tgoop.com/bahmanshafa/27568
Last Update:
به آمار و ارقام‌ها سر می‌زنم پُشتم می‌لرزد: سالانه حدود ۱۳۱ هزار نفر مبتلا به سرطان داریم و ۲۰۰ مرگ در روز بر اثر آن. چیزی معادل سقوط روزانه یک فروند هواپیما در کشور. تازه جالب اینجاست که ۴ سال است روند انتشار آمار در حوزه‌ی سرطان متوقف شده است. آمارها گواهی می‌دهند که تعداد مرگ و میرهای ناشی از سرطان در زیر سن ۳۰ سالگی رو به افزایش است و دلیل عمده‌ی آن در خصوص سرطان‌های قابل پیشگیری با غربال‌گری، عدم انجام شدن آن از سوی دولت و در موارد غیرقابل پیشگیری به واسطه‌ی غربال‌گری، عدم داشتن «سواد سلامت» لازم در جامعه است که برای آن هم هیچ برنامه‌ای وجود نداشته و ندارد. حالا دیگر اوضاع طبقاتی بیمار را هم که به این همه اضافه کنیم، اوضاع تراژیک‌تر هم می‌شود: بیمارانی که می‌توانند با درمان و دارو جلوی پیشرفت بیماری را بگیرند اما توان مالی لازم را ندارند و در نتیجه ناگزیر مرگ انتخاب‌شان می‌کند.
در منطق سرمایه‌داری نئولیبرال حاکم بر نظام سلامت ایران، بیماران ماده‌های خام کارخانه‌ای هستند به نام بیمارستان که کارگران نظام پزشکی کالا شده، بناست با آن برای سیستم ارزش اضافی تولید کنند. به همین خاطر بنا نیست تا سیاست‌های پیشگیری و افزایش سواد سلامت جامعه در دستور کار قرار بگیرد، چون آن وقت بدن آدم‌ها به آن ماده‌ی خام برای تولید ارزش اضافه تبدیل نمی‌شود. در این منطق دو راه بیشتر برای ما وجود ندارد: یا بیمار شو یا بمیر!
.
BY بهمن دارالشفایی
Share with your friend now:
tgoop.com/bahmanshafa/27568