- Telegram Web

Please open Telegram to view this post

1.6K views03:58

1.0K views11:38

ወንድማችንን መርሳት ቀላልና ተራ በደል አይደለም! ከባድ ቅጣትን የሚያስከትል ነው እንጂ፡፡ መክሊቱን የቀበረው ሰው ሁኔታ ይህን ያረጋግጥልናልና፡፡ ይህ ሰው በራሱ ሕይወት አልተነቀፈም፣ ምክንያቱም ስለ ተቀበለው አንድ መክሊት አልተወቀሰም፤ የተሰጠውን መክሊት እንዳለ ሳያበላሽ አስረክቧልና፡፡ ነገር ግን የተሰጠውን በአግባቡ ተጠቅሞ ሥራ ላይ ባለ ማዋሉና ባለ ማትረፉ በጌታው ተቀጣ።

ከዚህ የምንረዳው ምንም እንኳ ራሳችን ቅኖችና እንደሚገባ በአግባቡ የምንኖር ብንሆንና ቅዱስ ቃሉን ለመስማት ጥልቅ ፍቅር ቢኖረን እንኳ ለመዳናችን ይህ ብቻ አይበቃንም። የተሰጠን መክሊት ሊበረክት ይገባዋልና፣ መክሊታችን የሚበዛውም ከራሳችን ድኅነት ጋር ለሌሎች ድኅነት የሚሆን የሚቻለንን ነገር ስናደርግ ነው፡፡ በምሳሌ የተነገረው ሰው «እነሆ መክሊትህ አለልህ።» ማለቱ ራሱን ከጌታው ቁጣና ቅጣት ሊያድነው አልቻለምና፤ «ገንዘቤን ለለዋጮች አደራ ልትሰጠው ይገባህ ነበር›› ተባለ እንጂ። (ማቴ. 25÷27።)

የጌታ ትእዛዝ እንዴት ቀላል እንደ ሆነ ትመለከቱ ዘንድ እለምናችኋለሁ፤ ገንዘብ የሚያበድሩ ሰዎች ተበዳሪው ለማንም ያበድረው፣ ምንም ይሥራበት፣ የሚፈልጉት የተዋዋሉትን ወለድ ማግኘታቸውን ብቻ ነው፡፡ ተበዳሪው እንዳሰበው ማትረፍ ባይችል ይህ ለአበዳሪዎቹ ጉዳያቸው አይደለም፤ ያስያዘውን ሀብት ንብረትም ቢሆን ሽጦ እንዲከፍል ያደርጉታል እንጂ፡፡ እግዚአብሔር ግን እንዲህ አያደርግም፡፡ ከእኛ የሚፈልገው ለለዋጮች አደራ እንድንሰጥ ብቻ ነው፣ ከዚያ በኋላ ለሚከሠተው - ለትርፉ መጠን፣ አደራ የተሰጣቸው ሰዎች ስለ መመለስ አለመመለሳቸው ጉዳይ የእኛ ኃላፊነት አይደለም፡፡ የእግዚአብሔርን ቃል የሚናገረው ሰው መምከር እንጂ ማሳመን አይችልምና፡፡

ስለዚህም «እናንተን የምጠይቃችሁ አደራ ስለ መስጠት እንጂ ስለ ትርፉ መጠን አይደለም።» አለን:: ከዚህ የቀለለ ኃላፊነት ምን አለ? ሆኖም ያ አገልጋይ ጌታውን «ጽኑና ጨካኝ» አለው፡፡ ሰነፎችና ውለታ ቢሶች እንዲህ ናቸውና፤ ሁል ጊዜ የራሳቸውን ስህተትና ድካም በጌታቸው ማሳበብ ይወዳሉ:: ስለዚህም ይህ ሰው ልቅሶና ጥርስ ማፋጨት ወዳለበት በውጭ ወዳለው ጨለማ ተጣለ፡፡

እኛም ይህ ቅጣት እንዳያገኘን ቢቀበሉትም ባይቀበሉትም በወንድሞቻችን ልቡና የምንችለውን ያህል ምክርና የእግዚአብሔር ቃል እናስቀምጥ፡፡ ቢቀበሉት ራሳቸውንም እኛንም ይጠቅማሉ፤ ባይቀበሉት ግን ራሳቸው የማይቀርላቸውን ቅጣት ይቀበላሉ፤ የእነርሱ አለማመን ግን በእኛ ላይ ምንም አይነት ጉዳት ሊያደርስብን አይችልም። ምክር በመስጠት የራሳችንን ድርሻ ተወጥተናልና፤ ባይሰሙ ግን በመናገራችን የምንጎዳው አንዳች ነገር የለም፡፡ ባለ መምከራችንና ባለ መናገራችን እንጂ ባለ መሰማታችንና ማሳመን ባለ መቻላችን የሚያሳፍር ነገር የለምና፡፡

════• |❀:✧๑♡๑✧❀|: ══════
✞✞✞❀ ምክረ አበው ወእማት ❀✞✞✞
════• ೋ•✧๑♡๑✧• ══════