در اوج تعارضات مصدق و شاه ایران در مرداد سال ۱۳۳۲، محمد رضا پهلوی تصمیم به خروج از ایران گرفت. داوود منشی زاده که به دستور دولت مصدق در زندان بود مقاله انتقادی تندی را بر ضد شاه به روزنامه سومکا فرستاد که با نام خودش چاپ شد. او در این مقاله نوشته بود که شاه با خروج از ایران نشان داد که توانایی دفاع از ایران و تاج و تخت خودش را ندارد و دیگر نمی‌شود روی او حساب کرد و باید فکر دیگری کرد.
با اینحال خروج شاه باعث برانگیخته شدن احساسات گروهی از مردم بر ضد مصدق شد و خود منشی زاده که آزاد شده بود در روز ۲۸ مرداد با جیپی که اعضای حزب قبلاً از افراد حزب توده به غنیمت گرفته بودند در شهر می‌چرخید و مرتب برای مردم بر ضد مصدق سخنرانی می‌کرد. با شکست مصدق و بازگشت محمد رضا پهلوی به ایران، موفق به دیدار با شاه شد و تقاضای مسلح شدن حزب برای دفاع از سلطنت را مطرح کرد که از طرف شاه پذیرفته نشد. او خیلی زود در کودتای نافرجام سید محمدولی قرنی بر ضد شاه شرکت کرد، با شکست کودتا با توجه به سوابقش به او سختگیری نشد و فقط به وی دستور داده شد که ایران را ترک کند.

#ادیت
#𝐌𝐇𝐍_𝐏𝐀𝐑𝐑𝐒
#عاقبت

𔓙 @Zhayedan_Assn 𔓙

گفتی بیزانس فنی؟🥷

#ادیت
#𝐌𝐇𝐍_𝐏𝐀𝐑𝐑𝐒

𔓙 @Zhayedan_Assn 𔓙

ستم‌های خونین سلاطین صفویان بر زرتشتیان، نوشته‌ی پژوهشگر شناخته‌شده‌ی انگلیسی در زمینه‌ی مطالعات کیش زرتشتی:
«یک گروه متشکل از چندصد خانوار [زرتشتی] در شرایطی زندگی می‌کرد که به گونه‌ای بارز چشمگیر بود. شاه‌عباس اول صفوی آنها را در سال 1608 در حومه‌ی پایتخت جدید خود اصفهان جای داده بود تا از نیروی کار ارزان‌قیمت آنان استفاده شود. این مردمان زحمت‌کش و فرزندان آنان یکصدسالی در آنجا با آسودگی و امنیت نسبی به سر بردند. اما در سال 1699 شاه سلطان حسین فرمانی صادر می‌کند که اینان کیش آباء و اجدادی خود را ترک کنند. بر حسب اتفاق اسقفی مسیحی در همان هنگام در شهر اصفهان بود و او شرحی از وقایع هولناکی که پس از صدور این فرمان روی داد را نقل می‌کند. تنی چند از زرتشتیان تسلیم شدند و امر شاه را گردن نهادند. اما بقیه با نهایت قساوت و شقاوت به قتل رسیدند. در روایات یزد آمده است که آب رودخانه‌ی اصفهان از خون قرمز و از بدن‌های تکه‌تکه شده‌ی قربانیان پوشیده شده بود. چند نفری توانستند بگریزند و خبر این فاجعه را به هم‌کیشان خود در روستاهای یزد برسانند. اما سرتاسر محله‌ی زرتشتیان اصفهان در عرض یک روز ویران شد. همین گونه رویدادها، به مقیاس کوچک‌تر، باید در نقاط مختلف ایران روی داده باشد که کسی از آن آگاهی پیدا نکرده است. آخرین باری که زرتشتیان به گونه‌ای دسته‌جمعی مجبور به ترک دین خود شدند، در اواسط سده‌ی نوزدهم در روستای ترک‌آباد یزد بود.

حتی در شهرهای بزرگ، زرتشتی بودن، سهل نبود و پیروان کیش زندگی دشوار و خطرناکی را می‌گذراندند. خانه‌های کوچک خشتی تنگ و تاریک شبیه به قلاع کوچک زرتشتیان یزد شاهد نوع زندگی خاص آنان بوده است که امنیت نداشتند. سبک بودن مجازات کسانی که آنان را مورد تعقیب و آزار قرار می‌دادند، موجب شده بود که به گونه‌ای پیوسته مورد حملات اوباش و اراذل قرار گیرند، و به مال و ناموس آنان با بی‌شرمی تجاوز شده و گاهی به قتل رسیدند. گاهی توده‌های مردم را بر علیه آنان تحریک می‌کردند و سالیانه جزیه‌ی سنگینی از آنان گرفته می‌شد. به بیگاری برده می‌شدند. قوانین محلی وضع می‌کردند تا زندگی را بر این کافران دشوار و ناگوار سازند. گاهی تمام جمعیت زرتشتی از ظلم و ستمی که بر آنها می‌شد، به سوگ می‌نشست. مثلا آنگاه که شاه‌عباس از آنها کتابی افسانه‌ای را خواست که شنیده بود ابراهیم پیامبر در آن شرح وقایع آینده را نوشته است، چون نتوانستند چنین کتابی را به او تقدیم کنند، دلتنگ شد و دستور داد تا دو تن از روحانیان بزرگ زرتشتی را به قتل رساندند.

خبر این فاجعه را دستور دستوران یزد از ترک‌آباد به پارسیان مقیم هندوستان رساند.»

#Mehdi
#صفویان

𔓙 @Zhayedan_Assn 𔓙

جنگ جهانی اول ، جبهه شرقی

ری اکشن فراموش نشود ❤️

#ادیت
#kaizer

𔓙 @Zhayedan_Assn 𔓙