در حالی که مراسم نوروز با رقص مختلط و بدون محدودیت در حجاب در مناطق کردنشین برگزار شد و حتی دامنه فعالیت کردها تا دزفول و در میان لرها پیش رفت که در روز نوروز اجازه ورود گردشگران به محوطه تخت جمشید را ندادند.
نوروز راستین برخواسته از سنت و اساطیر ایرانی است، و از آنجا که خاستگاهی تمدنی دارد زمان آن مشخص و امروزه به لطف افزایش دانش حتی دقیقه و ثانیه آن نیز معلوم است.
@iranban_kord

📝 جشن های نوروزی امسال با چاشنی تجزیه‌طلبی، آسمیلیه و نابودی لباس و زبان کردی جنوبی و تشویق مرکزنشینان

تحلیل مراسم سور و سات نوروزی در مناطق کردنشین اگر چه دیر هنگام اما برای داوری بدون جانبداری این رویداد لازم بود. بزرگترین دلیل پرداخت دیرهنگام به جشن های نوروزی امید به اشتباه بودن این تصور بود که در این مراسم پوشش، زبان و موسیقی کردی جنوبی و کرمانج به حاشیه و یا حتی بایکوت شده بود که شوربختانه گذشت زمان و انتشار ویدئوهای بیشتر درست بودن این مساله را اثبات کرد.
📎نوروز در ناسیونالیسم کردی و هژمونی فرهنگ سورانی بر فرهنگ کردهای جنوبی
جشن نوروز که برای ایرانیان نماد همبستگی ملی است سالهاست برای کردها به عنوان یکی از ستون‌های ناسیونالیسم عمل می‌کند .
فیلم هایی که از نمادهای تجزیه طلبی چون پرچم و پلاک های تجزیه‌طلبانه در مراسم نوروزی کردها پخش می‌شود اگر چه نه با چنین گستردگی ولی مساله تازه‌ای نیست اما آنچه امسال تازگی داشت گستردگی حوزه برگزاری این جشن‌ها در مناطق کرد جنوبی و هژمونی فرهنگ، لباس و موسیقی و رقص سورانی و از رده خارج کردن تمام و کمال لباس‌های محلی، موسیقی و تا حدودی رقص کردهای جنوبی بود.
به نظر می‌رسد کار لباس و زبان کردی جنوبی دست‌کم در فضای رسمی و هنری کُردی تمام است و به یک عنصر روستایی دسته چندم و حاشیه‌ای در فضای رسمی ناسیونالیسم سورانی تبدیل شده است و اکنون کردها پتانسیل خود را برای جذب و سپس هضم لرها و گویشوران فارسی زبان حوزه خلیج فارس چون لاری و اچمی و دزفولی ها خواهند گذاشت که این مناطق به دلیل کنش های پان ایرانیستها و ایرانشهری ها علاقه شدیدی به کردها دارند و با انتشار ویدئوهایی از رقص لرها در مراسم کردها و همچنین رقص کردها در دزفول و ایذه استارت این کار زده شده است .
اما،
📎پیشینه نوروز در مناطق کردنشین

برخلاف کردهای شمالی و میانی که با پیروی از ناسیونالیست های کرد ترکیه پس از صدها سال نوروز را برگزار می‌کنند کردهای جنوبی که اهل تشیع هستند از گذشته تا به امروز مانند سایر ایرانیان نوروز را گرامی داشته‌اند ولی این‌بار با توجه به آنچه که در شبکه ‌های مجازی دست به دست می شود نوروز در میان کردهای ایلام و کرمانشاه به شکل سنت بیست ساله ناسیونالیست های کرد شمالی و میانی برگزار شده است.
امسال افزون بر نمادهای تجزیه طلبانه به شکل جالب توجهی روی چفیه و یا به زبان کردی جامانه که یک پوشش عربی است مانور داده و به صورت بخشی از لباس کردی تصاحب شد و این حرکت دومینووار از شمال به جنوب مناطق کردنشین تکرار شد.
نمادهای تجزیه طلبانه مانند پرچم کردستان در لباس خانم ها، پلاک نقشه کردستان ، تصاحب نوروز، توهین و تحقیر فارسی زبانان در شبکه‌های مجازی، اصیل خواندن خود و خلاصه آنچه که امروز می‌بینید واقعیت جامعه کرد است که در حال کسب هویتی بیگانه با ایران آن هم با مصادره میراث ایرانی است و یکی از دلایل آن نیز جامعه غرق در پالیتیکال کارکتنس فارسی زبان و مرکزنشین است که نه تنها از دیدن این مسائل بر نمی‌آشوبد بلکه آن را تایید و تشویق می‌کند تا هم تباران آریایی اصیلش را نرنجاند حال آنکه قبیله‌گرایان ترک از چنین شانسی برخوردار نیستند و همین مسئله از دلایل رنجش هم میهنان ترک از ملی‌گرایان است .
امسال نیز که پس از وقایع سال گذشته که کردها به چشم و چراغ ایران تبدیل شده‌اند با خیالی آسوده هر آنچه پرچم و پلاک نقشه کردستان داشتند را به خود آویختند و اینستاگرامر های فارسی زبان که مانند هم زبانشان حساسیتی به ایران به عنوان یک کشور و ملت ندارند به خاطر گرفتن لایک و کامنت یک پای داستان سرایی برای نوروز کردی بودند
به گونه‌ای که کسانی که نمی‌دانند تا بیست سال پیش نوروز در میان کردهای اهل سنت جایگاهی نداشته باور کرده‌اند برگزاری نوروز در میان کردها با این شکل یک رسم باستانی است!!!


📎نوروز در اسطوره شناسی ایرانی
در اساطیر ایرانی گفته شده که در طول سال دوازده تن از یاران اهریمن در کار جویدن و بریدن و برانداختن دوازده ستونی هستند که جهان را نگاه می‌دارد. در روزهای پیش از نوروز وقتی ستون‌ها در آستانه افتادن هستند یاران اهریمن به شادی این کار که نابودی جهان پایان یافته برای رقص و پایکوبی به زمین می‌آیند و چون باز می‌گردند می‌بینند که همه ستون‌ها مرمت شده‌اند.
بله! همیشه دیوان تباهی و خشکسالی و نیرنگ و بی وفایی ستون‌های شهرمندی ایران را جویده اما در آستانه فروپاشی ایران ناگهان می‌بینند ایزدان مقدس به یاری اورمزد آمده‌ و تمدن و شهرمندی ایرانیان را نجات داده‌اند و این سرشت و سرنوشت ایران است.
@iranban_kord

مشهور ترین روایت از نوروز همان است که در شاهنامه می‌خوانیم یعنی روزی که جمشید شاه پیشدادی بر دیوان سرما و تاریکی پیروز می‌شود، درواقع نوروز جشن روی کار آمدن یک پادشاه مقتدر و نهاد پادشاهی است و کاربرد اسطوره همین است که دگرگونی های طبیعت را به شکل داستان برای مردمان گذشته تبیین می‌کرد و سنت‌های مردم نیز بر بنیان این اساطیر شکل می‌گرفت.
برای ایرانیان که در تمام اساطیر و سنت‌های خود درحال نبرد با دیو سرما و دیو خشکسالی و... بودند، برآمدن اعتدال بهاری پیروزی بر سرما و تاریکی بود.
اما در واقعیت تاریخی، سال نوی ایرانیان در مهرگان در هنگام برداشت محصول بود و ایرانیان در دوره هخامنشی، اعتدال بهاری را از میانرودانی ها آموختند و از آنجایی که هخامنشیان وارث تمدن میانرودانی بودند(آشور و عیلام) ، این رسم را ادامه دادند. این امر را در تقویم‌های محلی ایرانی نیز می‌توان دید که بعضا سال نوی ایشان در اواخر تابستان یا در پاییز بوده است اما نوروز از اواخر دوره ساسانی وارد زندگی مردمان ایران شد و علت آن هم به نظام مالیاتی باز می‎گشت.
📎نوروز در دوره اسلامی
در دوره اسلامی نوروز گسترش زیادی پیدا کرد و حتی خلفای عباسی نیز آن را برگزار می‎کردند.زبان‌های کردی نیز مانند بسیاری از گویشوران زبان‌های ایرانی امروز، حاصل تجزیه ایران در دوره اسلامی و شکل گرفته این دوره هستند و از آنجا که ایشان تابع حکومت‌های اسلامی بودند نوروز نیز در میانشان رواج داشت.

📎دوران صفویه
دوران طرد نوروز توسط علمای کردها
با فیلم هایی که امسال در سطحی گسترده از رقص و پایکوبی کردها پخش شد شاید برای ایرانیان باورنکردنی باشد تا حدود بیست سال پیش در میان کردهای اهل سنت نوروز جایگاهی نداشت و حتی مورد طرد و نفرت قرار می‌گرفت که یادگار دشمنی قزلباشان صفویه و خلفای عثمانی است.
تا پیش از فتنه افروزی های صفاوف قزلباش صفویه و تا دوره سلطان سلیم عثمانی جشن نوروز با شکوه تمام در دربارهای عثمانی برگزار می‌شد و تازه پس از آن بود که با فشار علمای اهل سنت و در ستیز با سلاطین صفوی این جشن برانداخته شد و طبعا کردهای اهل سنت نیز از ایشان پیروی کردند.
پس از ظهور صفویه در دنباله روی از شیوخ عثمانی که نوروز را منع کردند شیوخ سنی مذهب کُرد نیز چنین کردند که آثار آن تا به امروز ادامه دارد و می‌بینیم هر از گاهی کلیپی از علمای کُرد سنی علیه نوروز در شبکه های مجازی پخش می‌شود و به درستی نوروز را در میان کردها یک رسم نوظهور می‌دانند و از (ملت کرد) می‌خواهند آن را برگزار نکنند. در واقع ملایان اهل سنت حافظه تاریخی کردها و آخرین سنگر پاسداشت سنت های کردی هستند که به این مردم یادآوری می‌کنند که نه پدرانشان و نه خودشان تا بیست سال پیش نوروز نداشته و طرد آن را تا جایی پیش می‌بردند در میان برخی از کردهای اهل سنت سنتی بود که هنگام نوروز در تنورهایشان آب می‌ریختند تا آتش را خاموش کنند البته این سنت در میان همه کردهای سنی انجام نمیشد و مثلا نوروز در سنندج به دلیل رابطه دوستانه خاندان اردلان با حکومت قاجار برگزار می‌شده و علما و مردم کرد با برگزاری نوروز تنش کمتری داشتند.
البته باید تاکید کرد منع مذهبی برگزاری نوروز در عثمانی متاخر و در دشمنی با فتنه‌گری های صفویه شکل گرفته بود و گرنه علمای اهل تسنن با نوروز مشکلی نداشتند چنانچه این جشن در عثمانی تا زمان سلطان سلیمان قانونی و همچنین در شرق و در حکومت‏‌های سنی مذهب گورکانیان هند و شیبانیان ازبک با شکوه تمام برگزار می‌شد.
📎نوروز در ترکیه نوین و رقابت بر سر کردی یا ترکی بودن آن
به مدت صدها سال نوروز برای کردها یک جشن عجمی و مقایر با ارزش های ایشان بود. در هر صورت کردهای قلمرو عثمانی رسوم نوروزی را فراموش کردند اما در بیست سال کنونی آن را به عنوان یک حرکت سیاسی احیا کردند.
اما وضع کردهای ایران با کردهای قلمرو عثمانی متفاوت بود. کردها نیز مانند سایر ایرانیان معتقد بودند که نوروز جشن پیروزی بر اهریمن است با این تفاوت که به جای جمشید، کیومرث و سپس فریدون را گذاشته بودند. ملای جزیری و احمدخانی دو شاعر معروف کرد متعلق به سده‌های 18 و 19 که به عنوان پدران جنبش قومی کرد در عثمانی شناخته می‎شوند، این داستان‏ها را بدین شکل تحریف نموده و کیومرث و فریدون و کاوه و ضحاک را کُرد معرفی کردند که شاید بتوان علت آن را جدا افتادن ایشان از ایران و ایزوله بودنشان در میان مردم غیر ایرانی دانست.
ابوریحان بیرونی در مناسبت جشن «سده» می‌گوید که فریدون در هنگام جنبش خود دستور داد تا مردم بر پشت بام‌ها یا روی کوه‏ها آتش روشن کنند. جشن سده در بهمن ماه و در اوج سرمای زمستانی برگزار می‌شود اما کردها در اسفندماه این کار را انجام می‎دهند و نام آن را نوروز گذاشته‎اند.

@iranban_kord

اما دیگر سنن نوروزی کردها با سایر ایرانیان مشترک است و شامل کاشت دانه‏‌های گیاهی در ظروف برای سبزه و خانه تکانی و خریدهای نوروزی می‎شده و می‎شود.اما به دلیل کوچرو بودن کردها در سده های گذشته سنت‌هایی چون سفره هفت سین و... که رسوم نوروزی را فربه می‌کند وجود نداشته و نوروز کنونی نیز با همه داستان سرایی ها در حد یک دورهمی و رقص منحصر شده که نشان از لاغر بودن این سنت در میان جامعه ای ساده و عشایری است .
با این حال نوروز در میان کردهای امروز به ویژه کردهای آن سوی مرز، وجهه‎ای سیاسی پیدا کرده است . کردهای ترکیه و عراق نوروز را نه به عنوان یک سنت اجدادی بلکه به عنوان یک مراسم سیاسی کردی برگزار می‌کنند و آن را یک جشن کاملا کردی می‌دانند که ایرانیان نیز از ایشان به عاریت گرفته‌اند!
از همین رو دولت‌های عراق و ترکیه به مبارزه با نوروز مشغول بودند و در دهه هشتاد میلادی، برگزاری نوروز در ترکیه به یک جنبش سیاسی کردی به رهبری پکک و نظریه پردازی عبدالله اوجالان تبدیل شد. در نیمه دوم دهه1970 جوان‌های کرد و ترک که در گروه‌های مارکسیست- لنینیست عضویت داشتند اهمیتی به مفهوم روز ملی نمی‌دادند. از نظر آن‌ها چپ‌ها فقط یک جشن داشتند و آن نیز یکم ماه می ‌یعنی روز کارگر بود.
در این دوران اسطوره کاوه آهنگر برای کُردهایی که هنوز فاقد طبقه مشخص کارگری بودند نماد زحمتکشان بود. در مارس 1979 نشریه راه آزادی که از سوی کمال بورکای و دوستانش منتشر می‌شد برای نخستین بار نوروز را به عنوان یک روز ملی کُردی معرفی کرد. این مقاله با شعری از جگرخون، شاعر مبارز کُرد که در آن سال‌ها در سوریه زندگی می‌کرد به نام «هویت من چیست» تمام می‌شد.
چند بیت از این شعر :
پدر من کاوه آهنگر، ضحاک ستمگر را سرنگون کرد
و زنجیر را از گردن کُردها باز کرد
می‌گویند روزی که آن ستمگر کشته شد نوروز بود
زمستان و تمام روزهای سخت می‌رود
و کردها از اسارت دیو زاگرس آزاد می‌شوند
زردشت اینگونه می‌گوید(در آن زمان هنوز ناسیونالیسم کردی از زردشت به سمت میترائسم تخیلی نچرخیده بود ) هنگامی‌که اورمزد به میدان آید، اهریمن فرار می‌کند
من کیستم؟
..................................
درواقع ترکیبی از روایت فردوسی از چگونگی شکل‌گیری قومیت کرد به همراه روایت شرفخان بدلیسی که کاوه آهنگر را در کنار رستم و... کرد معرفی کرده است، با فرضیه احسان‎نوری پاشا مبنی بر پیروزی کاوه اهنگر مادی! بر ضحاک آشوری! در 612 پ.م سبب شد که کردهای چپ‏گرای ترکیه، خود را از نسل کاوه و نوروز را روز پیروزی کاوه بر ضحاک در نظر بگیرند. بدین ترتیب برای آنان نوروز نماد مقاومت پدر کارگران(کاوه) در برابر ضحاک کاپیتالیست بود!
در ۱۳ مارس ۱۹۹۰ یکی از گریلا های پکک در یک غار در حوالی ماردین کشته شد و مراسم تشییع پیکر وی در شهر نصیبین همزمان با نوروز بود و یک دانشجوی پزشکی به نام زکیه آلکان در اعتراض به ستم در حق (ملت کرد) خودسوزی کرد و به دنبال آن اعتراضات در شهرهای همجوار بالا گرفت و چهار تن کشته شدند، ناسیونالیست های کرد و ایرانی این خودسوزی را در راه نوروز قلمداد کردند حال آنکه نه تنها نوروز در ترکیه ممنوع نبود بلکه بین کردها و ترک ها بر سر به تصاحب نوروز رقابت بود!

📎نوروز کردی تابع زندگی کوچنشینی

آنچه که نوروز کردی خوانده می‌شود یعنی آتش روشن کردن روی کوه و رقص جمعی با نمادهای سیاسی همچون پرچم کردستان یک نمایش سیاسی جدید است و پیش از این در زندگی کردها وجود نداشته که حال بخواهند آن را اصیل‎تر و متفاوت از نوروز راستین بشمارند و در هیچ سفرنامه و روایتی به رقص دست جمعی کردها دور آتش و در نوروز اشاره‌ای نشده و این رسم نونهال آنقدر جوان است که کردهای بالای بیست سال به یاد می‌آورند نظر کردها درباره نوروز پیشتر چگونه بوده است.
البته بر اساس پرسش و پاسخ هایی از میان کردهای جنوبی دریافتم رسم آتش افروختن در شب نوروز در میان ایشان به صورت خانوادگی وجود دارد .
اما نوروزی که در اسفندماه برگزار می‌شود فاقد هرگونه اندیشه اساطیری و سنت است و زمانبندی آن بر اساس سرسبز شدن علفزاران برای چریدن دام ها و تابع زندگی کوچنشینی کردها در صد سال گذشته است اما در جامعه شهری و یکجانشین نوروز همزمان با روز نخست فرودین است.
البته نکته حائز اهمیتی که نباید فراموش شود اینست که با توجه به موضوع اعتدال بهاری در نزد برخی مردمان ایرانی از جمله کردها که اقتصاد آنان بر محور دامداری سبک و سبک زندگی کوچنشینی است و به همین دلیل دانش گاهشماری در زندگی آنان تاثیری ندارد ، نوروز نه تابع زمان که روز نخست فروردین است بلکه تابع تغییرات آب و هوایی بوده و بنابراین نوروز را از زمانی آغاز می‌کردند که هوا شروع به گرم شدن می‌کرد و علف زارها آماده چرای دام ها می‌شد ، از همین روی بعضا نوروز را از اواخر بهمن آغاز می‌کردند.

@iranban_kord

📝نوروز فرصت برای جان دادن به لباس و موسیقی غیر سورانی
شادی حق تمام ملت ایران و آرزوی شاهان هخامنشی بوده که بر سنگ نبشته هایشان به یادگار مانده است.
نوروز می‌تواند به فستیوالی برای نمایش لباس ها و اعتلای موسیقی، رقص و زبان کردهای جنوبی و کرمانجی ... باشد.
البته مردم باید آزاد باشند تا لباسی که دوست دارند را بپوشند و به زبانی که می‌خواهند سخن بگویند و موسیقی که دوست دارند را گوش دهند ، نمی‌توان خوانندگان ایلامی و کرمانشاهی که ترجیح می‌دهند جافی و سورانی بخوانند را مجبور کرد که حتما باید به زبان مادریشان تولید محتوا کنند و شاید دوران کنونی به راستی پایانی بر موسیقی و لباس کردهای جنوبی باشد؛چنانچه پنجاه سال است که از دوران لباس مردانه گورانی گذشته است و از آن جز در عکس ها یادی نیست.
نباید تصور کرد لباس چیز مقدسی است و فاقد دگرگونی است انسانها به نسبت جغرافیای مورد سکونت و فرهنگ و دگرگونی های اجتماعی لباس می‌پوشند چنانچه خود کردهای شمالی و میانی لباس میانرودانی را به جای پوشش پیشین خود پوشیدند اما از آنجا که زبان و پوشش برای قبیله‌گرایان مقدس شده‌‌اند باید پرسید چرا این تقدس به یک زبان و یک مدل لباس محدود شده است پس جایگاه لباس و ترانه های کردی جنوبی کجاست؟
عجیب آنکه یک کرد می‌تواند از لباس رسمی کردها سخن بگوید و بقیه لباس ها را محلی بخواند اما چنین چیزی برای ایرانیان پذیرفتنی نیست.
به عنوان کسی که لباس های محلی را مقدس ندانسته و حق آزادی پوشش را به رسمیت میشناسم بر این گمانم که اگر قرار بر حساسیت بر روی لباس باشد این حق مردم هر ایل، شهر و منطقه است که از پوشش و زبان و فرهنگ خود حراست کنند و با کسانی که به بهانه مبارزه با مرکزگرایی در صدد ایجاد مراکز تازه هستند را به نظر تردید بنگرند.
اعتلای دوباره فرهنگ کردهای جنوبی در موسیقی، رقص و لباس نیازمند مردمانی است که دغدغه آن را دارند، شاعرانی که به زبان مادریشان ترانه هایی مناسب و مبتنی بر فرهنگ کردهای جنوبی بنویسند و هنرمندانی که چه در فضای رسمی موسیقی و چه خوانندگان مراسم آن را اجرا کنند و مخاطبانی که لزوم ماندگاری لباس و فرهنگ و موسیقی خود را درک کنند.
شوربختانه در شبکه های مجازی فیلم های زیادی از پوشش کردهای جنوبی وجود ندارد و نگارنده با نام اجزای تشکیل دهنده آن آشنایی چندانی ندارد.
@iranban_kord

در مراسم رقص نوروزی شهر کارزان از توابع استان ایلام که از جنوبی ترین مناطق کردنشین و تابع فرهنگ کردی جنوبی است لباس مردانه میانرودانی که کمتر از صد سال است که کردی شده کاربرد ندارد اما در تصاویر منتشر شده از نوروز این منطقه عموم زنان و دختران در این فیلم‌ها با لباس مردانه سورانی و بعضا جلیقه چریکی و با چفیه و بدون حجاب رقصیدند.
آهنگ های این مراسم و کلیپ ها نیز همگی سورانی بوده و پوشش کردهای جنوبی دیده نمی‌شد.
به نظر می‌رسد که کار پوشش کردی جنوبی تمام است و با ورود انبوه واژگان تازه ساخت سورانی به کردی جنوبی به زودی زبان کردهای جنوبی هم به سرنوشت لباس آنان دچار شده و کردها با خیال آسوده تر تمرکز خود را روی لرها و گویشوران فارسی حوزه خلیج فارس خواهند گذاشت چناچه از نوروز امسال این روند آغاز شده است.
@iranban_kord

مراسم رقص نوروزی ایل ارکوازی که در جنوب ایلام سکونت دارند نیز بدون موزیک. لباس کردی جنوبی همراه با آزادی پوشش و رقص مختلط برگزار شد. اکثریت غریب به اتفاق زنان و مردان این ایل با لباس آشوری_سورانی رقصیدند و اثری از فرهنگ کردی جنوبی چه در موسیقی و چه لباس دیده نشد .
@iranban_kord

مراسم نوروزی کارزان از این رو جالب توجه تر بود که تصاویر بیشتری از این مراسم پخش شد که نشان می‌داد اکثریت غریب به اتفاق شرکت کنندگان این مراسم چه مرد و زن لباس مردانه آشوری _سورانی پوشیده و از آهنگ های کردی جنوبی چه در کلیپ ها و چه در خود مراسم به هیچ عنوان استفاده نشده بود و فرهنگ کردی جنوبی از در حاشیه قرار گرفتن نیز گذشته و کاملا حذف شده بود حال آنکه چنین رسم نوظهوری می‌توانست به نمایشگاهی برای جان دادن به لباس و موسیقی کردهای جنوبی تبدیل شود اما هدف این بود که عکس آن و در جهت همسان‌سازی با کار رود.
@iranban_kord

در جشن نوروزی ایل سیه سیه از ایلات کرمانشاهی با وجود غلبه کامل لباس آشوری _سورانی و مدل های مکریانی و همچنین موسیقی سورانی تا حدودی پوشش کردهای جنوبی دیده می‌شد.
اما نکته جالب توجه برای من این بود که برخی از خانم ها و آقایان این مراسم لباس امروزی که همه ایرانیان می‌پوشند به تن داشتند!
یعنی درست کاری که زبان میانجی فارسی برای جلوگیری از هضم گورانی زبانان در کرمانشاه می‌کند لباس معمولی ایرانی ها که کردها با آن فارسی می‌گویند نیز همین کار را کرده و باعث شده هنوز بخشی از ایل سیه سیه لباس معمولی خود را بپوشند و آسمیلیه پوششی افراد این ایل تا حدودی ناکام بماند! البته نگاه من شاید ساده انگارانه باشد و اصلی ترین محرک مردم ایل سیه پایبندی بیشتر آنان به سنت های اجدادیشان باشد.
در هر صورت نوروز امسال می‌توانست تنوع و کثرت زبان رقص و پوشش کردها و احترام به همه آنها را نشان دهد که چنین نشد.
@iranban_kord

در مراسم رقص روستای چیمن سیه سیه شاباد غلبه کامل با لباس و موسیقی سورانی بود و لباس کلهری به حاشیه رفته و موسیقی و کلیپ ها نیز سورانی بود.
@iranban_kord

در جشنی که در روستای قنات آباد ، کارزان استان ایلام برگزار شد غلبه کامل با لباس سورانی است وبیشتر خانم ها لباس مردانه سورانی و یا مدل‌های زنانه مکریانی را پوشیده‌اند و آهنگ کلیپ هم سورانی است.
با توجه به اینکه جوامع روستایی بیشتر از مردم شهرهای بزرگتر لباس محلی خود را حفظ می‌کنند و کمتر مورد حجمه شبکه ای ماهواره ای قرار می‌گیرند اینکه در فیلم هایی که در شبکه های مجازی قرار گرفته حتی یک نفر نیز لباس ایلامی نپوشیده قابل توجه به نظر می‌رسد و قدرت شبکه های مجازی در ایجاد خودآگاهی ملی کردی را نشان می‌دهد .
@iranban_kord

ویدئوی دیگری از رقص نوروزی در کارزان استان ایلام نیز که در آن خبری پوشش زنانه و مردانه ایلامی نبوده و لباس زنان و مردان همگی از مدل سورانی مکریان و کردی عراقی گرفته شده بود .
@iranban_kord

لباس خانم های مراسم نوروز ایلام در بهترین حالت لباس کردی سنندجی و عراقی بود و و حتی شمار خانم های مردانه پوش سورانی بسیار بیشتر از زنانه پوش های سورانی بوده است و لباس سنتی مردان کرد ایلامی چه مردانه و چه زنانه هیچ نمودی نداشت .
به نظر می‌رسد کار لباس های ایلات کرد جنوبی هم مانند لباس گورانی تمام است و تحت هژمونی شبکه های مجازی و ملیت سازی کردی به زودی منحصر به زنان و مردان مسن خواهد شد و با مرگ این نسل به خاطره ها خواهد پیوست و یکدست سازی پوشش کردها انجام شده است.
@iranban_kord

در مراسم رقص نوروزی که در آبدانان استان ایلام برگزار شد موسیقی و لباس برگزار کنندگان سورانی بود و باز هم لباس و فرهنگ کردهای ایلامی به هیچ عنوان دیده نمی‌شد.
آنگونه که به نظر می‌رسد مراسم در یک سالن ورزشی و آزادانه و بدون هیچ محدودیتی از نظر حجاب و رقص برگزار شده و از خانم های حاضر در فیلم با پوشش کردی حتی یک نفر هم لباس ایلامی به تن ندارد و همگی لباس مردانه سورانی پوشیده‌اند!
@iranban_kord

مراسم رقص نوروزی شهر ایوان غرب که در استان کرمانشاه واقع است و باشندگان آنرا مردم ایل کلهر تشکیل می‌دهند.
پوشش مردان کلهر که با سایر ایرانیان مشترک بوده به مرور از بین رفته است اما لباس سورانی در میان آنها چند سالی است که رونق گرفته اما بر اساس جستجو در پیج های اینستاگرامی پوشش سنتی بانوان کلهر با سماجت به حیات خود ادامه می‌دهد اما در این مراسم تقریبا هیچ زنی از پوشش سنتی کلهرها استفاده نکرده بلکه حتی بسیاری از خانم ها به جز لباس سنندجی زنانه از پوشش مردانه سورانی استفاده کرده بودند!
@iranban_kord

گیلان غرب یکی دیگر از شهرهای کرمانشاه و مسکن ایل کلهر است که در مراسم رقص نوروزی این شهر نیز هیچ اثری از پوشش سنتی و آهنگ به زبان کلهری دیده نشد.
نوروز امسال ایل کلهر از نظر پاسداشت سنت لباس و زبان بسیار کم توان و بی فروغ ظاهر شد البته ممکن است خانم هایی لباس کلهری پوشیده باشند و این تصاویر عامدانه سانسور شده باشند که این مسئله حتی از ترجیح مردم به سورانی پوشی و آسمیلیه شدن هم ناراحت کننده تر است چون نشان از نظم آهنین و شدت تبلیغات برای آسمیلیه قبایلی دارد که از نظر تبلیغات ضعیف تر هستند و خود مردم آن ایل از لباس و فرهنگ خود خجالت می‌کشند و می‌خواهند در فرهنگی که سیطره تبلیغی دارد هضم شوند.
@iranban_kord

در مراسم رقص نوروزی امسال انبوه پرچم و نقشه های تجزیه طلبانه بر گردن و لباس کردها جلب توجه می‌کرد (البته برای فارسها جلب توجه نمی‌کند )
تصاحب و مانور بیش از حد روی چفیه که یک پوشش عربی است هم از مناطق شمالی کردنشین آغاز شد که موج این تصاحب به جنوبی ترین مناطق کردنشین هم رسید.
@iranban_kord

اما در ویدئویی که از رقص جشن نوروز ایلام ایل خزل در صفحات مجازی پخش شده و گفته می‌شود با جمعیت بیش از ۶۴ هزار نفر برگزار شده بزرگترین آسمیلیه شدگی کردهای جنوبی را می‌توان دید که در این فیلم حتی یک نفر با لباس کردهای جنوبی چه مرد و چه زن دیده نمی‌شود.
در جامعه ای ایلیاتی و زن ستیز که دختر به دنیا آمدن تهدید شرافت قبیله است بالا ترین مرحله ارزش بودگی یک دختر در مرد شدن است و مردانه پوشی اگر چه یک کنش سیاسی در احترام گذاشتن به گروه های تجزیه‌طلب کردی است اما مولود جامعه ای ایلیاتی، زن ستیز و چپ گراست است که زن را مرد می‌خواهد.
@iranban_kord

به نظر می‌رسد جامعه کرد جنوبی تا پیش از نوروز امسال نسبت به پخش تصاویر رقص و شادی زنان بسیار محافظه کارتر از کردهای شمالی بوده و تصاویری که با اطمینان از رضایت مردم در فضای مجازی پخش می‌شود بسیار کم است.
در معدود فیلم‌های پخش شده، پوشش زنان ایل کلهر اینگونه است و با توجه به جستجوهای مجازی، کردهای جنوبی نیز تا حدی زیادی نزدیک به همین لباس را می‌پوشند .
با سنجش میان این لباس با لباسی که در فیلم های پخش شده نمایش داده می‌شود ، می‌بینیم تا چه حد فرهنگ مناطق کردجنوبی خودخواسته حذف شده است.
@iranban_kord