و عشق جوخه‌ اعدام‌ست.
﮼سه‌شنبه‌ها با دایان.

احساس نتونستن هر روز در من بیشتر می‌شه .

سکوت من نشونه‌ی نداشتن حرف نیست، من نمی‌تونم همه چیز رو اونجوری که احساس می‌کنم به زبون بیارم.

نوشته بود، بلوغ یعنی فهمیدن اینکه نیمه گم شده ای وجود نداره. همچیز بحث انعطاف و تعامله.

از خستگی می‌خوام آب بشم برم تو زمین.

بزرگسالی کاری کرده که نتونم برای چیزایی که دوس‌دارم وقت بذارم.

به این باور رسیدم که آدم‌ها هیچ‌وقت فراموش نمی‌شن، فقط کم‌رنگ می‌شن.
زمان، آدم‌های دیگه، مَشغله‌ها، روزمرگی‌ها همون پاک کنی‌اَن که که اون رو کم‌رنگ می‌کنه، اما این فراموشی موقت هیچ‌وقت قرار نیست روی حافظه‌ی بلند مدت تاثیری بذاره.

شیتان پیتان اول صبح رو دوس‌دارم.

هر قدر که میگذره،تمایلم به قرار گرفتن تو جمع های پرجمعیت ته میکشه،الان حتی میخوام از خودمم فرار کنم.

اون روزی که یاد بگیرم نسبت به چیزی که باب میلم نیست نه بگم، عید منه.

عشق جالب‌‌ترین، غمگین‌ترین، ترسناک‌ترین، هیجان‌انگیزترین، خوشحال کننده‌ترین و امیدوارانه‌ترین اتفاق دنیاست.

همه چیزم نیاز به مرتب شدن داره، روانم، ارتباطام و حتی احساساتم.

به قول عباس کیارستمی،
از خیابان به خانه پناه می برم و
‏از خانه به خیابان.

من واستادم، توهم واستا پای قلبت.
﮼سه‌شنبه‌ها با دایان.

نسل سوخته فقط بچه‌های متولد ٨٠ تا ٨۴.

دلم می‌خواد خیالم حداقل از یک چیز راحت باشه.

غمگین‌تر از اینکه یک آدم رو در حال‌حاضر کنارت داری اما احساس می‌کنی داری دستش میدی؟

نرو از همه خاطرهام.
﮼سه‌شنبه‌ها با دایان.

تو نمی‌ترسی؟ از این که یه نفر به اندازه من دوستت نداشته باشه، نمی‌ترسی؟