چند وقت پیش مطلبی با عنوان 👈 قسمتی کوچک از جنایات کوروش هخامنشی 👉 در سایت استوا منشتر شد این مطلب در اصل کپی نوشته‌ های تحریفی و دروغین رضا مرادی غیاث آبادی بود که به استاد تحریف متون تاریخی مشهور می‌ باشد. اما پس از مدتی سایت استوا به فعالیت خود خاتمه داد ولی این مطلب با عنوان‌ های دیگر در برخی از سایت‌ ها و خبرگزاریها منتشر شد و انواع لقب های شاخدار مانند کوروش جنایتکار جنگی و غیره را به او و تاریخ ایران نسبت دادند

اینکه چه ارتباطی میان سایت استوا، مشرق نیوز و رضا مرادی غیاث آبادی وجود دارد،‌ بر ما معلوم نیست اما حداقل می‌ دانیم که غیاث آبادی از زمانی که شروع به کوروش‌ ستیزی گسترده کرد برخی از رسانه‌ های قدرتمند وابسته به برخی از نهادها،‌ مطالب وی را کپی کردند و این مطالب از دل این سایت ها به فضای مجازی و اساتید کپی کار تلگرامی منتقل شد

اگر چه مطالب غیاث آبادی در ظاهر مستند به چشم می‌ ایند اما با بررسی انها در می‌ یابیم که غیاث آبادی اصلا آن چیزی که در منابع آمده است را ذکر نکرده و همه را تحریف کرده به طوری که موارد دلخواه را ساخته است.

در اینجا و قبل از پرداختن به اتهام های خنده داری که به کوروش بزرگ نسبت داده شده ابتدا ببینیم این حرف های دوزاری و بی ارزش تاریخی و بدون منابع فضای مجازی از کجا سرچشمه می گیرد،

رضا مرادی غیاث ابادی مدعی شده که گزنفون مواردی مانند دنبال کردن هموطنان مادی و تصاحب زنان و قتل عام مردم را به کوروش بزرگ نسبت داده است. اما جالب است که غیاث ابادی مواردی کاملا خلاف انچه که در کوروش نامه گزنفون نوشته شده است را ادعا کردند. در این موضوع قبل از انکه دفاع از کوروش لازم باشد دفاع از مورخ و فیلسوف محترمی مانند گزنفون لازم است. غیاث ابادی یا مطالب نوشته شده در کوروش نامه گزنفون را خوب مطالعه نکرده است و تنها دهان به یاوه گویی گشاده است که در این بین ابتدا یاوه گویی او را اثبات می کنیم

قبل از اینکه وارد بحث اصلی بشویم خوب است کمی درباره کتاب کوروش نامه گزنفون سخن بگوییم. این کتاب تاثیر زیادی بر همه اعصار گذاشته است. کوروش نامه، سرشار از مفاهیم اخلاقی است و در این کتاب با زنان و مردان بزرگی اشنا می شویم. مردان نیک سیرتی همانند کامبیز و کوروش و بانوان باوفایی همچون پانته ا روابط عاشقانه در این کتاب بسیار زیبا بیان می شود تا جایی که برخی این کتاب را درس نامه زندگی می دانند.

گزنفون به دنبال اموختن اموزه هایی به مخاطبان بوده است و غیاث ابادی با این تحریفات، مواردی برخلاف اهداف گزنفون، القا کرده است که بسیار تاسف اور می باشد. اما از لحاظ تاریخی، نوشته های گزنفون هم مانند هر داده تاریخی دیگری باید بررسی شود. گزنفون مانند بسیاری از مورخان یونانی دیگر چون هرودوت و کتزیاس هم عصر کوروش نبوده است. اختلاف در منابع باعث شده است پی بردن به برخی از نقاط زندگی کوروش سخت باشد اما درباره مهربانی کوروش بین تمام منابع اشتراک وجود دارد. معمولا مواردی که در منابع مشترک می باشند و یا شواهدی از بیرون ان را تایید می کند به عنوان رویداد هایی محتمل پذیرفته می شوند. از این رو در این نوشتار پیش از اینکه به دنبال این باشیم که کوروش چه کرده است بدنبال این هستیم که گزنفون چه نوشته است و غیاث آبادی سلطان بی چون و چرای جعل و دروغ و تحریف چه برداشتی از نوشته های گزنفون داشته است

اقای غیاث ابادی مدعی هستند که مدت سی سال پژوهش کردند اما در اولین گام مطلبی را از گزنفون نقل قول کردند که وجود ندارد

حال ببینیم در گزنفون چه نوشته است و این جاعل بزرگ ان را چی تعبیر کرده است


داستان از این قرار است که کوروش برای اولین بار در سنین نوجوانی به شکار می رود و در حین شکار، اشوریان به سرزمین ماد حمله می کنند و گزنفون اینگونه نوشته است :

جوان شهزاده ای از اشوریه که با دوشیزه­ ای پیوند زناشویی می خواست بستن، گروهی اراسته کرد بهر نخجیر به فرخی ان ایین و چون شنیده بود که در مرز اشوریه و ماد نخجیران فراوانند و دست ناخورده و نا ازرده بسبب جنگ، ان خطه را از بهر نخجیرگاه خویش برگزید انگاه شهزاده خویشتن را پرسید ایا بجای نخجیر ورزیدن بهتر ان نیست که بر کشور ماد بتازم و غنیمت به چنگ ارم ؟

کوروش نامه گزنفون
دفتر 1 بخش 4
بندهای 16 و 17
ترجمه ابوالحسن تهامی

سپس، کوروش به مقابله با ان ها می پردازد. کوروش و یارانش موفق می شوند دشمنان اشوری را فراری دهند و متواری سازند

قوه تخیل مرادی غیاث آبادی حیرت آور است و البته ایشان یک توانایی شگفت انگیز دارد و آن خواندن مطالبی است که وجود ندارد زیرا ما هر چقدر کوروش نامه گزنفون را خواندیم چنین مطالب شاخداری در آن ندیدیم

کپی کاران تلگرامی هم که کار را کامل تر کردند و همین مطالب را با منابع دروغین آن در گروه ها و کانال های تلگرامی خود منتشر می کنند و نام این حرکت را مبارزه می گذارند حال تهمت بستن به کوروش بزرگ چه ربطی به مبارزه با طاعون آخوندیسم دارد مشخص نیست




ادامه دارد........

پاسخ دکتر نجف زاده اتابکی به کسانی که ادعا می کنند نام و یادی از کوروش بزرگ در منابع تاریخ ایران وجود ندارد


01_ تاریخ طبری، جلد اول، ص 386 و 407
02_ اثارالباقیه، جلد اول، ص 152 و 130
03_ تکلمه و ترجمه طبری، جلد اول، صفحه 648
04_ مسعودی، مروج الذهب، صفحه 99
05_ تاریخ سنی و ملوک الارض، صفحه 32
06_ يعقوبی، تاریخ یعقوبی، جلد 1 ، صفحه 101
07_ اخبار فی الایام العرب، جلد 2، صفحه 108
08_ تاریخ مختصر الدول، صفحه 36
09_ تجارب الامم، صفحه 81 و 80
10_ فارسنامه، صفحه 53.
11_ نظام تواریخ، صفحه 23.
12_ تاریخ الکامل، جلد اول ،صفحه 115
13_ نزهت القلوب، صفحه 17
14_ تاریخ گزیده، صفحه 98.
15_ تاریخ حبیب السیر، جلد 1، صفحه 199
16_ روضه الصفا، جلد 1، صفحه 87
17_ شیرازنامه، صفحه 67
18_ لب التواریخ، صفحه 41
19_ طبقات ناصری، جلد 1، صفحه 41

داریوش که بر تخت نشست و توانست وضعیت داخلی را به ثبات برساند جهت تنبیه قوم نیمه وحش سکاها که مزاحمان همیشگی کشور بودند آماده نبرد گردید.

سکاها از کرانه‌های دریای سیاه تا سیبری پراکنده بودند سکاهای تیزخود که دارای کلاه‌های نوک تیز بودند در زمینهای پست باتلاقی دلتای جیحون در کرانه دریای خزر زندگی می کردند و دسته دیگر آنان در آن طرف سیحون و تاشکند امروزی بودند.

سکاها در شرق و غرب گذشته از روحیه تهاجمی و نیمه وحشی خود، در کویرهای سوزان و دشت های بی حد و حصر و سرما و گرمای بی اندازه بدون شهر و آبادی با زندگی چادر نشینی و حتی بدون چادر انس گرفته بودند

آنان در فقر کامل و اکثرا بی آذوقه بودند این موقعیت و وضعیت سکاها، هیچ پادشاهی را وسوسه نمی کرد تا به آنجا حمله کند مگر به خاطر خورده حملات و دزدی های سکاها

شیوه نبرد آنها در بیشتر موارد ضربه زدن و فرار و زمین سوزی و پر کردن چاه های آب بود. آنها با آن نحوه زندگی خو گرفته بودند، با این وضع اهمیت و قدرت فرماندهی داریوش مشخص می شود که سپاه خود را به آن مناطق برد و بعد از ضربات فراوان به سکاها و به اسارت بردن بسیاری از آنان سپاه را با کمترین تلفات به کشور بازگردانید.

داریوش درباره این جنگ می گوید : آنگاه با سپاه به سوی سکاییه رهسپار شدم، در پی آن سکاها که تیزخود هستند این سکاها از پیش من رفتند. رسیدم، آنگاه به وسیله تنه های درخت با تمام سپاه به آن سوی دریا رفتم. سپس سکاها را بسیار زدم. تعدادی اسیر شدند. آنها دست بسته به نزد من آورده شدند و فرمان به کشتن آنها دادم زیرا که مردم پارس را کشته بودند و سردار ایشان سکونخه را گرفتند و به نزد من آوردند.

آنگاه چنانکه خواست من بود دیگری را سردار کردند. پس سرزمین آنها از آن من شد. این نبرد و پیروزی برای سپاه ایران و شخص داریوش بسیار مهم بود سکونخه به دستور داریوش به ایران آورده شد و به صورت تبعید به سر برد و به این نحو خاطر داریوش از بابت ناحیه شرق آسوده گردید. داریوش در حمله دیگر به سکاهای اروپایی دستور تجهیز و آماده شدن سپاه را صادر نمود. چون برخی از مشاوران و سرداران از تصمیم شاه با خبر شدند، به داریوش گفتند که به آن سرزمین حمله نکند. چرا که سکاها ملتی فقیر و نیمه وحشی هستند و این حمله سودی برای او در پی نخواهد داشت. داریوش در نظر داشت با این حمله و تار و مار کردن سکاهای اروپایی حملات دائمی آنان به ایران، که یونانیان در تحریک آن دست داشتند را خاتمه دهد و از عقبه خود در حمله به یونان مطمئن گردد. او گروهی را به فرماندهی آریارمن والی کاپا دوکیه برای شناسایی آن مناطق اعزام نمود. او نیز در پی این دستور سفر جنگی کوتاه در عرض دریای سیاه با چند کشتی و تعدادی از سپاهیان خود صورت داد و با گرفتن گروهی اسیر از سکاها که در میان آنها برادر یکی از روسای سکاها بود اطلاعات را مهمی در مورد قوم خود نزد داریوش آمد. داریوش با استفاده از این اطلاعات مفید، دستور آماده شدن سپاه را در بهار همان سال صادر کرد. او از شوش بسوی آسیای صغیر حرکت کرد و به بسفور رسید. به دستور شاه جهت عبور از بسفور پلی از کشتیها ساخته شد و سپاهیان از آن عبور کردند. وی طی دستوری دیگر گروهی را مامور کرده بود با کشتیهای جنگی خود در دریای سیاه تا دهانه دانوب راهی بکشند و در آن ناحیه پلی بر روی رودخانه بزنند و خود نیز همراه پیادگان و سواره نظام به آن سو حرکت کرد و وارد اروپا شد.

او در آن مناطق با هیچ مقاومتی روبرو نگردید اما در بلغارستان اقوام گت مقابل سپاه او ایستادند اما مقاومت گتها سریعا در هم شکسته شد و آنان مجبور به اطاعت از شاه بزرگ پارس شدند

داریوش با حرکت از آن مناطق به دانوب رسید و از پل ساخته شده عبور کرد و به محافظان پل فرمان داد که اگر او تا دو ماه دیگر بازنگشت، پل را خراب نمایند و با کشتی ها به ایران بازگردند

سکاها چون از ورود داریوش به سرزمین خود آگاه شدند با مشورت یکدیگر به این نتیجه رسیدند که با سپاه داریوش بزرگ نمی توانند مقابله کنند و توان آنها به رویارویی با این سپاه عظیم و بزرگ و مسلح نمیرسد و نبرد آنها به شکست منجر خواهد شد لذا نمایندگانی به طرف پادشاهان هم جوار خود فرستاده و اتحاد آنها را خواستار شدند. این نمایندگان به آنها گفتند که شاه ایران تمام آسیا را فتح کرده و با سپاه خود وارد اروپا گشته و اهالی بین راه را مطیع نموده و در پی نابودی ما می باشد. لذا بیایید تا به اتفاق هم دشمن را شکست دهیم. پادشاهان نظرات گوناگونی داشتند و این اتحاد حاصل نگردید.

آنها به سکاها اعلام کردند که مقصود شاه ایران شما هستید و او به ما کاری نخواهد داشت زیرا ما با او دشمنی نکردیم و این شما بودید که به کشور شاه بزرگ حمله می نمودید، حال نیز خودتان به دفاع برخیزید. سکاها که درمانده شده بودند به شیوه سنتی خود چاه ها را پر از سنگ کردند و مزرعه ها را سوزاندند و همگی عقب نشینی کردند سپاه ایران نیز به دنبال آنان در حرکت بود و چند روز این تعقیب و گریز ادامه داشت داریوش چون آن مناطق بی آب و علف و خالی از سکنه را مشاهده کرد دستور توقف سپاه را داد و در کنار رود اُآر اردو زد.

سکاها نیز چون از تعقیب داریوش آسوده شدند به سکاییه برگشتند داریوش به این فکر بود که سکاها به طرف غرب فرار کردند لذا با سرعت هرچه تمام تر خود و سپاهیانش بطرف سکاییه حرکت کردند

داریوش بزرگ که وضعیت سکاها را مشاهده کرد پیکی به سوی آنان فرستاد تا به پادشاه سکاها پیامی دهد

داریوش شاه گفت : نمی بینیم حتی لحظه ای به فکر نبرد با من باشی و از لحظه ورود به سرزمین سکاها لشکری که یارای نبرد داشته باشد مقابل خود ندیدم اما پس چگونه پادشاهی هستی از چه روی همواره از من می گریزی ؟ گر فکر می کنی که میتوانی در مقابل سپاه من مقاومت نمایی بمان و مقاومت کن و فرار نکن و بجنگ اما اگر خود را در ضعف و ناتوانی در مقابله با من میدانی برای مذاکره و اطاعت نزد من بیا

سکاها توان مقابله با ایرانیان نداشتند و به همین جهت با حیله و تزویر و به کمین کشاندن با آنان مبارزه می کردند سکاها از پیاده نظام ایرانی بشدت وحشت داشتند اما چون خود سوارانی ماهر بودند گاها تا اندازه‌ای با سواران ایرانی مقابله می کردند و به سرعت متواری می شدند.

این نحوه جنگ راهزنانه و ناجوانمردانه سکاها، سپاه ایران را که دشمنی مجهز و ایستاده مقابل خود نمی دید کلافه کرده بود داریوش نیز که می دید دشمن رو در روی او نمی آید و تعقیب آنها نیز فایده ندارد و آذوقه رو به اتمام می باشد و آن بیابان هم تمام شدنی نیست ناچار دستور بازگشت به کشور را صادر کرد

این لشکرکشی و ضربات داریوش به سکاها از بزرگترین عملیات جنگی دوران و حتی سالهای بعد بود.

این لشکر کشی که تا دنیستر ادامه پیدا کرد در تاریخ بی نظیر بود و برای اولین بار بود که یک دولت آسیایی به اروپا لشکرکشی می نمود. در این لشکرکشی داریوش چنان در مقابل سکاها قدرت نمایی کرد و چنان ترس خود را در دل آنها باقی گذاشت که تا سالها بعد این قوم متجاوز جرات ورود به ایران و دزدی را پیدا نکردند سکاها از مشاهده سپاه پارس و قدرت و شجاعت آنها این درس را هم گرفتند که نباید به تحریک یونانیها خود را خارج از بیابانهای مسکونی خود بیهوده با سپاه عظیم امپراطوری پارس درگیر سازند. با این اطمینان داریوش با آسودگی خیال و بدون هراس از شبیخون سکاهای وحشی به هند لشکر کشید و با عبور از سند قسمتی از نواحی پنجاب را به تصرف درآورد.

👈 👈 👈 به گفته استاد حسن پیرنیا : نه اسکندر توانست داخل سکاییه شود و نه هیچ یک از قیاصره روم و در عهد متوسط و جدید هم به چنین لشکرکشی و دور شدن از تکیه گاه قشون در بیابان های لم یزرع برنمی خوریم.

خواندیم که داریوش شاه چگونه سکاهای بربر و وحشی و بیابان‌گرد را تار و مار کرد بطوری که آنان هرگز نتوانستند حتی یک بار جلوی پادشاه پارسی قد علم کنند

ثبت است که پادشاه سکاها گفت ما چه در صلح و چه در جنگ همین شیوه را انتخاب می کنیم یعنی پاتک و فرار زیرا نه آبادی داریم که برایش بجنگیم نه زمین حاصلخیزی و استاد پیرنیا هم گفت هرگز هیچ پادشاه بزرگی داخل سرزمین سکاها نشده بود

حال تحریف کاران تاریخ چگونه ادعا می کنند همین سارقین گوسفند دزد که خود می گویند همیشه تنها همین شیوه دزدی و فرار را به کارمی بستند و حتی برای یک بار وجود نکردند جلوی سپاه داریوش بزرگ ایستادگی کنند ناگهان به فاصله تنها چند سال پیش جلوی لشکر کوروش بزرگ صف آرایی کرده و لشکر کوروش بزرگ را شکست دادند و سر کوروش بزرگ را از بدن جدا کردند ؟؟

بدان بیاندیشید

خرد بهمراه همه شما
جاوید ایران‌زمین
زنده‌باد آزادی
بدرود

یکی از منابع بسیار با اهمیت تاریخ و فرهنگ ایران و جهان کتاب اثارالباقیه اثر ابوریحان بیرونی است. ابوریحان در این کتاب گرداوری‌ های خود از منابع اقوام و ملل گوناگون را به رشته تحریر در اورده است.

ویژگی مثبت نوشته‌های ابوریحان بیرونی در اثارالباقیه این است که اکثرا اشاره به منابع گفته‌هایش کرده است. هرچند دقت مقالات علمی پژوهی زمان حال را ندارد ولی حداقل در بسیاری از مواقع متوجه می‌شویم که روایات ریشه در کجا دارد. این دقت در منابع کهن جهان کمتر دیده شده است و باعث شده که اثارالباقیه  کتابی باشد که ارزش تاریخ پژوهانه قابل توجهی دارد.

باید پذیرفت که اشاره به کوروش بزرگ و پادشاهان هخامنشی در اثارالباقیه ابوریحان بیرونی، دقیق تر از دیگر منابع پس از اسلام است.

البته در اثارالباقیه  هم تفاوت‌هایی در نقل‌ قول‌های مختلف دیده می‌شود نه فقط درباره پادشاهان ایران بلکه درباره پادشاهان دیگر ملل مانند مقدونی‌ها و یونانیان هم این تفاوت‌ها در روایات اقوام گوناگون دیده می‌شود.

با این حال اخیرا عده‌ای در ایران نوشته‌های اثارالباقیه درباره کوروش بزرگ را تحریف کرده‌اند، به طوری که بدون توجه به ساختار این کتاب موارد دلخواه را به خوانندگان القا می‌کنند.

ابوریحان در صفحه 125 تا 128 کتاب درباره پادشاهی اثور که اهل موصل باشند همچنین مدت سلطنت ملوک قبط را که در مصر بودند و همچنین مدت پادشاهی ملوک بطالسه را که مفر آن بطلمیوس است و نیز تواریخ ملوک روم را که پس از بطالسه بودند ذکر می کند

در صفحه 129 کتاب سپس نام پادشاهان بابل را می‌اورد و در صفحات بعدی در جدولی با عنوان جدول ملوک کلده نام کوروش را می‌آورد. پیش از آنها ابوریحان می نویسد :

من تاریخ پادشاهان بابل را از آغاز شاهی بختنصر اول تا به مرگ اسگندر بنا که تاریخ ایشان تمام شده و نوبت به بطالسه رسید آوردم و مدت هر یک از ایشان را در این جدول تصحیح کردم هر چند که نتوانستم نام‌های ملوک را از راه سماع تصحیح کنم و فقط هیئات حروف نام‌های ایشان را در این جدول نقل نمودم


جدول مربوطه در صفحه 152 کتاب به چشم می خورد