وفا

دیله‌ به‌ دیل، کویه‌ رایه‌؟
وفا نیافته، روسوایه
{دل به دل کجا راه داره؟ وفا ندیده رسوا میشه}
‌
هَچین‌ تَره‌ فدا نوکون‌
فدای‌ بی‌‌وفا نوکون‌
{بیخودی خودتو فدا نکن، فدای بی‌وفایی نکن}

وفا به‌ باد بده‌ مره‌
زمانه‌ یاد بده‌ مره‌
{وفاداری منو به باد داد، اینو زمونه یادم داد}

که‌ هرکی‌ بی‌نواتره‌
محبت‌ آشناتره‌
{که هرکسی ساده‌تر و بی‌آلایش‌تره، محبت و عشق رو بیش‌تر می‌شناسه}

شعر: زنده یاد شیون فومنی
با ياد و خاطره شاعر بزرگ گيلان؛ "شيون فومنى" و صداى سبز گيلان؛ "فرامرز دعايى"
#وفا
ShnText.t.me

چه کنم

تو مرا جان و جهانی، چه کنم جان و جهان را؟
تو مرا گنج روانی، چه کنم سود و زیان را؟

نفَسی یارِ شرابم، نفَسی یارِ کبابم
چو در این دور خرابم، چه کنم دور زمان را؟

ز همه خلق رمیدم، ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه پدیدم، چه کنم کُون و مکان را؟

منگر رنج و بلا را، بنگر عشق و ولا را
منگر جور و جفا را، بنگر صد نگران را
شعر: مولوى
#چه_کنم
ShnText.t.me

بیا

بیه مَره یاری بَدَن، می دیلَ دیلداری بدن
[بیا یاری‌ام بده دلمو دلداری بده]

کی زیندگی همش غَمه، ای دونیا غم می همدمه
[که زندگی همه‌اش غم است، یک دنیا غم همدمم است]

نَنی چوجور غم دَرمه، تَره می وَر کم دَرمَه
[نمی‌دونی چه‌جور غم دارم، تو رو پیش خودم کم دارم]

می آرزو، می دیل‌خوشی، اَنه کی تو بایی نیشی
[آرزو و دل‌خوشیم اینه که تو بیای و نری]

اَ حَرفه باز بوگوفتمه، فارَس مره بوسوختمه بوسوختمه، چره نایی تو؟!!
[این حرف رو باز گفتم، برس به من که سوختم.. چرا تو نمیای؟!!]

بایی دوباره پا گیرم، تی دستانه حنا گیرم.. حنا گیرم.. اگه بایی تو...! چره نایی تو؟
[بیای دوباره پا میگیرم، دستاتو حنا میگیرم.. اگه تو بیای...!]

بیه مَرَه یاری بَدَن، می دیلَ دیلداری بَدَن
[بیا یاری‌ام کن دلم رو دلداری بده]

کی زیندگی همش غمه، ای دونیا غم می همدمه
[که زندگی همش غم است، یک دنیا غم همدمم است]

با یاد و خاطره شاعر بزرگ گیلان؛ "فرامرز دعایی"
#بیا
ShnText.t.me

دیلمان

دوواره آسمانه دیل پورا بو...
سیه ابرانه جیر مهتاب کورا بو...
{دوباره دل آسمان پر شد
مهتاب، پشت ابرهای سیاه کور شد}

ستاره دانه دانه رو بیگیفته
عجب ایمشب بساطِ غم جورا بو...
{ستاره‌ها، دانه به دانه -از من- روی گرفتند
امشب، بساط غم چه عجیب جور شده است}

با ياد و خاطره آموزگار موسيقى گيلان "فريدون پوررضا"
#ديلمان
ShnText.t.me

📋 لیست تکست آهنگ‌های آلبوم «جنس سوم»


01 - 🏷 نــوشـــو رِی

02 - 🏷 شادومـــاد

03 - 🏷 دردانـــــــه

04 - 🏷 لـطفــعـلی خـــان

05 - 🏷 ای عــــــشق

06 - 🏷 طبــــیـب

07 - 🏷 ژ - ش

08 - 🏷 فتحعـــــلی شـــاه

09 - 🏷 کُـــــــــر

10 - 🏷 شاکـــــلام


© Channel: ShnText.t.me

نوشو ری

دریا طوفانیه تی لوتکا خرابه، نوشو رِی
غم تی ماره بوخور والله ثوابه، نوشو رِی
{دریا طوفانی است و قایق تو خراب، نرو ای پسر
غمخوار مادرت باش ،ثواب دارد، نرو پسر}

تی مار نگرانه
اَنه دیل آویزانه
{مادرت نگران است
دلش نگران توست}

نوشو ری.. نوشو ری.. نوشو ری.. نوشو ری
{نرو پسر}

مار چوتو تاب بئره؟
کی خبره بئره؟
{مادر چگونه تاب بیاورد؟
چه کسی خبر را برایش بیاورد؟}

دار و درختانه بیدین بوک بئردن
شَلَ وَرزایه منم توره بوخوره گردن
{درختان را ببین که چگونه بغض کردهاند
شبیه گاو نر لنگی شده‌ام که تبر به گردنش خورده است}

پیله دریا ده امی شین نیه بره
روس بزا بکاشته اونه بِهه داره
{دریای بزرگ دیگر از آن ما نیست برادر
فرزندان روس آن را خریده‌اند}

أنِه ماره بیدَم کار کونه بیجاره میان
گالش به پا شلیته تومان کاسه تیانه خو سر گیره مردومه میان
{مادرش را دیدم که در مزرعه‌ی برنج کار می‌کند
گالش(کفش روستایی شمال) به پا و دامن روستایی پوشیده و قابلمه و سبد به سر در میان مردم راه میرفت(فروشندگی در بازار)}

مار چوتو تاب بئره؟
کی خبره بئره؟
{مادر چگونه تاب بیاورد؟
چه کسی خبر را برایش بیاورد؟}
#نوشو_ری
ShnText.t.me

شادوماد

شادوماد عروس اومد اسب سمندته بتاز
شادوماد عروس اومد اسب سمندته بتاز
بس که خوشگله عروس به آسمون میکنه ناز
سُرنا و دُهل ببین با چه نشاط کرده ساز

سر راه کنار برین دوماد می‌خِد نار بزنه
سیب سرخ، انار سرخ، به دومن یار بزنه
 
مادیون سُم طلایی عروس چه رامشه
مادیون سُم طلایی عروس چه رامشه
راه مِره یواش یواش، مِدِنه عروس سوارشه
زیرِ روبند زَری چشم عروس به یارشه

سر راه کنار برن دوماد می‌خد نار بزنه
سیب سرخ، انار سرخ، به دومن یار بزنه

به سر عروس خانم شِباش کنن نقل و نبات
به سر عروس خانم شباش کنن نقل و نبات
یَله ترمه پُر یَراق به هیکلش چه خوب میاد
همگی کف بزنید و باهم بگید شباش! شباش!
همگی کف بزنید و باهم بگید شباش! شباش!

سر راه کنار برن دوماد می‌خد نار بزنه
سیب سرخ، انار سرخ، به دومن یار بزنه
#شادوماد
ShnText.t.me

دردانه

دُردانه‌ی منی.. دُردانه‌ی منی..
با لب به قندهای تو لبخندهای عزیزت
با لب بریز روی دهان سرریز و هیز نهانت!
در خون تو شناورم..
صبحانه‌ی منی..دیوانه‌ی منی
جانِ خدا تویی..
صبحانه‌ی منی..دیوانه‌ی منی
ناممکنی که تنگ به بَرَت می‌فشاری‌ام
پیدایش دوشیزگی به گمانی...
باغی به ارث در تنم...
از لشکر کمین نگاهت...
پرخاش شیشه‌ای...
که نمی‌شکنی...

هِیهات من از ذلتِ لذیذِ لذتِ زلیل و مریضت!
بایدم به دم از نوش تو نوشیدمت!
چه سخت بیآغوشیدمت!
نابهنگام ناگهان منی!
بی‌رحم چندگانه‌ای
فرازش شبانه‌ای
آب و شیر و شرابی
جان خدا تویی
دردانه‌ی منی(نُه ساله‌ی منی)!
#دردانه
ShnText.t.me

لطفعلی خان

شامِ شب، استخونه
استخاره کن
ما در ریشه‌های شیشه‌ای
شیرازتو بخون
بیا شب خونه، لطفعلی خان!
رودخونه گریه داره، چش به راس
باغای غرق،
قایقای قاق،
قالیای دار،
روی کاشیای شرق،
چرا؟ چون شبیه شیهه روی اسبِ مُرده
خاصه وقتی خش رو بهار ماس، لطفعلی خان!
کاتبیم
خواب‌های خط خطی،
روی شاخ‌های شب،
پشت پرده‌های درهمیم،
همین؟
کمین کرده بازم زمین
گریه کن
چشات قراره که درآد لطفعلی خان!
چشات قراره که درآد لطفعلی خان!

تفنگ در دهان خدا
پَشَنگ بر ناخن خلق مُردد
در کوچه طاعون زوزه می‌کشد و باد از تیفوس حامله است
درختان مات مرثیه‌خوان خواهران خویشند
خاک، خرابِ خون و بد عربده بر مرگ و تیرگی گسترده
مصیبت معصیت،
معراج‌های معوَج،
دخیل به خیل خام‌های مُعرّج،
کباب گربه و سگ!

قحطی تیز تیره تیره میکنه زمان
دوباره قا..قا..جا..جا..ریده تا..تاریده آسمون
جُدا از این دس به سینه‌ها
ببین تاول چش و بشین رو مغزِ پینه‌ها
چشات قراره که درآد لطفعلی خان..

دور، دورِ اَخته‌هاست لطفعلی خان!
#لطفعلی_خان
ShnText.t.me

ای عشق

مَگذار که من به ناگزیری برسم
وز بودنِ خود نیز به سیری برسم
منگر به تنم، که نیست با من همراه
ای عشق! تو مگذار به پیری برسم

شاعر: زنده یاد دکتر اسماعیل خویی
#ای_عشق
ShnText.t.me

طبیب

کی تی تبَ طبیبه؟
چوتوی بوبوی غریبه؟
{چه کسی برای دردت طبیب است؟
چطور اینقدر بیگانه شدی؟}

می دیل کی تی هلاکه
جی خوشی بی‌نصیبه
{دل من که برای تو هلاک است
از شادی بی‌نصیب است}
 
تی دیل چقذه پوره
خودا کی گور به گوره
{چقدر دلت گرفته است
خدا که گور به گور شده}

نه راه پس و نه راه پیش
هوای گریه جوره
{نه راه پس و نه راه پیش مانده است
هوای گریه جور است}

من آلم کی تی کوه جور میرم
بی بالم از تو پر گیرم
{من عقابی هستم که در بالای کوه تو می‌میرم
بال ندارم و از تو پر می‌گیرم}

بیدارم خوابه خوسنم
تی یارم باره اوسنم
{بیدارم و خواب را می‌خوابانم
یار توام و بار را از دوشت برمی‌دارم}

نیمیری جانا کی جانی مره میرمه
فگیری هَنَه تی فدا هرچی دارمه
{نمیری جان من که جانی برای من، بی تو میمیرم
همین را هم بگیر که فدای تو هرآنچه که دارم}

بی‌خانمانم.. بی‌خانمانم.. بی‌خانمانم..خانم..

حبیب مفتاح: یا جانِم.. یا جانِم.. یا جانِم..
#طبیب
ShnText.t.me

ژ-ش

ژ-شمه موخوام.. ژ-شمه.. ژ-شمه موخوام..

ژ-ش جان، جانی که جان بگیرم
ژ-ش جان، برات مِمرم
بِکُشَم تو خواب همه ره
بِکشم و بُکشم تو خواب همه ره

ژ-شمه موخوام.. ژ-شمه.. ژ-شمه موخوام..

چه خانوم بلند بالایی
چه بی‌رحمی سر به هوایی
ناموس منی!
قاموس منی!
کابوس منی!
ناموس منی!

عجیبی، عجینی، به جانم، خانم
رحیمی، شفیقی، جانم، جانم
بپاش این شقیقه، دقیقه، دقیقه
رفیقی، عمیقی، حافظِ جانم

ژ-شمه موخوام.. ژ-شمه.. ژ-شمه موخوام..
#ژ_ش
ShnText.t.me

فتحعلی شاه

فتحعلی شاه کی بودی تو..؟!
فتحعلی شاه کی بودی تو..؟!

آویخته از آغوشِ شب،
بمیر ماهِ کج در کلاغ،
خدا خیس هذیانِ نان،
به چشمان مریضت قسم
که شامِ خون تو نزدیک،
تا سِحر سور سر
کابوسِ کدام بستری
عمود، هزار عروس روس!
فتح یاوه
فتق پوک
مرد مذبذب
زبان زبون
چقدر تشنه‌ای که کشته می‌گیردت این ارضای خون!

چی بودی تو چی شدی فتحعلی شاه!؟

ناپلئونِ مایی، آره دایی
مث گریه تو سکوت تنهایی
چی بودی تو چی شدی باباخان؟
سولطان تویی یوز اوغلان
#فتحعلی_شاه
ShnText.t.me

کر

دختر قیام کن، عرق بپوش
معشوق را بنوش
بدوش دوشیزگی‌ات را...
هوش.. از سر ببر
با انحنای وجودت
کوچ ار در به در به خویشی...

فُرمال منی
کُر مال منی
آمال منی
آنرمال منی

شیرزنی که چروکت راهواره‌های انگشتِ خداست
راهی به ماه، آبی به چاه
غرقینه آفتابی،
مسح دو دلی،
مسخ دودلی،
دال دلی، داغ شیرین منی

فرمال منی
کُر مال منی
آمال منی
آنرمال منی

در تو بیآمیزیدمت
جنگیدمت، چنگیدمت
دام منی
دامانی
امانی
خان و مان منی...
 
فرمال منی
کُر مال منی
آمال منی
#کر
ShnText.t.me

شاکلام

شاکلامه مشتری شو
مشتو وا نکن که اشتباهه
راه هاره، ارّه ساره
تَه...
باقی باغ کویره مشتری شو
مغزهای استیجاری
اختناقِ ابتذال!
خم، لِه تا خِرتِلاق
حمله به باتلاق
همه لِه، حامله، حاملِ سِل، عامل صلح
فاصله بگیر فاسده
فاتحه بمیر قاصده
مرگ حظ وافیه
خط ربط مارِ غاشیه
خراج خواجه وارداتِ داره!
تاج داره، دار تاج ماس
راس بایست هی حواست هس؟!
پوتین پوشیده پف یوزهای منقرض
برده‌های معترض!
مُصلحه؟ نه مُسَلحه! 
کاش‌های کشکه شک نکن
همسفره‌های همدست
هم رو سو شده
سکوته
سقوطه
برهوته!
مشتری شو...

بچه‌های نصفه نیمه‌شب‌های بوی گرد و بوس و دست روس و خازن خدا خزر
پاره پاره پورِ رستمیم و نزل‌های دست چندمی
کون بی‌مکان...
تاجر فاجریده فاخرخره
شاشقیقه گشنه خواب‌های مهربان
رگ نمونده
سوزنا کجان؟
مشتری شو...

برقص با گریه‌های من خلیلِ بی‌دلیل
بجنگ با صدای من اراده‌ی علیل!
شیار شمشیر
صورت شیر،
به نام توله‌های پیر
گشنه‌های سیر
داغِ شونه‌های برده‌ها زیر تیغ خان
«نگو به میرزا خان
اونکه خون رعیتو خورد خانه»
(داخل گیومه شیون فومنی)

خونه رود خونه
روده رو زمین
روزه روز چندمین که باد بُرده بَرده‌ها رو
باز مرده دارها رو
رشد شایعات
دشت ضایعات
کات پشت صحنه‌های قتل لات
پات روی گاز
جاده
شاخ توی گوش و گو
شیخ، شام را چه شد؟
دخترم به جای نان
بیا و مشتری شو...!
#شاکلام
ShnText.t.me

📋 لیست تکست آهنگ‌های آلبوم «چِل»


01 - 🏷 بـــــــشـمار

02 - 🏷 سُـــــدوم

03 - 🏷 چِــــــل

04 - 🏷 طــــاعــــون


© Channel: ShnText.t.me

بشمار

شعر درمون نیست، دردیه معجون؛
از غم و خشم و جنون، معدوم
اون که می‌بازه سرو تو هنر پس، معلومه..
محصولِ فاسدِ مزرعه حاصلِ
کار یه مشت فاسده، مقصود: پول
مشکوک، مسئول، معشوق، مشتری موردی، مصرفی،
دولت مقروض، ملت مغضوب
کاسب حرمت داره، اون که
می‌دوشتت فرضش این که گاوی
گف نقشِت چیه رهبری؟
گفتم نه بگو آقای راوی
چش و چالا از اسید لِه
بی‌چاره‌ای تو مسیر مِه
مشقِ مرگ،
اشکِ سرد،
ردِ خون، رو ورق
پشتو نگاه نکن برنگردد
فامیلِ من بود اون که بی‌جون تا
پشت میله رفت و سر داد: «تکلیف ما با خون
تو خیابون روشن میشه سردار!»
نه بدن ضعیف از تزریق
نه بذل و بخشش، نه تشویق
تاریخ بخونه شرح حال ما رو
فردا بشنون این واژه‌ها رو
بشمار، بدن بچه‌های بی کفن تو نی‌زارو..
بشمار، صدای کارگر عزادارو..
بشمار، گلوی بریده‌ی بی‌آزارو..

زندگی رو طناب، تهِ دره
این و اونو بنداز تا نیوفتی
نصف دیگه‌ش زیر حلقه‌ی دار و
بن‌بست بند و شامِ مفتی
فردا این جوجه زامبیا
از تخم درآن شاخن برات
دستت داره دورِ گردنا
اون دستا هم دارن برات!
لیلامون بورسیه نداشت
پدرش بیزینس روسیه نداشت
از جیب ضعفا نزد و
خونه و مغازه ارثیه نذاشت
محسن ما کفِ دستش
خط‌خطی بوده از کار بی‌دستکش
لات اجاره‌ای نبود خم شه
کُرنش کنه پیش هر (کسکش)
پیشکشتون سینه سوراخه
استخونا شکسته سر گل داد
سیره به وقتش سهمشو خورد و
گشنه رو جلو گلوله هل داد
سهم من یه باک بنزینه
شانس مدد کنه خرجی بدنت
صبر من تیزه روزمین
ضعیف کشتی، خوردی، زدنت!
دستامون که گره شه به هم، سیلِ بغض ملت رها شه
حکم ماس مشت اول، انگشت وسط روی ماشه!
نه وقت مرثیه پرثیه هست تفنگو پر کن از خشم کوچه
ترک تحصیل،
تلخ تحقیر،
طرد و تحمیل،
بی‌صداها رو صدا کن...
پاپتی‌های بی فردا رو...

بشمار، مغز پاشیده زیر پارو
بشمار، گولّه تو گلبرگ پویارو
بشمار:
«خالد، احمد، رضا
آرمین، آرین، حسام
ساسان، نیکتا، امیر، پژمان، میلاد، عدنان مجبتی، حسن، کاوه، یونس، جبار، سلمان عمران»
پر کینه‌ام رو به دشمنی که غاصب آزادی منه
مسئله‌ی اول و آخر عدالت، آزادی میهنه!
#بشمار
ShnText.t.me

سدوم

شرمنده اهل امید نیستم 
امید شهری بود که سوزوندنش
گفتن اهالیش مفید نیستن
نمی‌ارزه جون کندنش...

خاکی بود دوزار دَهشی، هرچی بود بوی مامان داشت
بابا شکسته بود اما شکست نخورده بود هنوز، توان داشت
عصر طلایی این و اون نبود، سختی بود، نون نبود
هنو رو بود اونقد که سود بده کار
مملکت شیرای پیر
گرگای جوون
جون‌ ارزون، آرزو‌ گرون
آینده یعنی فردا پاشی پنجره‌های خونه سالم باشن
شب چشای کارگر پدر با صدای آژیر پاشن
صف بربری، شیرِ فاسد، دلهره‌‌ی طعم تلخ چَک داداش
تخمِ دزدیِ غاز حامله از لای سفیدیای پرهاش
پرخاش بود ولی مزه داشت توی کوچه‌ی بچگی سنگ خوردن
آسمون کوتاه بود، آویزون کامیونا شدن و مُردن...
شست پات تو فوتبال بره از اجبار عشقش چپ پاشی
شب تو لباس ملوان بخوابی و صب تو شورت آلمان پاشی
داغ خشخاشی،
مث پوست بدن اولین دختر
اولین گناه و بوسه؛
خوردن سیبای کوچیک کوثر
تو حیاط،
یادت میاد؟...
نامه‌های عاشقانه‌ی یه "نیمچه شاعر شرور و عصبانی"
تعبیر معلمی که دوسش داشتم "آقای قربانی"
آبو باز کرد و دندون مصنوعیو انداخت توی لیوان 
دارایی واقعیش اون بود از زندگیِ ساخت ایران
بازنشست تا بازنشستگی، فرجی کنه توی قرضاش
باز نشد چشاش و گره‌هاش، جا موند از قلب و قرصاش...
چرا گریه‌م گرفت؟ گیرم لنگ پنجاه تومنی تو هم واسه شام،
چرا گریه‌م نگیره وقتی دستم بسته‌ست و بازه چشام؟

شرمنده اهل امید نیستم 
امید شهری بود که نفس نداشت
خفگی رنگ سبز سپاهی بود
که واسه جوونی هوس نذاشت
من قرآنو خوب بلدم، حافظ نیستم، اما از حفظم
قرار بود که پشتم باشه و تحلیل برم توش بکنه حفظم
ولی لذت توی شعره که تخریب هم روح و هم جسممه
شاهین؛ دو شاهِ شکست خورده‌ی درونم روی اسممه
تو مسیر تبعیدم خانی کردم تا شاه شم
حق با من بود تو این انتخاب سخت، رضا یا میرزاشم نه؟
یا سرمو بزنه شاه یا شاه شم و سر بزنم...
من هرچی بودم بنده‌ی ملتمس درگاه نشدم و پاشم و در بزنم
بچگی کردم و پاش موندم، بزرگی به بزرگ‌سالی که نیس!
گفتن: به کجا رسیدی..؟
موندم!
به یه قلب ریش، به چشای خیس...
نه هنر، سیاست و‌ فلسفه بازیِ زشتی که بچه‌ جاش نیس
همسن انقلابی‌ام که شبیه هیچکدوم از بچه‌هاش نیس
مث اون پدرِ شهید که یه لنگه کفش میراث بچشه
تو خیالم هنوز جنگه و نگرانم پسرم کفش پاش نیست...

بوی کافور و گلاب، پاهای سرد سردخونه آخر خط
بوی ناجور کباب پاهای زردِ ترکیده‌ی ممد
قاتل نصف شهر موتور بود و نصف دیگه رو عرق و مواد
تو دریا میشد غرق شی یا تو رویای یه زندگی شاد!
به کجا رسیدم؟
به پشتِ سبیلام
به دیسک و سیاتیک و بواسیر
به یه چشمِ خون،
به شهر ناامید،
به مرگِ تنهایی تو تبعید!
ترسیدم...
باد می‌بَره آدمو
می‌بُره آدم
می‌ترسیدم آینده چاه شه نباشیم
یا اینکه بمیریم و دوباره توی این زندگیِ شوم پاشیم
بلعیدم آب و نفس کشیدم تا قایق حراست رد شه
ماهی تو تورِ من
ماهی‌گیر تو تورِ خدا
ای خدا.. ای خدا
رد شه...
#سدوم
ShnText.t.me