از برج به میدان؛ یک دفاعیه با احتیاط از سلبریتی شدن دانشگاهیان

این مقاله به بررسی نقش، کنش‌گری و جایگاه دانشگاهیان در عرصه عمومی، به‌ویژه در بستر شبکه‌های اجتماعی، می‌پردازد. شبکه‌های اجتماعی، با وجود انتقاداتی که به آن‌ها وارد است، در روزگار ما یکی از مهم‌ترین جلوه‌های عرصه‌ی عمومی به شمار می‌آیند. از یک سو، دیدگاهی وجود دارد که «سلبریتی‌شدن» دانشگاهیان را نوعی انحراف از معیارهای آکادمیک و کالایی و نمایشی شدن دانش قلمداد کرده و موفقیت در این فضا را منوط به هم‌رسانی بیشتر و جلب توجه-نه پایبندی به حقیقت و ارزش‌های علمی-می‌داند. از سوی دیگر، در ادبیات ارتباطات علم، می‌توان استدلال کرد که در عصر سیطره شبکه‌های اجتماعی، حضور فعال دانشگاهیان در آن‌ها برای جلوگیری از گسترش شبه‌علم، خرافه، چرندیات، رویکردهای خردستیزانه و غیرعقلانی و ابتذال ضروری است.
با بهره‌گیری از استعاره‌ی «برج و میدان» و نیز ارجاع به نقدهای تاریخی درباره‌ی خطر سطحی‌شدن و ابتذال فرهنگ و دانش-نگرانی‌هایی که می‌توان ریشه‌های آن را تا زمان سقراط ردیابی کرد-دراین مقاله استدلال می‌شود که هرچند این انتقادات جدی‌اند، اما به زمانه‌ی ما محدود نیستند. از این رهگذر پیشنهاد می‌شود که دانشگاهیان علاقه‌مند به کنشگری اجتماعی، ضمن پرهیز از خوش‌بینی ساده‌اندیشانه نسبت به شبکه‌های اجتماعی و دیدگاه‌های آرمانشهرگرایانه به آن‌ها که در اوایل سده میلادی حاضر رایج بود، با آگاهی انتقادی و نگاهی مسئولانه، از برج‌های آکادمیک خود خارج شده و در این میدان‌های عمومی حضور یابند. چنین حضوری، اگر هوشمندانه و همراه با حفظ معیارهای علمی باشد، می‌تواند در خدمت عمومی‌سازی دانش، ترویج تفکر علمی، در جهت خیر عمومی و ارتقای عقلانیت در جامعه قرار گیرد-بی‌آن‌که تسلیم ساده‌سازی افراطی وسطحی‌نگری شود.

امیرحسن موسوی

🌀 حمایت ویژه موسسه حامی از مقالات برگزیده در کنفرانس فلسفه پزشکی کینگز کالج لندن

🔹 موسسه حامی علوم انسانی از دانشجویان و محققان برای شرکت در کنفرانس فلسفه پزشکی ( Philosophy of Medicine Roundtable) حمایت مالی می‌کند.

📅 تاریخ رویداد: ۲ و ۳ ژوئن ۲۰۲۵ (۱۲ و ۱۳ خرداد ۱۴۰۴)
📍محل برگزاری: کینگز کالج لندن

🔺 ویژگی‌های مهم این فرصت:
شرکت در این رویداد یک فرصت بی‌نظیر تبادل دانش با بهترین اساتید این حوزه را فراهم می‌کند. علاوه بر این، قرار است آقای دکتر طباطبایی، شرایطی برای بازدید از مراکز علمی و برقراری ارتباط با اساتید کینگز کالج را برای پژوهشگران ایرانی فراهم کنند.

💡 حمایت مالی:
موسسه حامی از میان افرادی که مقاله آنها در بخش پوستر یا سخنرانی پذیرفته شود، از یک نفر و تا سقف ۱۰۰۰ دلار حمایت مالی خواهد کرد.

🗓مهلت ثبت‌نام و ارایه مقالات به کنفرانس: ۱۲ بهمن ۱۴۰۳

🔗 اطلاعات بیشتر و لینک ثبت‌نام:

لینک اول

لینک دوم

📌 توجه:
بعد از ثبت‌نام در کنفرانس، ارسال مقاله و اخذ نامه رسمی پذیرش، امکان ارائه درخواست کمک هزینه سفر به موسسه حامی وجود دارد.


🔗 فراخوان حامی:
لینک ثبت‌نام حامی
@haameeorg

🔺دومین شماره فصلنامه «روابط عمومی‌های ایران» منتشر شد

🔹دومین شماره فصلنامه تخصصی «روابط‌عمومی‌های ایران» با محوریت موضوع الزامات تعامل با نسل نو و الزامات روابط عمومی‌ها در مواجهه با تغییر ذائقه مخاطبان منتشر شد.

🔹در این شماره به موضاعتی همچون «اینترنت چگونه نسل زد را به این شکل ساخت؟»،«تضاد هویتی نسل زد و تاثیر آن بر روابط بین نسلی»، «نسل زد و انقلاب رسانه‌ای آن؛ بایسته‌ها و الزامات اطلاع‌رسانی دولت»،«نسل Z، مصرف رسانه‌ای و کنش سیاسی در ایران»، «تاثیر فرزندان نسل z بر هزینه‌های ارتباطی و فرهنگی خانواده‌ها» و «مهارت‌های ارتباطی «نسل زد» در محیط کار حرفه‌ای؛ توانایی‌ها و ضعف‌ها» پرداخته شده است.

🔹همچنین در این شماره  دو کتاب «هنر رهبری از طریق روابط عمومی: آینده ارتباطات مؤثر» و « روزنامه‌نگاری در عصر نسل Z» معرفی شده است.

🔹علاقه‌مندان فایل کامل را از https://media.dolat.ir/uploads/org/173779371990905000.pdf دانلود کنند.

https://dolat.ir/detail/457023
@PadDolat

با «من نمی‏دانم»، مشکل داریم

گفت‏وگو با شاهو صبار و امیرحسن موسوی درباره چرایی شیوع شبه‌‏علم در رسانه‌ها


🔹️شاهو صبار: من نگاه خیلی خوش‏بینانه‏ای به رسانه در زمینه ترویج علم ندارم. رسانه در یک تقسیم‏بندی یا دولتی است یا بنگاه اقتصادی است. رسانه اقتصادی دنبال فروش بیشتر است و شبه‏علم هم از علم بیشتر می‏فروشد. علم، پیچیده و سخت است و مخاطب اندکی دارد. علم می‏گوید اگر برای نمونه قصد دارید در حوزه اقتصاد رشد کنید، باید بروید ایده‏ها را بررسی کنید، باهوش و خلاق هم باشید، مطالعه هم داشته باشید و بعد از سال‏ها آزمون و خطا و با داشتن میزانی شانس، شاید 10سال دیگر به ثروتی برسید. شبه‏علم می‏گوید، روی یک صندلی بنشین و خیلی خوب به ثروتمندشدن فکر کن.

🔹️امیرحسن موسوی: وضعیت تلویزیون در این اواخر خیلی خراب است و نمونه‏های اعلای شبه‏علم نظیر برنامه «زندگی پس از زندگی» پخش می‏شود؛ آن‏هم از شبکه چهار که خود را «شبکه دانایی» معرفی می‏کند. نسل ما با برنامه «آسمان شب» به نجوم علاقه‏مند شد. همین الان برخی از بچه‏هایی که آن برنامه را می‏دیدند، بزرگترین کیهان‏شناسان و فیزیک‏دانان در دانشگاه‏های معتبر دنیا هستند.

🔹️شاهو صبار: کسی روزی یک‏ساعت وقت می‏گذارد و از منابع درست اطلاعات کسب می‏کند و دیگری همین یک‏ساعت را صرف کسب اطلاعات از شبکه‏های اجتماعی می‏کند. این دسترسی باعث می‏شود این دو نفر ظرف چندسال اندازه یک مدرک دکتری، تفاوت دانش داشته باشند. در عین حال فردی را داریم که دکترای فیزیک دارد اما در مورد نقش کوانتوم در درمان صحبت می‏کند.

🔹️امیرحسن موسوی: نیازمند آدم‏های دوزیست هستیم؛ کسانی که هم رسانه را به خوبی بشناسند، هم تعلیمات درست دانشگاهی دیده باشند و با ارزش‏ها و فرهنگ علم آشنا باشند. خوشحالم که آذرخش مکری یا محمد فاضلی در شبکه‏های اجتماعی تا حد نسبتاً خوبی دیده می‏شوند. آسیب‏های این قضیه را می‏دانم اما اگر مکری، فاضلی و هادی صمدی نباشند، چه کسانی جای آنها را پر می‏کنند؟ احتمالاً صدف بیوتی و... دلیلش هم این است که به‏هرحال مخاطب مصرف رسانه‏ای خودش را دارد؛ چه مکری و فاضلی باشند، چه نباشند.

🔹️شاهو صبار: قدم اول تفکر انتقادی این است که اساساً باور نکنید؛ مگر اینکه خلافش ثابت شود. این البته کار ساده‏ای نیست و خیلی از آدم‏ها از پس انجام آن بر نمی‏آیند. صدها پیام می‏آید و شما بهتر است آنها را نادیده بگیرید؛ از عوارض سرطان‏زای مصرف چای تا چه و چه. من اما آنها را فعالانه نادیده می‏گیرم. به‏هرحال خیلی‏ها می‏گویند؛ شاید هم راست بگویند. این «شاید هم راست باشد»، مغز شما را از داده‏های مشکوک و احتمالاً نادرست پر خواهد کرد.

🔹️امیرحسن موسوی: زندگی همراه با شک، خیلی سخت است. آدم‏ها دنبال باورهای یقینی و جواب هستند. دنبال جوابند. بسیاری می‏پرسند که آخرش چه؟ فردا چه کنیم؟ دنبال پاسخ‏های سریع و راه‏حل‏های دم‏دستی و نهایی هستیم، حتی متخصصان ما. هنوز این جمله در دهان دانشگاهیان ما هم چندان جا نیفتاده که بگویند من در این مورد به جمع‏بندی خاصی نرسیده‏ام.

🔹️شاهو صبار: زندگی‏کردن براساس شک ساختار‏یافته، سخت است اما با آموزش می‏توان بدان رسید و ازقضا بعد زندگی شما خیلی راحت‏تر خواهد شد چون دیگر خیلی راحت درباره خیلی از مسائل خواهید گفت «نمی‏دانم»؛ زیرا دسترسی به شواهد کافی ندارم.

امیرحسن موسوی: با «من نمی‏دانم»، مشکل داریم و با آن نمی‏توانیم کنار بیاییم.

🖋فرزاد نعمتی | خبرنگار فرهنگ

📌ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

@hammihanonline
hammihanonline.ir

متن مصاحبه با شماره امروز روزنامه هم‌میهن درباره نقش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در گسترش شبه‌علم.
از متن:
بازار شبه‌علم در رسانه‌های نوین گرم است و ازاین‌منظر جا دارد به‌صورت‌کلی به واکاوی نقش تاریخی و فعلی رسانه‌ها در ترویج علم و شبه‌علم، نگاهی انداخت. به همین مناسبت در این شماره روزنامه به گفت‌و‌گو با دو نفر از صاحبنظران این حوزه پرداخته‌ایم. شاهو صبار، دکترای ارتباطات جمعی از دانشگاه سوگانگ کره جنوبی و عضو هیئت‌علمی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران و امیرحسن موسوی، دکترای فلسفه علم و تکنولوژی از پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و از بنیان‌گذاران پادکست پرطرفدار «فلسفه علم»، با ما درباره کارنامه رسانه‌ها در ترویج علم و شبه‌علم به صحبت نشسته‌‌اند و از این رهگذر نحوه مواجهه با داده‌ها در شبکه‌های اجتماعی را نیز به بوته بررسی گذاشته‌اند. 

سلطنت داده‌ها

شماره ۱۷۷ ماهنامه مدیریت ارتباطات، با مدیر مسئولی امیرعباس تقی‌پور و سردبیری علی ورامینی منتشر شد. پرونده ویژه این شماره مربوط به گزارشی مفصل است که در آن ذیل بررسی روند بازار دیجیتال در ایران به رفتارشناسی کاربران در شبکه‌های اجتماعی هم می‌پردازد. در ادامه مروری کوتاه داریم بر این شماره.

❇️جدال برای تفسیر و تغییر جهان با هوش مصنوعی

◽️نبرد بین دیپ‌سیک و انویدیا نشانه‌ای از چگونگی تغییر جهان و حتی تفسیر جهان به ‌وسیلۀ هوش مصنوعی است. ظهور دیپ‌سیک هوش مصنوعی را از پدیده‌ای فنی و تخصصی به امری روزمره بدل ساخت؛ درست همان فرآیندی که روزگاری دیگر برای اینترنت و تلفن همراه اتفاق افتاد. سرمایه‌گذاران، سیاست‌مداران، رگولاتور‌ها، مهندسان و متخصصان رایانه و برنامه‌نویسی و مصرف‌کنندگان روزمره، همگی در چگونگی توسعۀ این فناوری نقش دارند.

◽️از این رو، رقابت در عرصۀ هوش مصنوعی وارد مرحلۀ جدیدی شده است. انتشار مدل جدید هوش مصنوعی دیپ‌سیک که با هزینه‌ای اندک در چین توسعه یافته و توسط یک استارتاپ کوچک در شهر هانگژو به جهان معرفی شده، نه‌تنها معادلات جهانی در این حوزه را دگرگون کرده، بلکه برخی معتقدند انتشار این مدل هوش مصنوعی چینی، تصورات پیشین دربارۀ برتری سیلیکون‌ولی را در هم شکسته و به «لحظۀ اسپوتنیک» بدل شده؛ لحظه‌ای که آمریکا پی به عقب‌ماندگی فضایی خود از شوروی برد.

◽️ بسیاری نیز بر این باورند که دیپ‌سیک نه لحظۀ اسپوتنیک که «مدل تی» است. همان‌طور که خودرو با مدل تی شرکت فورد در جهان عمومیت پیدا کرد، دیپ‌سیک نیز موجب جهان‌گستری هوش مصنوعی خواهد شد. در پرونده‌ای که در این شماره منتشر شده است، سعی شده تا نظریات مختلف در این‌باره را به‌اختصار ارائه دهد و به بررسی این پدیدۀ نوظهور و تأثیرات شگرف آن بپردازد تا به بینشی جامع‌و‌مانع دست پیدا کنیم.

❇️وین راه بی‌نهایت
◽️نگاهی به داده‌هایی که روندهایی از تحولات آیندۀ بازاریابی و اقتصاد دیجیتال در ایران و جهان نشان می‌دهد. گزارش سالانۀ یکتانت با عنوان «روایت یکتانت از بازاریابی دیجیتال ایران در سال ۱۴۰۲»چندی پیش منتشر شد. این گزارش با همکاری ۱۰ شرکت دیگر شرکت دیگر تدوین شده و به بیان داده‌های متعددی در خصوص بازاریابی دیجیتال در جهان و ایران، رفتار کاربران ایرانی در فضای دیجیتال، تبلیغات در وب‌سایت‌ها، شبکه‌های اجتماعی، اپلیکیشن‌ها و همچنین سایر روش‌های تبلیغات می‌پردازد.

◽️همچنین در این گزارش داده‌هایی از تبلیغات آفلاین در ایران و نیز بازار کار بازاریابی دیجیتال آورده شده است. یکی از نقاط متمایز گزارش سال 1402 یکتانت از بازاریابی دیجیتال در ایران در مقایسه با گزارش اول، اختصاص یک فصل مجزا به نتایج یک مطالعۀ پیمایشی دربارۀ رفتار کاربران ایرانی در فضای آنلاین است. در این پرونده سعی کردیم روندهای بازاریابی دیجیتال در ایران را در پرتو تحولات جهانی ببینیم و چشم‌اندازی آینده‌نگرانه عرضه کنیم. بی‌گمان، مطالعۀ این روندها بینش نسبتاً جامعی از تحولات آیندۀ بازاریابی و اقتصاد دیجیتال در ایران و جهان ارائه می‌دهد. در این پرونده علاوه بر فعالان اکوسیستم اقتصاد نوآوری ایران، پژوهشگران ارتباطات، سیاست و ... هم تحلیل‌هایی ارائه داده‌ند. پیمان طالبی در یادداشتی به شرایط زندگی اهالی رسانه پرداخته و نوشته که در کشور زندگی هیچ‌کدام از روزنامه‌نگاران از راه رسانه نمی‌گذرد و کسی هم نیست این واقعیت فریاد بزند.

◽️علاوه براین‌ها، نیوشا طبیبی در مطلب این شماره خود درباره نمادهای فرهنگی در کشورهای مجارستان و اسپانیا و اهمیت زبان فارسی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نمادهای هویتی ایرانیان نوشته است. او در بخشی از یادداشتش چنین آورده است: «ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که سختی‌های بسیاری را متحمل می‌شویم، اما به قول زنده‌یاد شاهرخ مسکوب، تحمل این سختی‌ها هرچه که باشند، به فهم زبان فارسی می‌ارزد.» امیرحسین صدقی، مدیر روابط عمومی میلی هم در مصاحبه‌ای درباره زیربناهای ارتباطی میلی با کاربران و تعاملش با نهادهای قانونی و نظارتی صحبت کرده است.

◽️قادر باستانی پاریزی، امیرحسن موسوی، نیوشا طبیبی، امیر پاشا، آیدا ابوترابی، امی هاوکینز، عمادالدین پاینده، فابیان وسترهاید، شبنم لنگری، حسنعلی ضاد، هادی محمدیآباد، محسن عربها در این شماره گفت‌و‌گو و مقاله و یاداشت دارند.

◾️ ماهنامه «مدیریت ارتباطات» به شما کمک می‌کند که از جهان جدید، جهان ارتباطات سردربیاورید.



🗞 نسخه چاپی «مدیریت ارتباطات» را از و دیجی‌کالا نسخه دیجیتال آن را از مگیران و طاقچه تهیه کنید. همچنین برای اشتراک با ۸۸۳۵۶۰۷۶ تماس بگیرید.

◽️◽️◽️

@cm_magazine

🔹 ارائه‌دهندگان مقاله در دهمین کنفرانس روابط‌عمومی و صنعت
▫️در این کنفرانس سه پنل تخصصی برگزار خواهد شد

▫️دهمین کنفرانس روابط‌عمومی و صنعت با موضوع اصلی «نقش روابط‌عمومی در مدیریت بحران ناترازی‌ها و توسعه صنعتی» و با حضور مدیران، کارشناسان و علاقه‌مندان روابط‌عمومی و صنعت ۲۷ بهمن‌ماه در هتل المپیک تهران برگزار خواهد شد.

علاقمندان به‌منظور کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این کنفرانس و ارسال مقالات می‌توانند به پایگاه خبری ما آنلاین مراجعه و یا با شماره تلفن ۸۸۳۵۶۲۱۱ تماس حاصل نمایند.

▫️دانلود (دریافت) فرم ثبت‌نام دهمین کنفرانس روابط‌عمومی و صنعت

🌐کانال کنفرانس روابط عمومی👇
⚜️ @prconference

‍ امیرحسن موسوی، متخصص ارتباطات، دکترای فلسفه علم‌وفناوری:
🔹بحرانِ ارتباطاتِ بحران

امیرحسن موسوی، متخصص ارتباطات، در دهمین کنفرانس روابط‌عمومی و صنعت به ارایه مقاله‌ای با عنوان «بحرانِ ارتباطاتِ بحران» خواهد پرداخت.
در خلاصه‌ای از این مقاله آمده است:
در کنار همه بحران‌هایی که در کشور داشته‌ایم و خواهیم داشت، به نظر می‌رسد یک بحرانِ همیشگی و همه‌جا حاضر حضور دارد، «بحرانِ ارتباطاتِ بحران». این بحران به معنای نادانی، عدم آموزش و عدم پایبندی به اصول بنیادین مدیریت ارتباطات بحران است. بهره‌نگرفتن از آموزه‌های جهانی این حوزه‌ی دانشی غنی، مستند نکردن تجربیات و آموزه‌های پیشین و عدم ارزیابی آن‌ها از منظر ارتباطات بحران، و در نهایت نبود تأمل و نظریه‌پردازی کافی پیرامون مدل‌های بومی مؤثر، باعث شده است که بسیاری از مسائل و رخدادها در کشور تبدیل به بحران شوند. علاوه بر این، هر بحرانی که به وجود می‌آید، به فاجعه‌ای ملی تبدیل می‌شود که شکاف‌های اجتماعی موجود را عمیق‌تر می‌کند. در مقاله حاضر با مرور چند نمونه از بحران‌های اخیر در بخش خصوصی و حاکمیتی و همین‌طور بحران‌های ملی نشان خواهم داد که ۱) در واکنش به آن‌ها مقدماتی‌ترین آموزه‌های ارتباطات بحران در نظر گرفته نشده و خلأ استراتژی و برنامه ارتباطات بحران مشهود است ۲) خلط مشکلات غیر ارتباطاتی، با مشکلات ارتباطاتی سبب شده فهم و انتظار درست و متناسبی از ظرفیت‌های ارتباطات بحران صورت نگیرد. ۳) مسئله اعتماد نهادی را تنها متوجه روایت و ابزار رسانه دانسته و «کارکرد» و آنچه که در دنیای واقعیت‌ها اتفاق می‌افتد را نادیده بگیریم. ۴) با تصویر معوجی که از حرفه روابط‌عمومی شکل‌گرفته، تنها عملکرد آن را رویکردهای تدافعی، سلب مسئولیت از سازمان، انکار یا حمله به اتهام‌زنندگان و خلق روایت‌های یک‌سویه تلقی کرده که این امر خود منجر به زوال سرمایه اجتماعی در کشور شده است. بر اساس پژوهش‌های تجربی اخیر و در چارچوب نظریه ارتباطات بحران موقعیتی (Situational Crisis Communication Theory) این‌گونه استراتژی‌های تدافعی و منفعلانه (Defensive) تنها شاید منافع کوتاه‌مدت را برآورده کنند. برای خلق «اعتماد» و منافع بلندمدت سازمان‌ها و نهاد‌ها، رویکردهای تطبیق‌پذیر (Accommodative) که منطبق بر پذیرش مسئولیت و اقدامات اصلاحی و جبرانی در طول بحران هستند، توفیق بیشتری دارند ۵) یکی از چالش‌های اساسی دیگر، فقدان مفروضات فلسفی و ارزش‌های بنیادین در ارتباطات بحران است. این مفروضات شامل اصل خطاپذیری انسان و به‌تبع آن خطاپذیری سازمان‌ها، سیاست‌ها، و تکنولوژی‌هاست. نظام یا سازمانی که مقدس و بدون خطا پنداشته می‌شود، به‌هیچ‌وجه خطایی نمی‌کند که نیاز به اصلاح داشته باشد. در چنین سیستمی، ارتباطات بحران بی‌معنی خواهد بود. در پایان با مرور چند آموزه مهم از حوزه ارتباطات بحران نشان خواهم داد در عصر اینترنت، شهروند - خبرنگاری، رسانه‌های غیرمتمرکز و شبکه‌های اجتماعی، تک‌صدایی و تلاش برای رساندن فقط یک روایت به مخاطب، ممکن نیست. به همین دلیل است که امروز، روابط‌عمومی‌های پیشرو در جهان برای شفافیت و اخلاقی عمل‌کردن بیشتر نهاد و سازمانشان تلاش زیادی می‌کنند. حتی بعضی‌ها امروز روابط‌عمومی را به وجدان اخلاقی سازمان تشبیه می‌کنند که مصلحت سازمان را در «حقیقت» و «خِرَد» می‌جوید، برخلاف تبلیغات که بیشتر بر «اغراق» و «اقناع» استوار است. ابزار مدیریت ارتباطات بحران، سرکوب و خاموش‌کردن صدای مخالف، تبلیغات یا پروپاگاندا نیست؛ بلکه ارتباطی مبتنی بر فروتنی، مسئولیت‌پذیری، همدلی و پایبندی به صداقت و شفافیت از همان لحظه آغاز است که امروز نه فقط به‌خاطر اخلاق، بلکه از روی مصلحت هم ضروری است.

دهمین کنفرانس روابط‌عمومی و صنعت با موضوع اصلی «نقش روابط‌عمومی در مدیریت بحران ناترازی‌ها و توسعه صنعتی» و با حضور مدیران، کارشناسان و علاقه‌مندان روابط‌عمومی و صنعت ۲۷ بهمن‌ماه در هتل المپیک تهران برگزار خواهد شد.

🌐کانال کنفرانس روابط عمومی👇
⚜️ @prconference

گزارش روزنامه هم‌میهن از دهمین کنفرانس روابط عمومی و صنعت و خلاصه‌‌ی مقاله من با عنوان «بحران ارتباطاتِ بحران؛ مروری انتقادی بر بحران‌های اخیر کشور از منظر ارتباطات بحران»

متن پیاده‌شده اپیزود ۲۸ پادکست فلسفه علم منتشر شد.

از جادو تا دارو؛ بخش سوم گفت‌وگو با حامد طباطبایی، از سه گانه «کاوشی در بیماری و درمان‌های روان»

سپاس از آقای امید اعظمی برای پیاده‌سازی، ویرایش و استخراج ارجاع‌های اپیزود
https://cheraghprize.com/pos-ep28/

اپیزود ۳۸ پادکست فلسفه علم منتشر شد:
حقیقت و زیبایی، گفت‌وگو با رامین حیدری فاروقی


علم و هنر در نگاه اول دو دنیای کاملاً جداگانه به نظر می‌رسند، اما آیا تا به حال به نقاط تلاقی این دو اندیشیده‌اید؟ در اپیزود ۳۸ پادکست فلسفه‌ی علم، به سراغ رابطهٔ علم و هنر رفته‌ایم؛ و درباره این‌ها گفت‌وگو کرده‌ایم که علم و هنر چه نسبتی دارند؟ دانشمند بودن و هنرمندبودن چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارد؟ نسبت حقیقت و زیبایی چیست؟ آیا ما به سراغ نظریه‌ها و مدل‌سازی‌هایی در علم می‌رویم که متقارن و زیبا هستند؟ آیا زیبایی آفریدنی است یا کشف کردنی؟ خود زیبایی چیست؟ آیا فعالیت علمی و فعالیت هنری هر دو روشی برای شناخت است؟ آیا علم و هنر دو نحوه متفاوت از زیستن هستند؟ این‌ها و پرسش‌هایی ازین دست در مرز فلسفه علم و فلسفه هنر قرار دارند و برای گفت‌وگو درباره آن‌ها به سراغ مهمان متفاوتی رفتیم که هنرمند است اما درباره فلسفه هم می‌اندیشد و پژوهش می‌کند.

لینک دانلود

#ارتباطات #ارتباطات‌بحران
🔸اصول ارتباطات بحران موثر برای دولت‌ها و کسب و کارها
🔹#منصور_ساعی
اگر مدیریت بحران شامل فرآیندهایی نظیر اقدامات پیشگیرانه قبل از بحران، اقدام‌ها و پاسخ‌ها در هنگام وقوع بحران و برنامه‌ها و ارزیابی‌های پس از بحران می‌شود، ارتباطات جوهره و عنصر بنیادین و حیاتی مدیریت بحران است. با وقوع یک بحران نیاز به ارتباطات بحران یعنی ارتباطات و #اطلاع‌رسانی و #اطلاع‌یابی به منظور هشیارسازی، آموزش، آگاهی‌بخشی، آشناسازی، اقناع، مبادله دانش و بیان تصمیم‌ها و اقدام‌ها و نظایر آن در سطح حکمرانی، جامعه و یا کسب و کارها حیاتی می‌شود. در واقع امر ارتباطات بحران در تمام مراحل بحران یک امر ضروری برای پاسخ به بحران و مهار آن است. چند اصل پایه‌ای برای مدیریت بحران در سطح دولت‌ها و کسب وکارها عبارتند از:
🔹اول باشید
نخستین کسی باشید که موضوع بحران و تصمیمات مرتبط با آن را اطلاع‌رسانی می‌کند. با دقت کار کنید تا روایت مربوط بحران و اقدامات خود را در اختیار داشته باشید.
🔹صادق باشید
اطلاعات کلیدی را به‌ سرعت راستی‌آزمایی کنید و در دسترس همه قرار دهید. ممکن است سؤالاتی مطرح شود، اما لازم نیست از همان ابتدا پاسخ همه را داشته باشید. اگر اطلاعات نادرستی ارائه کردید، سریعاً آن را اصلاح کنید.
🔹قابل اعتماد باشید
بحران، زمان مناسبی برای پنهان‌کاری یا تحریف واقعیت نیست. صداقت و شفافیت داشته باشید تا اعتماد ذینفعان را جلب کنید.
🔹همدلی کنید
در شرایط بحران، افراد ابتدا باید احساس کنند که رهبران و مدیران به آنها اهمیت می‌دهند. بررسی کنید که ارتباطات سازمانی شما تا چه حد نشان‌دهنده درک و توجه به دغدغه‌های ذینفعان، قربانیان و تاثیرپذیران در بحران است.
🔹اقدام‌ها را بیان کنید
دادن وظایف و برنامه عمل مشخص به افراد، حس کنترل بر شرایط بحرانی را تقویت می‌کند. از مردم بخواهید که در مدیریت بحران از طریق اقدام‌ها و برنامه‌های عملیاتی مشخصی که تعیین می‌کنید، همکاری کنند.
🔹محترم باشید
بحران‌ها معمولاً با نظارت و انتقاد همراه هستند. حتی اگر انتقادها منصفانه نباشند، رهبران باید با احترام برخورد کنند. به یاد داشته باشید که در درگیری‌ و تنش‌های عمومی میان افراد و سازمان‌ها، معمولاً سازمان‌ها بازنده‌اند.
🔹تیم ارتباطات بحران داشته باشید
یک اصل پایه‌ای این است که یک تیم اصلی برای ارتباطات بحران داشته باشید و از تمرکز و حمایت آن‌ها اطمینان حاصل کنید. این تیم در معرض بازخوردهای منفی از سوی مخاطبان داخلی و خارجی قرار می‌گیرد، پس مراقب آنها باشید.
🔹سخنگوی آنلاین معرفی کنید
دامنه تأثیرگذاری سخنگویان سنتی محدود شده است. رسانه‌های اجتماعی اکنون بیش از همیشه برای اطلاع‌رسانی اهمیت دارند. از فضای دیجیتال به‌طور کامل استفاده کنید و از طریق سخنگویان آنلاین، شخصیت سازمان خود را نشان دهید.
🔹به حلقه بازخورد توجه کنید
تنها راه سنجش موفقیت در ارتباطات بحران، دریافت بازخورد و عمل به آن است. از پلتفرم‌های دیجیتال و ارتباطات مستقیم برای پرسیدن نظر ذینفعان درباره نحوه اطلاع‌رسانی خود استفاده کنید.
🔹ارتباط شخصی برقرار کنید
ارتباطات بحران معمولاً برای اطلاع‌رسانی عمومی طراحی می‌شود، اما ارتباط با افراد نیز اهمیت دارد. رهبران را تشویق کنید که افراد آسیب‌دیده درون سازمان را شناسایی کرده و به آنها نشان دهند که برایشان ارزش قائل‌اند.
@coffee_comm

📚 #هفدهمین شماره از فصلنامهٔ مجازی #فرهنگ‌_شهرت #پرونده_دانش_و_شهرت منتشر شد:

🔻 شهرت؛ جهانی که با دستاوردهای علم به پیش می‌رود (سرمقاله)
✍🏻 عطیه مهرابی

🔻 چرا علم باید دیده شود؟
✍🏻 دکتر زهرا اجاق

🔻 علمی که هم مثله شد و هم مشهور
✍🏻 محمدامین حسام

🔻 دانش هواداری
✍🏻 معصومه شمس

🔻 از برج به میدان؛ یک دفاعیهٔ محتاطانه از سلبریتی‌شدن دانشگاهیان
✍🏻 دکتر امیرحسن موسوی

🔻 سلامت روان، کالای اینستاگرامی
✍🏻 نازنین خرم

🔻سلبزیتوزولام
✍🏻 محمدرضا قرقانی

🔻 وقتی از اسطورهٔ مصرف در عصر فراواقع حرف می‌زنیم دقیقاً از چه حرف میزنیم؟
✍🏻 هلیا دستخوش منفرد

🔻 انسانی که ساکن کوه المپ شد؛ یادداشتی در باب الهیات، شهرت و علم
✍🏻 هانیه ملک‌محمدی

🔻آزردگی، دغدغهٔ خاطر و ناخشنودی ممنوع؛ پیوند سرگرمی، دانش و نمایشی‌شدن با تکیه بر آراء نیل پستمن
✍🏻 حسنا براتی

🔻چوب شهرت بر سرمان؛ بررسی پدیدهٔ معلم‌بلاگرهای اینستاگرام
✍🏻 ستایش شکوهی

🔻 رسانه‌ها و استفادهٔ ابزاری از دانش (معرفی کتاب)
✍🏻 فاطمه فرخ‌شاد

🔻 علم، سلبریتی‌ها و مشارکت عمومی
✍🏻 دکتر سمانه کوهستانی

🔻 مرور مقالات
✍🏻 جمعی از نویسندگان

🆔 @Celebrity_Culture

🎯 دست از سر پدر مادرها بردارید
— کندوکاو در دوران کودکی همیشه راه‌حل درمان رنج‌های امروز نیست

🔴 نیکلاس سرنینگ، روان‌درمانگر و روان‌شناس با تجربه‌ای ا‌ست که بیست سال از عمرش را صرف کار درمان، آموزش و تحقیق در حوزۀ روان‌درمانی اگزیستانسیال و روان‌درمانیِ کودک کرده. او با نیت نجات‌بخشی و امید به بهتر کردن جهان به این حرفه پا گذاشت: کندوکاو در ریشه‌های رنج، کمک به کودکان و حل‌وفصل تروماهای گذشته. همه این‌ها برایش مقدس بودند. اما کم‌کم متوجه شد چیزی در این روایت نمی‌خواند. درمان‌هایی که قرار بود رهایی‌آور باشند، گاهی پریشانی بیشتری می‌آفریدند.

🔴 سرنینگ، اکنون پس از سال‌ها تجربه، با تردید بزرگی روبه‌رو است: آیا آنچه امروز به‌عنوان روان‌درمانی می‌شناسیم، بیش از آنکه راه نجات باشد، راهی به بیراهه نیست؟ او رفته رفته از روان‌درمانیِ متعارف، به‌ویژه روان‌پویشی، فاصله گرفت؛ نه فقط در نقد تکنیک‌های متداول، بلکه در زیر سؤال‌بردن پیش‌فرض‌های نظریِ اساسی آن: اینکه رنج انسان ریشه در تروماهای دوران کودکی دارد یا اینکه پرداختن به احساسات منفی راهی برای عبور از آن‌هاست. او حالا می‌نویسد بسیاری از روان‌درمانی‌های رایج نه‌تنها شواهد علمی کافی ندارند، بلکه در مواردی می‌توانند به افراد آسیب برسانند.

🔴 تغییر نگاه سرنینگ ناگهانی نبود. نقطۀ عطف چرخش او از علم آمد: نخستین‌بار با خواندن کتاب «نقشۀ آفرینش» از رابرت پلومین. این کتاب، بر پایۀ دهه‌ها تحقیق گسترده بر روی دوقلوهایی نوشته شده است که به دور از هم و در محیط‌های خانوادگی متفاوت بزرگ شده‌اند. تحقیقات پلومین نشان می‌داد که تأثیر تربیت والدین و محیط کودکی بر شخصیت افراد، در مقایسه با ژنتیک، بسیار ناچیز است. او سپس سراغ کتاب «هیچ دوتایی شبیه هم نیست» از جودیت ریچ هریس رفت که همین نتایج را با استناد به مطالعات متعدد تأیید می‌کرد.

🔴 یافته‌های علمی جدیددر حوزۀ روان‌شناسی تکاملی و شواهد تجربی شالودۀ بسیاری از نظریه‌های روان‌پویشی را برای سرنینگ زیر سؤال برد. اگر دوقلوهای همسان که جدا از هم بزرگ شده‌اند، شخصیت‌های مشابه دارند، و خواهرخوانده‌هایی که با هم بزرگ شده‌اند، تفاوت‌های شخصیتی زیادی دارند، آنگاه نقش محیط خانوادگی، برخلاف ادعای بسیاری از مکاتب درمانی، احتمالاً چندان تعیین‌کننده نیست. این یافته‌ها برای سرنینگ، که باور داشت ریشۀ رنج را باید در رویدادهای دوران کودکی جست‌وجو کرد، ویرانگر بود. او به این نتیجه رسید که فهم ما از منشأ رنج روانی نیازمند بازنگری جدی است.

🔴 سرنینگ می‌نویسد که شواهد قاطعی وجود ندارد که نشان دهد تجربه‌های نامطلوب دوران کودکی به‌طور مستقیم موجب اختلالات روانی در بزرگسالی می‌شوند. آنچه با اختلالات روانی همبستگی دارد «یادآوری منفی» تجربیات دوران کودکی ا‌ست نه خود آن تجربیات. او دید که درمان‌های مبتنی بر تروما، بیش از آن‌که به درمان کمک کنند، مراجع را در چرخه‌ای از قربانی‌بودن، بازگویی درد و تفسیر بی‌پایان گذشته گرفتار می‌کنند و بسیاری از درمانگران آنچه را که هنوز ثابت نشده، همچون حقیقتی علمی ارائه می‌دهند.

@tarjomaanweb👇

🔴 نقد سرنینگ فقط به نظریه‌های علمی ختم نمی‌شود. او از تجربۀ زیسته‌اش در اتاق درمان هم می‌گوید: مثلاً کودک خشمگینی به نام جیم که درمانگرش، بر اساس رویکرد مبتنی بر تروما، به او اجازه داد خشمش را آزادانه بروز دهد. نتیجه؟ اخراج از مدرسه، انزوای اجتماعی و تقویت حس قربانی‌بودن. سرنینگ این نمونه را مصداقی از الگویی می‌داند که در آن احساسات منفی بیش‌ازحد جدی گرفته می‌شوند و کودکان، به‌جای عبور از آن‌ها، در همان احساسات تثبیت می‌شوند.

🔴 از نظر سرنینگ، مشکل فقط یک مکتب خاص نیست. او ساختار کلان‌تری را نشانه می‌گیرد: گسترش بی‌رویۀ «فرهنگ روان‌درمانی»؛ فرهنگی که رنج را به گذشته گره می‌زند، نقش احساسات را بیش‌ازحد پررنگ می‌کند و رابطۀ درمانی را جایگزین روابط واقعی می‌سازد.او هشدار می‌دهد که این نگاه، تاب‌آوری فردی و اجتماعی را کاهش می‌دهد و ما را از پذیرش دردهای اجتناب‌ناپذیر زندگی، و از حرکت به‌سوی آینده بازمی‌دارد.

🔴 اما آیا جایگزینی وجود دارد؟ سرنینگ نسخه نمی‌پیچد. او به سنت‌های فکری کهن اشاره می‌کند: بودا، عیسی، ارسطو، غزالی، ویلیام جیمز، کیرکگور و نیچه. می‌گوید آن‌ها هیچ‌گاه ریشۀ رنج را در کودکی ندیدند، بلکه آن را در انتخاب‌ها، اخلاق، معنا، و زندگی امروز افراد می‌جستند. در این نگاه، رنج بخشی از زندگی است، و باید در لحظۀ حال فهم و مدیریت شود. درمان، در این رویکرد، گفت‌وگوست، نه تحلیل‌ رنج‌های گذشته. او درمان را به تمرین گفت‌وگو بدل کرده، جایی برای حضور، برای شنیدن و «بودن با دیگری»، نه برای تشخیص و برچسب‌زدن.

🔴 او حالا خودش را نه درمانگر نجات‌بخش، بلکه شریک گفت‌وگو می‌داند. کسی که نه نسخه می‌دهد، نه وعده‌ی رهایی؛ بلکه کمک می‌کند تا مراجع خودش معنای زندگی‌اش را بفهمد. او خود را دیگر «متخصص تروما» نمی‌داند، بلکه کسی می‌داند که صرفاً به مراجع کمک می‌کند تا زندگی‌اش را بازبینی و معنابخشی کند. اتاق درمان برای او جایی‌است برای بازاندیشی و تصمیم، نه تفسیرهای پیچیده. سرنینگ می‌نویسد که درمان باید تمرینی برای مواجهه با زندگی واقعی باشد، نه جایگزینی برای آن. هدف، توانمندسازی برای حرکت به‌سوی آینده است، نه اثبات قربانی‌بودن.

📌 آنچه خواندید مروری بود بر یادداشت نیکلاس سرنینگ با عنوان «Psychodynamic nonsense» که در مجلۀ ایان منتشر شده است. ترجمۀ نسخۀ کامل این نوشتار با عنوان «اراجیفِ روان‌پویشی» در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۴۰۴ و با ترجمۀ علی کریمی در وب‌سایت ترجمان منتشر شده است. برای مطالعۀ آن به وب‌سایت ما سر بزنید.

📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/rd2179


@tarjomaanweb

🔹 مقاله ارایه شده توسط دکتر امیرحسن موسوی با عنوان «بحران ارتباطات بحران» در دهمین کنفرانس روابط‌عمومی و صنعت

🔲 قسمت اول

دهمین کنفرانس روابط‌ عمومی و صنعت با بررسی موضوع «نقش روابط‌ عمومی در مدیریت بحران ناترازی‌ها و توسعۀ صنعتی» ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ با حضور جمع کثیری از مدیران، کارشناسان و فعالان حوزه‌های روابط‌ عمومی، ارتباطات و بخش صنعت کشور در هتل المپیک برگزار شد.

▫️ متن کامل گزارش در اینجا

▫️ گزارش تصویری کنفرانس در اینجا

▫️ فایل مقالات ارائه شده در کنفرانس در اینجا

🌐 شبکه تلویزیونی ارتباطات ایران👇
⚜️ @iranctv