‌ها است.


@NazariyehAdabi

‌جهان صرفاً آوردگاهی نیست که در آن پیروزی و شکست، در آینده تلافی شوند. خیر! جهان، خود واپسین داورِ خود است. هر انسانی رسوایی و پاداشی را که سزاوارش است با خود به همراه دارد.

«در بابِ طبیعتِ انسان»

-آرتور شوپنهاور

اجرای ترانه‌ی زیبا و تاثیرگذار "Good People" (با زیرنویس فارسی)

▪️این قطعه در سریال "Empire" و توسط دو بازیگر این سریال، "جوسی اسمولت" و "یاز" که در قالب شخصیت های جمال و حکیم ظاهر میشوند، اجرا شده است.


@NazariyehAdabi

هر چه یک جامعه بیشتر از حقیقت فاصله بگیرد، افراد آن جامعه از آنان که حقیقت را می‌گویند نیز، بيشتر متنفر خواهند شد.

-جورج اورول