استعاره‌ی پیشنهادی من:

Electrification
&
Cognitive power as utility

اونایی که با گربه‌ها زندگی کرده‌ان می‌دونن که گربه‌ها به این تکنیک کاملاً مسلط هستن.

کوکی گربهٔ شریفیه. اما بلوط خیلی این کار رو می‌کنه. وقتی میخواد توی کیف من بره و متوجه میشه من دارم نگاهش میکنم

یه‌جوری سرگرم تمیز کردن خودش میشه انگار از بدو تولد فقط مشغول نظافت بوده.

و تا سر برمیگردونم، پروژهٔ خودش رو ادامه میده


#حرفهای_آخر_شب

عکس کوکی و بلوط

کوکی عکس بالا
بلوط عکس پایین

#حرفهای_آخر_شب

کافی

نمی‌دونم من حساسم یا شما هم حساس هستید.

اینایی که توی محیط فارسی‌زبان آدم رو به "کافی" دعوت می‌کنن برام عجیبن.

قهوه که کلمهٔ منطقهٔ خودمونه.
انگلیسی‌‌ها و فرانسوی‌ها زبون‌شون نمیچرخیده درست تلفظش کنن گفتن کافی.

خب ما که بلدیم درستش رو بگیم. چرا ما مثل اونا غلط تلفظ کنیم؟

یه جورایی حس ال‌الکحول رو بهم میده که گاهی توی داروخانه‌های عربی می‌بینیم.
یادشون رفته از اول کلمه مال خودشون بوده و به خاطر همین ال داره (ال + کحل)، یه ال اضافه می‌ذارن روش.

#هایلایت_کلمات

شبانلی

چند سال پیش در امارات، یه‌ آقایی که تازه باهاش آشنا شده بودم گفت فامیلیت چیه؟

گفتم شبانَلی

وقتی اومدم توی یه برگه بنویسم، نگاه کرد و گفت: تو که شعبانعلی هستی!

گفتم بله.
گفت خب پس چرا میگی شبانلی؟

بعد خندید و به شوخی گفت: چرا یه فامیلی گذاشتید که خودتون نمی‌تونید تلفظ کنید؟ 😂

گفتم معلومه که میتونم بگم شعبانعلی

بعد یهو فهمیدم ماجرا چیه.
دوستان اروپایی من نمیتونن فامیلی من رو درست تلفظ کنن. همیشه میگن شبانلی.

خودمم که اسمم رو در انگلیسی shabanali می‌نویسم.

کم‌کم انقدر این غلط رو شنیده‌ام خودمم عادت کرده‌ام در بیرون ایران اسمم رو غلط تلفظ کنم.

حالا بیرون ایران قابل‌درکه. اسمم رو ساده می‌گم که بقیه برای تلفظش اذیت نشن.

اما اگر جوگیر شم توی کشور خودمم بگم شبانلی، باکلاسی نیست. احمق بودنم رو نشون میده.

ماجرای قهوه هم شبیه همینه.

#خاطره

حتماً این ویدئوی ترامپ رو دیدید که در پاسخ به خبرنگاری که دربارهٔ کاور مجلهٔ تایم می‌پرسه (ایلان ماسک پشت میز رئیس‌جمهور آمریکا) به شوخی میگه: مگه مجلهٔ تایم هنوز هم هست؟

با وجودی که در روزنوشته‌ها قبلاً گفته‌ام، می‌خوام اینجا یادآوری کنم که سیاست کوچک‌سازی دولت، با ترامپ شروع نشده، بلکه سیاست رایج و مطلوب جمهوری‌خواهان در دهه‌های اخیره. و جالبه که معمولاً هم به مدیران ارشد بخش خصوصی سپرده میشه (فردی یا تیمی).

چون فرض بر اینه که کسی که مدتی در سمت‌های دولتی و حاکمیتی فعال باشه دیگه درکش رو از پول از دست میده و نمیفهمه پول چیه. و راحت پول مردم رو می‌سوزونه.

یه ویدئوی دیگه در تایید این حرفم میذارم

حدود دو دهه قبل، ریگان هم شبیه همین حرفها رو می‌زنه و با نقد کنگره می‌گه دولت ماشین جادو نداره که پول تولید کنه. هر دلار پولی که خرج می‌کنه قبلش از جیب مردم برداشته.

اون زمان هم سیاست، کوچک‌سازی فعالیت‌ها بوده.

در نخستین سال‌های قرن بیستم، تئودور روزولت، کمیته‌ای به اسم Committee on Department Methods تشکیل داد تا روش‌ها و فرایندهای ستادی دولت رو بررسی کنه و ناکارآمدی‌ها رو تشخیص بده.

ویلیام تفت هم که توی همون سال‌ها به ریاست‌جمهوری آمریکا رسید، کمیسیونی به اسم Commission on Economy and Efficiency تشکیل داد تا ناکارآمدی‌ها را بررسی کنه و گزارش بده.

خود ریگان هم که فیلمش رو دیدید یه تیم به اسم Efficiency and Cost Control راه انداخت.

طبیعیه که این بار جمهوریخواه‌ها، مستقل از اینکه چه کسی رئیس‌جمهور بشه، همون سیاست رو پیگیری کنن و غیرطبیعی نیست که وقتی می‌خوان برن سراغ بخش خصوصی، برن سراغ مدیران تکنولوژی. همون‌طور که در دوران اوج نفت و قدرت کشورهای نفتی، سراغ مدیران حوزهٔ انرژی می‌رفتن.

برای آشنایی با این نوع سیاست‌های کوچک‌سازی و رویکرد نقادانه به "دولت‌های هزینه‌تراش برای ملت" کتاب ارزشمند دونالد ساووی نقطهٔ شروع خوبیه.

#معرفی_کتاب

برند شلخته

داشتیم با سمیه تاجدینی در مورد یکی از دوستان مشترک حرف می‌زدیم، اصطلاح «برند شلخته» رو به‌کار برد. درسته این اصطلاح رو از خودش درآورد و به‌نظرم کسی تا حالا به‌کار نبرده، اما احساس کردم خیلی اصطلاح گویا و شفافیه.

اینه که گفتم چند تا از ویژگی‌های برندهای شلخته رو براتون بنویسم

ویژگی‌های برندهای شلخته

🔸 جرئت ندارن بخشی از مخاطبان بالقوه یا بازار بالقوه رو کنار بذارن؛ حالا یا از ترس و یا از حرص. همین باعث میشه رفتار، ویژگی‌ها و صفات برند، ناهمخوان باشه.

حالا یا ناهمخوانی در طول زمان (inconsistency)

یا ناهمخوانی در حوزه‌های مختلف (incoherence)

🔸 به شدت درگیر اعداد و ارقام می‌شن (فالوئر، فروش، بازدید، تعداد مشتری، سهم بازار و ...)

هیچ‌کس اهمیت اعداد رو انکار نمی‌کنه. اما غرق شدن در اعداد باعث میشه بعضی از چیزهایی رو که به عدد تبدیل نمیشن فراموش کنیم. از جمله باورها، اصول و ارزش‌ها که هیچ‌کدوم رو نمیشه کمّی و quantify کرد. و اتفاقاً همین‌ها هستن که پیوستگی هویتی برند رو می‌سازن.


🔸رفتارهای واکنشی

برند وقتی برند میشه که ویژگی‌های انسانی داشته باشه. و یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های انسان با غیرانسان (مثلاً‌ سنگ) اینه که کنش داره و فقط واکنشی نیست.

اگر با هر لگدی که از محیط می‌خوریم تکون بخوریم، بیشتر شبیه سنگ می‌شیم. برای انسان بودن، گاهی باید بدون لگد خوردن تکون بخوریم و گاهی در عین لگد خوردن از جامون تکون نخوریم (لگد میشه ترند، میشه نوسانات بازار، میشه فرصت‌های مقطعی و ...)

این فقط مخصوص پرسونال برندینگ نیست. برندهای شرکتی، برند محصول و ... هم اگر ویژگی‌های انسانی داشته باشن، بخت بیشتری برای بقا دارن.

اینم از قصهٔ «برند شلخته»

#هایلایت_کلمات