📖 معرفی رمانِ «آذرباد» نوشته‌ی #نسیم_مرعشی نشر #چشمه چاپ اول، بهار ۱۴٠۴ و چاپ سوم، بهار ۱۴٠۴

@Simurgh_Dastan

✍️ «آذرباد»، به معنیِ نگهبانِ آتش است. کسی که مانند آتش، پُر جنب و جوش و پُرانرژی است.

آتش، نمادی از عشق، احساس و هویت است.  داستانِ «آذرباد»، داستانِ ترک خانه و کشورت است؛ تنها دارایی که می‌توانی با خود ببری شعله‌های احساسات و نیروی درونی خودت است. آتشی به نشانه انرژی حیات، هویت و یادگار‌ی اجداد، خانواده و دوستانت که با وجود فرسنگ‌ها فاصله و تغییر مکان، همچنان درون انسان می‌سوزد و زنده می‌ماند.

«آذرباد» داستانِ تبعید، مهاجرت، بی‌خانمانی و حتی داستانِ آدم‌هایی است که از سرِ اجبار از سرزمین و خانه‌‌شان فرار کردند. داستانِ ترس، ترس‌هایی که زندگی به آن محل نمی‌گذارد! 

«آذرباد» داستان آدم‌های کمپ و دنیای مردگان است. آدم‌هایی که با وحشت و ناامیدی توامان به زندگی ادامه می‌دهند. آدم‌هایی که هنوز امید دارند و مبارزه می‌کنند؛ مثل آذرباد.

«آذرباد»، داستانِ آدم‌هایی است چون اگر شوخ‌باشی، در کشور جدید خجالتی می‌شوی؛ یا هرچقدر باهوش باشی، در کشور جدید، احمق به نظر می‌آیی، این طوری است که می‌توانی هی بمیری و هر بار آدم دیگری از خاک بلند شوی. (صفحه ۵۸)

قصه‌ی همه‌ی آدم‌های کمپ، مثل هم است. غم، ترس و فرار؛ چون فهمیده بودند حتی خیال کردنِ خوشی را هم بلد نیستند! 

کمپ، خانه‌ی آنها نیست. نباید فکر می‌کردند که خانه است! برخی از آدم‌های داستانِ «آذرباد» به اجبار از کشور خارج شدند. چهل سال روی زمینِ خودشان نبودند و حالا آرزو دارند برگردن روی خاک خودشان.

«من چهل ساله که مسافرم. خاک مرده‌ آدم‌هاش رو می‌خواد. شاید تنم یه درختی شد کنار قبرم. شاید یه روز اومدین و جمع شدین دورم. نامردیه روی یه خاکی پا بگیری، روی یه خاک دیگه بمیری. من یه دِینی دارم به اون خاک.» (صفحه ۱۳٠ کتاب)

پاریس، شهر بی‌خانمان‌ها و کیسه‌خواب‌هاست. پاریس شبیه خانه‌ی بزرگی شده بود که ساحری نامرئی بر آن پادشاهی می‌کرد و آواره روی زمین می‌چید. (صفحه ۱۲٠ کتتب)

«آذرباد»، روایتِ زندگیِ راحله، سیامند، خالد، سمیر، پژار، تهمینه و رخسار است.

رمانِ «آذرباد»، داستانِ بی‌خانمان است. داستانِ آدم‌هاست. داستانِ شخصیت‌هاست. داستانِ پُرکشش و ماجراجویانه و پُر افت و خیز و پُر از اتفاق نیست. بلکه داستانِ تصویری غمگین از آدم‌هاست. داستانی که پایانش را باید خودت قضاوت کنی.

✍ #مصطفی_بیان / جمعه ۱۶ خرداد ۱۴٠۴

رمان: آذرباد
نوشته: #نسیم_مرعشی
نشر: چشمه
چاپ اول: بهار ۱۴٠۴
چاپ سوم: بهار ۱۴٠۴

@Simurgh_Dastan

بیژن اشتری، مترجم عصر ۱۸ خرداد ۱۴۰۴ در خانه خود از دنیا رفت.

#بیژن_اشتری متولد ۱۳۳۹ و یکی از تاثیرگذارترین مترجمان بیست‌وپنج سال اخیر ایران بود. اشتری یکی از نمادهای ترجمه متونی بود که به کمونیسم، توتالیتاریسم و شکل‌های گوناگون دیکتاتوری در جهان ارتباط داشت. 

اشتری سال‌های طولانی نقد فیلم می‌نوشت که عمدتا در مجله «دنیای تصویر» منتشر می‌شدند. اشتری از میانه‌های دهه هشتاد پروژه بزرگ ترجمه زندگی‌نامه‌ها و رخدادهای مربوط به اتحاد شوروی و بلوک شرق را آغاز کرد.

کتاب‌هایی مانند «لنین»، «تروتسکی، کاهن معبد سرخ»، زندگی‌نامه‌هایی از برژنف، بوخارین، استالین و چائوشسکو و... تنها بخشی از آثاری بودند که او ترجمه کرد. ترجمه کتاب «آکواریوم‌های پیونگ‌یانگ» جریانی در باب کتاب‌های مختص به کره شمالی گشود. کتاب‌هایی چون «امید علیه امید»، «دست‌نوشته‌ها نمی‌سوزند»، «ادبیات علیه استبداد»، «شوروی ضد شوروی» تنها بخشی از ترجمه‌های او در حوزه دیکتاتوری‌ها و ادبیات بود. 

آخرین اثر چاپ‌شده او «سکوت هم‌چون سلاح» که به زندگی و مرگ ایساک بابل می‌پرداخت انتهای اسفند ۱۴۰۳ منتشر شد. 

خبرآنلاین

📖 عقاب‌های ایرانی روی تخت پیشوای بغداد!

✍ خبرگزاری #مشرق: معرفی رمانِ «نخجیر» تازه‌ترین اثر مصطفی بیان / سه‌شنبه ۲٠ خرداد ۱۴٠۴


🖇 رمان «نخجیر» داستانِ یکی از تیزپروازان آسمان ایران است. تا به حال کتاب‌هایی درباره خلبانان قهرمان نوشته شده اما بیشتر این کتاب‌ها، روایت خاطرات آنها بوده و کمتر در فضای ادبیات‌داستانی به سراغ این قهرمانان رفته‌اند....

🖇 رمانِ «نخجیر» در ژانرِ ماجراجویی فانتزی و حماسی است. حوادث این داستان در پنج روزِ آغاز جنگ ایران و عراق روی می‌دهد و به اهمیت و نقشِ نیروی هوایی ارتش ایران اشاره می‌کند.....  #ادامه 👇

http://mshrgh.ir/1721277

@Simurgh_Dastan

✅ برای تهیه‌ رمان و ارسال به سراسر #کشور  👇

https://klidar.ir/product-16417-%D9%86%D8%AE%D8%AC%DB%8C%D8%B1

@Simurgh_Dastan

🚨 #اطلاعیه فقط یک هفته!

مهلت ارسال داستان برای شرکت در «هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ» تا تاریخ ۳۱ خرداد ۱۴۰۴ (۲۱ ژوئن ۲۰۲۵) است. (این تاریخ تمدید نخواهد شد)

#هفتمین_جایزه_داستان_سیمرغ

@Simurgh_Dastan

ایران از پای نمی‌اُفتد، می‌تپد و چون قُقنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد؛ مانندِ دُلفین جَست می‌زند و پیدا می‌شود و نهان می‌شود، و باز از نو پدیدار. هر کجا که گمان کنید که نیست، درست همانجا هست، در هر لباس، هر سیما، چه در زربفت و چه در کرباس، چه گویا و چه خاموش.

هزاران هزار صدا در خرابه‌هایِ تو پیچید که: «دیوان آمد، دیوان آمد!» این صدا در خرابه‌هایِ دیگر نیز پیچیده‌ است و گوشِ روزگار با آن آشناست؛ ولی دیوان می‌آیند و می‌روند، غولان می‌آیند و می‌روند، دوالپایان پاورچین پاورچین می‌گذرند، و آن روندهٔ بزرگ که ایران نام دارد، می‌ماند.
محمد‌علی اسلامی ندوشن
برگرفته از فصلنامهٔ هستی، تابستانِ ۱۳۷۲ خورشیدی، صص ۱۸۴–۱۸۳


نقل از صفحه دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی

✅ «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» از به تعویق افتادنِ «هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ» خبر داد.

✍ متن بیانیه «انجمن داستان سیمرغ نیشابور» به این شرح است:

در این روزهای آکنده از رنج و حزن که جنگنده‌ها و پهپادهای دشمنِ خون‌خوار و قسم‌خورده، خونِ هم‌وطنان، کودکان و زنانِ بی‌گناه را بر روی زمین می‌ریزد؛ «انجمن داستان سیمرغ نیشابور»، جنایت‌های این دشمنِ متوحش را شدیدا محکوم می‌کند.

از این رو، مهلت دریافت آثار داستانی «هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ» که قرار بود ۳۱ خرداد ماه باشد، تا اطلاع ثانوی به تعویق می‌افتد.

امروز، زمانِ پایمردی، اتحاد و یکرنگی در کنار پیروزی و فخر ایران است.

چون آید مرا روز کین خواستن
ببین آن زمان لشکر آراستن

✍ انجمن داستان سیمرغ نیشابور
۲۸ خرداد ۱۴٠۴

#هفتمین_جایزه_داستان_سیمرغ

@Simurgh_Dastan

✅ تمدید هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ.

✍ برای ایران و روزهای سختی که پشت سر گذاشتیم؛ تصمیم گرفتیم مهلت ارسال آثار به «هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ» تا روز یکشنبه ۱۵ تیر ماه ۱۴٠۴ (۶ جولای ۲٠۲۵) تمدید کنیم. #نکته این تاریخ تمدید نمی‌شود.

علاقه‌مندان به شرکت در هفتمین دوسالانه جایزه ادبی داستان سیمرغ نیشابور، باید داستان خود را از طریق پست الکترونیک به نشانی [email protected] ارسال کنند.

✍ دبیرخانه هفتمین دوسالانه جایزه داستان سیمرغ نیشابور.
پنجشنبه ۵ تیر ۱۴٠۴

#هفتمین_جایزه_داستان_سیمرغ

@Simurgh_Dastan