‍ نظریه‌زدگی یعنی نگاه شیفته‌وار به نظریات غربی، آن‌گونه که ساخته شده‌اند و هستند و نه آن‌گونه که در بستر جامعه درک می‌شوند؛ این‌که دانشجوی ما با نظریه شروع می‌کند و نه با تجربه‌ی زیسته‌ی خود يا مسائلی که از بطن جامعه برمی‌خیزد؛ این که گمان کنیم جدیدترین نظریه‌ها بهترین‌ها و کامل‌ترین‌ها هستند. نظریه‌زدگی به این معناست که فکر کنیم تحقیق حتماً باید با نظریه‌ای خاص آغاز شود و مهم‌تر از همه به این معناست که فکر کنیم نظریه‌ی شی‌وارگی، واسازی، حوزه‌ی عمومی، جامعه‌ی انضباطی و نظایر آن حقایق مسلمی هستند که همه‌جا کاربرد دارند. اما نظریه‌، آن‌گونه که من می‌فهمم چیزی جز فهمِ نظام‌مند و انتزاعی از واقعیت و تجربه‌ی زیسته نیست و این فهم لاجرم باید از تصادم با این واقعیت حاصل شود. پژوهش‌گر علوم اجتماعی ما هنگام کار با نظریه‌های ازپیش‌موجود، باید ملتفت سفر نظریه‌ها باشد؛ نظریه‌ها را در زمینه‌ی جدید آن‌ها جای دهد؛ با مفاهیمش بازی کند؛ برخی از عناصر آن را که با بافت فرهنگی و اجتماعی تناسب ندارد، کنار بگذارد؛ نباید تصور کند نظریه قرار است واقعیت را به او نشان دهد، بلکه باید در نظر داشته باشد که در تصادم با واقعیت است که نظریه از نو ساخته می‌شود. نظریه در یک تعامل مستمر با نظریه‌پرداز یا محقق است که خود را از نو سامان می‌دهد.

سفر نظریه‌ها | عباس کاظمی | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۵۰ صفحه، ۸۸.۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ آرایش کردن در ایران باستان رواج داشت اما دختران اجازه‌ی این کار را نداشتند؛ تنها زنان متأهل اجازه‌ی آرایش کردن داشتند. متون ابن‌سینا و بیرونی دو منبعی هستند که استفاده‌ی زنان از مواد آرایشی را توصیف کرده‌اند. البته برخی منابع هم می‌گویند که با ورود اسلام به ایران آرایش کردن به اندرونی خانه‌ها رفته است و فقط برای زنان متأهل امکان‌پذیر بوده است. همچنین آرایشی که قبل از اسلام مرسوم بود با آرایشی که بعد از اسلام مرسوم شد متفاوت است. اما تنها چیزی که ما درباره‌اش مطمئن‌ایم این است که در ایران باستان آرایش تابع جنسیت نبوده است. سرخاب و سفیداب یکی از هفت لوازم آرایش زنان بود که دو کار متفاوت انجام می‌داده اما چون برای اصلاح رنگ صورت به کار می‌رفته با هم استفاده می‌شدند. برهان قاطع واژه‌ی سرخاب سفیداب را گسترش داده و برای هر نوع آرایش رنگی مانند حنای دست و پا هم به کار می‌برد.

سرگذشت اجتماعی لب‌آرایی در ایران | سمانه کاظمی | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۱۷ صفحه، ۱۵۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ همرنگی با جماعت به قدمت انسانیت است. در باغ بهشت، آدم از حوا پیروی کرد. بخشندگی و مهربانی، نگرانی نسبت به افراد آسیب‌پذیر، همدردی، حمایت از مالکیت خصوصی، احترام به کرامت انسانی، همه‌ی این‌ها توسط همرنگی با جماعت که نوعی چسب اجتماعی فراهم می‌کند، تغذیه می‌شوند. همرنگی با جماعت قساوت را نیز ممکن می‌سازد. وقتی افراد یک حزب سیاسی با هم راهپیمایی می‌کنند، جزمیت و خشمی که در آن‌ها ایجاد می‌شود و افراد یک حزب سیاسی دیگر را به سخره می‌گیرند، همرنگی با جماعت در کار است. همرنگی با جماعت از یک سو کمک می‌‌کند تا تمدن ممکن شود. از سوی دیگر، موجب ترس می‌شود و خلاقیت را از بین می‌برد. نویسنده همرنگی با جماعت را زمانی مذموم می‌داند که فرد بی‌توجه به دانش فردی خود، بدون مواجهه‌ی عقلانی با شنیده‌ها و دیده‌ها، از فردی یا جمعیتی دنباله‌روی می‌کند، دانایی خود را پنهان می‌سازد، سکوت اختیار می‌کند و با کج‌روی و انحراف مخالفت نمی‌ورزد. کتاب با موشکافی این مفهوم، یادآوری می‌کند نهادهایی که به‌خوبی کار می‌کنند، اقداماتی را برای جلوگیری از همرنگی با جماعت و ترویج مخالفت انجام می‌دهند، چرا که مخالفت خودش می تواند یک اصلاح‌کننده‌ی مهم باشد و بسیاری از گروه‌ها و نهادها در حد اندکی از این ویژگی برخوردارند.

همرنگی با جماعت | كاس سانستين | ترجمه‌ی بهروز گرانپایه | چاپ اول ۱۴۰۲ رقعی، شمیز، ۱۵۰ صفحه، ۱۸۵۰۰۰ تومان، #پیشنهاد_کتاب.

@agarpub

‍ فیلیکس ملال‌آور بود. در تهِ تهِ وجودش همیشه حدس زده بود. از آن وحشت داشت. فقط هرگز قبولش نکرده بود -حتی پیش خودش- هیچ‌وقت تا قبل از این لحظه‌ی خاص. ولی همیشه ملال‌آور بود. هم کودکِ ملال‌آوری بود، هم نوجوانی ملال‌آور. در خانواده‌ای با سه فرزند، وسطی بود با برادری ورزشکار و خواهری نابغه. هم در مدرسه میان‌مایه بود، هم سرکار. نه برای کسی قلدر‌بازی در می‌آورد و نه کسی برایش قلدربازی در می‌آورد. نه باهوش بود نه خنگ، نه تنها، نه رفیق‌باز. در حاشیه‌ی همه‌چیز -نه قادر به رهبری، نه تروفرز در دنباله‌روی. همیشه جایی در میانه بود و حتی در میان‌مایگی هم خوب نبود. هرگز مرگ از بیخ گوش فیلیکس نگذشته بود یا تجلی و کشف و شهودی مذهبی را تجربه نکرده بود، یا حتی لحظه‌ای که بگوید یافتم!

خروج | بلیندا باوئر | ترجمه‌ی سام حاجیانی | چاپ اول ۱۴۰۳، رقعی، شمیز، ۳۵۹ صفحه، ۳۷۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ ما نمی‌توانیم بپذیریم که «بانک عدالت» ورشکسته شده باشد. ما نمی‌توانیم بپذیریم که موجودی خزاین بزرگ «فرصت» در این کشور ناکافی باشد. از این‌رو ما آمده‌ایم تا این چک را نقد کنیم، چکی که با ارایه‌ی آن می‌توانیم صاحب آزادی و امنیت عدالت شویم. ما همچنین به این مکان تقدیس شده آمده‌ایم تا شدت اضطرار موقعیت کنونی را به آمریکا خاطرنشان سازیم. امروز زمان آن نیست که وقت خود را صرف اقدامات تجملی مانند خونسردی یا تزریق داروی مسکن پیشرفت تدریجی کنیم. وقت آن رسیده است که وعده‌های واقعی دموکراسی بدهیم.

وقت برخاستن از تاریکی و گودال مهلک جدایی نژادی و گذار به جاده‌ی روشن عدالت نژادی فرا رسیده است. امروز روز رهایی کشور از ریگ‌های روان بی‌عدالتی نژادی و کشاندن آن به زمین استوار برادری است. امروز وقت تحقق بخشیدن به عدالت برای همه‌ی فرزندان خداست.

— مارتین لوترکینگ


به نقل از کتاب مقاومت سیاه | مهدی نوریان | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۳۶ صفحه، ۱۹۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ نسل دیجیتال نشر اگر

آداب دیجیتال
هر آنچه می‌خواستید درباره‌ی الگوهای رفتاری زمانه‌ی نو بدانید و از پرسیدن آن خجالت می‌کشیدید، در این کتاب در دسترس شماست.
انقلاب دیجیتال، همه‌ی ما را در دنیایی با کلیک‌ها، لمس کنیدها و به این سو و آن‌سو بکشیدها گرفتار کرده است، اما هرچه بیشتر با هم آشنا شویم از کاستی‌های یکدیگر بیشتر آگاه می‌شویم و «دوست نداشتن» آسان‌تر می‌شود. هرچه کمتر بدانیم به نفعمان است.

بازی‌آفرینی در گردشگری (طراحی تجربه‌های به‌یادماندنی)
بازی‌آفرینی در گردشگری کتابی با محوریت گردشگری و طراحی تجربه‌هایی جذاب و ناب در سفر است؛ تجربه‌هایی که به‌خودی‌خود و فارغ از جذابیت‌های توریستی دیگر بتوانند گردشگران را راهی هتل، منطقه، شهر یا کشوری خاص کنند.

کودکان و خانواده‌‌ها در عصر دیجیتال
اين كتاب حاصل كار ميدانی و عمقی با بيش از دويست خانواده است، برای درک اين‌كه آن‌ها چگونه در زندگی خانوادگی خود، راهی برای كار با رسانه‌ها پيدا می‌كنند. بر مبنای بينشی كه از پيش بر ارزش و قابليت ارتباطات اجتماعی و ديجيتالی تأكيد می‌کند، نويسندگان به شيوه‌های گوناگون روش‌هايی را نشان می‌دهند كه از طريق آن‌ها، رسانه‌های ديجيتال موقعيت‌های جديدی را برای يادگيری به‌صورت فردی و دسته‌جمعی در خانه و به‌ويژه بين خانه و مدرسه فراهم می آورند.

مدیریت کلاس در عصر دیجیتال
ما پیش از کرونا درباره‌ی اهمیت عصر دیجیتال چیزهایی می‌دانستیم و درباره‌ی استفاده از از فناوری‌های دیجیتال در آموزش گفت‌وگو می‌کردیم، اما کرونا ناگزیرمان کرد آموزش آنلاین و دیجیتال را تجربه کنیم و در حال تجربه کردن درباره‌اش بیاموزیم، درحالی‌که چیز زیادی درباره‌اش نمی‌دانستیم. این کتاب یکی از نیازهای پایه‌ای معلمان و خانواده‌هاست که توضیح می‌دهد معلمان مجهز به فناوری، چگونه می‌توانند با ابزارهای قدرتمند همکاری، خلاقیت و ارتباطات را بیشتر و آموزش را مفیدتر کنند.

مادران رسانه‌ای، پدران دیجیتال
ما پدر و مادرها، با این‌که می‌دانیم وصل شدن به دنیای دیجيتال برای بچه‌ها مثل نفس کشیدن است، نگرانیم. وقتی کودکان و نوجوانانمان را گوشی‌به‌دست و غرق در دنیای دیجیتال می‌بینیم، هر روز از خودمان می‌پرسیم باید چه کنیم؟ بعضی پدر و مادرها دنبال پاسخ به پرسش‌های جزئی‌اند: از چه سنی تلفن هوشمند در اختیار فرزندم قرار بدهم؟ فرزندم در چه سنی می‌تواند از شبکه‌های اجتماعی استفاده کند؟ فرزندم روزی چند ساعت اجازه دارد از اینترنت استفاده کند؟ بازی‌های رایانه‌ای خشن چه بر سر فرزندم می‌آورند؟ چطور فرزندم را در قبال تماشای محتوای نامناسب کنترل کنم؟

@agarpub

‍ کندیاک، فیلسوف و نویسنده‌ی فرانسوی در قرن هجدهم، بویایی را در پایین‌ترین مرتبه‌ی حواس قرار می‌دهد، چراکه معتقد است از طریق آن شناختی برای انسان حاصل نمی‌شود و به دلیل آن که بو از قلمرو معرفت‌شناسی بیرون رانده می‌شود، در حیطه‌ی زیبایی‌شناسی نیز جا نخواهد داشت. از این رو زیبا آن چیزی است که بو ندهد. بنابراین، اگر براساس بوی یک چیز حکم به زیبایی یا زشتی آن بدهیم، داوری حسی کرده‌ایم نه ذوقی. در اصل هر آن چه بو بدهد بینایی را مختل می‌کند. به همین خاطر، اساساً بو و قوه‌ی بویایی به دلیل آن که مایه‌ی گمراهی آدمی است طرد می‌شود و آن چه همچنان برای انسان راهگشا است، دیدن است. «تمدن از بو بیزار است و آن را با شدت و حدت تمام بیرون می‌راند ... در تثلیث بهداشت، نظم و زیبایی، که اساس تمدن است، جایی برای بو وجود ندارد. در امپراتوری نظم و بهداشت بو همواره در مظان اتهام است. حتی بوی خوش هم از این اتهام در امان نیست، زیرا احتمالاً قصد دارد کثافتی را پنهان کند.»

سرگذشت اجتماعی توالت در ایران | حانيه‌سادات ميرمحمد | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۳۹ صفحه، ۱۵۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ یک اصل بنیادی پست‌مدرنیسم در جهان انگلیسی زبان این است که پایان دوران مدرن که آن را بشارت می‌دهد، همچنین نشان‌گر پایان پروژه‌ی روشنگری است که ادعا می‌شود عالی‌ترین تجلی آن است. در واقع، به قول آرتور گلدهامر، بسیاری خصومت با روشنگری را نشانه‌ی بیماری پست‌مدرن می‌دانند. اسلاوی ژیژک می‌پرسد: «و پست‌مدرنیته چیست به‌جز شکست نهایی روشنگری در همان پیروزی‌اش». برای جانسون رایت، یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های چرخش پست‌مدرن این است که «مدافعان پیشتاز آن قوای انتقادی خود را روی یک هدف جدلی واحد متمرکز کرده‌اند، و آن روشنگری اروپایی است که اولین سرچشمه‌ی توهمات مدرنیته قلمداد می‌شود که پست‌مدرنیسم وعده‌ی رهایی ما از آن را می‌دهد.» از نظر هوگو مینل، یک نویسنده تا جایی پست‌مدرن است که «معیارهای شناخت و داوری را که توسط متفکران روشنگری قدیم مطرح و به کار گرفته شدند، رد کند و علیه سوء استفاده‌هایی سخن بگوید که تصور می‌شود آن‌ها به بار آوردند.»

ضدروشنگری از قرن هجدهم تا امروز | گریم جرارد | ترجمه‌ی فرهاد سلیمان‌نژاد | چاپ دوم ۱۴۰۱، شمیز، رقعی، ۳۸۱ صفحه، ۲۸۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ در دوران قاجار تمایل همزمان مردم و قدرت به اختیارات تقویم بود. زمانی‌که ناصرالدین شاه تصمیم گرفت انتشار اختیارات را در تقویم ممنوع کند، با مقاومت شدید مردم مواجه شد، به صورتی که اقبال مردم منجمان را وادار کرد پس از یک سال، مجدداً سعد و نحس روزها را وارد تقویم کنند. از آن جا که تعداد زیادی از منجمان به کار استخراج تقویم مشغول بودند و تقویم رسمی به معنایی که امروز وجود دارد در دوره‌های پیشین به‌ویژه تا دوران پهلوی وجود نداشت، قدرت سیاسی کمتر روی تقویم تسلط داشت؛ این در حالی است که میزان تسلط حکومت در دوره‌های بعد به‌ویژه در دوران پهلوی و سپس در دوران پس از انقلاب به‌تدریج افزایش پیدا کرد. در دوران پس از انقلاب با بیشترین میزان تسلط قدرت سیاسی بر تقویم مواجه‌ایم. در این دوران تقویم هم از نظر استخراج نجومی و هم از نظر مناسبت‌های ثبت‌شده، تحت نظارت دو نهاد مشخص قرار گرفت و این نظارت به تقویم رسمی معنایی تازه بخشید. دیگر این امکان وجود نداشت که هر کس تقویمی را استخراج و یا منتشر کند. هر تقویمی برای انتشار باید از کمیسیون نامگذاری روزهای خاص مجوز دریافت کند. علت این میزان از یکپارچه‌سازی از یک‌سو جلوگیری از تشتت در استخراج نجومی تقویم است، اما دلیل مهم‌تری نیز دارد که همانا ارائه‌ی روایتی یکپارچه از تاریخ و جلوگیری از بروز و ظهور حافظه‌های متعدد است.

سرگذشت اجتماعی تقویم در ایران | زهره سروش‌فر | چاپ اول ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۳۹ صفحه، ۱۵۰۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ فاشیست‌ها ناپدید شده بودند. دیگه پیراهن مشکی در خیابان دیده نمی‌شد رنگ خاکستری جایگزینش شده بود. رنگی که دلیل خاصی نداشت. به نظر ما به محض رسیدن به اندکی خوبی، بدی فراموش می‌شود. البته کمی که زمان گذشت، این آمریکایی‌ها بودند که تشویق شدند، اما ما بیشتر از آمریکایی‌ها شایسته‌ی تشویق و تقدیر بودیم، به‌خاطر اینکه میدان جنگ رو ما پاک‌سازی کردیم. با عده‌ای از مردم شروع به خنثی‌کردن بمب‌ها کردم. تو رو به این جا آوردم تا ببینی چه کارهایی انجام دادم. تعداد زیادی بمب وجود داشت که در جاهای مختلف گیر کرده بود. از هر ده بمب، یکی در اثر اصابت منفجر نمی‌شد. چندتایی رو از قبرستان جمع کردم. ما چاله می‌کندیم، بعد خنثی می‌کردیم، کارها این‌طوری پیش می‌رفت. بدترین قسمت، خنثی کردن بمب‌ها بود. یه سال کارم این بود و درآمد خوبی به دست آوردم. ما کارگران به بمب ها می‌گفتیم تخم‌مرغ. بمب‌های جنگ رو از بین می‌بردیم تا دود بشن.

یک روز مانده به خوشبختی |  اری دلوكا | ترجمه‌ی محبوبه خدایی | چاپ اول ۱۴۰۲، رقعی، شمیز، ۱۰۳ صفحه، ۱۶۵۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ مسیر کنونی تقدیر بشر تغییرات اقلیمی را متوقف نخواهد کرد، بدترش خواهد کرد. برای پرهیز از این آینده بشر باید آگاهانه تصمیمش را بگیرد و جسورانه و با شجاعت رو به جلو حرکت کند. اکثر مردم در جهان ثروتمند از مواجهه با آینده می‌ترسند؛ از جسورانه روبه‌جلو حرکت کردن و از رو در رو شدن با جهان با دست و ذهنشان می‌ترسند. می‌ترسند که اگر پول و مایملکشان را نداشته باشند زندگی برایشان بیش از حد دشوار شود. آدم‌های تحصیل‌کرده و اکثر کسانی که در جهان ثروتمند هستند از مواجهه با زندگی‌ای که بسیاری از آدم‌های جهان فقیر با خنده با آن مواجه می‌شوند، می ترسند. اگر جهان نتواند به گذار ایمان بیاورد و اگر بشر نتواند برای گذار طرحی بریزد، گذاری که در آن همه مشارکت کنند، اکثریت مردم و نهادهای جهان ثروتمند را از در راه برخواهند داشت و محو خواهند کرد و نظم اجتماعی خودشان را با ابزارهای خودشان خواهند آورد. بشریت در چنین وضعیتی قرار دارد.

تغییر: چرا به دگرگونی ریشه‌ای نیاز داریم؟ | گریم ماکستون | ترجمه‌ی علی مهرآیین | چاپ اول ۱۳۹۹، شمیز، رقعی، ۱۵۰ صفحه، ۷۶۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ به زعم آخوندزاده می‌توان همه‌ی مردم یا به تعبیری عموم ملت را «لیبرال» کرد، و همین هم کافی است تا بساط «ظلم دیسپوت و فناتیزم علما» برچیده شود. [...] لیبرال شدن در معنای مورد نظر آخوندزاده، تحولی است در عرصه‌ی نظر و تحول در عرصه‌ی نظر جز از مجرای سخن یا به تعبیری عام‌تر جز از مجرای زبان صورت نخواهد پذیرفت. آخوندزاده از این حیث دلبسته‌ی زبان است و این خود وجه دیگری از تاکتیک فرهنگی او را نمایان می‌سازد. اگر خوش‌بینی او نسبت به امکان تغییر در طبیعت انسان را در کنار محوریتی قرار دهیم که او به تأثیر زبان یا سخن در تحقق انقلاب در خیالات ارزانی می‌دارد، می‌توانیم صورتی از اندیشه‌ی سوفیستی را در تاکتیک او ردیابی کنیم. سوفیست‌ها در خصوص تأثیر زبان یا لوگوس و قدرت آن در مقابل اجبار یا زور، اغراق می‌کردند. تردیدی نیست که جنبش روشنگری نیز از سویه‌های سوفیستی در معنایی که می‌گوییم، خالی نبود و اصولاً بازیابی آبروی سوفیست‌ها از سده‌ی نوزدهم به بعد خود توضیح‌دهنده‌ی این تغییر در تفکر غربی است.

فرازی از مقاله‌ی برانداز بی‌نقاب، برانداز نقاب‌: بحثی در شیوه‌ی تجددطلبی آخوندزاده و مستشارالدوله از رهگذر الهیات سیاسی تجدد، نوشته‌ی شروین مقیمی

پدران بنیان‌گذار ایران جدید: میرزا فتحعلی آخوندزاده، طلایه‌دار مدرنیسم سیاسی در ایران | به‌کوشش فرهاد سلیمان‌نژاد

@agarpub

بخشی از رنج خاورمیانه‌ای بودن به این دلیل است که تصور می‌کنیم در خاورمیانه به شعور ما توهین می‌شود. ممکن است احساس کنیم که نظام اجتماعی، دولت، مردم کوچه و بازار، منشی مطب پزشک، کارمند بانک، قوانین شرکت بیمه و.... همه دارند به فهم ما از دنیا و جهان‌بینی ما توهین می‌کنند. ممکن است از این دریافت خشمگین شویم یا خودمان را تنها و بیگانه احساس کنیم. واکنش طنز به مسائل و مشکلات ما را از این تنگنا می‌رهاند. نگاه طنز به کاستی‌های دوروبرمان به‌جای رنج فرسایشی، به ما برای زیستن در قلب کمدی انرژی می‌دهد. حتی می‌توانیم از این زندگی و آنچه پیرامونمان در قالب کمدی در جریان است، به جای خشمگین یا اندوهگین شدن، حظ ببریم.

راهنمای رستگاری در جابلقا؛ کتاب خودیاریِ خوشدلی و رضایت برای خاورمیانه‌ای‌ها | علی مرسلی | چاپ اول ۱۴۰۰، شمیز، رقعی، ۵۱۹ صفحه، ۷۲۰۰۰ تومان، #باکتاب.

@agarpub

‍ در یک دهه‌ی اخیر، شبکه‌ی ایکس یا همان توئیتر سابق، بستر فعالیت بسیاری از فعالان سیاسی، رسانه‌ای و مدنی در سراسر جهان شده است.
اگرچه در ایران درصد کمی از توئیتر استفاده می‌کنند، این شبکه‌ی‌ اجتماعی به یکی از منابع اصلی تولید و انتشار اخبار تبدیل شده و بسیاری از تعاملات در این بستر رخ می‌دهد.
می‌توان گفت رسانه‌های اجتماعی مانند توئیتر، به‌عنوان محیط اطلاعاتی نسل جدید، نه‌تنها تأثیر به‌سزایی بر روند جامعه‌پذیری این نسل گذاشته، بلکه بر نوع کنشگری فعالان مدنی و سیاسی نیز اثر گذاشته و منجر به تغییر فرهنگ سیاسی نخبگان شده است. این تغییر پدیده‌ای است که در این کتاب از آن با عنوان «توییتری‌ شدن سیاست در ایران» یاد شده.
اتمسفر سیاست در ایران تحت تأثیر این تحول دچار دگرگونی شده است؛ در کنار پیامدهای مثبت استفاده از توئیتر، این کتاب این واقعیت را عیان می‌کند که توئیتر به رادیکالیسم، پوپولیسم و فردگرایی در سیاست ایران دامن زده است و می‌توان گفت که توئیتری شدن سیاست در جامعه‌ی ایران، نه‌تنها موجب کاهش اعتماد در سطح فردی و گروهی، بلکه موجب ذره‌ای‌تر شدن روابط، تشدید قطبیت میان گروه‌های سیاسی و تقویت «دشمن‌پنداری» شده است.

توئیتری‌شدن سیاست | محمد رهبری | چاپ اول ۱۴۰۳، رقعی، شمیز، ۳۷۹ صفحه، ۳۷۰۰۰۰ تومان، #پیشنهاد_کتاب.

@agarpub

با نهایت تأسف و تأثر، درگذشت آقای بیژن اشتری، مترجم پرتلاش و اندیشمند آثار تاریخی و سیاسی را به خانواده محترم ایشان، جامعه‌ی مترجمان و پژوهشگران، و مخاطبان جدی تاریخ تسلیت می‌گوییم.
بیژن اشتری با دقت، وسواس و شناخت عمیق از تاریخ معاصر، مجموعه‌ای ارزشمند از ترجمه‌ها را در اختیار خوانندگان فارسی‌زبان قرار داد. ترجمه‌های او از زندگی‌نامه‌ها و تحلیل‌های سیاسی درباره شخصیت‌هایی چون استالین، لنین، تروتسکی، چائوشسکو، پل پوت، قذافی، هوگو چاوز و موسولینی، نقشی مهم در شکل‌گیری فهمی نقادانه و مستند از قرن بیستم ایفا کرده‌اند.
همچنین ترجمه آثاری چون «امید علیه امید» و «ادبیات علیه استبداد» جایگاه او را به‌عنوان مترجمی متعهد به حقیقت‌جویی و آگاهی‌بخشی تثبیت کرده است.
نشر اگر خود را در این فقدان شریک می‌داند و یاد ایشان را با احترام گرامی می‌دارد.

@agarpub

ایران از پای نمی‌افتد، می‌تپد و چون ققنوس از خاکستر خود برمی‌خیزد؛ مانند دلفین جست می‌زند و پیدا می‌شود و نهان می‌شود و باز از نو پدیدار. هر کجا که گمان کنید که نیست، درست همانجا هست، در هر لباس، هر سیما، چه در زربفت و چه در کرباس، چه گویا و چه خاموش.
هزاران هزار صدا در خرابه‌های تو پیچید که: «دیوان آمد، دیوان آمد!» این صدا در خرابه‌های دیگر نیز پیچیده است و گوشِ روزگار با آن آشناست؛ ولی دیوان می‌آیند و می‌روند، غولان می‌آیند و می‌روند، دوالپایان پاورچین پاورچین می‌گذرند، و آن رونده‌ی بزرگ که ایران نام دارد، می‌ماند.

محمد علی اسلامی ندوشن
برگرفته از فصلنامه‌ی هستی، تابستان ۱۳۷۲ خورشیدی، صص ۱۸۴-۱۸۳

@agarpub

‍ سیامک مهاجری در کتاب «۱۳۴۸»، سال ۱۳۴۸ خورشیدی را، به‌عنوان «اوج شکوفایی ادبیات جدید در ایران»، در کانون توجه قرار می‌دهد و انقلاب ایران را عمدتاً از منظر گفتمان‌های ادبی شکل‌گرفته و تأسیس‌شده در حول و حوش همین سال شرح می‌دهد.
مهاجری بعد از مقدمه‌ای در توضیح رویکرد خود در کتاب «۱۳۴۸» و آنچه در آن در مرکز توجه قرار داده و ذکر دلیل این مرکزیت، کتاب خود را با توضیحی تاریخی درباره‌ی چرایی اهمیت سال ۱۳۴۸ خورشیدی در تاریخ ادبیات معاصر ایران شروع می‌کند و با بحثی درباب ترجمه‌ی فارسی کتاب «ادبیات چیست؟» ژان پل سارتر ادامه می‌دهد و در فصل‌های بعدی کتاب «۱۳۴۸» نیز باز به این کتاب برمی‌گردد.

در کتاب «۱۳۴۸» ترجمه‌ی فارسی کتاب «ادبیات چیست؟» سارتر، نه صرفاً به‌مثابه‌ی یک متن ترجمه، بلکه به‌عنوان یک ترجمه-تألیف و متنی که حاوی پیامی برای جامعه و ادبیات ایران است و با آینده‌ی گفتمان غالب ادبی و تفکر انقلابی در ایران معاصر گره خورده، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.
به‌اعتقاد مهاجری، مقدمه‌ی ابوالحسن نجفی و مصطفی رحیمی بر ترجمه‌ی فارسی کتاب «ادبیات چیست؟» و لغتنامه‌ای که آن‌ها به پایان این ترجمه افزوده‌اند و در آن پاره‌ای از اصطلاحات فلسفی و تخصصی کتاب را توضیح داده‌اند، متن فارسی «ادبیات چیست؟» را از یک ترجمه‌ی صرف فراتر می‌برد و آن را به اثری تبدیل می‌کند که با جامعه و ادبیات ایران وارد گفت‌وگو شده است و در پی تأسیس گفتمانی در متن جامعه و ادبیات زمانه و روزگار خود است.

۱۳۴۸: سخنی پيرامون انقلاب ۵۷ از گذرگاه ادبيات | سیامک مهاجری | چاپ دوم ۱۴۰۲، شمیز، رقعی، ۱۷۶ صفحه، ۱۸۰۰۰۰ تومان، #پیشنهاد_کتاب.

@agarpub

‍ به‌زودی منتشر خواهد شد...

در نگاه ایرانشهری
نصرالله پورجوادی

فیلسوف بزرگ ایرانی ابوالعباس محمد ایرانشهری که در قرن سوم هجری می‌زیست معتقد بود که ایران همانند هر تمدن و فرهنگ دیگری باید دین و فلسفه‌ی خاص خود را داشته باشد. او در عین حال که حضرت محمد (ص) را پیامبر الهی و قرآن را کتابی آسمانی می‌دانست، دین محمد (ص) و کتاب قرآن را مختص اعراب می‌انگاشت و می‌پنداشت که ایرانشهر هم باید دین و فلسفه‌ی زندگی خاص خود را که به زبان ملی ایرانیان بیان شده بود داشته باشد. ایرانشهری چندین کتاب فلسفی-دینی هم به زبان پارسی نوشت که متأسفانه هیچ‌یک از آن‌ها به دست ما نرسیده است. اما نگاهی که ایرانشهری به فرهنگ و معنویت ایران داشت هیچ‌گاه از بین نرفت. همین نگاه بود که به‌نحو احسن در آثار نظم و نثر بزرگان ایران، از خود ابوالعباس ایرانشهری و محمد زکریای رازی و ابوالقاسم فردوسی گرفته تا سعدی و حافظ و جامی و حتی معاصران ما انعکاس یافته و مقالات و نقدهای این مجموعه نیز با الهام گرفتن از آن نوشته شده است.


@agarpub