laklaki-dar-kar-nist.pdf
10.1 MB
فایل pdf کتاب
📖 لک‌لکی در کار نیست (کتابی درباره‌ی دختران، پسران، بچه‌ها، بدن‌ها، خانواده‌ها و دوستان)
✒️ روبی هریس
👩🎨 میشل امبرلی
🖊 حسام حسین‌زاده
#کتاب
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
📖 لک‌لکی در کار نیست (کتابی درباره‌ی دختران، پسران، بچه‌ها، بدن‌ها، خانواده‌ها و دوستان)
✒️ روبی هریس
👩🎨 میشل امبرلی
🖊 حسام حسین‌زاده
#کتاب
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
📖 لک‌لکی در کار نیست (کتابی درباره‌ی دختران، پسران، بچه‌ها، بدن‌ها، خانواده‌ها و دوستان)
✒️ روبی هریس
👩🎨 میشل امبرلی
🖊 حسام حسین‌زاده
#کتاب
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
✒️ روبی هریس
👩🎨 میشل امبرلی
🖊 حسام حسین‌زاده
#کتاب
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
آنچه بچه‌های ما از ما یاد می‌گیرند، با آن چیزهایی که می‌خواهیم به آنها یاد بدهیم، تفاوت‌های زیادی دارد. ما می‌خواهیم بچه‌هایمان اشتباهات ما را تکرار نکنند یا ضعف‌ها و وسواس‌ها و اضطراب‌های ما را نداشته باشند. می‌خواهیم آنها مثل ما نشوند، اما نتیجه دقیقاً برعکس این می‌شود: بچه‌هایمان معمولاً شبیه خودمان می‌شوند.
مجموعه‌ای از تحقیقات تازه نشان داده‌اند که قضاوت‌‌های یک مادر دربارۀ بدن خودش تا کجا می‌تواند بر ذهنیت دخترش دربارۀ این مسئله تأثیر بگذارد.
گاه عمداً و گاه سهواً وسواس مخرب خودمان دربارۀ زیبایی را هم به دختران‌مان منتقل می‌کنیم.
وقتی مادران و دختران کم‌سن‌وسال آنها کنار هم جلوی آینه قرار داده می‌شوند، دختران از نحوۀ صحبت مادران دربارۀ تن خودشان تقلید می‌کنند.
📖 مقاله‌ی "مادر اولین کسی است که شرمندگی از ظاهر را به دخترش یاد می‌دهد." (ترجمان علوم انسانی)
✒️ هانا سلیگسان
🖋 محمد معماریان
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
http://www.instagram.com/Like_a_director
مجموعه‌ای از تحقیقات تازه نشان داده‌اند که قضاوت‌‌های یک مادر دربارۀ بدن خودش تا کجا می‌تواند بر ذهنیت دخترش دربارۀ این مسئله تأثیر بگذارد.
گاه عمداً و گاه سهواً وسواس مخرب خودمان دربارۀ زیبایی را هم به دختران‌مان منتقل می‌کنیم.
وقتی مادران و دختران کم‌سن‌وسال آنها کنار هم جلوی آینه قرار داده می‌شوند، دختران از نحوۀ صحبت مادران دربارۀ تن خودشان تقلید می‌کنند.
📖 مقاله‌ی "مادر اولین کسی است که شرمندگی از ظاهر را به دخترش یاد می‌دهد." (ترجمان علوم انسانی)
✒️ هانا سلیگسان
🖋 محمد معماریان
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
http://www.instagram.com/Like_a_director
برقراری ارتباط با کودک، شبیه یادگیری یک زبان جدید است.
همراه با یادگیری این زبان جدید، ما باید از شرّ روش‌های قدیمی که از نسل‌های گذشته، سینه به سینه، به ما رسیده، خلاص شویم. این جملات باید ریشه‌کن شوند:
- تو چرا هیچ‌وقت نمی‌تونی...؟
- تو همیشه...
- تو هیچ‌وقت...
- کی این کا رو کرد؟
- آخه تو چته؟
و...
باید بدانیم لزومی ندارد والدین همیشه با صبر و حوصله باشند، حتی بعضی مواقع ابراز عصبانیت پدر و مادر مفید هم هست. تا جایی که به کودک توهین نشود و به شخصیت‌تش حمله نکنیم. مهم فراگیری ابراز خشم بدون توهین است.
📖 کودک، خانواده، انسان (روش تربیت کودک بر اساس نظریات دکتر هایم جینات)
✒️ ادل فیبر - آیلین مزلیش
🖊 گیتی ناصحی
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
همراه با یادگیری این زبان جدید، ما باید از شرّ روش‌های قدیمی که از نسل‌های گذشته، سینه به سینه، به ما رسیده، خلاص شویم. این جملات باید ریشه‌کن شوند:
- تو چرا هیچ‌وقت نمی‌تونی...؟
- تو همیشه...
- تو هیچ‌وقت...
- کی این کا رو کرد؟
- آخه تو چته؟
و...
باید بدانیم لزومی ندارد والدین همیشه با صبر و حوصله باشند، حتی بعضی مواقع ابراز عصبانیت پدر و مادر مفید هم هست. تا جایی که به کودک توهین نشود و به شخصیت‌تش حمله نکنیم. مهم فراگیری ابراز خشم بدون توهین است.
📖 کودک، خانواده، انسان (روش تربیت کودک بر اساس نظریات دکتر هایم جینات)
✒️ ادل فیبر - آیلین مزلیش
🖊 گیتی ناصحی
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
نامه‌ای به پدر و مادرم
"پوسیده‌ترین شیوه‌های تربیتی" (قسمت اول) ✍🏼 رضا مقصودی 🔸 کودکی بستنی‌اش از دستش سر می‌خورد و روی فرش می‌ریزد. مادر سراسیمه به طرفش می‌دود و پرتنش می‌غرّد: کی این بستنی رو ریخت؟ کودک هراسان و درمانده، نام یکی از بچه‌های فامیل یا همسایه را بر زبان آورده…
هر عملی که در رابطه با کودک انجام می‌شود، مهم است، به حساب می‌آید و بخشی از وجود او می‌شود.
وقتی به بچه می‌گوییم "شیر ریخته" و دستمالی به او می‌دهیم، کاری بیش از استفاده از یک روش، برای پیش‌برد کار، انجام داده‌ایم. در واقع در سطحی بسیار عمیق‌تر به او می‌گوییم:
- تو را در مقام کسی که می‌تواند خودش را اداره کند می‌بینم.
- تو مسئولیت‌پذیر هستی.
- در گرفتاری‌ها یکدیگر را سرزنش نمی‌کنیم.
- در گرفتاری‌ها فکرمان را بر روی چاره، و حل مسئله متمرکز می‌کنیم.
- در گرفتاری‌ها، به هم کمک می‌کنیم.
📖 کودک، خانواده، انسان (روش تربیت کودک بر اساس نظریات دکتر هایم جینات)
✒️ ادل فیبر - آیلین مزلیش
🖊 گیتی ناصحی
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
وقتی به بچه می‌گوییم "شیر ریخته" و دستمالی به او می‌دهیم، کاری بیش از استفاده از یک روش، برای پیش‌برد کار، انجام داده‌ایم. در واقع در سطحی بسیار عمیق‌تر به او می‌گوییم:
- تو را در مقام کسی که می‌تواند خودش را اداره کند می‌بینم.
- تو مسئولیت‌پذیر هستی.
- در گرفتاری‌ها یکدیگر را سرزنش نمی‌کنیم.
- در گرفتاری‌ها فکرمان را بر روی چاره، و حل مسئله متمرکز می‌کنیم.
- در گرفتاری‌ها، به هم کمک می‌کنیم.
📖 کودک، خانواده، انسان (روش تربیت کودک بر اساس نظریات دکتر هایم جینات)
✒️ ادل فیبر - آیلین مزلیش
🖊 گیتی ناصحی
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
www.instagram.com/Like_a_director
اغلب اوقات شاهد تفاوت‌های روشنی در شیوه‌ی بازی کودکان هستیم. پسرها عموما در فعالیت‌هایشان پرشورترند، و بازی‌های ماجراجویانه و جسورانه و توام با درگیری را انتخاب می‌کنند. حال آن که دختران، معمولا بازی‌هایی را انتخاب می‌کنند که پرستاری و وابستگی را تقویت می‌کند.
تفاوت‌های جنسی در بازی کودکان، بازتاب این واقعیت است که "تکامل زیست‌شناختی کُند اما تکامل فرهنگی سریع است." تکامل نتوانسته هم‌پای تغییرات شتابانی شود که زنان و مردان عمدتا طی یک‌صد سال گذشته از سر گذرانده‌اند. به نظر می‌رسد که بازی کودکان هنوز هم دختران را برای زندگی در داخل خانه و پسران را برای زندگی پرتحرک در بیرون آماده می‌کند. این یک تقسیم کار اولیه است _مرد‌ها عهده‌دار شکار و جنگ، و زن‌ها مسئول اصلی تغذیه و بچه‌داری_ که زندگی بشر را در طول ده‌ها هزار سال شکل داده است. انسان‌شناسان هنوز با تمدنی برخورد نکرده‌اند که زنان‌اش در مبارزه، سهم اصلی را داشته باشند و مردان‌اش بیش‌تر از بچه‌ها مراقبت کنند.
📖 حیوان قصه‌گو
✒️ جاناتان گاتشال
🖊 عباس مخبر
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
http://www.instagram.com/Like_a_director
تفاوت‌های جنسی در بازی کودکان، بازتاب این واقعیت است که "تکامل زیست‌شناختی کُند اما تکامل فرهنگی سریع است." تکامل نتوانسته هم‌پای تغییرات شتابانی شود که زنان و مردان عمدتا طی یک‌صد سال گذشته از سر گذرانده‌اند. به نظر می‌رسد که بازی کودکان هنوز هم دختران را برای زندگی در داخل خانه و پسران را برای زندگی پرتحرک در بیرون آماده می‌کند. این یک تقسیم کار اولیه است _مرد‌ها عهده‌دار شکار و جنگ، و زن‌ها مسئول اصلی تغذیه و بچه‌داری_ که زندگی بشر را در طول ده‌ها هزار سال شکل داده است. انسان‌شناسان هنوز با تمدنی برخورد نکرده‌اند که زنان‌اش در مبارزه، سهم اصلی را داشته باشند و مردان‌اش بیش‌تر از بچه‌ها مراقبت کنند.
📖 حیوان قصه‌گو
✒️ جاناتان گاتشال
🖊 عباس مخبر
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
http://www.instagram.com/Like_a_director
تنبیه فیزیکی توسط والدین مانع سرکشی و تمرد نمی‌شود، بلکه به احتمال زیاد آن را تشویق می‌کند. تنبیه، هم کودک را سرخورده می‌کند و هم به او الگویی ارائه می‌دهد که از آن تقلید کند و یاد بگیرد. والدین سردرگم بدون این‌که بفهمند که در واقع با روش‌هایشان به جایی نخواهند رسید به‌اشتباه امید دارند که تنبیه بالاخره نتیجه بدهد.
استفاده از تنبیه فقط باعث می‌شود تا قدرت بیشتری برای مقاومت و مبارزه‌طلبی در کودک به‌وجود آید. کودک ممکن است یاد بگیرد که چگونه به‌طرزی موفقیت‌آمیز از احساس گناه در قبال رفتار بد اجتناب کند. او این کار را با درست کردن حلقه‌ای که در آن «تنبیه» جرم را خنثی می‌کند انجام می‌دهد، و کودکی که برای شرارت خود هزینه پرداخت کرده دیگر آزاد است که رفتار بدش را بدون داشتن احساس گناه تکرار کند.
📖 چگونه صحبت کنیم تا کودکان گوش کنند؟
✒️ ادل فیبر - آیلین مزلیش
🖊 مریم داداش‌زاده - لیلی کامیاب
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
استفاده از تنبیه فقط باعث می‌شود تا قدرت بیشتری برای مقاومت و مبارزه‌طلبی در کودک به‌وجود آید. کودک ممکن است یاد بگیرد که چگونه به‌طرزی موفقیت‌آمیز از احساس گناه در قبال رفتار بد اجتناب کند. او این کار را با درست کردن حلقه‌ای که در آن «تنبیه» جرم را خنثی می‌کند انجام می‌دهد، و کودکی که برای شرارت خود هزینه پرداخت کرده دیگر آزاد است که رفتار بدش را بدون داشتن احساس گناه تکرار کند.
📖 چگونه صحبت کنیم تا کودکان گوش کنند؟
✒️ ادل فیبر - آیلین مزلیش
🖊 مریم داداش‌زاده - لیلی کامیاب
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
ما تمایل داریم اثر تربیت را بیش‌تر و مهم‌تر از طبیعت در نظر بگیریم. اما چرا؟ چرا دل‌مان می‌خواهد طبیعت هیچ نقشی نداشته باشد و همه چیز را تربیت تعیین کند؟
به گفته‌ی "اوراینز" دستکم دو عامل در این سوگیری نقش دارند.
1. اگر تصور شود مسئله‌ای از طریق تربیت قابل حل است، به نظرمان می‌رسد که بر سرنوشت آن کنترل بیشتری داریم تا زمانی که تصور کنیم آن مسئله ناشی از عملکرد ژن‌ها است. اگر پای ژن‌ها در میان باشد، معمولا فکر می‌کنیم که دیگر کاری در مورد آن از دست ما ساخته نیست.
2. دوران کودکی گونه‌ی انسان بسیار طولانی است. پدر و مادر باید سال‌های بسیاری در پرورش و آموزش فرزندان‌شان سرمایه‌گذاری کنند. با توجه به ابعاد فداکاری‌هایی که برای بچه‌هایمان می‌کنیم، دوست داریم باور کنیم که حقیقتا داریم تفاوت چشم‌گیری در کیفیت زندگی بچه‌هایمان به وجود می‌آوریم. بنابراین، برای ما ناگوار است بشنویم که ما آن تفاوتی که خیال می‌کنیم را در بچه‌هایمان به وجود نمی‌آوریم و بچه‌هایمان بیش‌تر در نتیجه‌ی تعامل با هم‌سالان‌شان شکل می‌گیرند تا با ما.
آنچه باید تحسین شود نه طبیعت است و نه تربیت، بلکه فرایندهایی است که به افزایش کیفیت زندگی انسان و جانداران دیگر می‌انجامد.
📖 یاد جنگل دور (فرضیه‌ی ساوانا و انتخاب زیست‌گاه در انسان)
✒️ گوردون اوراینز
🖊 کاوه فیض‌الهی
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
به گفته‌ی "اوراینز" دستکم دو عامل در این سوگیری نقش دارند.
1. اگر تصور شود مسئله‌ای از طریق تربیت قابل حل است، به نظرمان می‌رسد که بر سرنوشت آن کنترل بیشتری داریم تا زمانی که تصور کنیم آن مسئله ناشی از عملکرد ژن‌ها است. اگر پای ژن‌ها در میان باشد، معمولا فکر می‌کنیم که دیگر کاری در مورد آن از دست ما ساخته نیست.
2. دوران کودکی گونه‌ی انسان بسیار طولانی است. پدر و مادر باید سال‌های بسیاری در پرورش و آموزش فرزندان‌شان سرمایه‌گذاری کنند. با توجه به ابعاد فداکاری‌هایی که برای بچه‌هایمان می‌کنیم، دوست داریم باور کنیم که حقیقتا داریم تفاوت چشم‌گیری در کیفیت زندگی بچه‌هایمان به وجود می‌آوریم. بنابراین، برای ما ناگوار است بشنویم که ما آن تفاوتی که خیال می‌کنیم را در بچه‌هایمان به وجود نمی‌آوریم و بچه‌هایمان بیش‌تر در نتیجه‌ی تعامل با هم‌سالان‌شان شکل می‌گیرند تا با ما.
آنچه باید تحسین شود نه طبیعت است و نه تربیت، بلکه فرایندهایی است که به افزایش کیفیت زندگی انسان و جانداران دیگر می‌انجامد.
📖 یاد جنگل دور (فرضیه‌ی ساوانا و انتخاب زیست‌گاه در انسان)
✒️ گوردون اوراینز
🖊 کاوه فیض‌الهی
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
والدین توان‌مند:
1. نسبت به هیجانات منفی فرزندان، ناصبور و ناشکیبا نیستند.
2. برای فهم هیجانات ارتباط برقرار می‌کنند و تدافعی و تهاجمی عمل نمی‌کنند.
3. به فرزندان‌شان در نام‌گذاری هیجانات کمک می‌کنند.
(کلمات و واژگان مهم‌اند. کودک با به‌کارگیری واژگان مناسب معمولا قادر است هیجانات کناره‌گیرانه از جمله ترس، غم و نفرت را به‌صورت کاملا تمایزیافته پردازش کند و تفاوت میان آنها را درک کند. در چنین شرایطی، هیجان‌های کناره‌گیرانه هنوز تجربه می‌شوند اما با نگرش درست و احساس داشتنِ کنترل، آمیخته‌اند و کودک حس می‌کند می‌تواند با آنها مواجه شود و از عهده‌ی مهار آنها برآید.)
📖 علم عشق
✒️ جان گاتمن
🖊 هاشم پوریامهر
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
1. نسبت به هیجانات منفی فرزندان، ناصبور و ناشکیبا نیستند.
2. برای فهم هیجانات ارتباط برقرار می‌کنند و تدافعی و تهاجمی عمل نمی‌کنند.
3. به فرزندان‌شان در نام‌گذاری هیجانات کمک می‌کنند.
(کلمات و واژگان مهم‌اند. کودک با به‌کارگیری واژگان مناسب معمولا قادر است هیجانات کناره‌گیرانه از جمله ترس، غم و نفرت را به‌صورت کاملا تمایزیافته پردازش کند و تفاوت میان آنها را درک کند. در چنین شرایطی، هیجان‌های کناره‌گیرانه هنوز تجربه می‌شوند اما با نگرش درست و احساس داشتنِ کنترل، آمیخته‌اند و کودک حس می‌کند می‌تواند با آنها مواجه شود و از عهده‌ی مهار آنها برآید.)
📖 علم عشق
✒️ جان گاتمن
🖊 هاشم پوریامهر
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
ضروری‌ترین ویژگی‌های ساختاری رابطه‌ی ایده‌آل والدین بافرزندان این‌ها است:
- ارتباط عاطفی اصیل
- بدون دروغ
- بدون دغدغه‌های غیرواقعی
- بدون احساس گناه
- بدون سرزنش
- بدون ترس
- بدون فرافکنی
این شکلی از ارتباط است که در حالت ایده‌آل، باید در مراحل اولیه زندگی بین والد و فرزند آغاز شود و ادامه یابد.
📖 بدن هرگز دروغ نمی‌گوید
✒️ آلیس میلر
🖊 امید سهرابی نیک
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
- ارتباط عاطفی اصیل
- بدون دروغ
- بدون دغدغه‌های غیرواقعی
- بدون احساس گناه
- بدون سرزنش
- بدون ترس
- بدون فرافکنی
این شکلی از ارتباط است که در حالت ایده‌آل، باید در مراحل اولیه زندگی بین والد و فرزند آغاز شود و ادامه یابد.
📖 بدن هرگز دروغ نمی‌گوید
✒️ آلیس میلر
🖊 امید سهرابی نیک
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
سه نکته درباب هیجانات کودکان:
1. به هیجان‌های با شدت پایین‌ترِ فرزندان توجه کنید تا کودکان مجبور نشوند برای دریافت توجه، شدت هیجان‌شان را بالا ببرند.
2. لحظات هیجانی، فرصتی برای آموزش نیستند.
3. هیجانات منفی (هم‌چون غم، خشم، ترس و...) نیز بخش سالمی از رشد و تحول طبیعی بچه‌ها هستند.
📖 علم عشق
✒️ جان گاتمن
🖊 هاشم پوریامهر
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
1. به هیجان‌های با شدت پایین‌ترِ فرزندان توجه کنید تا کودکان مجبور نشوند برای دریافت توجه، شدت هیجان‌شان را بالا ببرند.
2. لحظات هیجانی، فرصتی برای آموزش نیستند.
3. هیجانات منفی (هم‌چون غم، خشم، ترس و...) نیز بخش سالمی از رشد و تحول طبیعی بچه‌ها هستند.
📖 علم عشق
✒️ جان گاتمن
🖊 هاشم پوریامهر
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
در روابط روزانه میان کودکان و آدم بزرگ‌ها، دستور "آرام بگیر" از رایج‌ترین فرمان‌ها است. این دستور برای کودک به‌کلی درک‌ناپذیر است، زیرا حرکت کردن تابع تصمیم خاص خود او نیست، بلکه حاصل انگیزشی به همان مقاومت‌ناپذیریِ ضرورت خوردن غذا است.
📖 اگر فرزند دختر دارید (جامعه‌شناسی و روان‌شناسی شکل‌گیری شخصیت دخترها)
✒️ النا جانینی بلوتی
🖊 محمدجعفر پوینده
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
📖 اگر فرزند دختر دارید (جامعه‌شناسی و روان‌شناسی شکل‌گیری شخصیت دخترها)
✒️ النا جانینی بلوتی
🖊 محمدجعفر پوینده
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
پرت کردن حواس
محمدمهدی اردبیلی
از رایج‌ترین راه‌هایی که والدین برای آرام کردن کودکانشان به کار می‌برند، استراتژی «پرت کردن حواس» است. چنانکه بارها دیده‌ایم کودک برای تحقق هدفش بی‌تابی می‌کند. او علاقه به کاری ندارد که بزرگترها او را وادار به انجامش می‌کنند. اگر نهایتا اجبار ادامه یابد، معمولا کودک به آخرین حربه دفاعی خود پناه می‌برد: گریستن و فریاد زدن. اینجاست که والدین یا «بزرگترها» به استراتژی «پرت کردن حواس» متوسل می‌شوند. این امر معمولا به کمک ایجاد سروصدا یا اعطای شیئی جذاب (اعم از عروسک، اسباب بازی، موبایل و ...) به کودک صورت می‌پذیرد. هرچند این استراتژی همیشه کارگر نمی‌افتد، اما صحنۀ به دام افتادن کودک واقعا دیدنی است. او در اوج گریه و فریاد به ناگاه ساکت می شود و توجهش کاملا به طعمه معطوف می‌شود و حتی شاید لبخندی هم بزند. فاصله بسیار کوتاه میان این لبخند و آن اشک‌ها معمولا نقل محافل خانوادگی است. در نهایت پدر و مادر از توفیق خود در تغییر توجه کودک از برآوردن هدفی نامطلوب به رفتاری مطلوب راضی به نظر می‌رسند و کودک نیز به واسطه فراموش کردن مطالبات خودش و تن سپردن به مطالبات کاذب و ساختگی، راضی به نظر می‌رسد. همه راضی‌اند، دستکم تا تنش بعدی.
آیا این استراتژی کنترلی، فقط به دوران کودکی محدود می‌ماند؟
یکی از راه‌های مواجهۀ متولیان جامعه با مطالباتِ «نامطلوب» مردم، این است که توجه اذهان را به مسائلی بی‌ربط و جذاب منحرف سازند. فرد یا افرادی را تصور کنید که از وضعیتشان ناراضی‌اند. آنها منطقاً برای رفع نارضایتی، باید عوامل اصلی آن را از بین ببرند. اما آنچه در عمل اتفاق می‌افتد ادامۀ همان شرایط زیستیِ قبلی است، منتهی با این تفاوت که توجه این فرد یا افراد به مسائلی دیگر جلب شده است، مانند همان أسباب‌بازی یا عروسکی که به کودک اعطا می‌شود و به یکباره گریه‌اش را به خنده بدل می‌سازد. تلقین رضایت از شرایط حاضر، هدف اصلی‌ای است که نهادهای محافظه‌کار برای خود تعیین کرده‌اند. تمام مناسک و روش‌های سرگرم‌سازی و تفریح در عصر حاضر ذیل این استراتژی قابل بازخوانی‌اند: رسانه‌ها، تبلیغات، آموزش و پرورش، اخبار و ... . در این معنا می‌توان عصر ما را عصر «حواس‌پرتی» نامید. عصری که تمام ارکان جامعه در پرت کردنِ حواس خودشان/خودمان با یکدیگر همدست شده‌اند.
در نهایت نیز سرنوشت ما همانند سرنوشت کودکانمان است: همه احساس رضایت می‌کنند: هم متولیان و نهادهای محافظه‌کار فرهنگی و سیاسی، هم نهادهای اقتصادیِ بهره‌مند از تبلیغات، و هم به ویژه، خود مردم در مقابل تلویزیون‌های‌شان، دوربین‌های عکاسی‌شان، ویترین‌های فروشگاه‌هایشان، آینه‌های باشگاه‌هایشان و ... .
اما آنچه ما را امیدوار می‌کند این است که آرامش کودکان مقطعی است. هر چند والدین پس از هر بار «پرت کردن حواس» لبخندی رضایتمندانه می‌زنند، اما می‌دانند که این آرامش آتشی است زیر خاکستر و هر لحظه ممکن است کودکشان چیزی تازه و به زعم آنها «نامطلوب» طلب کند. این نگرانی در تمامی نهادهای محافظه‌کار سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... نیز به چشم می‌خورد. کنترل مردم، هر چند در اغلب موارد با موفقیت انجام می‌پذیرد، اما استمرارش هیچگاه تضمین‌شده نیست. راه مقابله با این فریبکاری، آگاه سازیِ مردم از شیوه های فریب خوردنشان است. زمانی که دستِ نهادهای مروج حواس‌پرتی برای مردم رو شود و هیچ حربۀ فریبنده‌ای باقی نماند، دیگر هیچ تغییری، جز تغییرات رادیکال، نمی تواند مردم را راضی کند. این امید البته تاحدی خوش‌بینانه است، چرا که از یک سو، یکی از کارکردهای نظام سرگرم سازیِ عمومی، پرت کردن حواسِ اذهان، حتی از شناختِ وضعیتِ خودشان است و از سوی دیگر، تجربۀ پیشرفت صنعتِ سرگرم‌سازی نشان می‌دهد که در غالب موارد، یک گام جلوتر از مردم حرکت کرده است. و این البته رسالت ما را سنگین تر و راه ما را دشوارتر می سازد.
برگرفته از کانال "درنگ‌ها" :
@PhilosophicalHalt
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩
محمدمهدی اردبیلی
از رایج‌ترین راه‌هایی که والدین برای آرام کردن کودکانشان به کار می‌برند، استراتژی «پرت کردن حواس» است. چنانکه بارها دیده‌ایم کودک برای تحقق هدفش بی‌تابی می‌کند. او علاقه به کاری ندارد که بزرگترها او را وادار به انجامش می‌کنند. اگر نهایتا اجبار ادامه یابد، معمولا کودک به آخرین حربه دفاعی خود پناه می‌برد: گریستن و فریاد زدن. اینجاست که والدین یا «بزرگترها» به استراتژی «پرت کردن حواس» متوسل می‌شوند. این امر معمولا به کمک ایجاد سروصدا یا اعطای شیئی جذاب (اعم از عروسک، اسباب بازی، موبایل و ...) به کودک صورت می‌پذیرد. هرچند این استراتژی همیشه کارگر نمی‌افتد، اما صحنۀ به دام افتادن کودک واقعا دیدنی است. او در اوج گریه و فریاد به ناگاه ساکت می شود و توجهش کاملا به طعمه معطوف می‌شود و حتی شاید لبخندی هم بزند. فاصله بسیار کوتاه میان این لبخند و آن اشک‌ها معمولا نقل محافل خانوادگی است. در نهایت پدر و مادر از توفیق خود در تغییر توجه کودک از برآوردن هدفی نامطلوب به رفتاری مطلوب راضی به نظر می‌رسند و کودک نیز به واسطه فراموش کردن مطالبات خودش و تن سپردن به مطالبات کاذب و ساختگی، راضی به نظر می‌رسد. همه راضی‌اند، دستکم تا تنش بعدی.
آیا این استراتژی کنترلی، فقط به دوران کودکی محدود می‌ماند؟
یکی از راه‌های مواجهۀ متولیان جامعه با مطالباتِ «نامطلوب» مردم، این است که توجه اذهان را به مسائلی بی‌ربط و جذاب منحرف سازند. فرد یا افرادی را تصور کنید که از وضعیتشان ناراضی‌اند. آنها منطقاً برای رفع نارضایتی، باید عوامل اصلی آن را از بین ببرند. اما آنچه در عمل اتفاق می‌افتد ادامۀ همان شرایط زیستیِ قبلی است، منتهی با این تفاوت که توجه این فرد یا افراد به مسائلی دیگر جلب شده است، مانند همان أسباب‌بازی یا عروسکی که به کودک اعطا می‌شود و به یکباره گریه‌اش را به خنده بدل می‌سازد. تلقین رضایت از شرایط حاضر، هدف اصلی‌ای است که نهادهای محافظه‌کار برای خود تعیین کرده‌اند. تمام مناسک و روش‌های سرگرم‌سازی و تفریح در عصر حاضر ذیل این استراتژی قابل بازخوانی‌اند: رسانه‌ها، تبلیغات، آموزش و پرورش، اخبار و ... . در این معنا می‌توان عصر ما را عصر «حواس‌پرتی» نامید. عصری که تمام ارکان جامعه در پرت کردنِ حواس خودشان/خودمان با یکدیگر همدست شده‌اند.
در نهایت نیز سرنوشت ما همانند سرنوشت کودکانمان است: همه احساس رضایت می‌کنند: هم متولیان و نهادهای محافظه‌کار فرهنگی و سیاسی، هم نهادهای اقتصادیِ بهره‌مند از تبلیغات، و هم به ویژه، خود مردم در مقابل تلویزیون‌های‌شان، دوربین‌های عکاسی‌شان، ویترین‌های فروشگاه‌هایشان، آینه‌های باشگاه‌هایشان و ... .
اما آنچه ما را امیدوار می‌کند این است که آرامش کودکان مقطعی است. هر چند والدین پس از هر بار «پرت کردن حواس» لبخندی رضایتمندانه می‌زنند، اما می‌دانند که این آرامش آتشی است زیر خاکستر و هر لحظه ممکن است کودکشان چیزی تازه و به زعم آنها «نامطلوب» طلب کند. این نگرانی در تمامی نهادهای محافظه‌کار سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ... نیز به چشم می‌خورد. کنترل مردم، هر چند در اغلب موارد با موفقیت انجام می‌پذیرد، اما استمرارش هیچگاه تضمین‌شده نیست. راه مقابله با این فریبکاری، آگاه سازیِ مردم از شیوه های فریب خوردنشان است. زمانی که دستِ نهادهای مروج حواس‌پرتی برای مردم رو شود و هیچ حربۀ فریبنده‌ای باقی نماند، دیگر هیچ تغییری، جز تغییرات رادیکال، نمی تواند مردم را راضی کند. این امید البته تاحدی خوش‌بینانه است، چرا که از یک سو، یکی از کارکردهای نظام سرگرم سازیِ عمومی، پرت کردن حواسِ اذهان، حتی از شناختِ وضعیتِ خودشان است و از سوی دیگر، تجربۀ پیشرفت صنعتِ سرگرم‌سازی نشان می‌دهد که در غالب موارد، یک گام جلوتر از مردم حرکت کرده است. و این البته رسالت ما را سنگین تر و راه ما را دشوارتر می سازد.
برگرفته از کانال "درنگ‌ها" :
@PhilosophicalHalt
#متن_مانا
📩 @Ri_sheh2 📩