خارج حصار بازوهایت را هرگز تصور نمیکردم.
از خیالبافی حضورت هرگز قدم فراتر نگذاشته ام.
یک خانه بود و کت هایت،کفش هایت،پیرهن مشکی ات، دور از این خانه هرگز آبادی ای تصور نمیکردم.
چشمهایت دو خورشید هنگام طلوع،هرگز غروب آن را تصور نمیکردم.
نرمی موهایت، سبزه هایی تازه روییده زیر درختی نارنج، هرگز لمس نکردنشان را تصور نمیکردم.
درخت نارنج را قطع کرده، کلبه ای با آن میان نا تصوراتم ساخته ام، کلبه ای که در آن من هستم،کت هایم، کفش هایم و خورشید همچنان طلوع می‌کند.

🥹🥹🥹🥹لبخند گنده زدم و خوشحالم اگه این معنی رو رسونده آقا

پارسال یکی از اهدافم درامای حداقلی بود

با اینکه بهش نرسیدم
ولی انتهاش به این منجر شد که
عین مامانبزرگها با ارمی همزمان سریال میبینیم زنگ میزنیم به هم تحلیل میکنیم.
از آخرش راضیم

Vigen was right.

تولد امسالم😭

بچها نمیدونم شما تو گالریتون چه خبره ولی توی گالری من فقط میم پیدا میشه

بهترین نوع تولده
بی دردسر
بی معذبی
بی غر و لند پیش و پس خانواده

آخ که احسان پخت و پز کرد.

نظرم راجب تاسیان با احسان تا حدی نزدیکه به خصوص اون قسمتی که از کارکتر ها اشکال میگیره ولی انقدر این سریال کشش داره برام که ترجیح میدم ببینمش

سرکوب غرایز جنسی،اولین چوب های حصار مردسالاری رو میکوبه توی ریشه اصالت و فرهنگ اجتماعی.

یه چیز خجالت آور درمورد منی که گیلکیم اینه که تابحال نرفتم ماسوله...میدونم..میدونم