سهيل كريمى

📰 دنیا بدون سید (١١)
:: سهیل کریمی

💠 اطلاع از سین برنامه
سید حسن در لبنان، تبدیل به شخصیت اول مملکت شده بود. در کشوری که رییس‌جمهور مسیحی داشت، نخست‌وزیرش از طایفه‌ی سنی بود و رییس مجلس یک شیعه‌ی لائیک. حال در این کشور، دبیرکل یک حزب بر اساس عِرق ملی، حمیت اسلامی، صداقت پای‌داری و از خود گذشته‌گی انسانی، به شخصیت اول این کشور مبدل شده بود. حتا دشمنان‌ش هم بدون اطلاع و رضایت او آب نمی‌خوردند. در دوره‌ی سید دیگر کسی نمی‌توانست بپذیرد بخش‌هایی از کشورش در اشغال دشمن باشد. اگر در سال ١٣۶١، دشمن اسراییلی می‌توانست ظرف پنج روز تا پای‌تخت لبنان بتازد، در دوره‌ی آقایی حزب‌الله، نه تنها مجبور به عقب‌نشینی تا صفر مرزی شد، بل‌که در عملیات تموز در سال ١٣٨۵، ظرف ٣٣ روز هیچ موفقیت قابل توجه‌ای کسب نکرده و همه‌ی خواست‌های حزب‌الله را برای آتش‌بس می‌پذیرد.
حالا اما در دنیای بدون سید، رییس جمهور و نخست‌وزیر حتا جرأت نمی‌کنند در تشییع و بزرگ‌داشت این مقام نخست غیررسمی‌شان شرکت کنند. نه به خاطر نفرت از سید، بل‌که برای ترس از دشمن. حتا اعلام سرسپرده‌گی. چتر حمایت سید، این‌ها را هم آقا کرده بود. ولی وقتی صاحب عزت نباشد، اقتدار هم نیست. عزت و افتخار هم نیست. هر چه بی‌ایمان‌تر، سرسپرده‌تر. در کشور خودمان آدم بی‌عزت کم نداریم، ولی اقتدار «آقا» شرف می‌پراکند بر سرمان. راز عزت‌مندی سید هم دل دادن به ولی بود. حالا در این کشور بی‌سید، رییس و صدراعظم و وزیر، حتا جرأت نمی‌کنند تعرض و تجاوز دشمن به تمامیت‌شان را محکوم کنند. بعداً می‌شنوم این چهار هواپیما، همان هواپیماهایی بودند که در عملیات شهادت سید شرکت داشتند. رجز را همان‌هایی خواندند که عباس را کشتند.
از همه‌ی این حرف‌ها گذشته، من از سین برنامه خبر نداشتم، ولی دشمن از لحظه به لحظه‌ی برنامه‌ی تشییع مطلع بود. چه از حرکت پیکرها و چه با آغاز سخن‌رانی شیخ. با دشمنِ ریزبینی طرف‌یم!
⭕️ ادامه دارد

www.tgoop.com/Sohail_Karimi

Telegram

سهيل كريمى

نوشتار، گفتار و پندارهای يك شيعه‌ى ايرانى

www.tgoop.com/Sohail_Karimi/2257

144 viewsSohail Karimi | سهيل كريمى, Feb 26 at 17:03

📰 دنیا بدون سید (١١)
:: سهیل کریمی

💠 اطلاع از سین برنامه
سید حسن در لبنان، تبدیل به شخصیت اول مملکت شده بود. در کشوری که رییس‌جمهور مسیحی داشت، نخست‌وزیرش از طایفه‌ی سنی بود و رییس مجلس یک شیعه‌ی لائیک. حال در این کشور، دبیرکل یک حزب بر اساس عِرق ملی، حمیت اسلامی، صداقت پای‌داری و از خود گذشته‌گی انسانی، به شخصیت اول این کشور مبدل شده بود. حتا دشمنان‌ش هم بدون اطلاع و رضایت او آب نمی‌خوردند. در دوره‌ی سید دیگر کسی نمی‌توانست بپذیرد بخش‌هایی از کشورش در اشغال دشمن باشد. اگر در سال ١٣۶١، دشمن اسراییلی می‌توانست ظرف پنج روز تا پای‌تخت لبنان بتازد، در دوره‌ی آقایی حزب‌الله، نه تنها مجبور به عقب‌نشینی تا صفر مرزی شد، بل‌که در عملیات تموز در سال ١٣٨۵، ظرف ٣٣ روز هیچ موفقیت قابل توجه‌ای کسب نکرده و همه‌ی خواست‌های حزب‌الله را برای آتش‌بس می‌پذیرد.
حالا اما در دنیای بدون سید، رییس جمهور و نخست‌وزیر حتا جرأت نمی‌کنند در تشییع و بزرگ‌داشت این مقام نخست غیررسمی‌شان شرکت کنند. نه به خاطر نفرت از سید، بل‌که برای ترس از دشمن. حتا اعلام سرسپرده‌گی. چتر حمایت سید، این‌ها را هم آقا کرده بود. ولی وقتی صاحب عزت نباشد، اقتدار هم نیست. عزت و افتخار هم نیست. هر چه بی‌ایمان‌تر، سرسپرده‌تر. در کشور خودمان آدم بی‌عزت کم نداریم، ولی اقتدار «آقا» شرف می‌پراکند بر سرمان. راز عزت‌مندی سید هم دل دادن به ولی بود. حالا در این کشور بی‌سید، رییس و صدراعظم و وزیر، حتا جرأت نمی‌کنند تعرض و تجاوز دشمن به تمامیت‌شان را محکوم کنند. بعداً می‌شنوم این چهار هواپیما، همان هواپیماهایی بودند که در عملیات شهادت سید شرکت داشتند. رجز را همان‌هایی خواندند که عباس را کشتند.
از همه‌ی این حرف‌ها گذشته، من از سین برنامه خبر نداشتم، ولی دشمن از لحظه به لحظه‌ی برنامه‌ی تشییع مطلع بود. چه از حرکت پیکرها و چه با آغاز سخن‌رانی شیخ. با دشمنِ ریزبینی طرف‌یم!
⭕️ ادامه دارد

www.tgoop.com/Sohail_Karimi

BY سهيل كريمى