Forwarded from سبک زندگی من
دختران شیرازی برای گشودن بخت چهارشنبه سوری به سعدیه می روند و از آب حوض ماهی بر سر خود می ریزند.
زنان نیز با ریختن این آب بر خود معتقدند که مهرشان به دل شوهر می نشیند.
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
زنان نیز با ریختن این آب بر خود معتقدند که مهرشان به دل شوهر می نشیند.
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
Forwarded from سبک زندگی من
🔥🔥🔥🔥🔥🔥
آداب چهارشنبه سوری:
💥جشن برافروختن آتش و پرش از روی آتش
💥قاشق‌زنی
💥آجیل مشکل‌گشای
💥فالگوش
💥شکاندن کوزه
💥آتشبازی ترقه فشفشه
چهارشنبه سوری که با نام‌های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می شود.
واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای عیش و عشرت ساخته شده است.
طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی بر افروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند:
زردی من از تو
سرخی تو از من
⚡️فال‌گوشی و گره‌گشایی
یکی از رسم‌های چهارشنبه‌سوری است که در آن دختران جوان نیت می‌کنند، پشت دیواری می‌ایستند و به سخن رهگذران گوش فرا می‌دهند و سپس با تفسیر این سخنان پاسخ نیت خود را می‌گیرند.
⚡️قاشق‌زنی
در این رسم دختران و پسران جوان، چادری بر سر و روی خود می‌کشند تا شناخته نشوند و به در خانهٔ دوستان و همسایگان خود می‌روند. صاحبخانه از صدای قاشق‌هایی که به کاسه‌ها می‌خورد به در خانه آمده و به کاسه‌های آنان آجیل چهارشنبه‌سوری، شیرینی، شکلات، نقل و پول می‌ریزد.
⚡️آجیل مشکل‌گشا
پس از پایان آتش‌افروزی، اهل خانه و خویشاوندان گرد هم می‌آمدند و آخرین دانه‌های نباتی مانند: تخم هندوانه، تخم کدو، پسته، فندق، بادام، نخود، تخم خربزه، گندم و شاهدانه را که از ذخیره زمستان باقی‌مانده بود، روی آتش مقدس بو داده و با نمک تبرک می‌کردند و می‌خوردند.
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
آداب چهارشنبه سوری:
💥جشن برافروختن آتش و پرش از روی آتش
💥قاشق‌زنی
💥آجیل مشکل‌گشای
💥فالگوش
💥شکاندن کوزه
💥آتشبازی ترقه فشفشه
چهارشنبه سوری که با نام‌های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می شود.
واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای عیش و عشرت ساخته شده است.
طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی بر افروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند:
زردی من از تو
سرخی تو از من
⚡️فال‌گوشی و گره‌گشایی
یکی از رسم‌های چهارشنبه‌سوری است که در آن دختران جوان نیت می‌کنند، پشت دیواری می‌ایستند و به سخن رهگذران گوش فرا می‌دهند و سپس با تفسیر این سخنان پاسخ نیت خود را می‌گیرند.
⚡️قاشق‌زنی
در این رسم دختران و پسران جوان، چادری بر سر و روی خود می‌کشند تا شناخته نشوند و به در خانهٔ دوستان و همسایگان خود می‌روند. صاحبخانه از صدای قاشق‌هایی که به کاسه‌ها می‌خورد به در خانه آمده و به کاسه‌های آنان آجیل چهارشنبه‌سوری، شیرینی، شکلات، نقل و پول می‌ریزد.
⚡️آجیل مشکل‌گشا
پس از پایان آتش‌افروزی، اهل خانه و خویشاوندان گرد هم می‌آمدند و آخرین دانه‌های نباتی مانند: تخم هندوانه، تخم کدو، پسته، فندق، بادام، نخود، تخم خربزه، گندم و شاهدانه را که از ذخیره زمستان باقی‌مانده بود، روی آتش مقدس بو داده و با نمک تبرک می‌کردند و می‌خوردند.
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
Forwarded from سبک زندگی من
میدانی دلم چه میخواهد؟
چهارشنبه سوری هایِ قدیم را
خانه ی مادربزرگ را
دورهمی با بچه های فامیل را
خنده ها و شیطنت های بدون
خطر و استرس را
از روی آتش پریدن ها را
آواز خواندن های دست جمعی را
زردی من از تو
سرخی تو از من گفتن ها را
آن زمانِ قدیم را...
کودکی ام را
کودکی ام را...
👤رمیصا رستگار
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
چهارشنبه سوری هایِ قدیم را
خانه ی مادربزرگ را
دورهمی با بچه های فامیل را
خنده ها و شیطنت های بدون
خطر و استرس را
از روی آتش پریدن ها را
آواز خواندن های دست جمعی را
زردی من از تو
سرخی تو از من گفتن ها را
آن زمانِ قدیم را...
کودکی ام را
کودکی ام را...
👤رمیصا رستگار
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
Forwarded from سبک زندگی من
ایرانیان در چهارشنبه سوری گاه سه کپه آتش به نشانه سه پند زرتشت (پندار نیک، کردار نیک و گفتار نیک) و یا هفت کپه آتش به نشانه هفت امشاسپندان (هفت صفت پاك اهورامزدا) فراهم می کنند.
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
Forwarded from سبک زندگی من
چنین گفت زرتشت:
که سوزانید بدی را در آتش
تا ز آتش برون آید نیکی
پس تو نیز چنین کن
زردی غم‌هاتان از آنِ آتش
سرخی و عشق و نور از آنِ شما
🔥جشن باستانى چهارشنبه سوری‌تان خجسته و پرنور باد🔥
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
که سوزانید بدی را در آتش
تا ز آتش برون آید نیکی
پس تو نیز چنین کن
زردی غم‌هاتان از آنِ آتش
سرخی و عشق و نور از آنِ شما
🔥جشن باستانى چهارشنبه سوری‌تان خجسته و پرنور باد🔥
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
Forwarded from سبک زندگی من
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📽 فیلم قدیمی چهارشنبه سوری با صدای شهره
آی بته بته بته
بشنو دلم چی گفته
شب تا سحر به یادت
گل گفته گل شنفته
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
آی بته بته بته
بشنو دلم چی گفته
شب تا سحر به یادت
گل گفته گل شنفته
#چهارشنبه_سوری
🆔 @sabkezendegieman
Forwarded from سبک زندگی من
چهارشنبه سوری🔥
چهارشنبه سوری یکی از جشن های ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال (از غروب سه شنبه) برگزار می شود و اولین جشن از مجموعه جشن ها و مناسبت های نوروزی است.
#آتش نزد ایرانیان نماد روشنی، پاکی، طراوت، سازندگی، زندگی و در پایان بارزترین نماد خداوند بر روی زمین شده است.
در قدیم آتش را نماد پاکی می‌شناختند. و در انتهای سال با سوزاندن بوته‌ها، بیماری و ناپاکی را از بین می‌بردند.
با خواندن شعر “سرخی تو از من و زردی من از تو” از آتش گرم و روشن، تندرستی می‌گرفتند و بیماری و خستگی روزهای پایانی زمستان سرد را به آتش می‌سپردند و در انتها خاکستر آتش را در آبی روان می‌ریختند. با جشن و پایکوبی به استقبال بهار و زایش دوباره گیتی می‌رفتند.
بازی گروهی، دور هم جمع شدن و همکاری از زیباییهای آیین سنتی چهارشنبه سوری هست. قاشق زنی و پوشاندن چهره یکی دیگر از رسوم زیبای چهارشنبه سوری برای حس همدردی و کمک به نیازمندان در روزهای پایانی سال هست.
هر چند که در سالهای اخیر متاسفانه این رسم شیرین #چهارشنبه_سوری جایش را به ترقه بازی و استفاده از مواد محترقه و منفجره خطرناک داده است، امیدواریم با فرهنگ سازی و آموزش صحیح به کودکان زیبایی این رسم کهن ایرانی را با انجام کارهای خطرناک و استفاده از وسایل خطرناک آتشبازی خراب نکنیم.
#مراسم_ایرانی
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
چهارشنبه سوری یکی از جشن های ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبه سال (از غروب سه شنبه) برگزار می شود و اولین جشن از مجموعه جشن ها و مناسبت های نوروزی است.
#آتش نزد ایرانیان نماد روشنی، پاکی، طراوت، سازندگی، زندگی و در پایان بارزترین نماد خداوند بر روی زمین شده است.
در قدیم آتش را نماد پاکی می‌شناختند. و در انتهای سال با سوزاندن بوته‌ها، بیماری و ناپاکی را از بین می‌بردند.
با خواندن شعر “سرخی تو از من و زردی من از تو” از آتش گرم و روشن، تندرستی می‌گرفتند و بیماری و خستگی روزهای پایانی زمستان سرد را به آتش می‌سپردند و در انتها خاکستر آتش را در آبی روان می‌ریختند. با جشن و پایکوبی به استقبال بهار و زایش دوباره گیتی می‌رفتند.
بازی گروهی، دور هم جمع شدن و همکاری از زیباییهای آیین سنتی چهارشنبه سوری هست. قاشق زنی و پوشاندن چهره یکی دیگر از رسوم زیبای چهارشنبه سوری برای حس همدردی و کمک به نیازمندان در روزهای پایانی سال هست.
هر چند که در سالهای اخیر متاسفانه این رسم شیرین #چهارشنبه_سوری جایش را به ترقه بازی و استفاده از مواد محترقه و منفجره خطرناک داده است، امیدواریم با فرهنگ سازی و آموزش صحیح به کودکان زیبایی این رسم کهن ایرانی را با انجام کارهای خطرناک و استفاده از وسایل خطرناک آتشبازی خراب نکنیم.
#مراسم_ایرانی
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
Telegram
سبک زندگی من
از متفاوت بودن نترس
سبک زندگی خودت را
داشته باش
حتے اگر نتیجه اش تنهایی بود
بدان که تنهایے
بهتر از بودن درمیان کسانےست
که دوست دارند
مانند آنها رفتارکنی!
اینستاگرام ما:
Www.instagram.com/Sabke.Zendegieman
سفارش تبلیغ:
@mary_jamii
سبک زندگی خودت را
داشته باش
حتے اگر نتیجه اش تنهایی بود
بدان که تنهایے
بهتر از بودن درمیان کسانےست
که دوست دارند
مانند آنها رفتارکنی!
اینستاگرام ما:
Www.instagram.com/Sabke.Zendegieman
سفارش تبلیغ:
@mary_jamii
Forwarded from سبک زندگی من
جشن سوری (چهارشنبه سوری) 🔥
یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیش‌باز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، #جشن_سوری بوده است.
سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته اند. در تاریخ بخارا آمده است: «چون امیر سدید منصور بن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.»
این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به باور پیشینیان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به دیگر سخن این آتش افروزی بر بام خانه ها، آخرین گام از آیین های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرندهٔ پنجه کوچک (پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور) و پنجه بزرگ (پنجهٔ دزدیه، پنج روز پایان سال) می‌باشد.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایش‌های خیابانی، دست افشانی ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست.
رقص با آتش🔥
آیین آتش افروزی پیش از نوروز به گونه‌های دیگر در نزد مردمان دیگر کشورها نیز پدیدار می‌شود، آریاییان قفقاز هنوز در این شب هفت توده آتش می‌افروزند و از روی آن می‌جهند. بنا به آیینی کهن در سوئد، شبی را که «والبوری» خوانده می‌شود به عنوان آغاز بهار می‌شمارند و در آن آتشی بزرگ افروخته و پیرامون آن به جشن و شادی می‌پردازند. همچنین نمونه دوردستی از آتش افروزی نوروزی را در نزد مردم روستاهای جنوب کشور رومانی گزارش کرده‌اند.
آیین آتش افروزی تا روزگار ما بر جای مانده و نام «چهارشنبه سوری» بر خود گرفته است. در ایران باستان بخش‌بندی هفته به گونه امروزی (شنبه تا پنجشنبه و جمعه) نبوده و در گاهشماری ایرانیان هر یک از ۳۰ روز ماه نامی ویژه داشته است (امرداد، دی بآذر، آذر، …، سروش، رشن، فرودین، ورهرام،... ، شهریور، سپندارمزد، خورداد و ...). «هفته» ریشه در ادیان سامی دارد، که باور داشتند خداوند، جهان را در ۶ روز آفرید و روز هفتم به استراحت پرداخت و آفرینش پایان یافت؛ و از همین رو روز هفتم را به زبان یهودی شنبد یا شنبه نامیده‌اند که به معنی فراغت و آسایش است. بخش‌بندی روزها به هفته از یهود به عرب و از اعراب به ایرانیان رسیده است. اعراب دربارهٔ هر یک از روزهای هفته باورهایی داشته‌اند؛ برای نمونه اینکه چهارشنبهٔ هر هفته روز شومی است.
منوچهری دامغانی هم اینگونه به این باور اشاره می‌کند:
چهارشنبه که روز بلاست باده بخور
به ساتکین می خور، تا به عافیت گذر
یادکرد در شاهنامه📖
در شاهنامهٔ فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملّی، از دیرباز در فرهنگ سنّتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.
جشن نبرد با تاریکی🔱
جشن «سور» از گذشته بسیار دور در ایران زمین مرسوم بوده است که جشنی ملی و مردمی است و #چهارشنبه_سوری نام گرفته است که طلایه‌دار نوروز است.
در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پایکوبی با نام سور مرسوم بوده است و از سوی دیگر چهارشنبه نزد اعراب «یوم الارباع» خوانده می‌شد و از روزهای شوم و نحس بشمار می‌رفت و بر این باور بودند که روزهای نحس و شوم را باید با عیش و شادمانی گذراند تا شیاطین و اجنه فرصت رخنه در وجود آدمیان را نیابند.
#مراسم_ایرانی
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیش‌باز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، #جشن_سوری بوده است.
سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته اند. در تاریخ بخارا آمده است: «چون امیر سدید منصور بن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.»
این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به باور پیشینیان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به دیگر سخن این آتش افروزی بر بام خانه ها، آخرین گام از آیین های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرندهٔ پنجه کوچک (پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور) و پنجه بزرگ (پنجهٔ دزدیه، پنج روز پایان سال) می‌باشد.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایش‌های خیابانی، دست افشانی ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست.
رقص با آتش🔥
آیین آتش افروزی پیش از نوروز به گونه‌های دیگر در نزد مردمان دیگر کشورها نیز پدیدار می‌شود، آریاییان قفقاز هنوز در این شب هفت توده آتش می‌افروزند و از روی آن می‌جهند. بنا به آیینی کهن در سوئد، شبی را که «والبوری» خوانده می‌شود به عنوان آغاز بهار می‌شمارند و در آن آتشی بزرگ افروخته و پیرامون آن به جشن و شادی می‌پردازند. همچنین نمونه دوردستی از آتش افروزی نوروزی را در نزد مردم روستاهای جنوب کشور رومانی گزارش کرده‌اند.
آیین آتش افروزی تا روزگار ما بر جای مانده و نام «چهارشنبه سوری» بر خود گرفته است. در ایران باستان بخش‌بندی هفته به گونه امروزی (شنبه تا پنجشنبه و جمعه) نبوده و در گاهشماری ایرانیان هر یک از ۳۰ روز ماه نامی ویژه داشته است (امرداد، دی بآذر، آذر، …، سروش، رشن، فرودین، ورهرام،... ، شهریور، سپندارمزد، خورداد و ...). «هفته» ریشه در ادیان سامی دارد، که باور داشتند خداوند، جهان را در ۶ روز آفرید و روز هفتم به استراحت پرداخت و آفرینش پایان یافت؛ و از همین رو روز هفتم را به زبان یهودی شنبد یا شنبه نامیده‌اند که به معنی فراغت و آسایش است. بخش‌بندی روزها به هفته از یهود به عرب و از اعراب به ایرانیان رسیده است. اعراب دربارهٔ هر یک از روزهای هفته باورهایی داشته‌اند؛ برای نمونه اینکه چهارشنبهٔ هر هفته روز شومی است.
منوچهری دامغانی هم اینگونه به این باور اشاره می‌کند:
چهارشنبه که روز بلاست باده بخور
به ساتکین می خور، تا به عافیت گذر
یادکرد در شاهنامه📖
در شاهنامهٔ فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان‌دهندهٔ کهن بودن این جشن است. مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملّی، از دیرباز در فرهنگ سنّتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.
جشن نبرد با تاریکی🔱
جشن «سور» از گذشته بسیار دور در ایران زمین مرسوم بوده است که جشنی ملی و مردمی است و #چهارشنبه_سوری نام گرفته است که طلایه‌دار نوروز است.
در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پایکوبی با نام سور مرسوم بوده است و از سوی دیگر چهارشنبه نزد اعراب «یوم الارباع» خوانده می‌شد و از روزهای شوم و نحس بشمار می‌رفت و بر این باور بودند که روزهای نحس و شوم را باید با عیش و شادمانی گذراند تا شیاطین و اجنه فرصت رخنه در وجود آدمیان را نیابند.
#مراسم_ایرانی
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
Telegram
سبک زندگی من
از متفاوت بودن نترس
سبک زندگی خودت را
داشته باش
حتے اگر نتیجه اش تنهایی بود
بدان که تنهایے
بهتر از بودن درمیان کسانےست
که دوست دارند
مانند آنها رفتارکنی!
اینستاگرام ما:
Www.instagram.com/Sabke.Zendegieman
سفارش تبلیغ:
@mary_jamii
سبک زندگی خودت را
داشته باش
حتے اگر نتیجه اش تنهایی بود
بدان که تنهایے
بهتر از بودن درمیان کسانےست
که دوست دارند
مانند آنها رفتارکنی!
اینستاگرام ما:
Www.instagram.com/Sabke.Zendegieman
سفارش تبلیغ:
@mary_jamii
Forwarded from سبک زندگی من
«جشن گرفتن چهارشنبه سوری» یک نقاشی دیواری از کاخ چهلستون اصفهان قرن ۱۷ میلادی
#چهارشنبه_سوری که با نام‌های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود، یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.
واژهٔ «چهارشنبه سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای عیش و عشرت ساخته شده است.
طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی بر افروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند:
زردی من از تو
سرخی تو از من
این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد.
آداب چهارشنبه سوری:
جشن، برافروختن آتش، پرش از روی آتش، قاشق‌زنی، آجیل مشکل‌گشا، فالگوش، شکاندن کوزه، آتشبازی، ترقه، فشفشه
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
#چهارشنبه_سوری که با نام‌های چهارشنبه آخر سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود، یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.
واژهٔ «چهارشنبه سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای عیش و عشرت ساخته شده است.
طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی بر افروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند:
زردی من از تو
سرخی تو از من
این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد.
آداب چهارشنبه سوری:
جشن، برافروختن آتش، پرش از روی آتش، قاشق‌زنی، آجیل مشکل‌گشا، فالگوش، شکاندن کوزه، آتشبازی، ترقه، فشفشه
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
Forwarded from سبک زندگی من
معنی «سوری» در «چهارشنبه سوری»🔥
در فارسی به معنی مهمانی جشن و رنگ سرخ به كار رفته است.
#سوری نام يكی از گلها به نام گل محمدی است و هم نام هر گلی كه سرخ رنگ باشد و همچنين هر گل و لاله كه سرخ رنگ باشد آن را سوری می گويند.
در كردی هم سور به معنی سرخ می شود.
اطلاق جشن #چهارشنبه_سوری به اين جشن كهن (سوری) در دوران بعد از اسلام صورت گرفت.
برای اولين بار از جشن سوری در كتاب تاريخ بخارا (۳۳۲ه- ق) نوشته ابوبكر محمد بن جعفر نرشچی ياد شده كه منصور بن نوح سامانی اين جشن را برگزار می كرد. اما اين جشن در شب چهارشنبه نبوده.. چون اساس روز شمار كنونی بر اثر ورود اعراب به ايران صورت گرفت.
شايد سالی كه بعد از اسلام و ورود اعراب به ايران اين جشن به شكلی گسترده برپا شده و چون در روز شمار اعراب چهارشنبه نحس و نامبارک محسوب می شد.
از آن تاريخ به بعد شب چهارشنبه آخر سال را با #جشن_سوری به شادمانی پرداخته و بدين وسيله می كوشيدند نحوست چنين شب و روز را منتفی کنند.
رسم پريدن از روی آتش و خواندن ترانه هايی كه امروزه باب شده از روزگاران پس از اسلام است.
در زبان پهلوی "سوريک" صفتی به معنای سرخ و سرخ رنگ است. شب سوری هم يعنی سرخ؛ زيرا عنصر اصلی اين مراسم برافروختن آتش سرخ بوده است.
در اوستا كلمه سور با واژه سوئير يا "suirya" به معنای چاشت آمده است كه آن را برای مهمانی بزرگ به كار می برند.
البته در زبان ترکی هم کلمه سور معنی جشن می دهد.
سور (Sür) کلمه ای ترکی-مغولی به معنی جشن و فستیوال است و با کلمات "سورسات-سویورسات" و "سویورقا-سیورغا" و .... هم ریشه است.
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
در فارسی به معنی مهمانی جشن و رنگ سرخ به كار رفته است.
#سوری نام يكی از گلها به نام گل محمدی است و هم نام هر گلی كه سرخ رنگ باشد و همچنين هر گل و لاله كه سرخ رنگ باشد آن را سوری می گويند.
در كردی هم سور به معنی سرخ می شود.
اطلاق جشن #چهارشنبه_سوری به اين جشن كهن (سوری) در دوران بعد از اسلام صورت گرفت.
برای اولين بار از جشن سوری در كتاب تاريخ بخارا (۳۳۲ه- ق) نوشته ابوبكر محمد بن جعفر نرشچی ياد شده كه منصور بن نوح سامانی اين جشن را برگزار می كرد. اما اين جشن در شب چهارشنبه نبوده.. چون اساس روز شمار كنونی بر اثر ورود اعراب به ايران صورت گرفت.
شايد سالی كه بعد از اسلام و ورود اعراب به ايران اين جشن به شكلی گسترده برپا شده و چون در روز شمار اعراب چهارشنبه نحس و نامبارک محسوب می شد.
از آن تاريخ به بعد شب چهارشنبه آخر سال را با #جشن_سوری به شادمانی پرداخته و بدين وسيله می كوشيدند نحوست چنين شب و روز را منتفی کنند.
رسم پريدن از روی آتش و خواندن ترانه هايی كه امروزه باب شده از روزگاران پس از اسلام است.
در زبان پهلوی "سوريک" صفتی به معنای سرخ و سرخ رنگ است. شب سوری هم يعنی سرخ؛ زيرا عنصر اصلی اين مراسم برافروختن آتش سرخ بوده است.
در اوستا كلمه سور با واژه سوئير يا "suirya" به معنای چاشت آمده است كه آن را برای مهمانی بزرگ به كار می برند.
البته در زبان ترکی هم کلمه سور معنی جشن می دهد.
سور (Sür) کلمه ای ترکی-مغولی به معنی جشن و فستیوال است و با کلمات "سورسات-سویورسات" و "سویورقا-سیورغا" و .... هم ریشه است.
𝕛𝕠𝕚𝕟 ➪ @sabkezendegieman
Telegram
سبک زندگی من
از متفاوت بودن نترس
سبک زندگی خودت را
داشته باش
حتے اگر نتیجه اش تنهایی بود
بدان که تنهایے
بهتر از بودن درمیان کسانےست
که دوست دارند
مانند آنها رفتارکنی!
اینستاگرام ما:
Www.instagram.com/Sabke.Zendegieman
سفارش تبلیغ:
@mary_jamii
سبک زندگی خودت را
داشته باش
حتے اگر نتیجه اش تنهایی بود
بدان که تنهایے
بهتر از بودن درمیان کسانےست
که دوست دارند
مانند آنها رفتارکنی!
اینستاگرام ما:
Www.instagram.com/Sabke.Zendegieman
سفارش تبلیغ:
@mary_jamii
بهار پشت دره،،،
لباس نوت رو تن کن..
خودتو معطر کن..
یه لبخند ازون قشنگاش..
برو درو براش باز کن..
پیشاپیش بهارتون فرخنده🌸
@sabkezendegieman
لباس نوت رو تن کن..
خودتو معطر کن..
یه لبخند ازون قشنگاش..
برو درو براش باز کن..
پیشاپیش بهارتون فرخنده🌸
@sabkezendegieman
دردت به جانِ بی قرار من
ابرهای تیره را
از روی چشمانِ گریزپایت
کنار بزن
این روزهای پُر گلایه هم تمام می شوند
می گذرند
لحظه های نداشتن و نبودن...
دوباره در شب نشینیِ مردمکهام
تو را به میهمانیِ یلدا می نشانم
در گوشِ آغوشت
"منتظرت بودم" می خوانم
می‌خندیم به تحویلِ بهاری
که بی حضورِ بوسه و آغوش
هفت سینِ آرزو را درز گرفت
تا مبادا حسرتِ سالِ کهنه
فروردینِ پا در گِل مانده را از پا بیندازد
اسپندِ شوق می‌چرخانم دورِ سر دست هات
تا دوباره گشوده شوند روی قامتِ زنی
از جنسِ باران و شالیزار
که اسفند به اسفند
کوله بارِ خستگی اش را زمین گذاشت
شاید گره باز کُند
از سیزده هزار گردشِ بی یار
تا تو پیدات شود...
رفیقِ روزگارِ سکوت و تشویش
تصدّقت بروم
زمستان که همیشگی نیست
صبوری کن...
قول می‌دهم
دوباره دست توی دستِ بهارنارنج
قدم می‌زنیم
تا بساطِ دستفروشانِ تجریش
در سبدِ خریدمان
سماق و سنجد و سمنو می‌ریزیم
ترمه می‌اندازیم روی میزِ بی‌غبار
"محوّل الاحوال"ی دوباره می‌خوانیم
خدا را می‌آوریم روی زمین
جشن می‌گیریم بهارِ اشتیاق را
و دشتِ سالِ نو
شعری تازه می‌شود
از اتفاقِ نگاهِ من
در چشم‌های گستاخِ تو...
✍️ آزاده رمضانی
─┅─═ঊঈ💎ঊঈ═─┅─
@sabkezendegieman
ابرهای تیره را
از روی چشمانِ گریزپایت
کنار بزن
این روزهای پُر گلایه هم تمام می شوند
می گذرند
لحظه های نداشتن و نبودن...
دوباره در شب نشینیِ مردمکهام
تو را به میهمانیِ یلدا می نشانم
در گوشِ آغوشت
"منتظرت بودم" می خوانم
می‌خندیم به تحویلِ بهاری
که بی حضورِ بوسه و آغوش
هفت سینِ آرزو را درز گرفت
تا مبادا حسرتِ سالِ کهنه
فروردینِ پا در گِل مانده را از پا بیندازد
اسپندِ شوق می‌چرخانم دورِ سر دست هات
تا دوباره گشوده شوند روی قامتِ زنی
از جنسِ باران و شالیزار
که اسفند به اسفند
کوله بارِ خستگی اش را زمین گذاشت
شاید گره باز کُند
از سیزده هزار گردشِ بی یار
تا تو پیدات شود...
رفیقِ روزگارِ سکوت و تشویش
تصدّقت بروم
زمستان که همیشگی نیست
صبوری کن...
قول می‌دهم
دوباره دست توی دستِ بهارنارنج
قدم می‌زنیم
تا بساطِ دستفروشانِ تجریش
در سبدِ خریدمان
سماق و سنجد و سمنو می‌ریزیم
ترمه می‌اندازیم روی میزِ بی‌غبار
"محوّل الاحوال"ی دوباره می‌خوانیم
خدا را می‌آوریم روی زمین
جشن می‌گیریم بهارِ اشتیاق را
و دشتِ سالِ نو
شعری تازه می‌شود
از اتفاقِ نگاهِ من
در چشم‌های گستاخِ تو...
✍️ آزاده رمضانی
─┅─═ঊঈ💎ঊঈ═─┅─
@sabkezendegieman