Баста!

Баста!

🇵🇱У Варшаве адкрылася выстава «Dziady: Sapraŭdnaja Archaika» Праект прысьвечаны старажытнаму сьвяту «Дзяды». Гэты праект стварае глебу, для асэнсаваньня нашых агульных каранеў і гісторыі, як польскай, беларускай, украінскай, глыбінны сінтаз культур і мастацкага…

Алесь Таболіч: «Мы і імкнемся захаваць сваю ідэнтычнасць праз творчыя праекты!»

Нядаўна ў Варшаве адкрылася выстава «Dziady: Sapraŭdnaja Archaika».

Як прайшло адкрыццё выставы? Якое значэнне мае святкаванне Дзядоў для сучасных беларусаў і чаму зараз важна памятаць пра ахвяр палітычных рэпрэсій?

На гэтыя патанні Tg-каналу "Баста!" адказаў арганізатар праэкта, мастак і заснавальнік легендарнага гурта «ZNICH» Алесь Таболіч:

— Калі казаць пра выставу, гэта не проста адна выстава, гэта былі аж но дзве акцыі! Першая "ДЗЯДЫ" прайшла ў новым клубе Сцэна Хмелевая. (Беларускі клуб) Паводле Адама Міцкевіча выступіў гурт "Znich" arhaic-folk black metal з тэатралізаваным шоу. У будні дзень быў аншлаг.

Прыйшло вельмі шмат і беларусаў і палякаў, а асабліва палякаў. І другое ў суботу, арт- музычны і выставачны праект акцыя "Дзяды ў Прасторы". Вялікі рэзананс у дыяспары беларусаў Варшавы. Адным словам было цікава і вельмі не стандартна. У Культурным аспекце, гэта вялікі прарыў на агульнае свята Польшы і Беларусі. Бо гэта агульнае свята.

— Для дэмакратычнай супольнасці Беларусі "Дзяды" сталі днём ушанавання памяці загінулых ад сталінскіх рэпрэсій. Якое значэнне мае святкаванне Дзядоў для сучасных беларусаў?

— Свята "Дзяды", як і Каляды, так і Купалле - гэта святы нашых агульных каранёў. Мы павінны быць разам і ствараць новыя тэндэнцыі ў Культуры на аснове гістарычных і культурніцкіх падзей нашых агульных кропак якія нас яднаюць. Гэтым і займаецца той жа гурт "Znich". Які праводзіць такія мерапрыемствы як Купальскае кола на працягу дзясятак год, як у Беларусі, Украіне і зараз Польшчы.

Вядома, без памяці нашых продкаў, без ідэнтычнасці нашых культурных і гістарычных людзей - няма памяці. І пра ахвяр (пісьменнікаў, мастакоў, паэтаў і г д) няма той памяці. Гэта і той жа Адам Міцкевіч і шмат іншых людзей, якія любілі Беларусь і рабілі прапаганду беларускага, якое зараз, на жаль, сціраюць кожны дзень у акупаванай Беларусі, Расіяй. Трэба памятаваць і пра нашых сённяшніх палітычных і рэпрасаваных людзей і тых жа мастакоў як Алесь Пушкін, (мой сябра). Які загінуў у турме. Мы і імкнемся захаваць сваю ідэнтычнасць праз творчыя праекты!

www.tgoop.com/bnkbel/124380

8.0K viewsNov 6, 2023 at 12:03

Алесь Таболіч: «Мы і імкнемся захаваць сваю ідэнтычнасць праз творчыя праекты!»

Нядаўна ў Варшаве адкрылася выстава «Dziady: Sapraŭdnaja Archaika».

Як прайшло адкрыццё выставы? Якое значэнне мае святкаванне Дзядоў для сучасных беларусаў і чаму зараз важна памятаць пра ахвяр палітычных рэпрэсій?

На гэтыя патанні Tg-каналу "Баста!" адказаў арганізатар праэкта, мастак і заснавальнік легендарнага гурта «ZNICH» Алесь Таболіч:

— Калі казаць пра выставу, гэта не проста адна выстава, гэта былі аж но дзве акцыі! Першая "ДЗЯДЫ" прайшла ў новым клубе Сцэна Хмелевая. (Беларускі клуб) Паводле Адама Міцкевіча выступіў гурт "Znich" arhaic-folk black metal з тэатралізаваным шоу. У будні дзень быў аншлаг.

Прыйшло вельмі шмат і беларусаў і палякаў, а асабліва палякаў. І другое ў суботу, арт- музычны і выставачны праект акцыя "Дзяды ў Прасторы". Вялікі рэзананс у дыяспары беларусаў Варшавы. Адным словам было цікава і вельмі не стандартна. У Культурным аспекце, гэта вялікі прарыў на агульнае свята Польшы і Беларусі. Бо гэта агульнае свята.

— Для дэмакратычнай супольнасці Беларусі "Дзяды" сталі днём ушанавання памяці загінулых ад сталінскіх рэпрэсій. Якое значэнне мае святкаванне Дзядоў для сучасных беларусаў?

— Свята "Дзяды", як і Каляды, так і Купалле - гэта святы нашых агульных каранёў. Мы павінны быць разам і ствараць новыя тэндэнцыі ў Культуры на аснове гістарычных і культурніцкіх падзей нашых агульных кропак якія нас яднаюць. Гэтым і займаецца той жа гурт "Znich". Які праводзіць такія мерапрыемствы як Купальскае кола на працягу дзясятак год, як у Беларусі, Украіне і зараз Польшчы.

Вядома, без памяці нашых продкаў, без ідэнтычнасці нашых культурных і гістарычных людзей - няма памяці. І пра ахвяр (пісьменнікаў, мастакоў, паэтаў і г д) няма той памяці. Гэта і той жа Адам Міцкевіч і шмат іншых людзей, якія любілі Беларусь і рабілі прапаганду беларускага, якое зараз, на жаль, сціраюць кожны дзень у акупаванай Беларусі, Расіяй. Трэба памятаваць і пра нашых сённяшніх палітычных і рэпрасаваных людзей і тых жа мастакоў як Алесь Пушкін, (мой сябра). Які загінуў у турме. Мы і імкнемся захаваць сваю ідэнтычнасць праз творчыя праекты!

BY Баста!